Στον πολύπαθο Δήμο Αριστοτέλη στη Χαλκιδική, όλες οι δυνάμεις που αντιτίθενται στην εξόρυξη χρυσού, προεξάρχοντος του ΣΥΡΙΖΑ, συσπειρώθηκαν για να στηρίξουν τον αντι-Πάχτα Γιάννη Μίχο. Όλες, πλην Λαϊκής Συσπείρωσης, που επέμεινε αυτοδύναμα και πλήρωσε άγριο τίμημα για τη μη συμπόρευση παίρνοντας μόλις 1.92%. Παντού στα κοινωνικά μέσα βλέπεις θριαμβολογία για το αποτέλεσμα --την εκλογή δηλαδή του Μίχου αντί του Πάχτα-- και χλευασμό για τη Λα.Συ, τους "Λακεδαιμόνιους" της υπόθεσης.
Αλλά ίσως να βιάζονται λιγάκι. Γιατί συμπεράσματα για το αν δικαιολογείται η θριαμβολογία αφενός και ο χλευασμός αφετέρου θα έλθουν στους επόμενους μήνες, με τον νέο Δήμαρχο και τη δική του στάση απέναντι στα μονοπώλια.
Θα δικαιωθεί το 51.13% που θεώρησε ότι για να καλυτερεύσει τη ζωή του πρέπει να συσπειρωθεί γύρω από τον Μίχο αντί του Πάχτα;
Ή το 1.92% που στήριξε τους κομμουνιστές ως πραγματική εναλλακτική στην άγρια αντιλαϊκή αστική διαχείριση της περιοχής;
Το ερώτημα το αφήνουμε ανοιχτό, όπως οφείλουμε. Η κατάσταση στις Σκουριές θα αποκτήσει πολύ μεγάλο πολιτικό ενδιαφέρον για εμάς, γιατί συμπυκνώνει το ζωτικό πολιτικό πρόβλημα που θέτουμε ως κομμουνιστές, το πρόβλημα του αν υπάρχει εναλλακτική στην επίθεση του κεφαλαίου έξω από την κομμουνιστική πρόταση. Το ερώτημα θα το απαντήσει η ίδια η τοπική πραγματικότητα στους επόμενους μήνες. Θα την παρακολουθούμε στενά, λοιπόν. Πολύ στενά.
