Η ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ

 Οι μέρες του Οκτώβρη του 1993, αυτές που βαφτίστηκαν στη Δύση ως "συνταγματική κρίση", ήταν ένα από τα πιο συγκλονιστικά γεγονότα των πρώτων μετασοβιετικών χρόνων στην ιστορία της Ρωσίας.

Η πολιτική των κυβερνήσεων που διόριζε ο πρόεδρος Γιέλτσιν, υπηρετώντας ξένα αφεντικά και ντόπιους ολιγάρχες, είχε οδηγήσει σε κατάρρευση τη χώρα και το λαό της.

Το κοινοβούλιο της χώρας, που συνέχισε να διατηρεί τον τίτλο "Σοβιέτ των Λαϊκών Αντιπροσώπων" από την εποχή της Ρωσικής Σοβιετικής Ομοσπονδιακής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας, ψήφισε την αποπομπή του Γιέλτσιν από τη θέση του Προέδρου της Ομοσπονδίας και την εκλογή του μέχρι τότε αντιπροέδρου και πρώην συμμάχου του Γιέλτσιν, του Αλεξάντερ Ρουτσκόι.

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΟΛΠΟ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΙΚΟΥ

 

Εκατόν τόσα χρόνια οι παμπόνηροι κεφαλαιοκράτες μπερδεύουν τους εργαζομένους με τις ασφαλιστικές/οικονομίστικες δικολαβίες τους.

Τόσο ο μισθός, όσο και οι θεσμοθετημένες-υποχρεωτικές ασφαλιστικές εισφορές, ανεξαρτήτως προέλευσης, συναποτελούν το κόστος της εργασίας, δηλαδή πληρώνονται (=συναλλαγή σε χρήμα) συνολικά από τον εργοδότη.

Επομένως, κάθε μείωση τέτοιων ασφαλιστικών εισφορών απλά μειώνει τα έξοδα του εργοδότη, χωρίς κανένα όφελος για τον εργαζόμενο.

Τελεία και παύλα.