Συνολικές προβολές σελίδας

Translate

Κυριακή 16 Ιουλίου 2017

Η καπιταλιστική Ελλάδα και η αστική προπαγάνδα περί «τελευταίας Σοβιετίας»



Γράφει ο Νίκος Μόττας*απο το ΑΤΕΧΝΩΣ
Ένα επιχείρημα που τα τελευταία χρόνια της οικονομικής κρίσης αναπαράγεται συχνά από κύκλους της αστικής τάξης (κόμματα, μέσα ενημέρωσης, ακαδημαϊκούς κλπ.) είναι αυτό που χαρακτηρίζει την Ελλάδα ως «τελευταία Σοβιετία της Ευρώπης». Ένα πρόσφατο κρούσμα αυτής της προπαγάνδας ήταν ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε στον ιστότοπο protagon από τον καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών Αρ. Χατζή υπό τον τίτλο «Η τελευταία κομμουνιστική χώρα της Ευρώπης» (6/7/2017). Ασχέτως αν το εν λόγω άρθρο είχε σκωπτικό ή μη χαρακτήρα, το βέβαιο είναι ότι εντάσσεται σε μια προσπάθεια να ενδυθεί με το μανδύα της δήθεν ακαδημαϊκής-επιστημονικοφανούς εγκυρότητας ένα κολοσσιαίο ψέμα.

Παρασκευή 14 Ιουλίου 2017

Κυβέρνηση καλεί δικαιοσύνη κατά του καπιταλισμού!










Σοκάρονται όλοι, λέει, από τη αυτοκτονία της 42χρονης γυναίκας από τα Γιαννιτσά που εργαζόταν στις επιχειρήσεις Καρυπίδη, πρώην Αρβανιτίδη, και ήταν απλήρωτη επί δεκαπέντε μήνες!
Αφού καρατόμησαν όλα τα στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα τώρα απορούν!!!
Πόσο υποκριτής πρέπει να είσαι όταν ως ΓΓ του υπ. Εργασίας καλείς την (αδέκαστη) Δικαιοσύνη στην οποία έχεις «πλήρη εμπιστοσύνη» να παρέμβει και να κατατροπώσει τον καπιταλισμό που αφήνει απλήρωτους τους εργάτες; Αυτή τη Δικαιοσύνη η οποία απεφάνθη ότι η μη καταβολή του μισθού δεν είναι βλαπτική για τη σύμβαση εργασίας του εργαζόμενου! Αυτή τη Δικαιοσύνη που απεφάνθη έτσι, αφού πρώτα διάβασε καλά τους νόμους που θέσπισαν οι κυβερνήσεις για την κατάργηση του εργατικού δικαίου!
Φταίει η Δικαιοσύνη τους που δεν επεμβαίνει να διορθώσει τους αντεργατικούς νόμους τους και τον καπιταλισμό ο οποίος τους επιβάλει και κατοικοεδρεύει πάνω τους αποκομίζοντες κέρδη;
Όργανο «Δικαίου» του συστήματος η Δικαιοσύνη, όργανο εκτελεστικό του συστήματος και οι κυβερνήσεις. Καρατομούν κάθε δικαίωμα εργαζομένου και μετά μαλώνουν μεταξύ τους για το ποιος φταίει για το έγκλημα μιας αυτοκτονίας… κανονικό δούλεμα του λαού!
Εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι είναι απλήρωτοι, με τις οικογένειές τους να βρίσκονται στο όρια της αντοχής και κανενός το αυτί δεν ιδρώνει. Είναι η εφαρμογή των δικών τους νόμων, της δικής τους Δικαιοσύνης.
Γιατί σοκάρονται;

Στέργιος Βασιλείου



Τρίτη 11 Ιουλίου 2017

To ζήτημα της κατοικίας στην ΕΣΣΔ


Στη φωτογραφία συγκρότημα λαϊκών κατοικιών στα περίχωρα της Μόσχας που κατασκευάστηκε το 1972. Αυτή η σοβιετική αρχιτεκτονική κυκλικής μορφής είχε εμπνευστές τους αρχιτέκτονες Evgeny Stamo and Alexander Markelov.




Κάθε πολίτης της ΕΣΣΔ είχε το κατοχυρωμένο δικαίωμα να αποκτήσει εντελώς δωρεάν διαμέρισμα. Ναι, απολύτως δωρεάν, δεν χρειαζόταν να πληρώσει. Το αποκτούσε με επίσημα έγγραφα στο όνομά του για πάντα και μπορούσε να το δώσει στα παιδιά του αργότερα. Φυσικά, υπήρχαν λίστες αναμονής, αλλά κάθε μήνα δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι ελάμβαναν δωρεάν διαμερίσματα από το σοβιετικό κράτος. Χάρη σε αυτό ακόμα και σήμερα υπάρχουν δεκάδες εκατομμύρια ιδιοκτήτες σπιτιών στη Ρωσία. Αυτό το δικαίωμα που κατοχυρώθηκε στην ΕΣΣΔ ήταν για πρώτη φορά στον κόσμο.

Κυριακή 9 Ιουλίου 2017

Με τον Βελουχιώτη, τον Πελετίδη και τον… Κουφοντίνα για σημαία!




Προφίλ με φωτογραφία του Βελουχιώτη! Δημοσιεύσεις επικές για τον Πελετίδη! Σφυροδρέπανα σπαρμένα παντού. Κι ανάμεσα στον Βελουχιώτη, τον Πελετίδη και τα σφυροδρέπανα να και μία ανάρτηση για τον ήρωα, σύντροφο και συναγωνιστή Κουφοντίνα ο οποίος πήρε πάνω του όλες τις ευθύνες της δράσης της παρακρατικής οργάνωσης «17Ν»!

Τετάρτη 5 Ιουλίου 2017

2 χρόνια απο το "Δημοψήφισμα "ΑΠΑΤΗ






Μερικες σκεψεις δυο χρονια μετα...
Φανταζεστε προπερσι τετοια μερα τι θα ειχε συμβει αν έβγαινε οριακά το ''ΝΑΙ; Ολο αυτο που που επακολουθησε θα χρεωνονταν στο ΚΚΕ...
Η σταση του ΚΚΕ στο δημοψηφισμα ηταν πραγματι μια πολυ δυσκολη αποφαση. ''Στην κοψη του ξυραφιου'', στην κυριολεξια ...
Και ομως βρηκε το θαρρος να πει ξεκαθαρα την αποψη του και να την υπερασπιστει κοντρα στο ρευμα, κοντρα σε θεους και δαιμονες...

Τρίτη 4 Ιουλίου 2017

Μικροαστός: Κωμικοτραγική φιγούρα!






 απο τον Ροβεσπιέρο 

Aρκετοί είναι αυτοί που ρωτούν ή κι εγκαλούν τους κομμουνιστές για κάποια θέση τους, αλλά έχουν “αλλεργία” στο “Ριζοσπάστη”, πόσω μάλλον να τον ξεφυλλίσουν και να διαβάσουν τι διάολο λέει κι αυτό το ΚΚΕ για τα διάφορα θέματα της επικαιρότητας.
Βλέπετε προτιμούν να “μαθαίνουν” τις θέσεις του ΚΚΕ είτε μέσω κουτσομπολιών είτε μέσω των συνηθισμένων αντίΚΚΕ διαύλων ή ιστοσελίδων που υποστηρίζουν ανοιχτά Καζάκη, Λεβέντη, Λαφαζάνη, Ραχήλ ή ακόμα και τη Ζωίτσα!
Η αναζήτησή τους βεβαίως και είναι ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΗ, το γνωρίζουμε, γιατί μετά από τόσα χρόνια στην ταξική πάλη έχουμε μάθει να ξεχωρίζουμε εκείνους που όταν ρωτούν κάτι έχουν τα αυτιά τους ανοιχτά.

Δευτέρα 3 Ιουλίου 2017

Αυγή. Το δικαίωμα στη απεργία και η συκοφαντία του






Ένα άρθρο της Αυγής, βγαλμένο μέσα από την ακραία νεοφιλελεύθερη δεξιά και η απάντηση του Ριζοσπάστη.





Όποιος ξέρει να διαβάζει, ξέρει και τι είδους κροκοδείλια είναι τα δάκρυα της Αυγής για τους πολίτες που θίγονται από τις απεργίες. Σαν τα δάκρυα του ΣΚΑΪ, σε κάθε απεργία. Αν δεν παρακολουθείτε ΣΚΑΪ τότε δεν ξέρετε πόσο μοιάζουν τα χυδαία επιχειρήματά του ντυμένα με τα λόγια πόνου, για τους πολίτες, της Αυγής.

Σάββατο 1 Ιουλίου 2017

Ας ειν το χώμα που θα σας σκεπάσει τόνοι σκουπιδιών ..






ΔΗΜΟΣ ΖΩΓΡΑΦΟΥ
Ξεψύχησε εργάτρια που σε λιγότερο από 24 ώρες έκανε διπλή βάρδια στην καθαριότητα
Στο απορριμματοφόρο άφησε την τελευταία αναπνοή εργάτρια στην καθαριότητα του Δήμου Ζωγράφου και μητέρα τεσσάρων παιδιών, που -όπως καταγγέλλει το Συνδικάτο ΟΤΑ Αττικής- «έπεσε θύμα της εντατικοποίησης, της δουλειάς σε ακατάλληλες συνθήκες εργασίας» και πως εξαναγκάστηκε «να ξαναδουλέψει σε διάστημα μικρότερο των 24ώρων» και σε συνθήκες καύσωνα.

...και απ τα "αριστερά" κατάργηση της Απεργίας ?




Ως απαράδεκτο καταγγέλλει το άρθρο που δημοσίευσε στις 28 Ιούνη η εφημερίδα «Αυγή», το οποίο ούτε λίγο ούτε πολύ θέτει υπό αμφισβήτηση το δικαίωμα των εργαζόμενων στην απεργία ως μορφή πάλης και διεκδίκησης του δίκιου τους η Ομοσπονδία Εργαζομένων στο Φάρμακο.
Σε ανακοίνωσή της η Ομοσπονδία Εργαζομένων στο Φάρμακο σημειώνει ότι το άρθρο «αφού επιτίθεται αισχρά στις κινητοποιήσεις των εργαζομένων της Τοπικής Διοίκησης, αναπαράγει και ενισχύει τις αθλιότητες που έχουν κατά καιρούς γραφτεί και ακουστεί σε βάρος των εργατικών αγώνων, των διεκδικήσεων και ιδιαίτερα ενάντια στο δικαίωμα της απεργίας, καταλήγει με σαφήνεια στο εξής: "Ορισμένοι κρίσιμοι για τα κοινωνικά και εθνικά συμφέροντα κλάδοι δεν έχουν το δικαίωμα της απεργίας"!!!
Η εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ, ως "βασιλικότερη του βασιλέως", δεν επιδιώκει μόνο να ενισχύσει τον κοινωνικό αυτοματισμό αλλά κυρίως σπεύδει ως "λαγός" στο άνοιγμα του δρόμου για την πιο αποφασιστική περιστολή του απεργιακού δικαιώματος, στην κατεύθυνση που υποδεικνύουν κεφαλαιοκράτες, κυβέρνηση, ΕΕ και λοιποί "θεσμοί".
Η "πρώτη φορά αριστερά" κυβέρνηση και η εφημερίδα της πρέπει να πάρουν την απάντηση που αρμόζει από τους εργαζόμενους και τα σωματεία τους. Με οργάνωση της πάλης απέναντι στην αντεργατική και αντιλαϊκή πολιτική και στους σχεδιασμούς της εργοδοσίας και του μεγάλου κεφαλαίου που συνολικά υπηρετεί ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνησή του. Με ενίσχυση της αλληλεγγύης και της ενότητας των εργαζόμενων στη βάση των συμφερόντων και των σύγχρονων αναγκών τους που δε χωράνε στους "εθνικούς στόχους" της ανάπτυξης των καπιταλιστών και του πολιτικού τους προσωπικού.
Επιστρέφουμε το λιβελογράφημα της "Αυγής" στους εμπνευστές του και τους διαβεβαιώνουμε ότι οι εργαζόμενοι δεν πρόκειται να χαρίσουν σε κανέναν το δικαίωμά τους να αγωνίζονται, να διεκδικούν και να παλεύουν απέναντι στους εκμεταλλευτές τους με όποια μορφή αποφασίσουν

απο 902







Παράδοξα τέρατα ...






Παράδοξα τέρατα φαντάζουν στην εποχή μας πρόσωπα σα το Μίκη ή το Γλέζο.
Άνθρωποι που κουβαλούν στους ώμους τους ένα κομμάτι μεγάλο της ιστορίας της Ελλάδας,τελευταίοι εναπομείναντες της γενιάς της μάχης,της γενιάς της Κατοχής και της Αντίστασης,της γενιάς της ήττας.
Τους είδαμε και τους δύο πρόσφατα,στο τέλος της ζωής τους πια,να δακρύζουν ανοιχτά,δημόσια,να κλαίνε περήφανα και να γέρνουν το πρόσωπο τους στα χέρια τους.
Παράδοξο μας φαίνεται,δύσκολα κλαίμε πια,πόσο μάλλον δημόσια,και δυσκολα κλαίμε όχι για τον εαυτό μας αλλά για τον τόπο και τους χαμένους μας συντρόφους.
Μίκης και Γλέζος μπορεί να έκαναν πολλά λάθη στο πολιτικό τους βίο αλλά ανήκουν σε κείνη τη γενιά των πατριωτών που σήμερα απεχθάνεται η πλειοψηφία στο όνομα ενός φαύλου διεθνισμού.
Πατριώτες που σήμαινε πονάω το τόπο μου,θέλω να ναι λεύτερος,θέλω οι άνθρωποι που πατάνε το τόπο μου να ζουν δίκαια,ισότιμα,με μόρφωση και οράματα.Είναι οι πατριώτες που γι αυτούς ο Τσε είπε το patria o muerte,τόσο ξένο σήμερα.
Αυτοί οι δύο άνθρωποι λοιπόν,κλαίνε για τη πατρίδα.
Δεν κλαίνε για την ήττα τους τότε,κάτι που δεν αποδέχτηκαν ποτέ και συνέχισαν τον αγώνα από εξορίες και φυλακές.
Κλαίνε για το τόπο που χάθηκε,για τους ανθρώπους που σέρνονται σα σκιές,για τα παιδιά που φύγανε,για τους παππούδες που πεθαίνουν εξαθλιωμένοι,για τη χώρα που ξεπουλιέται κομμάτι-κομμάτι.
Γι αυτό κλαίνε,ίσως για πρώτη φορά νιώθουν ηττημένοι.
Να κρατήσουμε σα φυλαχτό τα δάκρυα τους,όταν θα φύγουν από κοντά μας,ας κρατήσουμε μόνο αυτά πολύτιμο θησαυρό,και την αγάπη τους για το τόπο και το λαό.
Για να παραφράσω τον ποιητή,όταν μας βρίσκει το κακό,όταν μας κυκλώνει η απελπισιά,όταν ακουμπάμε μπρούμυτα το χώμα,να μνημονεύουμε το δάκρυ του Μίκη και τα δάκρυα του Μανόλη Γλέζου.
Για να αντέξουμε και να προχωράμε.





Σοφία  Λαμπίκη