ΕΠΟΧΗ ΤΕΡΑΤΩΝ

 

Ιδού η εποχή των τεράτων!

Όταν η ακροδεξιά γίνεται πρώτη δύναμη, (έστω και με ρεκόρ αποχής), το μόνο που μπορούμε να περιμένουμε είναι απλώς τα χειρότερα. Η συνέχιση και η κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής στην Ιταλία είναι πλέον δεδομένη.

"Γυναικο-υποκρισία" η νέα πανδημία

 

Και ξαφνικά τα δυτικά ΜΜΕ έπαθαν μία " αγαπη" για τις γυναίκες του Ιράν.
Δεν είναι η ίδια αγάπη που έδειξαν ΜΜΕ και κυβερνήσεις την δεκαετία του 80 στους ταλιμπαν που κακοποιησαν συστηματικά τις γυναίκες.
Καμία αγάπη δεν νιώθουν για τις γυναίκες στην Σαουδική Αραβία που και εκεί τις δολοφονούν για ασήμαντη αφορμή.
Αόρατα είναι και τα κορίτσια που ευνουχιζονται σεξουαλικα κακοποιουνται κτλ στις χώρες τις Αφρικής.
Στην Ασία τα κορίτσια που δουλεύουν 20 ώρες για 3 ευρώ είναι αορατα.
Στην πολιτισμένη Δύση προστατεύουν τις γυναίκες απαγορευοντας τις εκτρώσεις.
Τέλος είναι πιο σημαντικό το αν ένα μέλος βασιλικής οικογένεια θα φορέσει στολή και όχι ότι είναι ένα κάθαρμα που βίαζε κορίτσια.
Όλοι αυτοί καμία αγάπη δεν έχουν στο θηλυκό, αγαπούν μόνο τα ουδέτερα: το χρήμα, το πετρελαιο, τα διαμάντια, το φυσικό αέριο κτλ.
Και ο πατριάρχης είναι ένας: Ο καπιταλισμός !

Στέλιος Παλαρμάς 

48 ως τα 100 άλλα 52

 

(το ιστολογιο "κλέβει" απο τον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ το αφιέρωμα και το αφιερώνει στους χιλιάδες εθελοντές συντρόφους ,οικοδόμους ,ηλεκτρολόγους ,ΚΝίτες που κάθε χρόνο -επί 40 χρόνια- ΣΤΗΝΟΥΝ κιαι ΞΕΣΤΗΝΟΥΝ το Φεστιβάλ με πείσμα και μεράκι ,με σχεδιασμό και πρόγραμμα ,με ενθουσιασμό και κέφι ,αποδεικνύοντας την τεράστια δύναμη της Συλλογικής Προσπάθειας που θα κινεί και τις κοινωνίες του μέλλοντός μας .Ιδιαίτερα αφιερώνεται σε εναν  90χρονο τέτοιον εθελοντή που μετά τα γεγονότα του 91 με τρεμάμενα χέρια ,αλλά με αισιοδοξία και πείσμα έγραφε εκείνο το ταμπλό ! Εικόνα που σημάδεψε για πάντα την ψυχή μας)

Ψηλαφώντας την Ιστορία του μοναδικού νεανικού θεσμού

Το Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» γιορτάζει φέτος τα 40 του χρόνια. Πρόκειται για το μοναδικό νεανικό θεσμό που έχει να επιδείξει μια τόσο μακρόχρονη και πλούσια πορεία, για ένα θεσμό που, από το ξεκίνημά του μέχρι και σήμερα, αγκαλιάζεται θερμά από μάζες νεολαίας, αλλά και από ανθρώπους κάθε ηλικίας που περιμένουν κάθε χρόνο τις εκδηλώσεις του, περιμένουν αυτό το μεγάλο λαϊκό γλέντι που μιλάει τη γλώσσα της νέας γενιάς, την αγγίζει, την προβληματίζει, την ταξιδεύει...

Ο «Ριζοσπάστης» αρχίζει σήμερα ένα μικρό αφιέρωμα στην Ιστορία του Φεστιβάλ της ΚΝΕ, από την απαρχή του το 1975, τα πρώτα του τολμηρά και πετυχημένα βήματα και την πολύ γρήγορη καθιέρωσή του. Φτιαγμένο αποκλειστικά με το μεράκι και την εθελοντική δουλειά των μελών και φίλων της ΚΝΕ, το Φεστιβάλ βρήκε σημαντική στήριξη από μεγάλες μορφές των Γραμμάτων και των Τεχνών κι έγινε μια πραγματική όαση πολιτισμού. Είναι χαρακτηριστικό ότι δυο χρόνια μετά την ΚΝΕ, επιχείρησαν και οι άλλες πολιτικές νεολαίες της εποχής να μιμηθούν αυτήν την πετυχημένη γιορτή και για κάποια χρόνια μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του '80 γινόταν λόγος για «τα Φεστιβάλ των Νεολαιών». Μόνο το Φεστιβάλ της ΚΝΕ όμως ήταν αυτό που, όχι μόνο άντεξε στο χρόνο, αλλά γιγαντώθηκε, ωρίμασε και βελτιώθηκε με τα χρόνια, εξέφρασε τις ανάγκες τις νέας γενιάς, καθιερώθηκε ως ένα μοναδικό ετήσιο αντάμωμα.

1ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ

Η πρώτη πετυχημένη απόπειρα

19, 20 και 21 Σεπτέμβρη 1975 - Γήπεδο Ζωγράφου

Ηταν η πρώτη απόπειρα της ΚΝΕ να στήσει ένα Φεστιβάλ και ως τέτοια είχε τις ατέλειές της, όμως αναμφισβήτητα στέφθηκε με επιτυχία. Το Φεστιβάλ συνέπιπτε με τον εορτασμό των 7 χρόνων της ΚΝΕ και του «Οδηγητή» και προϋπάντησε το Α' Πανελλαδικό Συνέδριο της ΚΝΕ.

Προηγήθηκαν προφεστιβαλικές εκδηλώσεις στις γειτονιές της Αθήνας και στόχος μπήκε να απευθύνεται το Φεστιβάλ όχι μόνο στους νέους κομμουνιστές αλλά πλατιά στη νεολαία, ακόμα και στους «νέους που αισθάνονται μακρυά από την πολιτική». Και η απήχησή του έδειξε πριν ακόμα ξεκινήσει το τριήμερο των εκδηλώσεων ότι πρόκειται για ένα «λαϊκό πανηγύρι» - όπως έλεγαν τότε οι διοργανωτές - που θα καθιερωθεί κάθε Σεπτέμβρη.

Από τις 12 το μεσημέρι ανοίγουν οι πύλες του για τις εκθέσεις που λειτουργούν στο χώρο, ενώ το απογευματινό καλλιτεχνικό πρόγραμμα περιλαμβάνει κινηματογράφο όπου προβάλλονται ντοκιμαντέρ, αλλά και ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους, θεατρικά μονόπρακτα, θέατρο σκιών, χορευτικά και συναυλίες. Η Μαρίζα Κωχ, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, το συγκρότημα από τη μπουάτ Ταμπούρι (η οποία έκλεισε για τις τρεις μέρες του Φεστιβάλ), η Δόμνα Σαμίου, ο Χρήστος Λεοντής, η Τάνια Τσανακλίδου, ο Νίκος Ξυλούρης, η Σωτηρία Μπέλλου με το Μαρίνο Γαβριήλ (Μαρινάκη), είναι μερικοί από τους καλλιτέχνες που συμμετείχαν και συνέβαλαν στην πρώτη εκείνη απόπειρα της ΚΝΕ να κάνει ένα μεγάλο κι όμορφο Φεστιβάλ.

Σύνθημα του 1ου Φεστιβάλ είναι η αντιιμπεριαλιστική ενότητα της νέας γενιάς. Μάλιστα, από την πρώτη εκείνη απόπειρα προσκλήθηκαν και παραβρέθηκαν στο Φεστιβάλ αντιπροσωπείες ξένων Κομμουνιστικών Νεολαιών, που χαιρέτισαν κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων.

Η συμμετοχή ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Μάλιστα, επειδή εκείνη τη χρονιά η απόπειρα της διοργάνωσης Φεστιβάλ έγινε μόνο στην Αθήνα, στις εκδηλώσεις του Σαββατοκύριακου ήρθαν και επισκέπτες από την επαρχία.

Ο Υμνος της ΚΝΕ σήμανε την έναρξη του Φεστιβάλ και τραγουδήθηκε από χιλιάδες στόματα. Οι εκδηλώσεις κορυφώθηκαν την Κυριακή 21 Σεπτέμβρη όπου μίλησαν ο Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ, Δημήτρης Γόντικας, και ο Α' Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ, Χαρίλαος Φλωράκης.

2ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ

Καλύτερα οργανωμένο, με μοναδικές εκθέσεις

9, 10, 11, 12 Σεπτέμβρη 1976 - Καισαριανή

Μετά την επιτυχία του 1ου Φεστιβάλ, η επανάληψή του ήταν δεδομένη. Οι προετοιμασίες για το 2ο Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» αρχίζουν αυτή τη φορά από πολύ νωρίτερα, τον Αύγουστο, οπότε προετοιμάζονται εκθέσεις (λογοτεχνικών χειρογράφων, ζωγραφικής - γλυπτικής και αντικειμένων από τις φυλακές και τις εξορίες), προετοιμάζεται ο διάκοσμος συνολικά του φεστιβάλ και των περιπτέρων, ενώ προσκαλούνται και ανταποκρίνονται περισσότερες ξένες Οργανώσεις Νεολαίας.

Καθημερινά, στα γραφεία του ΚΚΕ φτάνουν όλο και περισσότερα γλυπτικά και έργα τέχνης, ενώ οι καλλιτέχνες προσφέρονται να βοηθήσουν και στην οργάνωση της έκθεσης ζωγραφικής - γλυπτικής με τις πολύτιμες συμβουλές και πείρα τους. «Δε δίνω ποτέ έργα μου σ' όσους μου τα ζητούν. Αν όμως δεν κάνουμε εξαίρεση στην επαναστατική νεολαία της πατρίδας μας, σε ποιον θα κάνουμε»; Ο Γιάννης Ρίτσος παρουσιάζει για πρώτη φορά χαρακτικά και ζωγραφικά έργα που φιλοτέχνησε στους τόπους εξορίας. Ακουαρέλες, πέτρες με σκηνές από το δράμα της Κύπρου και μορφές μανάδων και αγωνιστών, και δώδεκα μικρά έργα αποτέλεσμα μεγάλης υπομονής και δημιουργικότητας ζωγραφισμένα σε κουτιά τσιγάρων.

Παράλληλα, εκτίθενται για πρώτη φορά ατόφια τα χειρόγραφα μεγάλων λογοτεχνών: Βάρναλης (ποιήματα), Ρίτσος (ποιήματα), Καββαδίας («Μαραμπού»), Καζαντζάκης (γράμμα), Ελύτης (ποιήματα), Σοφία Μαυροειδή - Παπαδάκη (ο Υμνος του ΕΛΑΣ), Νερούντα (χειρόγραφα).

Στήνονται τραπεζάκια σε κεντρικά σημεία της Αθήνας και σε γειτονιές για τη διακίνηση του εισιτηρίου που κόστιζε (όπως και στο 1ο Φεστιβάλ, 10 δραχμές). Το Φεστιβάλ έχει τώρα τις δικές του αφίσες με τίτλο «Η νεολαία στη μάχη για μια καλύτερη ζωή» και η λαϊκή συνοικία της Καισαριανής ανοίγει την αγκαλιά της για να δεχτεί τις εκδηλώσεις του, ενώ επίσης, εκδηλώσεις γίνονται και σε άλλες πόλεις της χώρας.

Στο τετραήμερο συμβάλλουν, μεταξύ άλλων, με τη συμμετοχή τους οι καλλιτέχνες: Μ. Λοΐζος, Χ. Λεοντής, Γ. Μαρκόπουλος, Λ. Κηλαϊδόνης, Χ. Χάλαρης, Λ. Χαλκιάς, Ν. Ξυλούρης, Μ. Κωχ, Μ. Δημητριάδη, Γ. Μεράντζας, Θ. Μπακαλάκος, Η. Ανδριόπουλος, Σ. Σαμοΐλης, Λήδα, Τ. Τσανακλίδου, Ε. Καραΐνδρου, Γ. Ζωγράφος, «Ταμπούρι», «Λημέρι», «Σωτήρης Πέτρουλας» και χορωδία Τρικάλων. Ξεχωρίζουν ακόμα οι 8 πολωνικές ταινίες που προβάλλονται για πρώτη φορά στο Φεστιβάλ, ενώ για πρώτη φορά καθιερώνεται και η «παιδούπολη», με στόχο να προσφέρει μια σωστή και οργανωμένη ψυχαγωγία στους μικρούς επισκέπτες. Εκθεση ζωγραφικής, φωτογραφίας, βιβλίου, κουκλοθέατρο, παιδικός κινηματογράφος, κλόουν, ταχυδακτυλουργοί και χώροι παιχνιδιών είναι όσα περιλαμβάνει.

3ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ

Μια πολύ μεγάλη λαϊκή γιορτή

15, 16, 17 και 18 Σεπτέμβρη 1977 - Αλσος Περιστερίου

Το Δημοτικό Αλσος Περιστερίου ήταν δυόμισι φορές μεγαλύτερος χώρος από αυτόν της Καισαριανής, όμως βρισκόταν μέσα στη βρώμα και σε πλήρη εγκατάλειψη. Ετσι, τα πάντα θα φτιαχτούν από το μηδέν από την ΚΝΕ (εγκαταστάσεις για φωτισμό, ύδρευση, τηλέφωνο, αποχέτευση κ.τ.λ). Η κυβέρνηση, μέσω του υπουργείου Οικονομικών, προσπαθεί να παρεμποδίσει τη διεξαγωγή του Φεστιβάλ ισχυριζόμενη ότι η διεξαγωγή του στο Αλσος Περιστερίου αποτελεί «καταπάτηση δημοσίου χώρου». Η εισαγγελία απέρριψε την προσφυγή, ενώ παράλληλα με δηλώσεις τους πολιτικοί αρχηγοί, διεθνείς οργανώσεις, εκατοντάδες παράγοντες της τέχνης και των Γραμμάτων, συνδικαλιστές κ.ά. απαιτούν το σταμάτημα της αντιδημοκρατικής κρατικής παρέμβασης. «Το Φεστιβάλ θα γίνει στο Περιστέρι και θα γίνει γιατί είναι απαίτηση της ελληνικής νεολαίας και του ελληνικού λαού», δηλώνει η Οργανωτική Επιτροπή.

Ετσι, με την ακούραστη δουλειά χιλιάδων μελών και φίλων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ οι πρώην σκουπιδότοπος στο Περιστέρι μετατρέπεται σε ένα πραγματικό άλσος και εκεί στήνεται πια μια μεγάλη φεστιβαλική πολιτεία με κεντρικό σύνθημα «Η νεολαία αγωνίζεται και τραγουδάει ενωμένη για ένα καλύτερο μέλλον»:

2 εξέδρες, 2 θεατρικές και 2 κινηματογραφικές σκηνές, 2 ιατρεία, 2 βιβλιοπωλεία, 28 τραγουδιστές και συνθέτες, 7 ηθοποιοί, 12 συγκροτήματα μουσικά και 12 χορευτικά, 12 μουσικοί τζαζ και κλασικό, 19 γελοιογράφοι στην έκθεση για την τρομοκρατία, 6 θεατρικοί θίασοι, 7 νέοι ποιητές, 160 εικαστικοί καλλιτέχνες σε σχετική έκθεση, 26 ξένες αντιπροσωπείες, 8 αθλητικές ομάδες και 56 νέοι στον ανώμαλο δρόμο, είναι μερικά από τα νούμερα που δίνουν τον όγκο του 3ου Φεστιβάλ.

Η πρώτη μέρα αφιερώνεται στον αγώνα για δημοκρατία κι ανεξαρτησία, η δεύτερη στην αντιιμπεριαλιστική αλληλεγγύη και στο 11ο ΠΦΝΦ που θα πραγματοποιηθεί ένα χρόνο μετά στην Αβάνα, η τρίτη μέρα στον αγώνα για «μόρφωση και ψυχαγωγία ενάντια στον αμερικάνικο τρόπο ζωής» και η τέταρτη στην εργαζόμενη νεολαία. Φυσικά, δεκάδες περίπτερα και πολλές αξιόλογες εκθέσεις κοσμούν τους χώρους της φεστιβαλικής πολιτείας, ενώ για πρώτη φορά έγιναν αθλητικές εκδηλώσεις (ποδηλατοδρομίες, λαϊκός δρόμος, λίθος, ζωνάρι). Επίσης, έγιναν συζητήσεις για το δικαίωμα της νεολαίας στη δουλειά, για το νόμο - πλαίσιο για τα πανεπιστήμια, για το ρόλο του αθλητισμού και του ποδοσφαίρου, ενώ οργανώθηκε τριήμερο σεμινάριο για την αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου της νεολαίας.

Ηταν μια μεγάλη λαϊκή γιορτή που έκανε τον Ι. Καμπανέλλη να μιλήσει για «ένα φεστιβάλ που θα μας μάθει να ζούμε συλλογικά» και την Ελλη Αλεξίου να σημειώνει: «Τούτο το τετραήμερο της ΚΝΕ είναι η έμπρακτη κινητοποίηση της νεολαίας ν' ανεβάσει πιο ψηλά το καλλιτεχνικό, το μορφωτικό και το ανθρωπιστικό της δυναμικό».

Το εισιτήριο είχε διαμορφωθεί στις 15 δραχμές για την κάθε μέρα και μια εβδομάδα πριν τις εκδηλώσεις καλύφθηκαν τα πλάνα διάθεσης εισιτηρίων.

Αξίζει να σημειωθεί ότι στις αρχές του καλοκαιριού είχε προηγηθεί διαγωνισμός για τη φιλοτέχνηση της αφίσας του Φεστιβάλ, όπου ανταποκρίθηκαν πάνω από 70 επαγγελματίες και ερασιτέχνες καλλιτέχνες και η κριτική επιτροπή που αποτελούνταν από τους Γιώργο Αργυράκη, Γιώργο Βακιρτζή, Γιώργο Βαρλάμο (ζωγράφους), Γιώργο Πετρή (τεχνοκρίτη) και Εύα Μελά (σπουδάστρια της ΑΣΚΤ) διάλεξε τις 3 πρώτες οι οποίες και τυπώθηκαν.

4ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ

Καθιέρωση του νεανικού θεσμού

7, 8, 9 και 10 Σεπτέμβρη 1978 - Αλσος Περιστερίου

Το Φεστιβάλ πιάνει «λιμάνι» πλέον στο Περιστέρι για κάποια χρόνια, καθώς ο χώρος αποδεικνύεται ιδανικός για τη φιλοξενία του εκείνη την εποχή.

«Ειρήνη - Υφεση - Αφοπλισμός» είναι το κεντρικό μήνυμα του 4ου Φεστιβάλ που γίνεται μετά το 10ο Συνέδριο του ΚΚΕ και συμπίπτει με τον εορτασμό των 10 χρόνων ζωής και δράσης της ΚΝΕ.

Εισιτήρια για το Φεστιβάλ διατίθενται το Σεπτέμβρη σε κεντρικούς κινηματογράφους και βιβλιοπωλεία της Αθήνας και η προετοιμασία του δίνει σημασία στη λεπτομέρεια, με τις κατασκευές των 112 περιπτέρων του να είναι τέτοιες που μπορούν να χρησιμοποιηθούν και σε επόμενα φεστιβάλ.

Προηγήθηκαν επίσης 300 προφεστιβαλικές εκδηλώσεις σε 172 πόλεις και σε 128 κωμοπόλεις και χωριά.

Μίκης Θεοδωράκης, Γιάννης Μαρκόπουλος, Θάνος Μικρούτσικος, Χρήστος Λεοντής, Μαρία Φαραντούρη, Μαρία Δημητριάδη, Γιάννης Θωμόπουλος, Γιώργος Νταλάρας, Νίκος Ξυλούρης, Αντώνης Καλογιάνης, Πέτρος Πανδής, Λάκης Χαλκιάς, Κώστας Θωμαΐδης, Γιάννης Κούτρας, Γιώργος Ζωγράφος, Λάκης Χαλκιάς, Αλκηστη Πρωτοψάλτη, Γιώργος Μεράντζας, Λάκης Παππάς, Σπύρος Σαμοΐλης, Πέτρη Σαλπέα, Αιμιλία Σαρρή, Γιώτα Βέη, Δόμνα Σαμίου, είναι μερικοί μόνο από τους γνωστούς μουσικούς και ερμηνευτές που πέρασαν από τις δύο σκηνές του Φεστιβάλ το τετραήμερο, μαζί με δεκάδες ερασιτεχνικά σχήματα, αλλά και με πολλούς γνωστούς ηθοποιούς που συμμετείχαν στο πρόγραμμα απαγγέλοντας ποιήματα και πεζά.

Για άλλη μια χρονιά, σημαντική ήταν η συμβολή στο πρόγραμμα και των σοσιαλιστικών χωρών της Ανατολικής Ευρώπης με χορευτικά συγκροτήματα. Δεν έλειψαν φυσικά οι συζητήσεις για τα προβλήματα της νεολαίας, για τον σύγχρονο ελληνικό κινηματογράφο (με τη συμμετοχή μεταξύ άλλων, του Θόδωρου Αγγελόπουλου, της Αλίντας Δημητρίου, του Βασίλη Ραφαηλίδη κ.ά.) για τον επαναπατρισμό των πολιτικών προσφύγων κ.ά. Διεθνούπολη, παιδότοπος, αθλητισμός, θέατρο και κινηματογράφος έχουν σταθερά τη δική τους θέση στο Φεστιβάλ.

5ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ

Γιορτή για την ειρήνη και το παιδί

13, 14, 15 και 16 Σεπτέμβρη 1979 - Αλσος Περιστερίου

Κεντρικά θέματα του 5ου Φεστιβάλ είναι η ειρήνη, το παιδί και ο αθλητισμός και σήμα του γίνεται το περιστέρι της ειρήνης που κάθεται πάνω από τη Γη.

Οι προφεστιβαλικές του εκδηλώσεις γίνονται βήμα προβολής αιτημάτων για τη γειτονιά και τα δικαιώματα της νεολαίας. Στη Βέρροια και τη Γλυφάδα ζητούν να φύγουν τα μπαρ, στο Γκύζι διεκδικούν γήπεδο ποδοσφαίρου, στα Χανιά και την Τρίπολη διεκδικούν πνευματικό κέντρο, στη Θεσπρωτία υγειονομικό σταθμό κ.ο.κ.

Στο κεντρικό τετραήμερο, οι εξέδρες τώρα πολλαπλασιάζονται και μαζί με τις δυο κεντρικές, αποκτά το δικό της πρόγραμμα η εξέδρα της Διεθνούπολης, ενώ εγκαινιάζονται κι άλλες δυο νέες εξέδρες, το «αμφιθέατο κλασικής μουσικής» και το «μουσικό καφενείο» όπου μαζί με τις συναυλίες παρουσιάζονται και σκετς και γίνονται προβολές.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι αθλητικοί αγώνες που διοργανώνονται, αλλά και ο παιδότοπος που χαρακτηρίζεται «ειρηνούπολη», απ' όπου οι λιλιπούτειοι φίλοι του Φεστιβάλ έστελναν γράμματα προς τα παιδιά όλου του κόσμου: «Φίλε μου, εσύ που κάποιος σου μιλάει κι εσένα, όπως και σε μένα, για λευτεριά, για ισότητα, για δικαιοσύνη, μίλα μου, πες μου για τους πόθους σου, για τις ελπίδες σου. Βοήθα αδελφέ μου για να βοηθήσω κι εγώ για ένα κόσμο καλύτερο, για να γίνουν οι ελπίδες μας πραγματικότητα. Βοήθα να φύγουν από την πόλη οι εχθροί, ν' αναστηθεί το Γελαστό παιδί, φίλε μου, που χθες ακόμα κάποιος το χτύπαγε στους δρόμους. Βοήθα αδελφέ μου τον κόσμο σου»... Ανάμεσα στα συλλογικά παιχνίδια του παιδότοπο ήταν και μια δίκη με δικαστές τα παιδιά και κατηγορούμενη την «παιδική εργασία».

Γίνεται έκθεση εικαστικών καλλιτεχνών με 500 και πλέον έργα ζωγραφικής, χαρακτικής, γλυπτικής και αφίσες, από 107 καλλιτέχνες που συμμετείχαν στο στήσιμο της έκθεσης και βρίσκονταν στο χώρο συνομιλώντας με τους επισκέπτες. Ανάμεσά τους ξεχώριζαν έργα των "δασκάλων" Σαραφιανού και Μπουζιάνη, ενώ προβάλλονταν διαφάνειες αφιερωμένες στους λαϊκούς ζωγράφους (από το μεσαίωνα μέχρι και τους μετά το Θεόφιλο καλλιτέχνες) και στη σύγχρονη ζωγραφική του 20ού αιώνα.

Στον κινηματογράφο, γίνεται αφιέρωμα στις ταινίες μικρού μήκους και την τεχνική «Σούπερ 8», προβολές και συζητήσεις για τη συμβολή και τις δυσχέρειες παραγωγής ταινιών μικρού μήκους στην Ελλάδα. Συζητήσεις γίνονται επίσης στα περίπτερα του 2ου Συνεδρίου της ΚΝΕ, του Αθλητισμού, αλλά και στο βιβλιοπωλείο (βιβλιοπαρουσιάσεις και απαγγελίες).

6ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ

Νέες καινοτομίες

11, 12, 13 και 14 Σεπτέμβρη 1980 - Αλσος Περιστερίου

«Ζούμε σωστά παλεύοντας οργανωμένα, για την ειρήνη, για μια καλύτερη ζωή, για την πραγματική αλλαγή», καλεί το 6ο Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή».

Εγκαινιάζεται ένα στέκι νεολαίας με καφενείο, πολλή μουσική, χορό και ένα δικό του πρόγραμμα αφιερωμένο στον πολιτισμό και την ψυχαγωγία. Υπάρχει ακόμα χώρος λαϊκής παράδοσης, μουσική, χορός και τρεις εκθέσεις (παραδοσιακής κεραμικής, φωτογραφίας με θέμα «η αρχιτεκτονική μας κληρονομιά» και λαογραφικών βιβλίων), χώρος κλασικής μουσικής όπου έγινε κι ένα αφιέρωμα στον Οδυσσέα Ελύτη, ενώ ο Γ. Μαρκόπουλος παρουσίασε το νέο έργο του «Προσκυνώ τη χάρη σου λαέ μου», που το αφιέρωσε στην ΚΝΕ. Αντίστοιχα, το περίπτερο λογοτεχνίας ήταν αφιερωμένο στον Γ. Ρίτσο, με τον ποιητή να έχει εκεί και φυσική παρουσία.

Παράλληλα, εγκαινιάζεται ένα κλειστό κύκλωμα τηλεόρασης που δίνει τη δυνατότητα πιο άμεσης επαφής των επισκεπτών με τις εκδηλώσεις που γίνονται στους διάφορους χώρους του Φεστιβάλ και παρουσιάζει επίσης το δικό του δελτίο ειδήσεων.

Στη Διεθνούπολη, συμμετέχουν 35 και πάνω Οργανώσεις Νεολαίας: Την πρώτη μέρα του Φεστιβάλ στις 11 Σεπτέμβρη, εκατοντάδες χιλιάδες επισκέπτες συμπαραστάθηκαν στο πένθος του χιλιανού λαού. Στη μαύρη επέτειο του φασιστικού πραξικοπήματος της συμμορίας του Πινοσέτ. Τα μεγάφωνα του Φεστιβάλ μετέδιδαν ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ «καταδικάζουμε το φασιστικό πραξικόπημα στην Τουρκία που σχεδίασαν και οργάνωσαν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ...». Το Σάββατο το βράδυ φτάνει η χαρμόσυνη είδηση ότι απελευθερώθηκε μια πόλη από το απελευθερωτικό μέτωπο στο Σαλβαντόρ. Το περίπτερο της Νικαράγουας, του Λάος, του Βιετνάμ, της Καμπότζης, της Αιθιοπίας κατακλύζονταν από κόσμο.

Ο «Οδηγητής» εξέδωσε για το 6ο Φεστιβάλ μια ανθολογία Δημοτικών Τραγουδιών.

Συζητήσεις γίνονται δεκάδες σε κάθε χώρο του Φεστιβάλ, ενώ, εκτός από τον Παιδότοπο, λειτουργεί και Μαθητότοπος, όπου παρουσιάζουν τις πολιτιστικές τους δράσεις οι «Νέοι Πρωτοπόροι».

7ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ

Πλατύ κάλεσμα ενίσχυσης του ΚΚΕ

10, 11, 12 και 13 Σεπτέμβρη 1981 - Αλσος Περιστερίου

Το 7ο Φεστιβάλ διαλαλεί τον εκλογικό στόχο του ΚΚΕ για 17% στις επικείμενες εκλογές. Τα περισσότερα περίπτερα του Φεστιβάλ ονομάζονται «πολιτικά κέντρα» και με τα κατάλληλα διαμορφωμένα ταμπλό τους δίνουν το ερέθισμα να ξεκινήσει η συζήτηση με τους επισκέπτες για τις επικείμενες εκλογές, ενώ η κεντρική συζήτηση του Φεστιβάλ ήταν για τις εκλογές και κράτησε δύο από τις τέσσερις μέρες των εκδηλώσεων. Η κοσμοπλημμύρα στις εκδηλώσεις δίνει μήνυμα αισιοδοξίας.

Ανάμεσα στις ξένες αντιπροσωπείες ξεχωρίζει η παρουσία του ΓΓ του ΚΚ ΗΠΑ, Γκας Χολ, που όχι μόνο ξεναγήθηκε αλλά και μίλησε στο Φεστιβάλ, ενώ ενθουσιάστηκε από τις εκδηλώσεις και την άρτια οργάνωσή τους. Στη Διεθνούπολη υπήρχαν τρία πατάρια συζητήσεων: Των καπιταλιστικών χωρών, των σοσιαλιστικών χωρών και των απελευθερωτικών κινημάτων.

Καλύτερα οργανωμένη είναι η δουλειά στα παιδιά ηλικίας μέχρι 15 χρόνων, στους νέους πρωτοπόρους, που έχουν το δικό τους χώρο στο Φεστιβάλ, παρουσίασαν σκετς και θεατρικές παραστάσεις και διαδήλωσαν την τελευταία μέρα στέλνοντας το δικό τους εκλογικό μήνυμα.

Ενδιαφέρουσες ήταν και οι λογοτεχνικές εκδηλώσεις που απλώθηκαν σε όλους τους χώρους του Φεστιβάλ και ανέδειξαν ποιητές και λογοτέχνες από την Αφρική, την Τουρκία, τη Λατινική Αμερική, την ΕΣΣΔ κι αλλού. Επίσης, δεν έλειψαν οι αγώνες σκακιού, μπριτζ, πινγκ πονγκ κ.ά.

Ωστόσο, διαφοροποίηση σημειώθηκε σε σχέση με παλιότερα Φεστιβάλ στο συναυλιακό μέρος του, καθώς και τις τέσσερις μέρες εμφανίστηκαν οι ίδιοι πάνω - κάτω καλλιτέχνες σε διαφορετικού θέματος μουσικά αφιερώματα.

8ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ - 9ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ

Διαγωνισμοί με καλλιτεχνικό ενδιαφέρον

8ο Φεστιβάλ

16, 17, 18 και 19 Σεπτέμβρη 1982 - Αλσος Περιστερίου

Οι ημερομηνίες και ο χώρος διεξαγωγής του Φεστιβάλ ανακοινώθηκαν από το Γενάρη του 1982 και τον επόμενο μήνα μάλιστα έγιναν οι πρώτες εκδηλώσεις στο πλαίσιό του.

Επίσης, στο πλαίσιο του 8ου Φεστιβάλ διοργανώθηκε το καλοκαίρι διαγωνισμός έντεχνου λαϊκού τραγουδιού, όπου πήραν μέρος 56 δημιουργοί με 140 τραγούδια (ανάμεσά τους γνωστοί και καταξιωμένοι καλλιτέχνες της εποχής) και τελικά επιλέχτηκαν 38 τραγούδια που παρουσιάστηκαν στο κεντρικό τετραήμερο. Την Κριτική Επιτροπή του διαγωνισμού αποτελούσαν οι: Γιάννης Ρίτσος, Μίκης Θεοδωράκης, Φοίβος Ανωγειανάκης (μουσικολόγος), Γιαννης Κακουλίδης (στιχουργός), Γ. Μανιάτης (φιλόλογος), Α. Αλαβάνου (αρχισυντάκτρια του «Οδηγητή»), Θ. Μπαλωμένος (εκπρόσωπος εργατικού σωματείου). Ο διαγωνισμός τραγουδιού θα συντροφέψει το Φεστιβάλ και τα επόμενα χρόνια. Αντίστοιχα οργανώθηκε διαγωνισμός ποιήματος - διηγήματος όπου πήραν μέρος 86 δημιουργοί με 217 έργα, αλλά και διαγωνισμός θεατρικού έργου.

Το Φεστιβάλ προϋπάντησε το 11ο Συνέδριο του ΚΚΕ με έναν κατάλληλα διαμορφωμένο χώρο όπου συζητούνταν οι Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το Συνέδριο και πλαισιώνονταν με καλλιτεχνικό πρόγραμμα.

Ο χώρος της εργαζόμενης νεολαίας ονομάζεται «το σωματείο» και ο χώρος του πολιτισμού ονομάζεται «πολιτιστικός σύλλογος» και μέσα από τη λειτουργία τους και το πρόγραμμά τους αυτοί οι χώροι αναδεικνύουν την πρόταση της ΚΝΕ για το πώς πρέπει να λειτουργεί ένα σωματείο κι ένας πολιτιστικός σύλλογος. Ιδιαίτερα μεγάλος και φροντισμένος ήταν ο χώρος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης μπροστά στις επικείμενες τοπικές εκλογές. Παράλληλα, λειτούργησε ένα λογοτεχνικό πατάρι που περιελάμβανε μια βιβλιοθήκη με εκατοντάδες βιβλία που συνέλεξε η ΚΝΕ και μετά το Φεστιβάλ τα δώρισε στο Δήμο Περιστερίου.

9ο Φεστιβάλ

Η ΚΝΕ τύπωσε και κυκλοφόρησε στο 8ο Φεστιβάλ μια πολύ ενδιαφέρουσα Ανθολογία λαϊκού παραμυθιού.

Στις εκδηλώσεις του τετραημέρου μίλησε, μεταξύ άλλων, ο Λουίς Κορβαλάν, ΓΓ του ΚΚ Χιλής, ενώ εντυπωσιακή ήταν, για άλλη μια χρονιά, η Διεθνούπολη, που ονομαζόταν «ειρηνούπολη».

Η είδηση του θανάτου του Μάνου Λοΐζου την Παρασκευή, 17 Σεπτέμβρη, απλώθηκε και «πάγωσε» τους επισκέπτες του Φεστιβάλ και τις επόμενες δυο μέρες συναυλίες και τραγούδια από τις σκηνές και τους χώρους του Φεστιβάλ αφιερώνονταν στη μνήμη του. Ο Μ. Θεοδωράκης κάνει πρόταση που υιοθετείται από την ΚΝΕ να πάρει ο διαγωνισμός τραγουδιού, τιμητικά, το όνομα «Μάνος Λοΐζος».

8, 9, 10 και 11 Σεπτέμβρη 1983 - Αλσος Περιστερίου

Για άλλη μια φορά εξαπολύεται μια κυβερνητικά ενορχηστρωμένη προσπάθεια παρεμπόδισης του Φεστιβάλ με αιχμή την παραχώρηση του χώρου του άλσους από το Δήμο Περιστερίου. Και πάλι (όπως και στο 3ο Φεστιβάλ) η προσπάθεια πέφτει στο κενό λόγω της μαζικής αντίδρασης του κόσμου.

Σημαντικές επέτειοι για το νεολαιίστικο κίνημα σημαδεύουν τη χρονιά του 9ου Φεστιβάλ και δένονται με τις εκδηλώσεις του: 40 χρόνια από την ίδρυση της ΕΠΟΝ, 20 χρόνια από την ίδρυση της Νεολαίας Λαμπράκη, 10 χρόνια από το Πολυτεχνείο και 15 χρόνια ζωής και δράσης της ΚΝΕ. «Ενότητα - αγώνας για την ειρήνη, την πραγματική αλλαγή και το σοσιαλισμό» είναι το σύνθημα του Φεστιβάλ, όπου έγιναν 23 συζητήσεις, συμμετείχαν 45 ξένες αντιπροσωπείες, ενώ στο καλλιτεχνικό μέρος δόθηκε ακόμα μεγαλύτερη έμφαση στην ερασιτεχνική δημιουργία με τη συμμετοχή δεκάδων μουσικών, χορευτικών και θεατρικών σχημάτων από γειτονιές της Αθήνας και σωματεία, με συμμετοχή συγκροτημάτων από άλλες χώρες, αλλά με σαφώς υποβαθμισμένη τη συμμετοχή γνωστών Ελλήνων καλλιτεχνών.

10ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ - 11ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ

Επιστροφή στην Καισαριανή

10ο Φεστιβάλ

13, 14, 15 και 16 Σεπτέμβρη 1984 - Σκοπευτήριο Καισαριανής

Στα 10 του χρόνια το Φεστιβάλ αλλάζει γειτονιά. Επιστρέφει στην ανταρτομάνα Καισαριανή και στήνεται στο Σκοπευτήριο με μεγάλες κατασκευές και όμορφα χρώματα. Ανάμεσά τους μια νέα πρωτότυπη κατασκευή: «Ο λαβύρινθος της ταξικής συνεργασίας». Αυτά συνιστούν για το Φεστιβάλ μια ανανέωση, ενώ ταυτόχρονα διατηρεί όλα εκείνα τα στοιχεία που το έχουν ήδη καταστήσει ένα μαζικό νεανικό θεσμό.

Στη Διεθνούπολη, που είναι αφιερωμένη στο 12ο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Νεολαίας και Φοιτητών, που θα γίνει την επόμενη χρονιά στη Μόσχα, συμμετέχουν 53 Οργανώσεις Νεολαίας. Ο «Ριζοσπάστης» έχει ξεχωριστό πρόγραμμα στο περίπτερό του, γιορτάζοντας τα 66 του χρόνια και 10 χρόνια αδιάκοπης (και νόμιμης) κυκλοφορίας του. Λειτουργεί και πάλι το κλειστό κύκλωμα τηλεόρασης του Φεστιβάλ, γίνονται εκθέσεις, διαγωνισμοί και η κλασική μουσική έχει και πάλι το δικό της χώρο στο Φεστιβάλ με πολύ σημαντικές ελληνικές συμμετοχές. Στον κινηματογράφο γίνεται αφιέρωμα στον Μάνο Κατράκη, που είχε πεθάνει στις αρχές του μήνα.

Η ΚΝΕ κυκλοφορεί στο Φεστιβάλ ένα λεύκωμα για τα 10 χρόνια του θεσμού, αλλά και έναν οδηγό δίσκων κλασικής μουσικής και έναν οδηγό για την παγκόσμια λογοτεχνία.

Ο Γιάννης Ρίτσος με την απαγγελία του και ο Μίκης Θεοδωράκης με τη συναυλία του «κλείνουν» για άλλη μια χρονιά το τετραήμερο.

11, 12, 13, 14 και 15 Σεπτέμβρη 1985 - Καισαριανή

Τα 140 στρέμματα του Φεστιβάλ γεμίζουν πάλι με όμορφες κατασκευές και πυκνώνουν από τα περίπτερα και τους επιμέρους χώρους της γιορτής. Με μεγάλη καθυστέρηση ομολογουμένως (αφού εκτός των άλλων η Πανσπουδαστική είχε για χρόνια πάρει κεφάλι στο φοιτητικό κίνημα) στο Φεστιβάλ οι φοιτητές και οι σπουδαστές αποκτούν για πρώτη φορά το δικό τους χώρο.

Στο πρόγραμμα ξεχωρίζουν οι συζητήσεις που φτάνουν τις 32 (!) και απλώνονται σε διάφορα θέματα, που έχουν να κάνουν με την Τοπική Αυτοδιοίκηση, την Παιδεία, τον Πολιτισμό, τον Αθλητισμό, τη στρατευμένη νεολαία κ.ά.

Επίσης, στα 16 φτάνουν τα ξένα μουσικά συγκροτήματα που έχουν τη δική τους σκηνή για το τετραήμερο και παρουσιάζουν τζαζ, λατινοαμερικάνικους ρυθμούς και αγωνιστικά τραγούδια από τις χώρες τους. Ξεχωρίζει ακόμα μια επιθεώρηση σε κείμενα του Μποστ που πλαισιώνεται και από γνωστούς ηθοποιούς, καθώς και η παράσταση του Μαύρου Θεάτρου της Βάρνας.

Βέβαια, τη δική τους θέση έχουν σταθερά οι αθλητικές επιδείξεις (άρση βαρών, πάλη), οι εκθέσεις, η ερασιτεχνική δημιουργία, αλλά οι συναυλίες γνωστών Ελλήνων καλλιτεχνών είναι λιγότερες από κάθε άλλη φορά και ξεχωρίζουν αυτές της Χ. Αλεξίου (που μαζί με τον Χρ. Νικολόπουλο, τον Γ. Σαρρή και άλλους θυμίζουν στους επισκέπτες του Φεστιβάλ τραγούδια του Μάνου Λοΐζου κ.ά.), του Δ. Μητροπάνου, του Λ. Χαλκιά και του Δ. Κοντογιάννη.

Χρήστος Λεοντής

Από το 38ο Φεστιβάλ στην Αθήνα

Ολοι οι καλλιτέχνες είχαμε στρατευτεί τότε σε αυτήν την υπόθεση γιατί ήταν μια υπόθεση νεολαίας. Νέοι ήμασταν κι εμείς τότε. Δοκιμάζαμε τα τραγούδια μας, δοκιμάζαμε τις αντοχές μας με τον κόσμο, βλέπαμε πόσο μπορούσαμε να βοηθήσουμε με τα τραγούδια μας ένα κίνημα (...)

Ητανε κι ένα τεστ ας το πούμε δοκιμασίας της μουσικής μας. Που μας επηρέαζε στο ότι ανακαλύπταμε, αν θέλετε, τις ανάγκες του κόσμου. Μα και ένας από τους λόγους για τους οποίους κρατηθήκαμε όρθιοι όλα αυτά τα χρόνια ήταν ακριβώς επειδή εκφράσαμε, μπήκαμε κι εμείς μέσα στον κόσμο, κι ο κόσμος με εμάς, γίναμε ένα. Αυτή είναι η διαφορά μας.

Θάνος Μικρούτσικος

Από το 39ο Φεστιβάλ στη Θεσσαλονίκη

Κάτι το οποίο είναι σπάνιο για τους θεσμούς, να αντέχουν τόσα πολλά χρόνια. Τώρα ποιοι είναι οι λόγοι; Καταρχήν πιστεύω ότι είναι η πολιτική διάσταση αρχικά, γιατί το Φεστιβάλ της ΚΝΕ όπως το έχω ζήσει εγώ από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα έχει μια καθαρά πολιτική διάσταση και ως εκ τούτου είναι πολύ σημαντικό ότι στην κάθε φορά νέα γενιά (...) μαθαίνει την ιστορία και τους αγώνες του ΚΚΕ και του κομμουνιστικού κινήματος. Αυτό ταυτόχρονα το καθιστά και πολύ απαραίτητο. (...)

Εγώ θυμάμαι και αν με ρωτούσατε ποια είναι η στιγμή που αισθάνθηκα πολύ ευτυχισμένος και καλλιτεχνικά, θα σας έλεγα το '78 - '79, όταν παρουσίασα τη μουσική πράξη στον Μπρεχτ, που ναι μεν ήταν ένα πολιτικό έργο, απ' την άλλη μεριά ήταν ένα έργο για πιάνο, δυο κλαρινέτα και φωνή, φωνή ο Γιάννης Κούτρας, τότε παντελώς άγνωστος, και 20.000 κόσμος επί μια ώρα, παρέμενε εν σιωπή παρακολουθώντας. Αυτό για μένα είχε εκτός από την πολιτική σημασία και μια πολιτιστική σημασία και χαίρομαι που το εισέπραξα.

12ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ - 13ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ

Εντονα αντιιμπεριαλιστικά μηνύματα

12ο Φεστιβάλ

10, 11, 12, 13 και 14 Σεπτέμβρη 1986 - Καισαριανή

Στο πλαίσιο του 12ου Φεστιβάλ εκδηλώσεις ξεκινούν από το Δεκέμβρη του 1985 και απλώνονται με συναυλίες, εκθέσεις κι αφιερώματα όλο το χρόνο. Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν δυο συναυλίες συμφωνικής μουσικής τον Απρίλη στον Περισσό και μια μεγάλη συναυλία έντεχνου - λαϊκού τραγουδιού στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας στα τέλη Μάρτη με γνωστούς καλλιτέχνες.

Ο χώρος που φιλοξένησε τις εκδηλώσεις του κεντρικού πενθήμερου ήταν πιο μεγάλος και έφτανε τα 250 στρέμματα, ενώ παράλληλα έγινε προσπάθεια η κατασκευές να περιλάβουν και άλλα υλικά πέρα από σωλήνες και πανί.

Ο χώρος της Αντίστασης αφιερώνεται στα 40 χρόνια του ΔΣΕ, όπου γίνεται και ειδική συζήτηση με εισηγήτρια τη Ρούλα Κουκούλου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Ο «Ριζοσπάστης» κυκλοφορεί στο Φεστιβάλ μια ειδική έκδοση για το Τσερνομπίλ και γίνεται μάλιστα και σχετική συζήτηση για το ατύχημα με τη συμμετοχή της σοβιετικής αντιπροσωπείας, ενώ σε ειδική πολυθεματική έκδοση για το Φεστιβάλ κυκλοφορεί και ο «Οδηγητής», που στο περίπτερό του έχει μια εντυπωσιακή γιγάντια αναπαράσταση του πιεστηρίου της εφημερίδας.

Οι συζητήσεις φτάνουν τις 40, ενώ εντυπωσιακός είναι και ο αριθμός των προβολών κινηματογραφικών ταινιών και ντοκιμαντέρ.

13ο Φεστιβάλ

Από το καλλιτεχνικό πρόγραμμα ξεχώρισε βέβαια και έμεινε στην Ιστορία η συναυλιακή εμφάνιση της Μερσέντες Σόσα. Παράλληλά, όμως, γίνεται μια προσπάθεια αναβάθμισης του συναυλιακού προγράμματος με την Πόλυ Πάνου, τον Γιώγο Νταλάρα, που εμφανίστηκε με τη νοτιοαφρικανή Λέττα Μ' Μπούλου, και τον Χρήστο Νικολόπουλο, τον Μπάμπη Γκολέ, τον Λεωνίδα Βελή, τη Γλυκερία, τον Μάριο Τόκα και άλλους παλιούς και νέους καλλιτέχνες να συναντιούνται στο πενθήμερο του Φεστιβάλ, ενώ ο Χάρης και ο Πάνος Κατσιμίχας, καθώς και ο Διονύσης Τσακνής, κάνουν την πρώτη τους εμφάνιση στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ.

16, 17, 18, 19 και 20 Σεπτέμβρη 1987 - Καισαριανή

Νέοι χώροι εμφανίζονται στο Φεστιβάλ, όπως ο χώρος «Κοινωνία και διανόηση», που φιλοξενεί συζητήσεις, μόνιμες εκθέσεις, συναυλίες κι αφιερώματα, αλλά και ο χώρος της «αμερικανικής βάσης», όπου γίνονται αντιιμπεριαλιστικές συζητήσεις πέρα από αυτές που αναπτύσσονται στους άλλους χώρους (όπως στο χώρο του Σοσιαλισμού και σ' αυτόν των απελευθερωτικών κινημάτων). Τα αντιιμπεριαλιστικά μηνύματα του 13ου Φεστιβάλ είναι έντονα, αφού πρέπει να σημειώσουμε ότι οι εκδηλώσεις του ξεκίνησαν με μια διαδήλωση και συναυλία έξω από την αμερικανική πρεσβεία.

Ακόμα σημειώνουμε ότι στη σοβιετική αντιπροσωπεία συμμετείχε ο Α' Γραμματέας της ΚΕ της ΚΟΜΣΚΜΟΛ Βίκτορ Μιρονένκο.

Το πενθήμερο πρόγραμμα του Φεστιβάλ εμπλουτίστηκε με παράσταση φλαμένγκο, ρυθμούς ρέγγε, παραδοσιακούς ήχους της Ανατολής από τον Ρος Ντέιλι και το συγκρότημά του, αλλά και λαϊκά γλέντια με τον Δ. Κοντογιάννη και τον Χρ. Νικολόπουλο και έντεχνη μουσική από τον Χρ. Λεοντή, τον Μάριο Τόκα, τον Νότη Μαυρουδή με τη Νένα Βενετσάνου, τον Γιάννη Θωμόπουλο. Οι συζητήσεις συγκέντρωσαν για άλλη μια χρονιά το ενδιαφέρον του κόσμου, το καλλιτεχνικό πρόγραμμα όμως παρέμενε πολύ πιο φτωχό, με ελάχιστα ξένα συγκροτήματα αλλά ακόμα και την ερασιτεχνική δημιουργία να υποεκπροσωπείται.

ΠΗΓΑΔΑ

 σα σήμερα 13 Σεπτέμβρη του 1944 άρχισε η μάχη στο Μελιγαλα.

...............................................

για χρόνια η σημερινή επέτειος ντυνόταν με ψευδή στοιχεία με σκοπό την παραχάραξη της ιστορίας

ωστε να δοθεί άλλοθι

στα φασιστοειδή της χωράς να οργανώνουν φιέστες και γιορτές μίσους.

...............................................

ομως

η ιστορία είναι μια, είναι συγκεκριμένη και μόνο μελετώντας την μπορείς να αντιμετωπίσεις το σκοτάδι του φασισμού

...............................................

ας πιάσουμε λοιπόν την ιστορία απο την αρχή,

από τότε που μπήκαν οι Γερμανοί στη χώρα.

...............................................