«Είναι ψυχοπαθείς».
«Οι καλλονές που γίνονται τζιχαντίστριες. Είναι φανατισμένες και διψούν για αίμα».
«Ψυχανώμαλα τέρατα σκορπούν τον τρόμο».
«Ατάραχοι σαν ζόμπι οι εκτελεστές τζιχαντιστές».
«Χρησιμοποιούν ψυχοτρόπες ουσίες πριν τις επιθέσεις αυτοκτονίας».
Κάτω από τίτλους σαν τους παραπάνω μπορεί να βρει κάποιος δεκάδες αναλύσεις που ακολούθησαν τα γεγονότα της Γαλλίας και δημοσιεύονται στον αστικό Τύπο. Πάνω σε τέτοιες αναλύσεις «χτίζονται» ιστορίες, με σκοπό να προκαλέσουν ανατριχίλα, ρίγος, φόβο και να εξηγήσουν τις αιτίες για τη δράση των τζιχαντιστών, αφού ...η «κοινή λογική δεν μπορεί να απαντήσει στο πώς και το γιατί άνθρωποι μπορούν να τινάξουν στον αέρα τόσο κόσμο». Το ενδιαφέρον, βέβαια, είναι πως αυτές οι αναλύσεις - διαπιστώσεις έχουν ακουστεί από τον υπουργό Εξωτερικών της Γαλλίας, τον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, τον πρωθυπουργό της Μεγάλης Βρετανίας...
«Μπορεί κανείς να σκοτώνει δεκάδες συνανθρώπους του, διατηρώντας την παγερή γαλήνη την οποία διέθεταν, κατά τις μαρτυρίες, οι δράστες των επιθέσεων της 13ης Νοεμβρίου στο Παρίσι; Ναι, αν βρίσκεται στην κατάλληλη εγκεφαλική κατάσταση, αυτήν που εξασφαλίζει όχι ο υποτιθέμενος θρησκευτικός ζήλος των τζιχαντιστών, αλλά η σύγχρονη ψυχοφαρμακολογία. Οι αυτόπτες μάρτυρες επιμένουν ότι οι αυτουργοί του μακελειού ήταν ατάραχοι "σαν ζόμπι" και η ανακάλυψη συρίγγων στο δωμάτιο ξενοδοχείου της Alfortville όπου είχε καταλύσει ο εκ των δραστών των επιθέσεων, Salah Abdeslam, ενδεχομένως δίνει την εξήγηση. Εναπόκειται στη χημική ανάλυση να καθορίσει αν τα "σύνεργα" του Abdeslam χρησιμοποιήθηκαν για την παρασκευή εκρηκτικών υλών ή την κατανάλωση ψυχοτρόπων ουσιών, όμως ο γαλλικός Τύπος ήδη στρέφει το ενδιαφέρον του στο μυστικό μεγάλο πρωταγωνιστή του συριακού εμφυλίου πολέμου και της οικοδόμησης του "Ισλαμικού Κράτους": το Captagon. Πρόκειται για μία συνθετική αμφεταμίνη, η οποία πρωτοχρησιμοποιήθηκε τη δεκαετία του '60 για τη θεραπεία της ναρκοληψίας και του συνδρόμου ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας».
Παραθέσαμε αυτό το μικρό απόσπασμα από μια μεγάλη ανάλυση που δημοσιεύτηκε πριν μερικές μέρες σε διεθνές περιοδικό. Και δεν είναι θέμα του παρόντος άρθρου να εξετάσει το κατά πόσο ισχύουν ή όχι αυτές οι αναφορές. Αυτό που έχει σημασία είναι το με ποιους όρους ο αστικός Τύπος, ελληνικός και διεθνής, εξηγεί τη δράση και τη συμπεριφορά των τζιχαντιστών. Προφανής στόχος ο αποπροσανατολισμός από την ουσία...