Σκηνικό κλιμάκωσης της επέμβασης με φόντο παζάρια για «πολιτική λύση»

ΣΥΡΙΑ 

Στιγμιότυπο από εξοπλισμό του ρωσικού στρατηγικού βομβαρδιστικού Tu-22 με πυραύλους

Ιδιαίτερα ρευστές και καταιγιστικές είναι οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών τόσο στα θέατρα των συγκρούσεων στη Συρία όσο και σε πεδία της διεθνούς διπλωματίας στην έδρα του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη και στην πρωτεύουσα της Αυστρίας, Βιέννη, μετά την εκεί πραγματοποίηση του δεύτερου γύρου διαπραγμάτευσης αξιωματούχων από 20 χώρες, διεθνείς και περιφερειακούς οργανισμούς, στις 14 Νοέμβρη.

Στα θέατρα των συγκρούσεων, δυνάμεις του συριακού στρατού με την αεροπορική κάλυψη της Ρωσίας συνεχίζουν την ανάκτηση εδαφών, κυρίως έξω από την επαρχία Χαλεπιού και ορεινές περιοχές της Λαττάκειας, ενώ οι ρωσικές επιδρομές από τα υπερηχητικά βομβαρδιστικά τύπου Tu-160 Tu-95, που ανέλαβαν «έργο» την περασμένη Τρίτη εξαπολύοντας καταιγιστικά πυραύλους «Κρουζ» στην πρωτεύουσα του λεγόμενου «χαλιφάτου» της Ράκας, σε συνεννόηση με τις ΗΠΑ και τη Γαλλία, προκαλούν κύματα φυγής των οικογενειών των τζιχαντιστών του «Ισλαμικού Κράτους» προς τη λεγόμενη «συμπρωτεύουσα», τη Μοσούλη του βόρειου Ιράκ. Το ίδιο διάστημα, η Γαλλία, αξιοποιώντας τις πολύνεκρες επιθέσεις της 13ης Νοέμβρη στο Παρίσι, εξαπολύει επίσης σφοδρές αεροπορικές επιδρομές στη Ράκα επιχειρώντας να πλήξει διοικητικά κέντρα, αποθήκες πυρομαχικών και κέντρα εκπαίδευσης τζιχαντιστών, μολονότι οι τελευταίοι υποστηρίζουν πως οι απώλειες ήταν ελάχιστες γιατί οι γαλλικές βόμβες έπεσαν σε εγκαταλειμμένα κτίρια...

Αντιφατικά μηνύματα από τις ΗΠΑ

Το ίδιο διάστημα, επιτελεία της κυβέρνησης του Προέδρου των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα, δημιουργούν την εντύπωση «ρευστότητας» ή ακόμη και «αναποφασιστικότητας» όσον αφορά στο επόμενο βήμα κλιμάκωσης της επέμβασής τους στη Συρία. Τη Δευτέρα ο Πρόεδρος Ομπάμα, από το περιθώριο της Συνόδου Κορυφής του G20 στην Αττάλεια, απέκρουσε τις πιέσεις που δέχεται από πολιτικούς, στρατιωτικούς συμβούλους και λόμπι πολεμικών βιομηχανιών για την αποστολή περισσότερων χερσαίων δυνάμεων στη Συρία, λέγοντας ότι μία τέτοια κίνηση «θα ήταν λάθος» επειδή δεν θα απέδιδε, «εκτός και εάν οι ΗΠΑ γίνονταν μόνιμη κατοχική δύναμη στην περιοχή». Ισχυρίστηκε πως θα επιμείνει, επί του παρόντος, στην κλιμάκωση των αεροπορικών επιδρομών στη Συρία, στον εξοπλισμό και την εκπαίδευση των λεγόμενων «μετριοπαθών» δυνάμεων της συριακής αντιπολίτευσης.

Ωστόσο, την ίδια μέρα ο πρώην διοικητής του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη (ελληνοαμερικανός), Τζέιμς Σταυρίδης, εκτιμούσε ότι η χερσαία επέμβαση των δυτικών δυνάμεων στη Συρία «είναι θέμα χρόνου» και το βράδυ της Πέμπτης ο Αμερικανός υπουργός Αμυνας, Αστον Κάρτερ, δεν απέκλειε το σενάριο και μίας «χερσαίας επιχείρησης» στο συριακό έδαφος, δηλώνοντας στο MSNBC πως το Πεντάγωνο επανεξετάζει συνεχώς τα δεδομένα και τους κανόνες εμπλοκής. Ανέφερε μάλιστα ως παράδειγμα «αλλαγής τακτικής» την επιλογή των ΗΠΑ να ξεκινήσουν στις 15 Νοέμβρη (δηλαδή, περίπου ενάμιση χρόνο μετά την έναρξη των αεροπορικών επιδρομών των ΗΠΑ στη Συρία κατά, υποτίθεται, των τζιχαντιστών!) το βομβαρδισμό μερικών δεκάδων εκ των χιλιάδων βυτιοφόρων του «Ισλαμικού Κράτους» που μεταφέρουν λαθραία παραγόμενο συριακό και ιρακινό πετρέλαιο μέσω Τουρκίας, αποφέροντας στα ταμεία των ισλαμιστών μισθοφόρων τουλάχιστον 50.000.000 δολάρια τη μέρα.

Είναι ωστόσο αμφίβολο εάν οι Αμερικανοί θα ξεκινούσαν τις επιδρομές στα βυτιοφόρα του «ΙΚ» εάν ο Ρώσος Πρόεδρος, Βλαντιμίρ Πούτιν, δεν είχε καταγγείλει τη συνεργασία των τζιχαντιστών με 40 χώρες, ανάμεσά τους και εταίροι της Ρωσίας στο G20 και εάν ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών, Σεργκέι Λαβρόφ, δεν είχε στηλιτεύσει τον τεράστιο κινητό πετρελαιαγωγό που έχουν φτιάξει, με χιλιάδες βυτιοφόρα, οι τζιχαντιστές του «ΙΚ» προκειμένου να εξασφαλίσουν το κερδοφόρο λαθρεμπόριο καυσίμων...

Από το σκηνικό αυτό δεν λείπουν οι προσπάθειες της κυβέρνησης του Προέδρου της Γαλλίας, Φρανσουά Ολάντ, να εμφανιστεί «μπροστάρης» σε έναν «κοινό πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» από τις ΗΠΑ, τη Ρωσία και τους συμμάχους των δύο πλευρών. Για το λόγο αυτό ξεκινά «σταυροφορία» μεταβαίνοντας την ερχόμενη Τρίτη στην Ουάσιγκτον για συνάντηση με τον Αμερικανό ομόλογό του και την Πέμπτη στη Μόσχα για συνάντηση με τον Ρώσο ομόλογό του...

Σκηνικό τρομο-λαγνείας

Στο μεταξύ, η «επόμενη μέρα» των επιθέσεων της 13ης Νοέμβρη στο Παρίσι δίνει σε επιτελεία ιμπεριαλιστών την αφορμή για τη δημιουργία ευρύτερου σκηνικού τρομο-λαγνείας με επίκεντρο τη Συρία.

Το βράδυ της Πέμπτης, ο Γάλλος πρωθυπουργός, Μανουέλ Βαλς, ενημέρωσε τη γαλλική Βουλή ότι το «Ισλαμικό Κράτος» «μπορεί να διαθέτει βιολογικά και χημικά όπλα». Την ίδια εκδοχή υποστήριξε, προχτές, στο πρακτορείο «Ασοσιέιτεντ Πρες» αξιωματούχος των ιρακινών μυστικών υπηρεσιών, σημειώνοντας ότι οι τζιχαντιστές, επειδή ακριβώς ελέγχουν εκτενείς εκτάσεις της Συρίας και του Ιράκ και έχουν στη διάθεσή τους χρήμα, μέσα, επιστημονικά εργαστήρια, μπορούν να δημιουργήσουν και τέτοια όπλα.

Ακόμη πιο μεγάλες ανησυχίες προκάλεσε την Παρασκευή και η ανακοίνωση του υπουργείου Εσωτερικών του Κουβέιτ για την εξάρθρωση και σύλληψη εξαμελούς ομάδας τζιχαντιστών που φέρεται πως για λογαριασμό του «ΙΚ» στην Ουκρανία συγκέντρωσε νέα κεφάλαια, στρατολόγησε νέους μισθοφόρους και αγόρασε πυρομαχικά, ακόμη και κινεζικούς φορητούς αντιαεροπορικούς πυραύλους FN-6!

Τι από όλα αυτά είναι αλήθεια, θα φανεί στη συνέχεια. Είναι εντούτοις έκδηλη, τα τελευταία 24ωρα, η τάση αξιωματούχων από ιμπεριαλιστικές χώρες να διογκώνουν τις (πραγματικές ή ανύπαρκτες) στρατιωτικές δυνατότητες των τζιχαντιστών για να δικαιολογήσουν κλιμάκωση της επέμβασης που πραγματοποιούν εδώ και χρόνια στην ευρύτερη περιοχή, σε μία προσπάθεια να ανακατέψουν την τράπουλα και να ξαναμοιράσουν την πίτα του τεράστιου ορυκτού πλούτου. `Η ακόμη και να αλλάξουν το γεωπολιτικό χάρτη της ευρύτερης περιοχής, με ό,τι κινδύνους αυτό εγκυμονεί όχι μόνο για τους λαούς της ευρείας Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής αλλά και για την ανθρωπότητα, αφού ακόμη και ο Ιορδανός μονάρχης, Αμπντάλα Β', διέβλεψε, μεσοβδόμαδα από το Κοσσυφοπέδιο, τον υπαρκτό κίνδυνο ενός 3ου Παγκόσμιου Πολέμου...

Κόντρες και συμφωνίες στο διπλωματικό πεδίο

Το ίδιο διάστημα, ο πόλεμος και οι αντιθέσεις μεταξύ ιμπεριαλιστών μεταφέρονται και στα πεδία της διπλωματίας.

Η δεύτερη συνάντηση στο ξενοδοχείο «Imperial» της Βιέννης που έκαναν το Σάββατο 14 Νοέμβρη υπουργοί Εξωτερικών και διπλωμάτες από τον ΟΗΕ, την ΕΕ, τον Αραβικό Σύνδεσμο και περίπου 17 χώρες (ανάμεσά τους ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, Βρετανία, Γαλλία, Ιταλία, Σαουδική Αραβία, Ιράν, Λίβανος, Ιορδανία, Κατάρ, Τουρκία) κατέληξε στην έναρξη μίας μακράς διπλωματικής διαδικασίας για την εξεύρεση πολιτικής λύσης στον πόλεμο της Συρίας.

Στο κοινό ανακοινωθέν φαίνεται πως ανατίθεται στη Σαουδική Αραβία να μεσολαβήσει και να φιλοξενήσει στο έδαφός της στα μέσα Δεκέμβρη μία συνάντηση των συριακών αντιπολιτευόμενων ομάδων (που δραστηριοποιούνται εντός και εκτός Συρίας), με απώτερο στόχο να καταλήξουν στη συγκρότηση μίας αντιπροσωπείας που θα διαπραγματευτεί (από την 1η Γενάρη 2016, όπως αναφέρει το ανακοινωθέν) με την κυβέρνηση του Σύρου Προέδρου, Μπασάρ Ασαντ.

Οι χώρες που συμμετείχαν στη συνάντηση της 14ης Νοέμβρη στη Βιέννη αυτοαναγορεύτηκαν «Ομάδα Διεθνούς Υποστήριξης της Συρίας» (ISSG) και «δεσμεύτηκαν» για μία «πολιτική μετάβαση» στη Συρία, έχοντας συμφωνήσει μεταξύ τους σε ζητήματα - κλειδιά, όπως η έναρξη συνομιλιών ανάμεσα στη συριακή κυβέρνηση και την ευρεία συριακή αντιπολίτευση υπό την αιγίδα του ΟΗΕ από την 1η Γενάρη 2016 με προϋποθέσεις: α) Τη διατήρηση της εδαφικής ακεραιότητας και την ενότητα της Συρίας, β) τη διατήρηση του κοσμικού και δημοκρατικού χαρακτήρα της χώρας, γ) σεβασμό και εγγυήσεις για την προστασία των δικαιωμάτων όλων των Σύρων, ανεξαρτήτως θρησκείας και εθνοτικής καταγωγής. Συμφώνησαν ακόμη στη διεξαγωγή «ελεύθερων και δίκαιων εκλογών» σε διάστημα ενάμιση χρόνου μετά την έγκριση ενός νέου Συντάγματος από το συριακό λαό.

Απούσες από αυτή τη διαδικασία ήταν αφενός οι δυνάμεις της συριακής αντιπολίτευσης και η κυβέρνηση του Σύρου Προέδρου, Μπασάρ Ασαντ, ο οποίος μιλώντας το βράδυ της Τετάρτης στο RAI 1 της ιταλικής δημόσιας τηλεόρασης σημείωσε πως δεν μπορεί να ξεκινήσει οποιαδήποτε διαδικασία μετάβασης στη Συρία, με διάρκεια «18 ή 24 μήνες», εάν δεν τερματιστεί η κατοχή περιοχών της χώρας από τους τζιχαντιστές.

Δ. ΟΡΦ.