ΠΕΙΡΑΤΕΙΑ , ΜΙΑ ΕΠΙΚΕΡΔΗΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ

Μετά την ωμη επέμβαση στην Σομαλία από το ΝΑΤΟ και τους παρατρεχάμενους τους,οι οποίοι επενέβηκαν με το πρόσχημα της "ανθρωπιστικής βοήθειας" φεύγοντας από εκεί  και αφού έκαναν πλήθος εγκλημάτων ,άφησαν πίσω τους μια χώρα σε πλήρη αναρχία, παραδομένη στους πολέμαρχους και σε μια διεφθαρμένη "κυβέρνηση".

Οι πρώτες πειρατείες συνέβησαν σε Κινέζικα ψαράδικα, τα πλοία τα πήραν και τα πληρώματα χάθηκαν (προφανώς εκτελέστηκαν όλοι), αργότερα άνοιξε η όρεξη τους και έκαναν το ίδιο σε εμπορικά πλοία , το πλήρωμα το κρατούσαν ζωντανό τώρα (κάτω από άθλιες συνθήκες διαβίωσης, πολλοί ναυτικοί εκτελέστηκαν για να εκβιαστούν οι πλοιοκτήτες να δώσουν τα λύτρα). Τώρα οι πειρατές ζητούσαν λύτρα για το καράβι, το φορτίο και την ζωή του πληρώματος.

Τότε ήταν όπου οι Η.Π.Α. βρήκαν την τέλεια ευκαιρία να παρατείνουν την εκεί παρουσία του πολεμικού τους ναυτικού με πρόσχημα την πειρατεία. Από την άλλη πλευρά η εταιρία ναυτασφαλίσεων LLOYDS, ήταν σε δεινή οικονομική κατάσταση, από την στιγμή όμως που οι πλοιοκτήτες και οι ναυλωτές ζήτησαν τα πλοία να ασφαλίζονται για τον διάπλου των πλοίων στην περιοχή, τα υπέρογκα αυτά ασφάλιστρα έβγαλαν τους LLOYDS από το φάσμα της χρεοκοπείς. Τώρα τις διαπραγματεύσεις με τους πειρατές τις αναλάμβαναν ειδικοί διαπραγματευτές των ασφαλιστών και οι παραδόσεις χρημάτων γίνονταν (και γίνονται ακόμη) με ρίψη της βαλίτσας με το χρήμα από ελικόπτερα.
Στην περιοχή σπεύδουν να στείλουν όλα τα κράτη του ΝΑΤΟ πλοία ( η Ελλάδα έχει μονιμως παρουσία με δυο φρεγάτες), όμως παρά την συνοδεία και τις περιπολίες οι πειρατές συνεχίζουν να αρπάζουν πλοία κυριολεκτικά κάτω από την μύτη των πολεμικών πλοίων. Είναι βέβαια να απορεί κανείς πως μπορούν κάποιοι πεινασμένοι και ξυπόλυτοι άνθρωποι, χωρίς καμία εκπαίδευση στρατιωτική να μπορούν να καταλαμβάνουν πλοία που τα προστατεύουν τα πιο σύγχρονα πολεμικά πλοία ,με τα τόσα μέσα εντοπισμου.Τοτε άνοιξε ένα νέο πεδίο κερδοφορίας (να μην τρώνε μόνο οι ασφαλιστές), αυτό των εταιριών φύλαξης πλοίων.

Αρκετές εταιρείες εκείνη την εποχή είχαν πρόβλημα επάνδρωσης των πλοίων τους γιατί οι ναυτεργάτες πολλές φορές αρνούνταν να διαπλεύσουν από την περιοχή, αρκετές εταιρείες εξαιρούσαν την περιοχή από τα ναυλοσύμφωνα, αυτό είχε ήδη προκαλέσει μεγάλο πλήγμα για το εμπόριο κυρίως στον Περσικό κόλπο. Οι εταιρείες μεταφοράς πετρελαίου αλλά και εμπορευματοκιβωτίων δεν μπορούσαν να μην στέλνουν εκεί τα πλοία τους, μια που αυτές οι περιοχές ήταν το πεδίο της κερδοφορίας τους. Τότε μόλις εμφανιστήκαν οι εταιρείες φύλαξης πλοίων άρχισαν να τους προσλαμβάνουν'
Σε αρκετά κράτη όμως η παρουσία ενόπλων σε εμπορικά πλοία δεν ήταν επιτρεπτή, το ένα μετά το άλλο τα κράτη αυτά επέτρεψαν με αλλαγή των κανονισμών τους την παρουσία ενόπλων, στην Ελλάδα αυτό έγινε επί υπουργίας Άδωνη Γεωργιάδη. Οι εταιρείες αυτές συγκέντρωσαν ένα πλήθος μισθοφόρων και τους έστειλαν στα πλοία. Ένα νέο πεδίο κερδοφορίας ανατέλλει.
Εδω τώρα μιλάμε για μια πραγματική βιομηχανία, να σκεφτεί κανείς μόνο τον εξοπλισμό των σεκιουριταδων, όπλα, πυρομαχικά, κιάλια νυχτερινής ορασης,αλεξισφαιρα, κράνη κεβλαρ και αλλα. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Τα πλοιοκτήτες από την πλευρά τους τώρα πρέπει να οχυρώσουν τα πλοία, έτσι λοιπόν δημιουργούν το περίφημο CITADEL, που ορίζεται πάντα στο μηχανοστάσιο. Το πλοίο τώρα ζώνεται με συρματόπλεγμα razor ολόγυρα, οι εξωτερικές θύρες του πλοίου θωρακίζονται με λαμαρίνες , τα φινιστρίνια αποκτούν κάγκελα (εναντία σε κάθε ιδέα ασφάλειας του πληρώματος), το μηχανοστάσιο και αυτό θωρακίζει τις εισόδους του, αποκτά ραδιοτηλέφωνο. Ένα πλήθος υλικών και εργαλείων αγοράζονται από τα πλοία (αρκετά από αυτά πρέπει να ανανεώνονται λογω φθοράς από την σκουριά, πχ συρματοπλέγματα).

Αλλά ακόμη και με τους σεκιουρηταδες συνεχίζουν να αρπάζουν πλοία, συνήθως τώρα τα πλοία που αρπάζονται είναι πλοία τα όποια είτε δεν έχουν φύλαξη , είτε την φύλαξη την έχει αναλάβει κάποια μικρή εταιρία ( ο ανταγωνισμός των εν λογω εταιρειών είναι τεράστιος). Είναι γεγονός πως τα τελευταία δυο χρόνια οι πειρατείες έχουν πέσει κατακόρυφα, το περίεργο όμως είναι ότι μόλις κάποιοι θεωρούν ότι δεν συντρέχει λόγος για τόσα έξοδα φύλαξης τότε μαθαίνουμε ότι οι πειρατές άρπαξαν κάποιο πλοιο!Λες και κάποιοι «συντηρούν» το φαινόμενο!
Τώρα όμως να δούμε ποιοι είναι αυτοί οι "τρομεροί" πειρατές. Είναι κάποιοι φτωχοδιαβολοι, ξυπόλυτοι και πεινασμένοι, που δρουν από πρώην αλιευτικά (ονομάζονται mother ship) και επιτίθενται με μικρές ταχύπλοες βάρκες (ονομάζονται skifs), με μια μακριά σκάλα που γαντζώνουν στην πλευρά του πλοίου, ανεβαίνουν πάνω και το καταλαμβάνουν . Ο εξοπλισμός τους αποτελείται κυρίως από κάτι σκουριασμένα καλατσνικωφ (αμφίβολο εάν μπορούν να πυροβολήσουν) και κάποια RPG όπου είναι αμφίβολο εάν τα βλήματα αυτά μπορούν να εκραγούν. Πεινασμένοι ( έχουν πάντα ελάχιστα τρόφιμα και νερό ώστε να χρειάζεται για την επιβίωση τους οπωσδήποτε να καταλάβουν κάποιο πλοίο) και μόνιμα μαστουρωμένοι με ένα τρελοχορτο που ευδοκιμεί στην Σομαλία και με αυτόν τον ελλιπή εξοπλισμό καταλαμβάνουν πλοία κυριολεκτικά κάτω από την μύτη των πλέον σύγχρονων πολεμικών ναυτικών του κόσμου.!

Όσον αφορά τα λύτρα τα οποία περιέγραψα πιο πάνω πως παραδίδονται, ποτέ καμία εταιρία δεν έχει ελεχθει εάν πράγματι τα ποσά που έχει δηλώσει  πήγαν τελικά στην επίμαχη βαλίτσα. Εκεί κάλλιστα μπορεί να είναι και ένας πολύ ωραίος τρόπος ώστε να ξεπλυθεί μαύρο χρήμα. Σε αυτήν την υπόθεση το δούλεμα πάει σύννεφο, κάποιοι θησαυρίζουν στην πλάτη των ναυτεργατών. Με το πρόσχημα της ασφάλειας τους έχει ανοίξει μια καινούρια μπίζνα όπου όλοι είναι ευχαριστημένοι με τις τσέπες τους γεμάτες, όλοι εκτός από τους ναυτεργάτες, που τους κλείνουν σε πλοία που μοιάζουν με Νταχάου (αυτήν την όψη έχει ένα πλοίο όταν περνά από την περιοχή), που συνεχώς συμπιέζουν τους μισθούς προς τα κάτω. Ο ναυτεργάτης ούτε κέρδισε , ούτε και πρόκειται να κερδίσει από αυτήν την κατάσταση, και αυτοί που θα μπορούσαν να έχουν δώσει λύση στο ζήτημα αυτό, δεν κάνουν τίποτα για τον απλούστατο λόγο ότι έχει μεγάλη κονόμα η υπόθεση αυτή, "Είναι πολλά τα λεφτά Άρη "στην βιομηχανία του τρόμου.

Οδυσσέας Κ .