Συνολικές προβολές σελίδας

Translate

Τετάρτη 21 Μαΐου 2014

Κοκτέιλ Μολότωφ #349




Η ατμόσφαιρα μυρίζει αποσύνθεση, πανικό και υστερία. Όχι απλά απ' τα κόμματα --όχι "επικοινωνιακά"-- αλλά "απ' τα κάτω." Έχεις την αίσθηση πως τα περιθώρια έχουν στενέψει δραστικά, όλες οι διαδικασίες μοιάζουν να έχουν επιταχυνθεί, αλλά ως διαδικασίες σήψης, όχι γέννησης. Μοιάζει σαν να πρόκειται να καταρρεύσει κάποιο κτίριο με εμπορεύματα και όλοι βιάζονται να αρπάξουν ό,τι προλαβαίνουν πριν γκρεμιστεί. Με κάθε στροφή, ο δίσκος παίζει πιο γρήγορα, κάθε προσπάθεια της βελόνας να τον ιχνηλατήσει, να το τιθασεύσει, είναι καταδικασμένη. Πολλών γυαλίζει το μάτι. Δεν νομίζω ότι προσποιούνται πως έχουν σαλτάρει απ' την αδημονία για μια ατομική διέξοδο. Νιώθεις να φουσκώνει μέσα τους το μαύρο κύμα. Τρομαχτικό ως θέαμα, τρομαχτική και η μουσική με την οποία τους οδήγησαν ως εκεί. 


Δύσκολο να μην υπάρξουν εξελίξεις μετά την Κυριακή, νομίζω. Προς τα πού; Προς τα πού αλλού; Όξυνση της διαπάλης, μάχη για την επανεπιβεβαίωση της ισχύος του κεφαλαίου ως κατευναστικού (βλέπε παραλυτικού) παράγοντα (200 ευρώ και ελεημοσύνη και καλά είμαστε, μη μιλάς) ή ως εξαγριωτικού και εξαχρειωτικού παράγοντα (μπαίνει ο φασισμός εντελώς μπροστά και θα σου πω εγώ, λέει το αφεντικό). Είναι έτοιμοι οι συνδυασμοί δυνάμεων (και τα μπαλαντέρ) και για το ένα, και για το άλλο. Με το καλό ή με το στανιό, αυτό είναι το μήνυμα: "ανήκομεν εις την Δύσην· η Ελλάδα θα μείνει καπιταλιστική χώρα, χώρα της 'ατομικής πρωτοβουλίας', πάει και τελείωσε αυτό."

Εμείς θα 'μαστε απέναντι γιατί αυτό πρέπει να είμαστε, αυτός είναι ο δικός μας ρόλος. Τι να κάνουμε; "Να μην υπάρχετε!" μας λένε οργισμένοι. Υπάρχουμε, δεν μπορούμε να φανταστούμε την ανυπαρξία μας. Και επειδή δεν μπορούμε, προχωράμε και πίσω δεν υπάρχει τρόπος να κάνουμε. Ούτε κι αυτοί θα κάνουν πίσω. Ούτε κι αυτοί έχουν δρόμο επιστροφής. 

Ρώτησε το στρατιώτη ποτέ ο πόλεμος πώς νιώθει; Αν φοβάται; Ζήτησε την άδειά του ποτέ για να ξεσπάσει; Απολογήθηκε που ήταν πάντα εδώ, ακόμα κι όταν ο στρατιώτης κοιμόταν ή ονειροπολούσε αμέριμνος; 

Ρωτάς, και καταλήγεις στη σιωπή και τα σφιγμένα δόντια.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου