Λιγες μέρες πριν τις τριπλές κάλπες, οι δυνάμεις της συγκυβέρνησης (ΝΔ - ΠΑΣΟΚ) συγκεντρώνουν την προσπάθειά τους στην προβολή εκβιαστικών διλημμάτων μαζί βεβαίως με την καλλιέργεια και ψεύτικων ελπίδων.
Η «κυβερνητική σταθερότητα ή αστάθεια» που βάζει μπροστά η ΝΔ, το «ψηφίστε μας ή φεύγουμε άρα προκύπτει κυβερνητική αστάθεια» που χρησιμοποιεί το ΠΑΣΟΚ, το «στηρίξτε μας για να φέρουμε ανανέωση» που ευαγγελίζεται το Ποτάμι, παρόμοια τσιτάτα που χρησιμοποιούν ομοειδείς τους δυνάμεις, δεν είναι παρά εγχειρήματα διασφάλισης ότι ο λαός θα συνεχίσει να υπηρετεί τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, την εφαρμογή μέτρων για ανάκαμψη των μονοπωλιακών κερδών.
Τα κόμματα της συγκυβέρνησης ζητούν από τους εργαζόμενους, από το λαό με την ψήφο τους να επικυρώσουν την πολιτική που έχει ασκηθεί μέχρι σήμερα, να συναινέσουν στη συνέχισή της το επόμενο διάστημα. Εχει ήδη ανακοινωθεί το «εθνικό σχέδιο» για την ανάκαμψη και οι θέσεις για την «αναθεώρηση του συντάγματος». Αυτά θα αποτελέσουν βασικούς πυλώνες της προσπάθειας της κυβέρνησης για τη στήριξη και εγγύηση της καπιταλιστικής κερδοφορίας, των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, ελληνικών και ξένων. Πρόκειται δηλαδή για εξασφάλιση της σταθερότητας στην αντιλαϊκή πολιτική.
Σταθερά ενάντια στο λαό...
Η «σταθερότητα» που ζητά η ΝΔ δεν είναι τίποτε άλλο παρά η απρόσκοπτη εφαρμογή μέτρων υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου. Εξ ου και στις τελευταίες δημόσιες παρεμβάσεις του διαφήμισε τις «μαζεμένες μεταρρυθμίσεις», τη διόρθωση «βαθιών στρεβλώσεων» και «μακροχρόνιων αγκυλώσεων» που έκανε στα δυο χρόνια πρωθυπουργίας του, «το πιο σαρωτικό κύμα μεταρρυθμίσεων που υπήρξε ποτέ». Αλλωστε και η συνταγματική μεταρρύθμιση, που προωθεί, πλασάρεται ως ανάγκη για ένα «πολιτειακό περιβάλλονσύμμαχο στην επιχειρηματικότητα, την προσέλκυση επενδύσεων».
«Κυβερνητική σταθερότητα» σημαίνει επίσης απελευθέρωση και νέων κονδυλίων (μέσα και από την προσπάθεια νέας διευθέτησης του δημόσιου χρέους) ώστε από το δημόσιο ταμείο να χρηματοδοτηθεί (με επιχορηγήσεις, χαμηλότοκα δανεικά κι αγύριστα κ.λπ.) η παραπέρα ανάπτυξη του μεγάλου κεφαλαίου. Χρηματοδότησή του κι από το ΕΣΠΑ, χρήμα και αυτό των φορολογουμένων. Σημαίνει νέες εισφοροαπαλλαγές και φοροελαφρύνσεις, με τον Σαμαρά να βάζει στόχο τη μείωση της φορολόγησης των μεγαλοεπιχειρηματιών στο 15%.
Η «σταθερότητα» που επικαλείται η κυβέρνηση σημαίνει και χτύπημα στις «μόνιμες πορείες», στις«διαρκείς καταλήψεις», στο «συντεχνιακό προστατευτισμό», στις «ανεξέλεγκτες και ασύδοτες συντεχνίες», στις «ακραίες ομάδες που παρέλυαν την οικονομική ζωή» και στις «αυθαιρεσίες μικρών, λίγων, αλλά οργανωμένων ομάδων», όπως προπαγανδίζει ο Σαμαράς, συκοφαντώντας τους εργατικούς, λαϊκούς αγώνες και δίνοντας στίγμα στους μεγαλοεπιχειρηματίες ότι θα επιβάλει άκρα του τάφου σιωπή για να εξασφαλίζεται δίχως εμπόδια η επέλαση των μονοπωλίων πάνω στα ερείπια κατακτήσεων και δικαιωμάτων.
Εξάλλου ανάμεσα στους στόχους της συνταγματικής αναθεώρησης που προωθεί (και κινείται ακριβώς στην κατεύθυνση διασφάλισης σταθερών κυβερνήσεων στις σημερινές συνθήκες) είναι η «κατοχύρωση του δικαιώματος της ελεύθερης διακίνησης όλων και της ανεμπόδιστης πρόσβασης στην εργασία τους. Ωστε να μη διαταράσσεται συνεχώς η κοινωνικοοικονομική ζωή από την αυθαιρεσία ατόμων ή μικρών ομάδων».
...με «μπαμπούλα» την «αστάθεια»
Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ προσπάθησε να δώσει στο παραπάνω κυβερνητικό δίλημμα μια ιδιαίτερη διάσταση. Δήλωσε πως μια κακή επίδοση της ΕΛΙΑΣ στις ευρωεκλογές θα έθετε ζήτημα σταθερότητας της κυβέρνησης. Είναι ένα ερώτημα γιατί αυτή η μορφή πίεσης προς τους ψηφοφόρους. Ωστόσο, με όποιον τρόπο κι αν μπαίνει το ψευτοδίλημμα στο λαό, όποιο αποτέλεσμα κι αν έχει, ζητούμενο έχει πάντα τη διασφάλιση κυβερνητικής πλειοψηφίας, ώστε να περνούν απρόσκοπτα τα αντιλαϊκά μέτρα του ευρωμονόδρομου.
Αλλωστε, όπως τόνισε χαρακτηριστικά ο Ευάγγελος Βενιζέλος, μετά τη συνάντηση που είχε με τον πρωθυπουργό στο Μέγαρο Μαξίμου: «Δεν πρέπει το βράδυ των εκλογών του β' γύρου και των ευρωεκλογών να μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι η χώρα έχει περιπέσει σε κατάσταση κρίσης και αμφισβήτησης», βασικά των προταγμάτων της αστικής τάξης.
Ανάλογους ισχυρισμούς, περί κυβερνητικής αστάθειας λόγω ενδεχόμενης εκλογικής κατάρρευσης της ΕΛΙΑΣ, διατύπωσαν κι άλλα στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Ταυτόχρονα, όμως, άρχισε να μπαίνει ανοιχτά και θέμα ηγεσίας αν επαληθευτούν οι χαμηλές δημοσκοπικές προβλέψεις. Το είπαν περίπου καθαρά την Πέμπτη στελέχη του κόμματος όπως οι Κώστας Σκανδαλίδης, Λεωνίδας Γρηγοράκος, Παναγιώτης Ρήγας.
Με αφορμή αυτό το ζήτημα επανήλθε από μερίδα του αστικού Τύπου το ζήτημα της ανάγκης ανασυγκρότησης της κεντροαριστεράς, που βεβαίως δεν φαίνεται εφικτή άμεσα, αλλά που θα πρέπει τα αποτελέσματα των εκλογών να συμβάλουν σε αυτή την κατεύθυνση.
Εκτός του προβληματισμού δεν είναι και το ζήτημα της αλλαγής κυβέρνησης χωρίς εκλογές, δεν είναι λίγοι αυτοί που διαβεβαιώνουν ότι είναι δυνατόν να προκύψει άλλη κυβέρνηση από τη σύνθεση της σημερινής Βουλής, προφανώς κάτι θα ξέρουν...
Πίσω από τα διλήμματα
Τα διλήμματα αυτά μεταφράζουν με τη γλώσσα της προπαγάνδας απαιτήσεις του κεφαλαίου. Σε αυτό δίνουν εξετάσεις τόσο τα κόμματα της συγκυβέρνησης, όσο βεβαίως και η αξιωματική αντιπολίτευση. Δίνουν εξετάσεις στη δυνατότητά τους να αποσπούν τη λαϊκή στήριξη και συναίνεση σε πολιτικούς στόχους καθαρά αντιλαϊκούς. Σε αυτό θα «βαθμολογηθεί» το πολιτικό σύστημα στις προσεχείς εκλογές και με βάση αυτό θα καθοριστούν τα βήματα στην αναμόρφωσή του το επόμενο διάστημα που απ' ό,τι φαίνεται όλα είναι ανοιχτά.
Οι ανοιχτές παρεμβάσεις του κεφαλαίου γίνονται βεβαίως όλο και πιο εμφανείς και δεν αφορούν μόνο τη συγκρότηση ψηφοδελτίων σε τοπικές εκλογές που ομολογούν ανοιχτά ότι στηρίζονται από συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα. Θυμίζουμε ότι το περίφημο σχέδιο ανάκαμψης, επανεκκίνησης, που ανακοίνωσε η κυβέρνηση, είναι επεξεργασία που έχει πραγματοποιηθεί μέσα σε μελετητικά επιτελεία οργανώσεων του κεφαλαίου (π.χ. ΙΟΒΕ), ενώ είναι χαρακτηριστική η πρόσφατη παρέμβαση του Δ. Δασκαλόπουλου, προέδρου του ΣΕΒ, σε σχέση με τη συνταγματική αναθεώρηση, με αίτημα τη συνταγματική προστασία της «ελεύθερης οικονομίας». Ο δρόμος που στηρίζουν είναι αυτός που μας έφερε ως εδώ. Ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης που έχει στο DNA του τις κρίσεις, τη φτώχεια, την υποβάθμιση αναγκών και δικαιωμάτων. Στη σημερινή φάση του είναι αδύνατον η καπιταλιστική ανάκαμψη να συνδυαστεί με διευρυμένα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, όπως είχε προκύψει συγκυριακά μόνο μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο μέσα σε έναν άλλο διεθνή συσχετισμό δυνάμεων.
Με στόχο να εμπεδωθεί ο αντιλαϊκός δρόμος του κεφαλαίου ως μονόδρομος για το λαό αναπτύσσεται πλούσια αρθρογραφία στον αστικό Τύπο. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος, λένε, τι να κάνουμε, ο λαός πρέπει να ελπίζει σε ορισμένη βελτίωση της ζωής του μόνο στο βαθμό που θα του το επιτρέπει η κερδοφορία του κεφαλαίου.
Αυτό που πρέπει να συνειδητοποιήσουν οι εργαζόμενοι είναι ότι πίσω από τον ορατό αντίπαλο που μπορεί να καταλαβαίνουν ότι ευθύνεται για την κατάσταση που βιώνουν, τα αστικά κόμματα και τις κυβερνήσεις τους, υπάρχει και ο αόρατος αντίπαλος που συναντούν καθημερινά στους χώρους δουλειάς, αλλά δεν τον αναγνωρίζουν πάντα ως τέτοιο: Το κεφάλαιο, τα μονοπώλια, τα αφεντικά τους. Με αυτό το κριτήριο θα πρέπει να απορρίψουν τα εκβιαστικά διλήμματα που τους προβάλλουν μπροστά στις εκλογές. Δεν πρέπει δηλαδή να ψηφίσουν ό,τι ψηφίζει και το αφεντικό τους.
Ποτάμι ...για σταθεροποίηση του σάπιου
Ψευτοδιλήμματα βάζει και ο επικεφαλής του Ποταμιού, Σταύρος Θεοδωράκης. Καλεί σε υπερψήφισή του, αλλιώς δεν θα υπάρξει ένα «νέο σχέδιο» διαχείρισης που τάχα θα φέρει λύσεις.
Σε συνέντευξή του μεσοβδόμαδα στο «Βήμα fm», ξαναδηλώνοντας διαθέσιμος να μετάσχει σε κυβερνήσεις συνεργασίας, είπε: «Τα προβλήματα της χώρας είναι πάρα πολύ μεγάλα (...) δεν μπορεί να σωθεί με ένα 25% αριστερά ή δεξιά και είναι λίγο υπερβολή όταν ένας ηγέτης κοιτάζεται στον καθρέφτη και λέει "εγώ θα σώσω τη χώρα" (...) Τι χρειάζεται για να σωθεί η χώρα; Ενα καινούργιο σχέδιο και μια μεγάλη συμμαχία...».
Εξειδίκευσε το σχέδιό του, ζητώντας ταυτόχρονα υψηλά ποσοστά για να παζαρέψει από καλύτερες θέσεις το μετεκλογικό του ρόλο εντός συμμαχίας: «Να δημιουργηθεί ένα νέο ρεύμα - που πιστεύουμε ότι θα δημιουργηθεί στις ευρωεκλογές και γι' αυτό θα έχουμε ένα σεβαστό ποσοστό, ώστε να μας ακούν οι άλλοι. Και μετά τις ευρωεκλογές, θα έλθει το Ποτάμι και θα πει ότι "αυτές είναι οι 20 προτάσεις μας για το μέλλον της χώρας" (...) και ας έλθει τότε να πει ο κ. Τσίπρας πού διαφωνεί. Αν διαφωνεί κάπου, βεβαίως θα διορθώσω κάτι ή θα προσθέσω κάτι από αυτά που λέει ο Σαμαράς. Ετσι πρέπει να παιχθεί πλέον το πολιτικό παιχνίδι στη χώρα. Δεν είναι "ή εμείς ή οι άλλοι" (...) Εάν συμφωνήσουμε σ' αυτά τα βασικά σημεία και πούμε ότι προχωράμε, στα 17 σημεία συμφωνούμε και στα τρία δεν συμφωνούμε, τότε θα προχωρήσουμε. Οποιος και αν είναι αυτός».
Για πού; Μα στον ίδιο αντιλαϊκό μονόδρομο: «Δεν μπορεί η κυβέρνηση αυτή τη στιγμή να δώσει χρήματα σε όλους (...) Ολοι έχουν ανάγκη, αλλά σε μια κοινωνία που υποφέρει, όταν έχεις πλεόνασμα 10 ευρώ, δεν μπορείς να τα δώσεις σε όλους»! Επίσης: «Δεν πιστεύω ότι πρέπει να γίνει οποιαδήποτε διόρθωση στους μισθούς αυτή τη στιγμή, αλλά τα λεφτά (πρέπει να πάνε) σ' αυτούς που δεν παίρνουν λεφτά».
Παραπέρα τάχθηκε υπέρ της διαβόητης αξιολόγησης στο Δημόσιο, ακόμα και απολύσεων: «Η δουλειά να αξιολογείται και να βρίσκονται εκτός Δημοσίου όσοι δεν κάνουν τη δουλειά τους. Δεν υπάρχει για εμάς - για να το πω με έναν αγαπημένο όρο της Αριστεράς - φετίχ με τη μονιμότητα». Τέλος ζήτησε και ιδιωτικοποιήσεις: «Είμαστε υπέρ της ιδιωτικοποίησης όπου μπορεί να υπάρξει ανταγωνισμός και να βγάλει λεφτά η κοινωνία».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου