Υποβουλιμιαία νηπιοποίηση ενηλίκων, υποβουλιμιαία ενηλικίωση ανηλίκων: Μια αθέατη διάσταση της αστικής ιδεολογικής κυριαρχίας

Η παιδική αθωότητα δεν είναι καινούργια ιδέα. [...] Οι εκπρόσωποι της Εκκλησίας χρησιμοποίησαν και τους δύο όρους ("αθωότητα" και "παιδικότητα") για λόγους που αφορούσαν τα εσωτερικά τους. Δεν πρέπει όμως να συγχέονται μεταξύ τους εννοιολογικά. Η αθωότητα σχετίζεται με την παιδικότητα, αλλά δεν ταυτίζεται μ' αυτή. Για την ακρίβεια, η παιδικότητα περιλαμβάνει την αθωότητα, αφού αφορά σ' ένα σύνολο ιδιοτήτων που χαρακτηρίζουν τα παιδιά. Η αθωότητα, δηλαδή, είναι υποσύνολο κατά κάποιο τρόπο της παιδικότητας και σημαίνει την αφέλεια --δηλαδή την ευπιστία-- και την έλλειψη πονηριάς.

Σε ένα φανταστικό σχολείο μια δασκάλα δημοτικού έχει μπροστά της 10 παιδάκια και τους προτείνει να παίξουν ένα παιχνίδι.

Τους απλώνει μια παλέτα με πολλά χρώματα και τους λέει να της πουν ποιο είναι το αγαπημένο τους.

Τα 2 λένε το ανοιχτό μπλε, τα 2 το έντονα κίτρινο, το 1 το ξεθωριασμένο μωβ και τα άλλα 5 δεν θέλουν να παίξουν σε αυτό το παιχνίδι.


Το ιδεολόγημα της παιδικής αθωότητας είναι λοιπόν ένα παμπάλαιο ζιζάνιο, μεταφυτεμένο στο παρόν. Φορτωμένη με ιδεολογικά στρώματα ποικίλου περιεχομένου, η "παιδική αθωότητα" βρέθηκε κάμποσες φορές στη διάθεση εκείνων που επιθυμούσαν να εξουσιάζουν, ελαχιστοποιώντας την αντίδραση όσων εξουσιάζονταν.



Βαριούνται λένε, δεν τους αρέσει, δεν έχει νόημα, όλα τα χρώματα ίδια είναι λένε…


Με βάση τις προτιμήσεις των άλλων παιδιών το χρώμα μπλε παίρνει ποσοστό προτίμησης 40%, το κίτρινο άλλο ένα 40% ενώ το μωβ μένει στο 20%. Τα παιδάκια που δεν έπαιξαν δεν συμφωνούν με το αποτέλεσμα και κλαίνε αλλά είναι πλέον αργά, τα αποτελέσματα βγήκαν.


Σήμερα, εξυπηρετεί την αστική τάξη η οποία, κατέχοντας την εξουσία κι επιφυλάσσοντας στα παιδιά του εργατόκοσμου ένα ζοφερό παρόν κι ένα ακόμα ζοφερότερο μέλλον, έχει κάθε συμφέρον να συσκοτίσει τις επιδιώξεις της. Την επικαλείται [την παιδική "αθωότητα"] ως δεοντολογικά "απαραβίαστη" για να κρύψει τις βρομοδουλειές της και όχι, όπως διατείνεται, για να προστάτεψει τον αγνό μικρόκοσμό τους. Η διατήρηση της αφέλειας --δηλαδή της ευπιστίας-- και της ταπεινοφροσύνης --δηλαδή της δουλοπρέπειας-- για όσο το δυνατό μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από ένα παιδί που, έτσι κι αλλιώς, οι συνθήκες της ζωής δεν του επιτρέπουν να μείνει "αθώο", είναι βολική προοπτική για τον αντίπαλο.



Η δασκάλα μαζεύει την παλέτα και τελειώνει το μάθημα με την εξής πρόταση: «Αν αφήσουμε τους μισούς να αποφασίσουν το αποτέλεσμα δεν εκφράζει ΟΛΟΥΣ»

Πραγματικά "αθώος" μπορεί να είναι μόνο όποιος αγνοεί ή όποιος δεν έχει υποφέρει.


Γυρνώντας στην σημερινή πραγματικότητα, λίγο πριν τις εκλογές, ας μην αφεθούμε στην οργή και στην απογοήτευση που προκάλεσαν οι τελευταίες πολιτικές εξελίξεις, ας μην ισοπεδώνουμε τους πάντες με τη φράση «όλοι ίδιοι είναι», ας βρούμε και ας επιλέξουμε τον/την καλύτερο/η. Άλλωστε, στο δημοκρατικό πλαίσιο αυτό ακριβώς είναι υποχρέωση καθενός μας.

[...]


ο καπιταλισμός, από τις φάσεις κιόλας της ανάπτυξής του, έχει φροντίσει να θωρακιστεί ποντάροντας στην κατάλληλη διαπαιδαγώγηση κάθε νέας γενιάς του εργατόκοσμου, ώστε να εξασφαλίζεται η μελλοντική αντοχή στην καταπίεση του συστήματος προκειμένου να αντέξει το καράβι τους κλυδωνισμούς και σκαμπανεβάσματα σε δύσκολους καιρούς.


Απέχοντας στηρίζεις τα μεγάλα συμφέροντα, αφού τα αποτελέσματα των εκλογών βγαίνουν με βάση αυτών που ψήφισαν (και όχι λευκό- άκυρο).

Άρα απέχοντας είσαι υπεύθυνος και εσύ για αυτούς που τελικά θα εκλεγούν…

Οι παντοειδείς μηχανισμοί που λειτουργούν στο πλαίσιο του, ενορχηστρωμένοι έτσι ώστε να παίζουν ταυτόχρονα την ίδια αντιδραστική συμφωνία, κάνουν θαυμάσια τη δουλειά τους μεταγγίζοντας αδιαλείπτως τις αστικές αξίες στα παιδιά. [...] Έχουν υπάρξει έρευνες που έγιναν σε ΗΠΑ, Γερμανία αι Βρετανία, με βάση τις οποίες παρατηρούνται πολλές διαφορές και ιδιομορφίες στη διαμόρφωση της συνείδησης στις επιλεγμένες ηλικίες. Φάνηκε όμως πως η πιο εντατική περίοδος διαμόρφωσης των πολιτικών αντιλήψεων περιλαμβάνεται ανάμεσα στα 11 και τα 13.



Αν δεν θες να σε πιάσουν τα κλάματα σκέψου τι θεωρείς πως μπορεί να μας βγάλει από αυτή την χωρίς ζωντανά χρώματα πραγματικότητα, σκέψου και ψήφισε.


Ας γίνουμε ενεργοί πολίτες που αποφασίζουν για το Μέλλον τους και τη Ζωή τους!!

Συστατικά ανάρτησης:


Βίντεο: Πολιτική διαφήμιση της ΝΔ που εκμεταλλεύεται ανοιχτά την "παιδική αθωότητα" ως ιδεολόγημα.


Κείμενο με ροζ πλάγια στοιχεία: Ενσυνείδητα νηπιοποιημένος πολιτικός λόγος της Πόπης Σταυροπούλου, υποψήφιας Περιφερειακής Συμβούλου του ΣΥΡΙΖΑ, left.gr.


Κείμενο με όρθια λευκα στοιχεία: Εύη Κοντόρα, συγγραφέας παιδικών βιβλίων, συνεργάτρια του Τμήματος της ΚΕ του ΚΚΕ για την Ισοτιμία των Γυναικών. Άρθρο "Τι θέλουμε, αλήθεια, για τα παιδιά μας;...", ΚΟΜΕΠ, 2014, τευχ. 1, σελ. 69-114.

πηγη