Γενέθλια του Μαρξ και τα αφιερώματα στο πρόσωπό του δίνουν και παίρνουν. Φιλοξενούνται σε ιστοσελίδες διαφόρων αποχρώσεων. Ευκαιρία και για τον υποψήφιο του ΣΥΡΙΖΑ, Στέλιο Κούλογλου, να δώσει λίγο χώρο στον Κάρολο, παραθέτοντας φωτογραφίες με κάποια τσιτάτα του (link). Μόνο που βάζοντάς τα στην … αριστερή του μονταζιέρα κάνει τον Μαρξ να φαντάζει ασυνάρτητος νεοαριστερός. Έτσι είναι. ‘Όταν απομονώνεις μια ατάκα από το συγκείμενο της, από το πλαίσιο στο οποίο γράφεται ή λέγεται, τότε τα συμπεράσματα μπορεί να είναι πολύ παραπλανητικά. Λέτε σκόπιμα ο Κούλογλου να θέλει να διαστρεβλώσει τον Μαρξ; Μπα, δεν είναι τέτοιος άνθρωπος. Άλλωστε το ταξικό του ένστικτο είναι γνωστό και το έχουμε σχολιάσει παλαιότερα.
Πάμε όμως να δούμε μερικές από τις φωτογραφίες-ατάκες του Μαρξ και να εξηγήσουμε.
«Είμαι υπέρ του ελεύθερου εμπορίου, διασπά τις παλιές εθνικότητες».
Διαβάζοντας αυτή τη φράση κάποιος που δεν είναι εξοικειωμένος με τον διαλεκτικό τρόπο σκέψης του Μαρξ τι αντιλαμβάνεται; Α) ο Μαρξ ήταν υπέρ του ελεύθερου εμπορίου, άρα αυτοί που προσπάθησαν να εφαρμόσουν τον μαρξισμό δεν ήξεραν τι τους γίνεται. Β) Το άγχος του Μαρξ ήταν να «διασπαστούν οι παλιές εθνικότητες» και πιθανόν στη θέση τους να δημιουργηθούν άλλες. Γ) ο Μαρξ ήταν ένας Τζήμερος της εποχής που εκτός από το ελεύθερο εμπόριο ήθελε να διαφυλάξει και τις εθνικές ιεραρχίες, χωρίζοντας τα έθνη σε παλιά και καινούρια.
Ασφαλώς τίποτα από αυτά δεν ισχύει. Αν δεν γνωρίζει κανείς την συνολική σκέψη του Μαρξ, και ιδιαίτερα αυτή που αφορά στο λεγόμενο εθνικό ζήτημα, τότε δεν θα καταλάβει τίποτα. Δεν θα καταλάβει ότι για τον Μαρξ η ανισόμετρη καπιταλιστική οικονομική ανάπτυξη οδηγεί σε εκμετάλλευση, όχι γενικά του ενός έθνους πάνω στο πιο αδύναμο άλλο έθνος-κράτος, αλλά της κυρίαρχης καπιταλιστικής τάξης απέναντι στις κατώτερες τάξεις των εκμεταλλευόμενων εθνών-κρατών. Ο Μαρξ σε σειρά άρθρων για την αγγλική κυριαρχία στην Ινδία αναφέρει την Αγγλία ως το «ασυνείδητο όργανο της ιστορίας» διότι κυριαρχώντας στην Ινδία και εξάγοντας εκεί τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, στην πραγματικότητα βάζει την Ινδία στο παιχνίδι του καπιταλισμού και φέρνει μαζί της την δυνατότητα πραγματοποίησης της προλεταριακής επανάστασης. Σε άλλα κείμενά του σχετικά με την Ιρλανδία αναφέρει με ευκρίνεια πως ο μόνος δρόμος για την απελευθέρωση του αγγλικού προλεταριάτου είναι η στήριξη των Ιρλανδών εργατών. Προφανώς ο Μαρξ κάθε άλλο παρά υποστηρικτής του ελεύθερου εμπορίου αλλά και των «νέων» εθνικοτήτων δεν είναι παρά τα όσα λέει το tvxs.
«όταν εκλείψουν οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στις τάξεις κάθε έθνους, τότε η εχθρότητα μεταξύ των εθνών θα λάβει τέλος».
Μια απρόσεκτη ματιά στο παραπάνω απόσπασμα για κάποιον που δεν γνωρίζει ότι για τον Μαρξ η πάλη των τάξεων είναι η κινητήριος δύναμη της ιστορίας, θα μπορούσε να οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι πρέπει να ζήσουμε σε ταξική ειρήνη αν θέλουμε να αποφύγουμε τους πολέμους.
«Η θεωρία του κομμουνισμού μπορεί να συνοψισθεί σε μία πρόταση: κατάργηση της ιδιωτικής περιουσίας».
Εδώ αυτός που το μετέφρασε κατάφερε να συνοψίσει τον φόβο των μικροαστών μαζί με το συμπύκνωμα προπαγάνδας ότι οι κομμουνιστές έρχονται να του πάρουν το σπίτι, την ιδιωτική περιουσία. Προφανώς και οι λέξεις «ιδιωτική περιουσία» δεν μπορούν να ταυτιστούν με το «ατομική ιδιοκτησία». Ο λόγος είναι απλός: η ιδιωτική περιουσία παραπέμπει απευθείας σε υλικά αγαθά, λόγου χάρη το σπίτι κάθε ανθρώπου. Η έννοια «ατομική ιδιοκτησία» αναφέρεται σε μια σχέση, ή μάλλον σε ένα σύνολο σχέσεων στην μια άκρη της οποίας είναι η ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής (από το κεφάλαιο) και στην άλλη άκρη η ιδιοκτησία της εργατικής δύναμης του καθενός (από την εργατική τάξη). Έτσι λοιπόν, εκείνο που μπορεί να συνοψισθεί σε μια πρόταση είναι ότι η θεωρία του κομμουνισμού προβάλλει την κατάργηση της σχέσης της ατομικής ιδιοκτησίας.
«Αν κάτι είναι σίγουρο είναι πως εγώ ο ίδιος δεν είμαι Μαρξιστής».
Εδώ μιλάμε για την αποθέωση της διαστρέβλωσης, σε τέτοιο χοντροκομμένο βαθμό που ούτε οι φασίστες δεν κάνουν. Ο Μαρξ, όπως είναι γνωστό, ήταν συχνά απότομος με τους πολιτικούς και θεωρητικούς του αντιπάλους. Ακόμα περισσότερο αυστηρός ήταν με τους ανθρώπους που βρίσκονταν κοντά του. Έτσι, σε αυτούς που στο όνομά του υποστήριζαν αντιδιαλεκτικές θέσεις, έφτιαχναν θεωρίες μακριά από τον δικό του τρόπο σκέψης και παρόλα αυτά υποστήριζαν ότι είναι Μαρξιστές, έφτανε στο σημείο να δηλώσει ότι «αν είναι αυτοί Μαρξιστές τότε σίγουρα εγώ δεν είμαι». Απομονώνοντας αυτή τη φράση από το υπόλοιπο πλαίσιο παρουσιάζεις τον Μαρξ είτε σαν ημίτρελο που δεν ξέρει τι λέει είτε σαν μετανοημένο για αυτά που έγραψε και δίδαξε.
«Η θρησκεία είναι το όπιο του λαού».
Πρόκειται για μια από τις πιο γνωστές φράσεις του Μαρξ. Φράση που κάνει τους θεούσους να αντιμετωπίζουν τον Μαρξ σαν Βελζεβουλ, σαν τον Εξαποδώ. Φράση που αρκεί να στιγματίσει τους κομμουνιστές ως ανθρώπους του Σατανά. Όμως ποια είναι η πραγματική έννοια της φράσης; Ας την δούμε μέσα στο κείμενο του ίδιου του Μαρξ: « «η θρησκευτική αγωνία είναι ταυτοχρόνως έκφραση πραγματικής αγωνίας και διαμαρτυρία εναντίον της πραγματικής αγωνίας. Η θρησκεία είναι ο στεναγμός του καταπιεσμένου πλάσματος, η καρδιά ενός άκαρδου κόσμου, ακριβώς όπως είναι το πνεύμα των χωρίς πνεύμα συνθηκών. Είναι το όπιο του λαού».
Αρχίζει ήδη να φαίνεται λίγο διαφορετικό ε; Στην πραγματικότητα η φράση αυτή του Μαρξ αποτελεί κριτική των πραγματικών συνθηκών ζωής των ανθρώπων. Αποτελεί μια εικόνα, ένα παράδειγμα της αλλοτρίωσης του ανθρώπου στον καπιταλισμό, που είναι τέτοια ώστε για να γίνει η ζωή βιώσιμη ο άνθρωπος στρέφεται στη θρησκεία. Και η θρησκεία για τον Μαρξ είναι το αναγκαστικό αποκούμπι ενός ανθρώπου που έχει καταστεί απάνθρωπος από τις ίδιες τις συνθήκες ζωής του.
Άραγε με τις φωτογραφίες που δημοσίευσε η ιστοσελίδα του υποψήφιου με τον ΣΥΡΙΖΑ, Στ. Κούλογλου, τι γνώμη θα σχημάτιζε κανείς για τον Μαρξ; Ένας άθεος, υποστηρικτής της ελεύθερης αγοράς που απαρνείται την ίδια του τη θεωρία. Τέτοια μονταζιέρα θα την ζήλευε και το Μαξίμου. ..
ΥΓ. Αν υπάρχει κάτι που μπορεί να λειτουργήσει ως αφιέρωμα στο έργο και τη ζωή του Μαρξ είναι να κάνουμε πράξη μια μικρή του φράση: «Οι φιλόσοφοι έχουν με διάφορους τρόπους ερμηνεύσει τον κόσμο. Το ζήτημα είναι να τον αλλάξουμε»…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου