Ο αγιορείτης Γέροντας ήταν ΚΚΕ

Η συγκλονιστική αφήγησις του πιστού για τον κομμουνιστή αγιορείτη γέροντα από το μπλογκ"Σπασμένο παράθυρο".

Η εικόνα του Αγίου Βλαδίμηρου του
Τσαροκτόνου / Λένινγκραντ, 1922.  

Ήταν καλοκέρι του ’81, όταν προσπαθόντας να ξεπεράσο τη χοιλόπιτα που μου ρειξε ο Χαράλαμπος, κατέλιξα να περιδιαβένω το περριββόλι της Παναγίας. Βαθιά πιστός, λόγο και του οικογενειακού μου περριββάλλοντος (μπαμπάς παπάς, μαμά κόρη ταγματασφαλίτη) είχα την ελπίδα να βρό το Θεό και να ξεπεράσο τον παιδικό μου έροτα.

Καθώς έβγενα σε ένα ξέφωτο και ενό η ζέστη και η πεζοπορία έκανε το κορμί μου να λούζετε σε έναν καυτό ιδρώτα, που έκανε όλο και πιο δύσκολο να ξεχάσο το Χαράλαμπο, βλέπο μπροστά μακριά μου έναν καλοκάγαθο παπούλη να χτυπάει το γάλα του σε μια καρδάρα για να βγάλη βούτυρο. “Δες πώς την δουλεύη την καρδάρα” σκέφτηκα μέσα μου, όταν άκουσα να μου φωνάζει τρομαγμένος

-Φωτιά θα πέσει να κάψει κοπέλα μου, εδό δεν έρχονται γυναίκες!

μου φώναξε. Χαμογέλασα συγκαταβατικά και πλησίασα για να με δη καλύτερα. Δεν ήταν η πρώτη φορά που συνέβαινε ένα τέτοιο λάθος. Κατάλαβε και ο παπούλης το λάθος του, με προσκάλεσε να κάτσο και μου δωσε λίγο τυρί και λίγα κάστανα.

Αρχίσαμε να συζητάμε. Του άνυξα την καρδιά μου. Του είπα τον πόνο μου και ο έβλεπα συνέχεια τον παππούλη να σταυροκοπιέται, χωρίς να καταλαβαίνο γιατί. Σε ένα σημείο μου λέει:

-Ας μιλήσουμε για κάτι άλλο τέκνο μου. Να πούμε για πολιτική να ελαφρύνουμε τη συζήτηση?

Με αμηχανία ομολογουμένως, δέχθηκα, γιατί εκείνο τον καιρό τύχαινε να πολιτικοποιούμε έντονα σε μια αναρχική φράξια του ΠΑΣΟΚ και θα θελα να μάθο την πολιτική σκέψη ενός τόσο σοφού ανθρόπου. Με έκπληξη διαπίστωσα, πως ο παπούλης εκείνος, μιλούσε με το Θεό, και ήξερε πράγματα που δεν είχαν γίνει ακόμα, αλλά ήξερε ότι θα γίνουν. Έτσι όταν άκουσε πως κινιόμουν στο χώρο του αναρχικού κινήματος, μειδίασε και μου είπε:

Μου είπε πως είναι καταραμένοι απ το Θεό οι αναρχικοί, και όποτε θα προσπαθούν να μπουν στη Βουλή, θα κάνει πορεία το ΠΑΜΕ από μπροστά, αλλά πως αν ο Θεός αλλάξει γνώμη, μπορεί να είναι και μπάτσοι αντί για αναρχικοί.

Μου είπε και για το ΠΑΣΟΚ:

Εγό τότε δεν ήξερα τι είναι το ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ο παπούλης μου είπε ότι έτσι θα το λένε αργότερα γιατί η ντροπή θα είναι μεγάλη. Μου είπε και για έναν που θα τον λένε Αλέξη, που στις ομιλίες του θα κοροιδεύει τον Αντρέα Παπαντρέου, κάνοντας μιμήσεις του και πως:

Εγώ υπέθεσα ότι ο παππούλης με τρόλλαρε και του είπα ότι τώρα που είμαστε στην ΕΟΚ, όποιος και να βγη, μόνο καλύτερες μέρες θα ρθουν. Ομως εκείνος με διέκοψε απότομα και μου είπε:

και μου είπε και για ένα συμβόλαιο που θα υπογράφαμε σε λίγα χρόνια:

Είχα αρχίσει να ενοχλούμε. Δεν είχα πρόβλημα να μου κοροιδεύει τον Αντρέα, αλλά τώρα είχε προσβαλλη το κοινό μου σπίτι, την Ευρώπη. Του είπα ότι χρειαζόμαστε συμμάχους και φίλους, γι αυτό μπήκαμε σε ΕΟΚ και ΝΑΤΟ. Αλλά προφανός ήξερε και για το ΝΑΤΟ και μου λέει:

Είχα θορυβηθή. Του λέω πως αν βγούμε απ το ΝΑΤΟ, θα πέσουν όλοι να μας φάναι. Θα μας καταστρέψουν! Αλλά ο παπούλης μου μίλησε για έναν Ρώσο που πολύ αργότερα θα ρθει στα πράγματα και μου λέει:

Προφανός ο παπούλης παραλληρρούσε σκέφτηκα. Είπα να του μιλήσω λίγο για τα οικονομικά. Του είπα για την ανάγκη επενδύσεων στον τόπο. Για να ρθη η ανάπτυξη. Αλλά αυτός έκανε τον ξερόλα και γι’ αυτό:

Εκείνο τον καιρό, ούτε που περνούσε από κάποιου το μυαλό να μην έχη συλλογική σύμβαση. Αλλά είπα να ρωτήσο, πώς τα ξέρει όλα αυτά. Και εκείνος με χαρά μου λέει, χωρίς καμία ντροπή:

Πανικοβλήθηκα. Καταλαβαίνετε πόσο βαρύ ήταν αυτό για ένα αναρχικό παπαδοπαίδι, γιο ταγματασφαλίτισσας που είχε μπει στο ΠΑΣΟΚ. “Και τι να γίνω, ΚΚΕ? Αυτό σε όλα όχι λέει!” του φώναξα έντρωμος. Αλλά αυτός σηκώθηκε, μου απάντησε:

και πήγε προς το καλυβάκι του. Νόμισα πως θα έβγαινε έξο με κάποιο κονσερβοκούτι, αλλά αυτός βγήκε με ένα μπλοκάκι στα χέρια. “Θες να πάρεις?” μου λέει και καταλαβαίνω πως ήταν κουπόνια για το φεστιβάλ της ΚΝΕ.

Βγήκα απ’ τα ρούχα μου. Του άρπαξα τα κάστανα, κλώτσησα την καρδάρα στο χώμα και έφυγα τρέχοντας για να βρω το Θεό σε κάποιο άλλο ξέφωτο. Πόσους περίεργους έχει μαζέψη το περιβόλλι της Παναγίας, σκεφτόμουν έντρωμος.

Τα χρόνια πέρασαν, το ΠΑΣΟΚ διαλύθηκε αλλά εγώ δεν άφησα τον πολιτικό στοίβο. Απ το ΠΑΣΟΚ, πέρασα σε πολλά άλλα κόμματα, αλλά τώρα βρήκα το πολιτικό μου σπίτι, στην αγκαλιά της Χρυσής Αυγής. Ένα κόμμα που για πρώτη φορά, με εκφράζη ιδεολογικά, αισθητικά και σεξουαλικά.

Χτες, όταν οι τουρκαλάδες έριξαν το ρωσικό αεροπλάνο, έπαθα έναν πανικό. Μπήκα στο φέισμπουκ και άρχισα να ποστάρο, πως ο Πούτιν θα τους πάρει τα σώβρακα. Με φρίκη ανακάλυψα πως εκείνος ο παππούλης που είχα συναντήσει, έχει γίνει σημαία στους συναγωνιστές μου. Τον θεωρούν προφήτη και μεταφέρουν χωρίς αιδό τα λόγια του!

Συναγονιστές! Σταματήστε να το κάνετε αυτό! Ο παπούς εκείνος ήταν κουκουές! Ήθελε το κακό του τόπου! Σταματήστε να τον αναπαράγετε!