Πολλοί είναι αυτοί που αδυνατούν να καταλάβουν ότι η απόρριψη των «σταδίων» από το ΚΚΕ δεν σημαίνει απόρριψη και των μέτρων και των πολιτικών που είναι αναγκαίες για τη μετάβαση από τον καπιταλισμό στον σοσιαλισμό.
Δεν κατανοούν ότι μια ενιαία πολιτική μπορεί να εμπεριέχει όλα τα μέτρα πολιτικής αναλόγως των καταστάσεων που θα προκύψουν. Βασική προϋπόθεση: να είναι πολιτικές του επαναστατικού κινήματος και όχι της αντίδρασης.
Πολλοί Θεωρούν ως χωριστό, κάθε στάδιο αυτής της πορείας και απαιτούν να κατακτάται πρώτα το ένα στάδιο, να σταθεροποιείται αυτό και μετά να το ανατρέψουμε και να περάσουμε στο επόμενο. Το κυριότερο στάδιο που προβάλλουν είναι η Αντιμονοπωλιακή Αντιιμπεριαλιστική Δημοκρατία.
Με αυτή τη λογική κι επειδή το ΚΚΕ δεν δέχεται τα στάδια, φτάνουν να λένε ότι πάει αντίθετα με τον Λένιν είτε στις Θέσεις του Απρίλη είτε στη ΝΕΠ. Δεν κατανοούν ότι ο Λένιν δεν έβλεπε κανένα στάδιο το οποίο θα επέβαλε το ΚΚ πριν τον σοσιαλισμό, αλλά μόνο τους συσχετισμούς δυνάμεων εντάσσοντας κάθε συγκριμένη θέση και τακτική υποχώρησης και επίθεσης στην νίκη του σοσιαλισμού και όχι στη νίκη των καπιταλιστών για ένα διάστημα και μετά βλέπουμε. Ειδικά η ΝΕΠ δεν ήταν κανένα στάδιο, ήταν πολιτική εντός της ενιαίας πολιτικής του ΚΚμπ. για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού. Άλλο μια ενιαία πολιτική, άλλο σαλαμοποιημένη σε στάδια και ας περιέχουν ίδια μέτρα, αν οι συνθήκες το απατούν.
Το ξεκαθάρισμα της σύγχυσης και η μη ύπαρξη «μεταβατικών σταδίων» μεταξύ καπιταλισμού και σοσιαλισμού, δεν απαλλάσσει το ΚΚΕ και κανένα επαναστατικό κίνημα από την ανάγκη της ανάλυσης των πιθανών διαδρομών προς την εγκαθίδρυση της δικτατορίας του προλεταριάτου.
1. Αναλόγως της μορφής της επαναστατικής κατάστασης, η ουδετεροποίηση και η συμμαχία με μεσαία στρώματα, ιδίως τα κατώτερα, από πλευράς εργατικής τάξης, απαιτεί, στην αρχή, τη λήψη σειράς αντιμονοπωλιακών μέτρων που θα είναι συνέχεια της μάχης κατά των μονοπωλίων που ήδη διεξάγεται στο έδαφος του καπιταλισμού.
2. Εφόσον υπάρξει περίοδος «δυαδικής πολιτικής εξουσίας» η αντιμονοπωλιακή πολιτική, για το ελάχιστο αυτό διάστημα «ποιος – ποιόν», είναι άκρως απαραίτητη. Εδράζεται στην αντίθεση μονοπώλια – λαός η λύση της οποίας διευκολύνει τη λύση της βασικής αντίθεσης κεφαλαίου – εργασίας υπέρ της εργατικής τάξης.
3. Μετά την επικράτηση της εργατικής τάξης στην πολιτική και ταξική εξουσία, θα υπάρχει εκ των πραγμάτων «δυαδική» οικονομική κατάσταση σοσιαλιστικών (κομμουνιστικών πρώτης φάσης) και προ-σοσιαλιστικών σχέσεων παραγωγής, δεδομένου ότι η κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας δεν αλλάζει σε μια νύχτα τις παραγωγικές σχέσεις, ιδίως σε τομείς χαμηλού ύψους παραγωγικών δυνάμεων.
4. Μέχρι την ολοκλήρωση των σοσιαλιστικών σχέσεων σε επίπεδο καίριων τομέων και μεγάλων επιχειρήσεων, οι τομείς αυταπασχολούμενων, μικρών επιχειρήσεων, μικρών αγροτών θα πρέπει να ενταχθούν στο σοσιαλιστικό σχεδιασμό με προοπτική σταδιακής οικονομικής απονέκρωσης αυτών των μορφών και μετάβασης σε ανώτερο επίπεδο οργάνωσης παραγωγικών δυνάμεων και (σοσιαλιστικών) παραγωγικών σχέσεων.
5. Είναι άγνωστες οι συνθήκες ταξικής πάλης και κατά πόσο αυτές θα επιδράσουν στην επιτάχυνση της εξαφάνισης των καπιταλιστικών και προ-σοσιαλιστικών παραγωγικών σχέσεων αλλ΄ ωστόσο το κόμμα πρέπει να έχει υπόψη του σχέδια συμμαχιών και ενσωμάτωσης των μικρών παραγωγών μέσα από πολιτικές μετάβασης σε σοσιαλιστικές παραγωγικές σχέσεις.
6. Κέντρο των πολιτικών δεν μπορεί να είναι η διάσωση του «φυτωρίου του καπιταλισμού» μέσω παλιών παραγωγικών μοντέλων, επιχειρήσεων και σχέσεων αλλά οι άνθρωποι για τους οποίους ο σοσιαλισμός, με αντάλλαγμα την εξασφάλιση της εργασίας, της ζωής και της ασφάλειας, θα τους απαλλάξει σταδιακά από την εξάρτηση με τα παλιά μοντέλα επιβίωσης. Μια πραγματικά πολύ δύσκολη δουλειά.
7. Αυτά δεν αποτελούν «στάδια», ούτε επαναφορά των σταδίων από την πίσω πόρτα. Είναι πρακτικές πολιτικές προσωρινού, μεταβατικού χαρακτήρα για την εξασφάλιση συμμαχιών στην πορεία προς το σοσιαλισμό και ταυτόχρονα για την λειτουργία της οικονομίας σε επίπεδα που ο σοσιαλισμός δεν μπορεί να τα αντικαταστήσει αυτόματα με ανώτερη οργάνωση των παραγωγικών δυνάμεων.
8. Η αντίληψη περί «σταδίων» αποτελεί μια αυτονόμηση και παρανόηση της μαρξιστικής αντίληψης των κομμουνιστών για την αναγκαιότητα άσκησης αντιμονοπωλιακής πολιτικής ή και άλλων πολιτικών, όπως της αποκατάστασης στοιχειωδών αστικών ελευθεριών και μεταρρυθμίσεων σε παλιότερες φάσεις του καπιταλισμού.
9. Η αντιμονοπωλιακή πολιτική είναι πεδίο μάχης στον καπιταλισμό και μπορεί να εφαρμοστεί σε κάποιες αρχικές μεταβατικές φάσεις, όταν η εξουσία της εργατικής τάξης βρίσκεται ακόμη σε πορεία σταθεροποίησης, για την προσωρινή αποδυνάμωση των μονοπωλίων, μέχρι την κοινωνικοποίησή τους και την επιβολή των σοσιαλιστικών παραγωγικών σχέσεων.
10. Η αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική πολιτική αποτελεί στοιχείο τακτικής μιας ενιαίας επαναστατικής διαδικασίας μετάβασης και εγκαθίδρυσης του σοσιαλισμού και όχι κάποιο ενδιάμεσο αυτοτελές στάδιο, με μορφή κοινωνικοοικονομικού συστήματος, μεταξύ καπιταλισμού και σοσιαλισμού.
απο το aristeripolitiki
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου