ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Παρελθόν και μέλλον για την λεγόμενη «κεντροδεξιά»
Eurokinissi
|
Ορισμένες από τις ενότητες συζήτησης στο ντιμπέιτ που διοργανώνει το «ανεξάρτητο think-tankFORUM 2020», ο πρόεδρος του οποίου, Ν. Καραχάλιος, ήταν στενός συνεργάτης του πρ. πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή, ενώ συνεργάζεται και με τον νυν πρόεδρο της παράταξης, Ευ. Μεϊμαράκη.
Η δε εκδήλωση γίνεται «σε σχεδόν 30 ημέρες από σήμερα και 11 ημέρες πριν από τις εσωκομματικές εκλογές της ΝΔ», όπως αναγράφεται στο σχετικό ενημερωτικό σημείωμα, αντανακλώντας, τόσο ως περιεχόμενο, όσο και ως χρονικό σημείο παρέμβασης, την αγωνία στελεχών του χώρου, και γενικότερα ντόπιων και ξένων αστικών επιτελείων, για την πορεία της ΝΔ, το αν θα μπορέσει να αποφύγει την πορεία απαξίωσης του ΠΑΣΟΚ, αν επίκειται διάσπαση, αν χρειάζεται αντικατάσταση από κάποιο μόρφωμα - κόμμα που να παίξει το ρόλο του στην ισορροπία του αστικού πολιτικού συστήματος, στην απορρόφηση κραδασμών από τη λαϊκή δυσαρέσκεια απέναντι στα μέτρα που εφαρμόζει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, στην ενσωμάτωση λαϊκών στρωμάτων στα προαπαιτούμενα του κεφαλαίου, στην ανάδειξη ενός αξιόπιστου πόλου κυβερνητικής εναλλαγής προς απρόσκοπτη λειτουργία της αστικής διαχείρισης.
Ανησυχίες και παρεμβάσεις
Διόλου τυχαία τα ερωτήματα αυτά εκφράζονται ολοένα και πιο ανοιχτά, τελευταία, από κέντρα και παράκεντρα που παρεμβαίνουν στα της ΝΔ, για το πώς πάει η διαδικασία εκλογής προέδρου, τις σχέσεις που διατηρούν μεταξύ τους οι υποψήφιοι, τι εικόνα δίνουν προς τα έξω, το ποιος πρέπει να κερδίσει από τους Αδ. Γεωργιάδη, Ευ. Μεϊμαράκη, Κυρ. Μητσοτάκη, Απ. Τζιτζικώστα.
Π.χ. το «Mega», την Τρίτη, σε σχόλιό του στο κεντρικό του δελτίο, προειδοποιούσε: «Ευτελίζεται η διαδικασία», «Κίνδυνος να υπάρχουν προβλήματα στη συνοχή του κόμματος», «Η ΝΔ έχει τεράστιο πρόβλημα: Εχει εν ενεργεία πρόεδρο που είναι υποψήφιος (σ.σ.: ο Μεϊμαράκης) και έναν εν ενεργεία γραμματέα (σ.σ.: τον Α. Παπαμιμίκο) που στηρίζει έναν άλλο υποψήφιο (σ.σ.: τον Τζιτζικώστα)», «Η ΝΔ είναι αξιωματική αντιπολίτευση και διαχειρίστηκε μνημόνιο και άντεξε, όχι όπως το ΠΑΣΟΚ. Αυτή τη φορά κινδυνεύει όχι από τους ψηφοφόρους αλλά από τα ίδια τα στελέχη της, τα οποία πρέπει να προστατέψουν το κόμμα».
Η «Καθημερινή», την Τετάρτη, στο κύριο άρθρο της έλεγε πως «αν η ΝΔ αποδειχθεί κατώτερη των περιστάσεων (σ.σ.: να διαχειριστεί τα ζητούμενα της αστικής τάξης), θα πρέπει να θυμηθούμε τη δοκιμασμένη ρήση, που ισχύει και στην πολιτική: η φύση απεχθάνεται το κενό».
Αλλά και η «Αυγή» γνωμάτευε την Τετάρτη ότι «η Δεξιά βέβαια δεν πρόκειται να σβήσει. Αλλά για τη ΝΔ καλό είναι να μη βάζει κανείς το χέρι του στη φωτιά...».
Ενώ υπάρχουν και στελέχη της ΝΔ, όπως ο Ν. Δένδιας, που αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο ίδρυσης άλλου κόμματος, ικανού να εκφράσει καλύτερα την εγχώρια κεντροδεξιά. Ελεγε την Τρίτη στον τηλεοπτικό «ΣΚΑΪ» ότι «η κεντροδεξιά έχει μέλλον στην Ελλάδα», προσθέτοντας ωστόσο ότι «αν στο μέλλον η κεντροδεξιά θα εκφράζεται από τη ΝΔ είναι κάτι που θα φανεί». Και συμπλήρωνε, την Τετάρτη, στο «Βήμα fm», κατακρίνοντας το γεγονός ότι πάνε σε εκλογή αρχηγού χωρίς πρώτα συνέδριο, όπου να συζητήσουν τις θέσεις και τη φυσιογνωμία του κόμματος: «Αυτό που κάνουμε είναι αυτοκτονικό (...) Ολα αυτά θα προκαλέσουν ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα».
Σημειωτέον, αναφορικά με τις παρεμβάσεις υπέρ προσώπων, η «Καθημερινή», την προηγούμενη βδομάδα, έσπευδε στο πρωτοσέλιδό της να απαντήσει στην πολεμική που γίνεται εναντίον του Τζιτζικώστα ότι ως περιφερειάρχης έχει κώλυμα εκλογιμότητας στη Βουλή μέχρι το 2019, οπότε έως τότε το κόμμα θα εμφανίζεται ακέφαλο στις κοινοβουλευτικές «μάχες»:
«Αποδεχόμεθα ασφαλώς τη σημασία του επιχειρήματος, που εάν τελικώς προκύψει, θα επιλυθεί ούτως ή άλλως. Στην παρούσα Βουλή μετέχουν δύο πρώην πρωθυπουργοί, τρεις υποψήφιοι για το αξίωμα του προέδρου της ΝΔ, καθώς και έμπειρα στελέχη. Κάποιος από όλους θα "θυσιαστεί" και θα τεθεί επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδος (...) Ουδείς εχέφρων και υπεύθυνος πολίτης και πολιτικός μπορεί να διανοηθεί ότι είναι δυνατόν να υποβαθμισθεί η παρουσία ενός κόμματος στο Κοινοβούλιο. Αλλά η ιδέα ότι ένας πρόεδρος μπορεί να αρκεσθεί σε πέντε - δέκα αγορεύσεις στη διάρκεια του έτους - καταχειροκροτούμενος από τους βουλευτές - δεν αρκεί. Οταν ο κ. Κώστας Καραμανλής εξελέγη πρόεδρος της ΝΔ, όργωσε κυριολεκτικώς την Ελλάδα απ' άκρου εις άκρον. Ηταν εξαίρετος ρήτωρ στη Βουλή, αλλά δεν αρκέσθηκε σε αυτό. Οποιος εκ των τεσσάρων υποψηφίων αναδειχθεί πρόεδρος της ΝΔ έχει ασφαλώς υπ' όψιν ότι οι "μονομαχίες" στη Βουλή δεν αρκούν για να προσδώσουν ζωτική ορμή στην Κεντροδεξιά».
Λαϊκό Κόμμα, Συναγερμός, ΕΡΕ
Οι τέτοιες παρεμβάσεις, αναζητήσεις και διεργασίες δεν είναι κάτι νέο στο αστικό πολιτικό σκηνικό. Κάθε άλλο.
Μια αναδρομή π.χ. στις αναδιατάξεις του αστικού πολιτικού συστήματος στην περίοδο χονδρικά από το 1945 έως το 1956, εστιάζοντας ειδικά στο χώρο της Κεντροδεξιάς - Δεξιάς, μπορεί να καταδείξει έως και να εξηγήσει πολλά από αυτά που συμβαίνουν τώρα, να προετοιμάσει για τις πιθανές εξελίξεις, λύσεις που θα αναζητήσει το κεφάλαιο ώστε να αναστηλώσει τον κεντροδεξιό πολιτικό του πυλώνα, σε μια γενικότερη προσπάθεια ανασύνταξης και σταθεροποίησης του αστικού πολιτικού συστήματος.
Φτάνοντας στην Αθήνα τον Αύγουστο του 1950 ο νέος πρέσβης των ΗΠΑ Τζον Πιουριφόι δήλωνε: «Πριν τον πόλεμο της Κορέας, καλή ήταν μια κυβέρνηση της Κεντροαριστεράς. Τώρα χρειάζεται μια κυβέρνηση της Κεντροδεξιάς. Ελπίζω να μην χρειαστεί μια κυβέρνηση της Δεξιάς». Ο Αμερικανός παράγοντας αποτύπωνε ωμά τις αναγκαίες, για εκείνη την εποχή, προσαρμογές του αστικού πολιτικού σκηνικού.
Αλλωστε, στις αρχές του 1950 εκδηλώθηκαν οι πρώτες κινήσεις που στόχευαν στην ανασύνταξη και συσπείρωση των δυνάμεων του «συντηρητικού» ρεύματος υπό τον στρατάρχη Αλ. Παπάγο. Γι' αυτόν το σκοπό ο Παπάγος υπέβαλε την παραίτησή του από την αρχιστρατηγία (5/1/1950), που όμως ανακάλεσε μετά από 2 μέρες. Οι ΗΠΑ θεωρούσαν πρόωρη την κάθοδο του Παπάγου στην πολιτική και δεν έβλεπαν ως πιο κατάλληλη μία κυβέρνηση της Δεξιάς. Ωστόσο, στο εσωτερικό, από διαφόρους προβαλλόταν ως λύση. Ο Σπ. Μαρκεζίνης, ο οποίος προωθούσε τη λύση Παπάγου, έγραψε εκφράζοντας ανησυχίες της τάξης τους: «Αν δεν αξιοποιείτο η νίκη στο Γράμμο, θα κατέληγε ουσιαστικά σε ήττα».
Οι προετοιμασίες για την ανάμειξη του Παπάγου στην πολιτική είχαν αρχίσει από το 1945, ενώ η προπαρασκευή για να ιδρύσει κόμμα κορυφώθηκε το 1949. Την ανάμειξη του Παπάγου στην πολιτική προωθούσαν ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Χρ. Κατσάμπας, ανώτατοι Αμερικανοί αξιωματούχοι, διοικητές τραπεζών, αστικές εφημερίδες («Εστία», «Καθημερινή», «Νέα», «Βήμα» κ.ά.).
Το Λαϊκό Κόμμα είχε τερματίσει το βίο του, ως το παραδοσιακό μεγάλο κόμμα της Δεξιάς. Η συσπείρωση ολόκληρης της παράταξης μπορούσε τότε να γίνει μόνο με την αξιοποίηση των καλύτερων εφεδρειών που διέθετε αυτός ο χώρος. Υπήρχαν, άλλωστε, οι προϋποθέσεις για να συσπειρωθεί σε ένα μεγάλο κόμμα ο χώρος της Δεξιάς, ενώ δεν υπήρχαν οι προϋποθέσεις να γίνει το ίδιο με τα κόμματα του Κέντρου.
Σε αυτήν τη βάση, στις 6/8/1951 ιδρύθηκε ο Ελληνικός Συναγερμός, απορροφώντας το μέγιστο μέρος της δύναμης, σε οπαδούς και στελέχη, του Λαϊκού Κόμματος, ενώ δέχθηκε και τις προσχωρήσεις τουΝέου Κόμματος και του Λαϊκού Ενωτικού Κόμματος. Μάλιστα, μετά τις εκλογές του 1951, ο Συναγερμός δέχθηκε τις προσχωρήσεις και ορισμένων στελεχών του Κέντρου. Στις εκλογές του 1951 πήρε 114 έδρες, και στις εκλογές του 1952, 247.
«Ηγεσία της Νέας Γενεάς»
Το 1955, ο Παπάγος ασθένησε βαριά και η επιδείνωση της υγείας του δρομολόγησε εκ των πραγμάτων θέμα διαδοχής του. Λίγες ώρες πριν πεθάνει (στις 4/10/1955), όρισε αναπληρωτή του τον Στ. Στεφανόπουλο. Ωστόσο, την επομένη του θανάτου του, ο βασιλιάς έδωσε αιφνιδιαστικά την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης και το δικαίωμα να διαλύσει τη Βουλή στον Κ. Καραμανλή, υπουργό Δημοσίων Εργων στην κυβέρνηση Παπάγου.
Από διάφορες πλευρές έγινε τότε λόγος για «βασιλικό, συνταγματικό πραξικόπημα». Στους επικριτές απάντησε το «Βήμα» γράφοντας: «Ο Βασιλεύς (...) ενήργησε σύμφωνα με το Σύνταγμα και την κοινοβουλευτικήν παράδοσιν». Αλλά και η «Καθημερινή»: «...ο Βασιλεύς εκάλεσεν αυτόν τον οποίον εθεώρησεν ως άξιον μεταξύ των ίσων του Συναγερμού. Πλήρες το δικαίωμά του και σεβαστόν»...
Εχουν διατυπωθεί πολλές ερμηνείες σχετικά με τους λόγους που προκάλεσαν την επιλογή του θρόνου να αναλάβει ο Καραμανλής την πρωθυπουργία (θέληση των ΗΠΑ, εκλεκτός των ανακτόρων κ.ο.κ.). Πέρα από την αληθοφάνεια ή και την αλήθεια που έχουν οι διάφορες ερμηνείες, η πιο βασική αιτία είναι τούτη: Ο Καραμανλής ήταν νέος σε ηλικία και δεν είχε εμπλακεί σε σκάνδαλα, δηλαδή διέθετε δύο χαρακτηριστικά που ανταποκρίνονταν στην προπαγάνδα της «ανανέωσης» της Κεντροδεξιάς εκείνης της εποχής, και γενικότερα της πολιτικής ζωής του τόπου. Επιπλέον, το πολιτικό του προφίλ ενίσχυε η φήμη του πιο επιτυχημένου υπουργού, που την απέκτησε θητεύοντας στο υπουργείο Δημοσίων Εργων. Διέθετε, δηλαδή, τα προσόντα για να ηγηθεί μιας πορείας καπιταλιστικής ανασυγκρότησης και σταθεροποίησης, που επιδίωκαν η αστική τάξη και το παλάτι, οι ΗΠΑ, αλλά και τα καπιταλιστικά κράτη στην Ευρώπη.
«Ετερμάτισαν από μακρού την αποστολήν των»
Στις 6/10/1955 ορκίστηκε η νέα κυβέρνηση και ταυτόχρονα ο Καραμανλής προσανατολίστηκε στη διάλυση του Συναγερμού και στην ίδρυση νέου κόμματος, με την ονομασία Εθνική Ριζοσπαστική Ενωσις (ΕΡΕ), που ιδρύθηκε τελικά στις 4/1/1956.
Η ΕΡΕ συσπείρωσε τους περισσότερους βουλευτές του Συναγερμού, καθώς και βουλευτές που είχαν εκλεγεί με τους Φιλελεύθερους (π.χ. Ευ. Αβέρωφ - Τοσίτσας, Κων. Τσάτσος). Στην ιδρυτική διακήρυξη της ΕΡΕ αναφερόταν ότι «αι δύο μεγάλαι πολιτικαί παρατάξεις αίτινες προέκυψαν από τον διχασμόν του 1915 ετερμάτισαν από μακρού χρόνου την αποστολήν των», ενώ παράλληλα τονιζόταν ότι είναι αναγκαία η εμφάνιση νέων πολιτικών σχημάτων και η προβολή της «Ηγεσίας της Νέας Γενεάς»...
Σε κάθε περίπτωση, ό,τι κι αν γίνει στο σήμερα, με βάση την ιστορική πείρα, παρακολούθηση της τωρινής πραγματικότητας και ταξικό κριτήριο, ο λαός θα πρέπει να σταθεί προετοιμασμένος απέναντι σε κάθε αναδιάταξη του αστικού πολιτικού σκηνικού, στα κεντροδεξιά ή τα κεντροαριστερά του, έτοιμος να παρέμβει στις εξελίξεις, μαχητικά και οργανωμένα, για να υπερασπιστεί τα δικαιώματά του, ανοίγοντας δρόμο, κόντρα σε κάθε ανάχωμα και ψευδαίσθηση, για τη δική του εξουσία και οικονομία.
Πηγές
1.«Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ, 1949 - 1968, Β' τόμος» (εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή»)
2. «Το αστικό πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα από το 1950 έως το 1967» (εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή»)
Θ.Μπ.
ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - ΣΥΡΙΖΑ
Ρεσιτάλ χειραγώγησης του λαού
 |
«Κάθε επιπλέον βουλευτής (...) θα βοηθήσει και οι όποιες θετικές - και αόριστες επί του παρόντος - δεσμεύσεις του ΠΑΣΟΚ να μην αθετηθούν και θα κρατάει τα "μπόσικα", ελέγχοντας την αυριανή εξουσία, έτσι ώστε να μην ξαναδούμε το ίδιο έργο: το ΠΑΣΟΚ όταν είναι αντιπολίτευση να βγάζει φλας αριστερά και μετά τις εκλογές να στρίβει δεξιά». Αυτά δήλωνε ο Δ. Παπαδημούλης το 2009, προεκλογικά, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ διεκδικούσε ρόλο ουράς της εγχώριας σοσιαλδημοκρατίας, της οποίας τη μόστρα σοβάντιζε με κάθε ευκαιρία.
Πολύ νερό κύλησε έκτοτε στ' αυλάκι και ο «μαθητής» βάλθηκε να αποδείξει ότι έχει ξεπεράσει το «δάσκαλο», εξελίσσοντας τις μεθόδους χειραγώγησης και ενσωμάτωσης, διατηρώντας «αριστερό φλας» αναμμένο και μετά τη «δεξιά στροφή». Η σοσιαλδημοκρατικοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ ολοκληρώνεται, τα νταραβέρια με την ξεφωνημένη ευρωενωσιακή σοσιαλδημοκρατία δίνουν και παίρνουν, ο ίδιος ο πρωθυπουργός - χαράσσοντας νέες ψευδεπίγραφες για το λαό διαχωριστικές γραμμές - σπεύδει να ξεκαθαρίσει ότι «στην ευρωπαϊκή συμμαχία ενάντια στη λιτότητα συναντιούνται πλέον ευρύτερες προοδευτικές κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις. Συναντιόμαστε εμείς, η ευρωπαϊκή Αριστερά, με τμήματα της σοσιαλδημοκρατίας και τους Πράσινους».
Υπουργοί του, όπως ο Γ. Χουλιαράκης, δηλώνουν απερίφραστα (στην εφημερίδα «Suddeutsche Zeitung»): «Πρέπει να ανοιχτούμε προς άλλες πολιτικές ομάδες που βρίσκονται κοντά μας, όσο περισσότερο μπορούμε. Μιλώ για τους Σοσιαλιστές, αλλά και τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα».
Στην απόφαση της πρόσφατης συνεδρίασης της ΚΕ, δηλώνεται πίστη στο «όραμα του δημοκρατικού δρόμου προς το σοσιαλισμό» και τίθεται ο στόχος για παρέμβαση «στην αυτοδιοίκηση, τα συνδικάτα, τα μαζικά και τα κοινωνικά κινήματα», με ομολογημένο στόχο να αποσπάσουν την «ενεργή παρουσία και παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα» στην υλοποίηση των μέτρων του τρίτου μνημονίου, που κοροϊδεύουν ότι «θα αποτελέσει μια συγκρουσιακή διαδικασία, πάνω στην οποία μια κυβέρνηση της Αριστεράς θα προσπαθήσει να μειώσει τις αρνητικές επιπτώσεις για την κοινωνική πλειοψηφία»!
Επιχείρηση κοροϊδίας
Την ώρα που συμβαίνουν όλα τα παραπάνω, δηλωτικά του στρατοπέδου όπου ανοιχτά πλέον και όχι συγκαλυμμένα εντάσσεται ο ΣΥΡΙΖΑ, την ώρα που συνομολογεί, συνυπογράφει και υλοποιεί μνημόνια, τα οποία υπερασπίζεται με ζέση σαν αναγκαία για την ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας, αυτή την ώρα επιχειρεί και να θολώσει τα νερά, «τσαλαβουτώντας» στην ιστορία του εργατικού - λαϊκού κινήματος και του ΚΚΕ, αντλώντας κατά βούληση κομμάτια της τα οποία «κονταίνει» στο μπόι του. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Αλ. Τσίπρας επέλεξε να ξεκινήσει την «καριέρα» του στην αστική διαχείριση με επίσκεψη στο Σκοπευτήριο στην Καισαριανή. Θα τρίζουν τα κόκαλα των εκτελεσμένων...
Στο πλαίσιο αυτό εντάσσονται τοποθετήσεις όπως αυτή του εισηγητή του ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή, ο οποίος με προσποιητή αφέλεια απευθύνθηκε στο ΚΚΕ διερωτώμενος προς τι οι αντιδράσεις, αφού η κυβέρνησή τους δεν κάνει τάχα τίποτα διαφορετικό απ' ό,τι έκανε το ΕΑΜ, όταν προσπαθούσε να σώσει το λαό απ' την πείνα. Εκεί που κρέμαγαν οι κλέφτες τ' άρματα, κρεμάνε οι γύφτοι τα νταούλια...
Κάπως έτσι έφτασαν μέσα στο Κοινοβούλιο να υπηρετούν ευλαβικά την αστική εξουσία, υπερασπιζόμενοι τα προτάγματά της, έξω απ' αυτό να υποβάλουν σέβη σε αγώνες του λαού, του εργατικού - λαϊκού κινήματος, του κομμουνιστικού κινήματος, συγκαλύπτοντας όμως το περιεχόμενο και τη στόχευσή τους, προσδίδοντάς τους έναν ανώδυνο «πασιφιστικό» χαρακτήρα, σβήνοντας απ' την προμετωπίδα τους την αξίωση για κοινωνική απελευθέρωση. Δεν είναι, άλλωστε, ώρα να θυμίζουν στο λαό οράματα που μπορεί να τα δικαιώσει μόνο η ταξική πάλη.
Το μόνο «όραμα» που έχουν να υπερασπιστούν είναι των καπιταλιστών και για να το κάνουν δεν ορρωδούν προ ουδενός, όπως φαίνεται κι απ' το άρθρο του προέδρου και διευθύνοντα συμβούλου της ΔΕΗ ΑΕ, Μ. Παναγιωτάκη, για τη Μάχη της «Ηλεκτρικής». Με αφορμή τη συμπλήρωση 71 χρόνων από τη μέρα που οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ εμπόδισαν τους ναζί να καταστρέψουν το εργοστάσιο που τροφοδοτούσε το λεκανοπέδιο με ρεύμα κατά την υποχώρησή τους, ο εν λόγω κύριος συνέστησε στους εργαζόμενους να παραδειγματιστούν και να παλέψουν με το ίδιο σθένος για να πετύχει τους στόχους της η ΔΕΗ ΑΕ!!!
Με κάτι τέτοια, οι του ΣΥΡΙΖΑ προσπαθούν να παρουσιάσουν σαν μονόδρομο τα όσα αντιλαϊκά υπηρετούν, να εμφανίσουν την επιλογή της στήριξης της αντιλαϊκής επίθεσης ως αναγκαίο ελιγμό, ως προσωρινή υποχώρηση, απ' την οποία δε θα αφομοιωθούν, όπως υποστήριξε η κυβερνητική εκπρόσωπος, Ολγα Γεροβασίλη. Επιχειρούν να αποκόψουν αξίες και ιδανικά, την ίδια την ιστορία του κινήματος, απ' το εγερτήριο κάλεσμα για δικαίωσή τους, καθιστώντας τα αβλαβή εικονίσματα για δεήσεις μόνο. Ταυτόχρονα, πασχίζουν και να τονώσουν το ξεθωριασμένο «αριστερό» τους προφίλ και να χειραγωγήσουν αγνούς αγωνιστές, μετατρέποντάς τους σε κλακαδόρους της αντιλαϊκής πολιτικής.
Ανεβάζουν τα προπαγανδιστικά «ντεσιμπέλ»
Η διαστρέβλωση της πραγματικότητας απ' την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και τα κυβερνητικά επιτελεία δεν περιορίζεται στα παραπάνω. Την ίδια στιγμή που ξεδιπλώνουν μια πολιτική κατάφωρα αντιλαϊκή, ανεβάζουν τα «ντεσιμπέλ» μιας προπαγάνδας που ισχυρίζεται ότι η πολιτική τους έχει ταξικό πρόσημο, όχι υπέρ του κεφαλαίου όπως αντιλαμβάνεται ο καθένας, αλλά δήθεν φιλολαϊκό (!) κι ότι είναι, παρά τις πρόσκαιρες δυσκολίες, ο μόνος βέβαιος δρόμος για να βγάλει το λαό απ' την καταχνιά της κρίσης στο ξέφωτο της ευημερίας! «Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να έρθει απέναντι στους πολίτες. Αυτό που πρέπει να κάνει η κυβέρνηση, είναι να υλοποιήσει το σχέδιο το οποίο παρουσίασε στις προγραμματικές δηλώσεις και το οποίο αντιμετωπίζει με ένα κοινωνικό πρόσημο υπέρ των ασθενέστερων τα προβλήματά τους», διατείνεται η εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος, Ράνια Σβίγγου.
Ενώ δεσμεύονται απέναντι στο ντόπιο κεφάλαιο ότι θα υλοποιήσουν μέχρι τελείας τη στρατηγική που έχει ανάγκη για να ενισχύσει την κερδοφορία του και που στον πυρήνα της έχει το τσάκισμα των δικαιωμάτων των εργαζομένων, κομπάζοντας για την ικανότητά τους να χειραγωγούν το λαό, με δηλώσεις όπως αυτή του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών, Τρ. Αλεξιάδη,«αυτό το νομοσχέδιο δεν έρχεται με ΜΑΤ στο Σύνταγμα, με συγκρούσεις. Οπου χρειάζεται, θα κάνουμε αλλαγές. Ακόμα και αυτή τη στιγμή, συζητούμε με τα τεχνικά κλιμάκια και όπου μπορούμε θα κάνουμε βελτιώσεις», την ίδια στιγμή διαβεβαιώνουν τους εργαζόμενους ότι θα είναι δίπλα τους στις δίκαιες κινητοποιήσεις τους. Λέει ο νέος γραμματέας της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, Π. Ρήγας, για την παρουσία βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ σε παραστάσεις διαμαρτυρίας: «Αυτό είναι καλό. Κι εγώ θα είμαι τις επόμενες μέρες σε παραστάσεις διαμαρτυρίας (...) Είναι πολύ σημαντικό να εκφράζουμε αυθεντικά τις αγωνίες και τις ελπίδες του ελληνικού λαού (...) Προφανώς θα είμαστε σταθερά δίπλα στην κυβέρνηση, αλλά ταυτόχρονα θα μεταφέρουμε και τις αγωνίες του ελληνικού λαού. Δε νομίζω ότι υπάρχει αντίφαση σε αυτό».
Μάλιστα, στη συζήτηση του πολυνομοσχεδίου στη Βουλή, μεταξύ των πολλών «μαργαριταριών» που εκστόμισαν οι βουλευτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας, ειπώθηκε κι αυτό απ' τον Τ. Μηταφίδη: «Εμείς δεν είμαστε υπέρ της χειραγώγησης της εργατικής τάξης και των αγώνων της, θεωρούμε συμμάχους μας τους εργαζόμενους στη μάχη που δίνουμε (...) έστω κι αν αυτοί οι αγώνες στρέφονται, αφού κυβερνάμε, εναντίον μας... την έχουμε κληρονομήσει αυτή την αρχή απ' τα χρόνια του Λένιν».(!!!!!!!!!!)
Επιπλέον, η εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ ζητά να τους απονεμηθούν και εύσημα, που δεν έχουν καταφύγει - ακόμα - στην καταστολή: «Το βλέπετε ότι είναι πολύ διαφορετική η αντιμετώπιση των υπουργών της σημερινής κυβέρνησης ως προς τις επαφές της με τις κοινωνικές ομάδες, είδαμε χτες τη συνάντηση του κ. Αποστόλου, είδαμε προχτές τη συνάντηση του κ. Φίλη. Δεν είναι η αντιμετώπιση ενός υπουργού, ο οποίος με ΜΑΤ, με βία, με κυνισμό αντιμετωπίζει τους πολίτες που διεκδικούν. Οπότε αυτό είναι κάτι το οποίο πρέπει να το πιστώσουμε στη σημερινή κυβέρνηση».
Ξαναζεσταμένο φαγητό
Τίποτα απ' τα παραπάνω δεν πρέπει να ξαφνιάζει. Τηρουμένων των αναλογιών, την ίδια τακτική ακολούθησε και το ΠΑΣΟΚ στη δεκαετία του '80, όταν ήταν υποχρεωμένο όχι μόνο να μην παραγνωρίζει τη δράση του ΚΚΕ και την απήχηση που είχαν οι θέσεις του στις δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ, αλλά και να τα παίρνει σοβαρά υπόψη. Κάπως έτσι εμφανιζόταν ως το κόμμα που «ο κλήρος της ιστορίας» το κατέστησε εκφραστή των ανεκπλήρωτων οραμάτων του ΕΑΜ...
Το 2012, ο Αλ. Τσίπρας, σε συνέντευξή του, δήλωνε: «Την κληρονομιά του δημοκρατικού χώρου δεν μπορούμε να την εκχωρήσουμε στον Αν. Παπανδρέου και σήμερα στον Ευ. Βενιζέλο (...) Θέλουμε ως Αριστερά να έχουμε το πάτημά μας στην παράδοση του δημοκρατικού χώρου (...) Εάν όμως θεωρήσουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να γίνει και πρέπει να γίνει η συνέχεια ενός μεγάλου ιστορικού ρεύματος, που έχει, όμως, τη μήτρα του (...) στο ΕΑΜ (...) πρέπει να αντλήσει και απ' την κληρονομιά του δημοκρατικού χώρου (...) πολιτική ηγεμονία σε ένα ευρύ και ιστορικό πολιτικό φάσμα, μέρος του οποίου υπήρξε και η κομμουνιστική και η ανανεωτική Αριστερά»!
Ο λαός οφείλει να προστατεύσει τα τιμαλφή του απ' όσους επιχειρούν να τα κουρσέψουν. Η σοσιαλδημοκρατία, παλιά και νέα, είναι αποδεδειγμένος εχθρός, που έρχεται ξανά με προβιά φίλου. Πρέπει πια να το γνωρίζει, οφείλει να πάρει τα μέτρα του...
Β. Ν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου