Ο μονοπωλιακός καπιταλισμός (= ιμπεριαλισμός) ... μόνο τέτοιος μπορεί να είναι ... μέχρι να τον φάει η μαρμάγκα της εποχής των επαναστάσεων. Τίποτα άλλο.

απο το ΑΝΤΙΒΑΡΟ

 Τι επιδιώκει ένας μαρξιστής-λενινιστής ??

Να πείσει και να οργανώσει την εργατική μάζα και τους συμμάχους της ... με στόχο να ανατρέψουν και να συντρίψουν την αστική εξουσία. Ταξικός πόλεμος δηλαδή.

    Ποιός θα είναι ο αντίπαλος ?? Η ίδια η αστική τάξη με τους μηχανισμούς της και οι μηχανισμοί αστικών τάξεων άλλων χωρών που με μαθηματική βεβαιότητα θα προστρέξουν σε βοήθεια. Ιμπεριαλισμός.

    Ποιοί θα είναι οι σύμμαχοι ?? Αλλοι οργανωμένοι λαοί. Διεθνισμός.

    Μόνο αυτοί ?? Οχι πάντα. Πιθανόν (πολύ πιθανό) ... ένας εξεγερμένος λαός να βρεί συμμάχους ... και κάποιους ιμπεριαλιστές !!! Αδυσώπητες ενδοιμπεριαλιστικές αντιθέσεις.

Θα πεί όχι ?? Να πεί όχι ??

   Το 2031 ... χάριν παραδείγματος ... ξεσπά ταξική επανάσταση στην ... καπιταλιστική Ιταλία. Αμερικάνοι και Ρώσοι (σε φανερή συνεργασία) επεμβαίνουν στο πλευρό της ιταλικής αστικής τάξης. Να μιά ιμπεριαλιστική επέμβαση ... που θα έχει προφανή στόχο να καταπνίξει την επανάσταση ... και αμέσως μετά (με την συνεργασία ή με τον καταναγκασμό της ιταλικής αστικής τάξης) να μοιράσουν τις σφαίρες επιρροής. Ο γαλλογερμανικός μονοπωλιακός άξονας ... εξαγριώνεται ... και μπαίνει σε ανοιχτό πόλεμο ... άμεσα με το ιταλικό αστικό κράτος και έμμεσα με τους αμερικανορώσους που ήδη είναι ... κατοχική δύναμη στην ιταλική εθνική επικράτεια. Ιμπεριαλιστικός πόλεμος. Μπάχαλο. Με ποιόν θα πάς και ποιόν θα αφήσεις ? 
   Η ιταλική αστική τάξη έχει διαλέξει το ποντάρισμα. Επενδύει τα συμφεροντά της στον αμερικανορωσικό άξονα και καλεί τον εξεγερμένο ιταλικό λαό σε “εθνικό πόλεμο” ... ενάντια στην γαλλογερμανική απειλή ... σε συμμαχία με τις κατοχικές αμερικανορωσικές δυνάμεις ... που βρίσκονται στην χώρα για να καταπνίξουν την λαική εξέγερση. 
   Το ιταλικό επαναστατικό κίνημα έχει να αντιμετωπίσει ... την αστική τάξη ... την κατοχή ... και τον “εθνικό πόλεμο”. Τι συμφέρει την επανάσταση ?? 

    Εχει έτοιμη συνταγή τακτικής ο μαρξισμός-λενινισμός για τέτοιες καταστάσεις ??

    Ναι !!! Μόνο μία. Την ανάλυση της κατάστασης ... μέσα απο το πρίσμα της διαλεχτικής που διδάσκει πως στην κοινωνία τίποτα δεν είναι παγιωμένο και μονοσήμαντο ... όλα είναι ρευστά και αμφίδρομα ... σαν ένα πολύπλοκο δίχτυ κόμπων που η παραμικρή μεταβολή σε ένα μόνο σημείο ... επηρεάζει (λίγο ή πολύ) όλα τα υπόλοιπα, ανάλογα με τις δυνάμεις που αλληλοεπιδρούν. Πάνω σε αυτό το δίχτυ ... πάντα θα υπάρχουν πιθανές συνθήκες ... που οποιοδήποτε φαινόμενο μπορεί να το μετατρέψουν στο αντιθετό του.

    Η πιό απλή προσέγγιση. Εχουμε μπροστά μας έναν ιμπεριαλιστικό πόλεμο ?? Ναι. Αν όλοι οι λαοί που θα κληθούν να συμμετέχουν ... μετατρέψουν ταυτόχρονα τον πόλεμο σε ... εμφύλιο κατά της αστικής τους τάξης ... ξεμπλέξαμε. Το “διαλεχτικό δίχτυ” όμως μας λέει πως τέτοια εξέλιξη ... είναι εξαιρετικά απίθανη.

    Σαν σύνθημα των λαών είναι τρομερό. Πρώτος ο Λένιν το έριξε. Αλλά εκείνος ήξερε πως τα συνθήματα δεν μπορούν να καθορίσουν τις κινήσεις τεράστιων μαζών που μπορεί να είναι μεν διεγερμένες αλλά δεν παύουν να είναι μάζες που κουβαλάνε στο dna τους το “αστικό” τους παρελθόν. Τα συνθήματα δείχνουν κατεύθυνση ... οι μάζες όμως κινούνται σε αυτήν ... με την επαναστατική τακτική. Τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο που έκανε η ρωσική άρχουσα τάξη ... βαφτιζοντάς τον “εθνικό” ... ο Λένιν τον πολέμησε ... και είδε πως μπορεί να μετατραπεί σε εμφύλιο. Η ρώσικη αντίδραση και ένας ολόκληρος συρφετός υπηρετών της ... κατηγόρησαν τους μπολσεβίκους σαν “συνεργάτες” των γερμανών στρατοκρατών !!! Ομως το “μέτρημα” του Λένιν στις μάζες και στους αντίπαλους ... ήταν σωστό ... και η επανάσταση έγινε. Οι αμερικανοαγγλογάλλοι ιμπεριαλιστές έχασαν το βασικό σύμμαχο στο ανατολικό μέτωπο ... οι γερμανοί ιμπεριαλιστές απελευθέρωσαν δυνάμεις για το δυτικό μέτωπο. Ο Λένιν είχε “παίξει” με τις ανάγκες του γερμανικού ιμπεριαλισμού ... με τον οποίο λίγο μετά δεν δίστασε να υπογράψει ανακωχή στο Μπρέστ-Λιτόφσκ ... για να διασώσει το επαναστατικό κράτος. Ηταν μιά τακτική υποχώρηση. Αλλά ο Λένιν φώναζε ... πως αυτή η υποχώρηση ... δεν είναι ταύτιση των συμφερόντων του επαναστατικού κράτους με εκείνα του γερμανικού ιμπεριαλισμού. Σε λίγο όλοι το κατάλαβαν ... όταν ενωμένοι άγγλοι, αμερικάνοι, γάλλοι, γιαπωνέζοι, γερμανοί (ακόμα σφάζονταν μεταξύ τους στο δυτικό μέτωπο), ακόμα και έλληνες (ο ελεεινός “εθνάρχης” Βενιζέλος) σε συνεργασία με όλη την ρώσικη αντίδραση ... στράφηκαν ενάντια στο κράτος του Λένιν.

    Δεν έχει σημασία αν το 2031 το ιταλικό επαναστατικό κίνημα θα “συμμαχήσει” με τον έναν ή τον άλλον ιμπεριαλιστή ... αρκεί να έχει μετρήσει σωστά τις δικές του δυνάμεις, τις διεθνιστικές φύσει και θέσει συμμαχικές δυνάμεις και τον πραγματικό ενδοιμπεριαλιστικό συσχετισμό. Με έναν όμως όρο. Να μην πιστέψει ποτέ πως τα συμφέροντα της επανάστασης μπορεί να ταυτίζονται με τα συμφέροντα του ενός ή του άλλου ιμπεριαλιστή. Δηλαδή τέτοια “συμμαχία” θα είναι ... εξ΄ορισμού ... ευκαιριακή και προσωρινή.

    Το 2015 το συριακό λαικό κίνημα – αν οι συσχετισμοί είναι τέτοιοι και μακάρι το μέτρημα που κάνουν να είναι σωστό – μπορεί να συμμαχήσει για την ώρα με τον ρώσικο ιμπεριαλισμό για να διαφυλάξει την ακεραιότητα του κράτους και να εξουδετερώσει την απειλή του “ισλαμο”φασιστικού ISIS και των σεναρίων ανακατανομής των σφαιρών επιρροής και διάλυσης συγκεκριμένων κρατών που εξυπηρετεί ... αλλά εαν ταυτίσει τα συμφεροντά του με εκείνα του Ασαντ και του Πούτιν ... όταν θα βρεθεί – εαν βρεθεί – στην θέση να απειλήσει την αστική εξουσία ... τότε μαθηματικά σίγουρα τον λαό θα τον σφάζει ... πάλι ο ISIS με την καθοδήγηση του Πούτιν. Μπορεί ακόμα το συριακό λαικό κίνημα ... να ανιχνεύσει πιθανές χαραμάδες αντιθέσεων ακόμα και μέσα στο ευρωατλαντικό ιμπεριαλιστικό μπλόκ όπου το κυρίαρχο αυτή την στιγμή σχέδιο είναι η διάλυση του συριακού κράτους. Ποιός είναι σίγουρος ότι σε αυτό το σχέδιο δεν συμφωνεί ήδη και ο Πούτιν ?? ... ή μήπως πρόκειται για κάποιον ιδιότυπο διεθνιστή ?? Μήπως το συριακό λαικό κίνημα ... βιάζονται μερικοί να το βαφτίσουν εθνικοαπελευθερωτικό ή εθνικής σωτηρίας για να το θέσουν στην “υπηρεσία” του αμερικανοκίνητου τμήματος της εθνικής αστικής τάξης ή απο την άλλη στην υπηρεσία της ρωσοκίνητης αστικής τάξης του Ασαντ ?? Απο την άλλη ... η ύπαρξη συνθηκών εθνικού πολέμου (δηλαδή το λαικό κίνημα να έχει πραγματικό συμφέρον προσωρινής συμμαχίας με την εθνική αστική τάξη) ... στα πλαίσια του παγκοσμιοποιημένου μονοπωλιακού καπιταλισμού, παρότι είναι απίθανη ... δεν μπορεί να αποκλεστεί ειδικά σε συνθήκες προετοιμασίας ιμπεριαλιστικού πολέμου, άσχετα εαν ... γρήγορα η κάθε αστική τάξη που συμμετέχει σε τέτοιο πόλεμο θα τείνει να τον μετατρέψει σε ιμπεριαλιστικό ... και το κάθε ταξικό λαικό κίνημα σε εμφύλιο.Ποτέ καμμιά αστική τάξη δεν μπορεί να είναι σύμμαχος του λαικού κινήματος ... ως το τέλος. Απο την άλλη ποιό είναι το διεθνιστικό καθήκον των λαών απέναντι στον λαό της Συρίας ?? Μήπως να του πούμε πως η ρώσικη επέμβαση δεν είναι ιμπεριαλιστική για να μην χαρακτηριστούμε ... USA δεκανίκια ?? Μήπως εαν βαφτίσουμε τον Πούτιν ... απελευθερωτή θα έχουμε επιτελέσει το αντιιμπεριαλιστικό μας καθήκον και θα έχουμε βοηθήσει τον συριακό λαό ?? Μήπως το κάθε λαικό κίνημα ... να “νοικιάσει” υπηρεσίες απο τον Πούτιν ... για να εκπληρώσει το διεθνιστικό του καθήκον ?? Μήπως το έξω απο το ΝΑΤΟ ... να το συμπληρώσουμε ... παρέα με τον Πούτιν ?? Μήπως τελικά έχουμε τρελλαθεί ?? Δείτε κι΄αυτό !!! “Η Χρυσή Αυγή χαιρετίζει την ρωσική επέμβαση στην Συρία για την πάταξη των τζιχαντιστών, που εξοπλίστηκαν και οργανώθηκαν από την τυχοδιωκτική πολιτική της Δύσεως”

    Το 2031 ... ένα σενάριο σαν αυτό που περιγράφηκε παραπάνω θα πυροδοτήσει ιμπεριαλιστικό πόλεμο και μέσα στην δίνη του μπορεί να συμβούν και γεγονότα που προσομοιάζουν σε συνθήκες πραγματικού εθνικού πολέμου τουλάχιστον στην αρχή. Στο δικό μας παράδειγμα ... πουθενά δεν προκύπτει πιθανότητα ύπαρξης ενός πραγματικού εθνικού πολέμου του ιταλικού κράτους (σύπτωση δηλαδή συμφερόντων, έστω και προσωρινής της ιταλικής αστικής και εργατικής τάξης) ... ενός δηλαδή καπιταλιστικού κράτους στα πλαίσια του μονοπωλιακού καπιταλισμού. Τέτοιες συνθήκες εθνικού πολέμου μπορεί να υπάρξουν, αλλά προσωρινά ... σε περιφερειακές και ισχυρά εξαρτημένες χώρες και μόνο για κάποιες σύντομες προπαρασκευαστικές φάσεις ενός ιμπεριαλιστικού πολέμου. Ομως σε ένα τέτοιο πλέγμα καταστάσεων ... το στοιχείο με την βαρύνουσα και κυρίαρχη σημασία θα είναι εκείνο του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Αυτό πρώτα και κύρια πρέπει να αξιολογήσουν τα ταξικά κινήματα με την έννοια ότι ένας εθνικοαπελευθερωτικός πόλεμος που εξελίσεται στα πλαίσια ενός ιμπεριαλιστικού με συγκυριακές και ευκαιριακές συμμαχίες ... ποτέ δεν θα εξελιχθεί ανεμπόδιστα σε ανατροπή της αστικής εξουσίας ή ακόμα χειρότερα με την συνεργασία τμημάτων της αστικής τάξης.

    Τον Οχτώβρη του 1940 το ελληνικό αστικό φασιστικό κράτος δέχτηκε ιταλική ιμπεριαλιστική επίθεση. Το καθήκον του λαικού κινήματος δεν θα μπορούσε να ήταν άλλο παρά η υπεράσπιση της πατρίδας απο την επιβολή της κατοχής. Γρήγορα, επειδή οι πολεμικές συνθήκες της στιγμής έτυχε να εξελιχθούν ευνοικά, η ελληνική αστική τάξη προσπάθησε την δίκαιη αντίδραση του ελληνικού λαού ... να την μετατρέψει σε ιμπεριαλιστικό πόλεμο σε μικροκλίμακα ... μπουκάρωντας όσο μπορούσε μέσα στην Αλβανία. Την επόμενη άνοιξη εκδηλώθηκε η γερμανική ιμπεριαλιστική επίθεση που κατέληξε γρήγορα στην γερμανική κατοχή. Η ελληνική αστική τάξη ... μεμιάς χωρίστηκε σε συνεργάτες των γερμανών και σε τρομαγμένους λαγούς που έφτασαν μέχρι το Κάϊρο. Αποδυνάμωση και απαξίωση της ντόπιας αστικής τάξης και διάλυση των μηχανισμών της. Σε τέτοιες καταστάσεις η λαική αντίδραση ... βρίσκει την αστική τάξη, τον ταξικό αντίπαλο ... σε θέση αδυναμίας. Να μιά ευνοική συνθήκη λαικής εξουσίας !!! Το ελληνικό λαικό κίνημα δεν αξιοποίησε την ευνοική συγκυρία επειδή υπερπροσηλώθηκε στο “εθνικό” μέρος της κατάστασης ... εν μέσω ενός ιμπεριαλιστικού πολέμου που ο “σύμμαχος” μετατρέπεται σε σφαγέα του λαού με αστραπιαία ταχύτητα.

    Εξάλλου πρώτος ο Λένιν διατυπώνει πως ... “Οι εθνικοί πόλεμοι ενάντια στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις δεν είναι μόνο δυνατοί και πιθανοί αλλά είναι αναπόφευκτοι και προοδευτικοί, επαναστατικοί, αν και για την επιτυχία τους απαιτείται βέβαια είτε η συνένωση των προσπαθειών ενός τεράστιου αριθμού κατοίκων των καταπιεζόμενων χωρών (εκατοντάδων εκατομμυρίων στο παράδειγμα της Ινδίας και της Κίνας που πήραμε) είτε ένας εξαιρετικά ευνοϊκός συνδυασμός των όρων της διεθνούς κατάστασης (λόγου χάρη, παράλυση της επέμβασης των ιμπεριαλιστικών Δυνάμεων εξαιτίας εξασθένισής τους, ενός πολέμου μεταξύ τους, του ανταγωνισμού τους κτλ.) είτε η ταυτόχρονη εξέγερση του προλεταριάτου μιας από τις μεγάλες Δυνάμεις ενάντια στην αστική τάξη (αυτή η περίπτωση που αναφέρεται τελευταία στην απαρίθμησή μας έρχεται πρώτη από την άποψη ποια είναι η πιο επιθυμητή και συμφέρουσα για τη νίκη του προλεταριάτου).”

... χωρίς να του διαφεύγει μιά βασική παράμετρος του προβλήματος ... “οι εργάτες είναι χωρισμένοι σε εργάτες που ανήκουν σε ιμπεριαλιστικά έθνη και σε εργάτες που ανήκουν σε καταπιεζόμενα έθνη” ... “Η κοινωνική ανατροπή με την ενοποιημένη δράση των προλετάριων όλων των χωρών είναι απίθανη” ...

... επειδή “ο καπιταλισμός αναπτύσσεται ανισόμετρα και η αντικειμενική πραγματικότητα μας παρουσιάζει, δίπλα στα πολύ αναπτυγμένα καπιταλιστικά έθνη, μιά ολόκληρη σειρά απο έθνη πολύ αδύνατα αναπτυγμένα και εντελώς υπανάπτυκτα οικονομικά.” ... “Το σοσιαλισμό θα τον πραγματοποιήσουν με την κοινή τους δράση οι προλετάριοι όχι όλων των χωρών, αλλά μιάς μειοψηφίας χωρών, που έχουν φτάσει στην βαθμίδα ανάπτυξης του προηγμένου καπιταλισμού. Σε αυτές τις προηγμένες χώρες (Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία κτλ) το εθνικό ζήτημα έχει λυθεί απο καιρό, η εθνική κοινότητα έφαγε τα ψωμιά της απο καιρό, α ν τ ι κ ε ι μ ε ν ι κ ά δεν υπάρχουν “πανεθνικά καθήκοντα”. Γι΄αυτό, μόνο σ΄αυτές τις χώρες είναι δυνατό να “τιναχτεί στον αέρα” σήμερα κιόλας η εθνική κοινότητα και να εγκαθιδρυθεί η ταξική κοινότητα. Διαφορετικά είναι τα πράγματα στις μη αναπτυγμένες χώρες ... εκεί αντικειμενικά υπάρχουν ακόμα πανεθνικά καθήκοντα. Δηλαδή δημοκρατικά καθήκοντα, καθήκοντα αποτίναξης του αλλοεθνικού ζυγού”

    Τι μας λέει λοιπόν ο Βλαδίμηρος ?? Οσο ο καπιταλισμός θα ... βυθίζεται στην μονοπωλιακή ολοκληρωσή του ... αντικειμενικά τόσο θα αποδυναμώνεται το εθνικό στοιχείο και όσο ο μονοπωλιακός χαρακτήρας του καπιταλισμού θα εμπεδώνεται σε πρώην υπανάπτυκτες χώρες ... αναγκαστικά θα βρίσκουν λύση τα παλιά θέματα “δημοκρατίας” και “εθνικής εξάρτησης”. Ετσι και έγινε. Στον 20ο αιώνα ... μας τελείωσε η αποικιοκρατία όπως την ξέραμε και η καπιταλιστική “κοινοβουλευτική δημοκρατία” ... “κατέλαβε” ολόκληρη την υφήλιο. Η καπιταλιστική επέκταση δεν ήταν συμβατή με την αποικιοκρατία. Ο ένας λόγος ήταν ... η ύπαρξη του σοσιαλιστικού κόσμου και το τεράστιο κύμα εθνικοαπελευθερωτικών και αστικοδημοκρατικών κινημάτων που πυροδότησε. Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Η οξυδέρκεια του Λένιν το είχε εντοπίσει !!!

“Ο ιμπεριαλισμός είναι οικονομικά μονοπωλιακός καπιταλισμός ... Υπάρχει άραγε η οικονομική δυνατότητα “στην εποχή του χρηματιστικού κεφαλαίου” να εκτοπιστεί ο συναγωνισμός ακόμη και σε ένα ξένο κράτος; Και βέβαια υπάρχει: το μέσο αυτό είναι η χρηματιστική εξάρτηση και η αγορά των πηγών πρώτων υλών και σε συνέχεια και όλων των επιχειρήσεων του ανταγωνιστή. ... Το μεγάλο χρηματιστικό κεφάλαιο μιάς χώρας μπορεί πάντα να εξαγοράσει τις επιχειρήσεις των ανταγωνιστών και μιας ξένης, πολιτικά ανεξάρτητης, χώρας και πάντα το κάνει αυτό ... Η οικονομική “προσάρτηση” είναι πέρα για πέρα “πραγματοποιήσιμη” χωρίς την πολιτική προσάρτηση ... Ομως ο ιμπεριαλισμός τείνει να παραβιάζει (και) την πολιτική ανεξαρτησία, γιατί σε συνθήκες πολιτικής προσάρτισης η οικονομική προσάρτηση είναι συχνά βολικότερη, φτηνότερη ... ευκολότερη, ησυχότερη – έτσι ακριβώς όπως ο ιμπεριαλισμός τείνει να αντικαταστήσει την δημοκρατία γενικά με την ολιγαρχία”!!!

 

   Μπορεί λοιπόν ο ιμπεριαλισμός τον 20ο αιώνα (προφανώς και κάτω απο την πίεση της ύπαρξης του σοσιαλιστικού κόσμου και των κινημάτων) να βρήκε σαν “προσφορότερο” και “οικονομικότερο” τρόπο για να “λειτουργήσει” ... την επιλογή της πολιτικής και οικονομικής εξάρτησης ... εγκαταλείποντας την αποικιοκρατία και την εθνική εξάρτηση ... αλλά όσο θα βαθαίνει και θα πλαταίνει ο μονοπωλιακός χαρακτήρας του καπιταλισμού (κατάρρευση σοσιαλιστικού κόσμου – ανάδυση νέων δυνάμεων) ... ο ιμπεριαλισμός θα τείνει να αντικαταστήσει την δημοκρατία (την γνωστή μας “κοινοβουλευτική δημοκρατία”) με την ολιγαρχία. Συμβαίνει κάτι άλλο σήμερα ?? Ο Λένιν το διευκρινίζει ακόμα περισσότερο ... “Το να ξεχωρίζει κανείς την “εξωτερική πολιτική” απο την πολιτική γενικά, ή πολύ περισσότερο να αντιπαραθέτει την εξωτερική πολιτική στην εσωτερική, είναι σκέψη ριζικά λαθεμένη, όχι μαρξιστική, όχι επιστημονική. Ο ιμπεριαλισμός τείνει στον ίδιο βαθμό και στην εξωτερική πολιτική και στην εσωτερική, προς την παραβίαση της δημοκρατίας, πρός την αντίδραση.”

Συμβαίνει κάτι άλλο σήμερα ?? Μήπως ο ιμπεριαλισμός που εμείς ζούμε σήμερα ... οργανώνει καμμιά σύγχρονη νεοαποικιοκρατία (σαν αυτή που βλέπουν διάφοροι αριστεροί) εξαρτημένων χωρών και παράλληλα βαθαίνει την δημοκρατία στις ισχυρές καπιταλιστικές χώρες ?? Ηδη απο το 1916 ο Λένιν μας το είχε πεί ... αλλά φαίνεται πως δεν τον άκουσαν όλοι !!! Αν ο ιμπεριαλισμός κατορθώσει (δηλαδή αν το επιτρέψουν οι λαοί) ... να οδεύσει προς την παγκόσμια κυριαρχία του (παγκοσμιοποίηση το λένε ... δεν θα τους χαλάσουμε το χατήρι) ... τότε η στροφή προς την αντίδραση δεν θα αφορά μόνο τις κοινωνίες κάποιων “εξαρτημένων” χωρών αλλά θα είναι γενικό φαινόμενο όλων των καπιταλιστικών κοινωνιών ασχέτως της θέσης τους στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα !!! Δηλαδή πως έπρεπε να μας το πεί για να το καταλάβουμε ?? Φασισμό??

 

   Τι ακριβώς θα εξυπηρετεί αυτή η γενικευμένη αντιδραστική στροφή ?? Την αυταρχική επιβολή της κάθε αστικής τάξης πάνω στις εργαζόμενες μάζες ... απο την αστική τάξη της κορωνίδας του ιμπεριαλισμού των USA … μέχρι την τελευταία νεογέννητη αστική τάξη του κάθε καπιταλιστικού Μπουρούντι. Εαν σε αυτή την τάση συνυπολογίσουμε ... και την περίφημη μαρξιστική τάση συγκέντρωσης ... καταλαβαίνουμε πως συνεχώς και αναπόδραστα, σε οποιαδήποτε εθνική ή υπερεθνική κλίμακα, η μαζική και βίαιη προλεταριοποίηση των μεσαίων στρωμάτων θα οδηγεί την αστική τάξη να ... μεταβάλλεται σε αστική “κάστα” με όλο και μικρότερο αριθμό μελών και κυρίως χωρίς εισόδους νέων μελών στο club. Μήπως και αυτό δεν το βλέπουμε ήδη σήμερα να συμβαίνει μπροστά στα μάτια μας, με διάφορες εντάσεις βεβαίως ... σε παγκόσμια κλίμακα και σε κάθε καπιταλιστική κοινωνία ?? Κάτω απο αυτή την δυναμική και όσο αυτή η τάση δεν ανακόπτεται ... η πιθανότητα το ταξικό κίνημα να βρίσκει έστω και σε κάποια φάση του αγώνα του ... “συμμαχικά” τμήματα της αστικής τάξης ... θα δυσκολεύει αφάνταστα. Απο την άλλη η παγκόσμια μονοπωλιακή “ολοκλήρωση” ... θα απομονώνει την κάστα των αστών απο τις μάζες ... δημιουργώντας νέες “ευκαιρίες” στα λαικά κινήματα ... θα αφοπλίζει σοβαρά την “εθνική” αστική τάξη όσο αφορά την παλιά της δυνατότητα να ρίχνει με ευκολία τους λαούς στις κρεατομηχανές των ιμπεριαλιστικών πολέμων για τα συμφεροντά της.

    Το χειρότερο βέβαια είναι ... αυτή η “αναγκαιότητα συμμαχιών” με τμήματα της – πάλαι ποτέ – εθνικής αστικής ... να θεωρητικοποιείται σαν ένα αναπόφευκτο ενδιάμεσο στάδιο. Τότε η όποια μικρή, ευνοική για τα λαικά συμφέροντα, πιθανότητα συμμαχιών με τμήματα της αστικής τάξης μπορεί στο μέλλον να υπάρξει ... θα έχει μετατραπεί σε παγίδα. Αν ο “εθνικός” πόλεμος ενάντια στον ιμπεριαλισμό ... γίνει θεωρητικός μονόδρομος ... τότε τα λαικά κινήματα θα έχουν αφοπλιστεί απο τον βασικό τους όπλο. Την μετατροπή του ιμπεριαλιστικού πολέμου σε ... εμφύλιο ενάντια στην “εθνική” αστική τάξη. Τότε τα λαικά κινήματα την όποια πιθανότητα εκμετάλλευσης ενδοιμπεριαλιστικών αντιθέσεων στον αναπόφευκτο ιμπεριαλιστικό πόλεμο ... θα την έχουν οριστικά θυσιάσει στο συμφέρον της “εθνικής” αστικής τάξης η οποία όπως έλεγε ο οξυδερκής Βλαδίμηρος ... “θα φλυαρεί μόνο για εθνική εξέγερση, ενώ στην πράξη έρχεται σε αντιδραστικές συναλλαγές με την αστική τάξη του καταπιεστικού έθνους (σήμερα βλέπε του μεγάλου ιμπεριαλιστή) πίσω απο την πλάτη και ενάντια στον λαό της”. Τότε το λαικό κίνημα απο την μιά θα παλεύει με νύχια και με δόντια να αποκτήσει ταξικά-διεθνιστικά χαρακτηριστικά και ταυτόχρονα ... απο την άλλη θα ψάχνει με αγωνία να βρεί με ποιά τμήματα της αστικής τάξης να συμμαχήσει και σε ποιόν ισχυρό ιμπεριαλιστή αλά Πούτιν να “προσκολληθεί” ... στο όνομα του αντιιμπεριαλισμού !!!

   Ακόμα και γι΄αυτό ... μίλησε ο Λένιν !!! “Ο ιμπεριαλισμός είναι τόσο “θανάσιμος” εχθρός μας, όσο και ο καπιταλισμός. Αυτό είναι σωστό. Ωστόσο ούτε ένας μαρξιστής δεν θα ξεχάσει οτι ο καπιταλισμός είναι προοδευτικός σε σχέση με την φεουδαρχία και ο ιμπεριαλισμός σε σχέση με τον προμονοπωλιακό καπιταλισμό. Συνεπώς, δ ε ν έχουμε το δικαίωμα να υποστηρίζουμε κάθε αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλισμό. Τον αγώνα των αντιδραστικών τάξεων ενάντια στον ιμπεριαλισμό εμείς δεν θα τον υποστηρίξουμε, τις εξεγέρσεις των αντιδραστικών τάξεων ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τον καπιταλισμό δεν θα τις υποστηρίξουμε.” Μήπως εδώ ο Βλαδίμηρος προσπαθεί να μας ανοίξει τα μάτια ... πως στην εξέλιξη των γεγονότων ... θα εμφανισθούν αντιδραστικές τάξεις ... τόσο αντιδραστικές που θα θελήσουν να γυρίσουν πίσω τον τροχό της ιστορίας στον προμονοπωλιακό καπιταλισμό ή ακόμα πιό πίσω σε κάτι που να μοιάζει με φεουδαρχία ?? Μήπως η όλο και πλατύτερη προλεταριοποίηση των μαζών που “πετυχαίνει” ο ιμπεριαλισμός και η ταυτόχρονη και αναπόφευκτη απομόνωση της σημερινής αστικής τάξης απο τις μάζες ... θα σύρει την μελλοντική κάστα των αστών να αναζητήσει την επιβιωσή της απο τις βέβαιες ταξικές επαναστάσεις ... πίσω βαθειά στην ιστορία ?? Κάπως έτσι μπορεί να το σκέφτονται μερικοί: Με τον αυταρχισμό που ήδη αναγκάζεται να χρησιμοποιεί ο μηχανισμός της παγκόσμιας ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας που κατέχει η αστική τάξη, να εξελίσεται  ... σε συνδυασμό με τις “ονειρώξεις” για επιστροφή σε προμονοπωλιακές ή και προκαπιταλιστικές “αυτάρκεις εθνικές μονάδες” των θεωρητικών του φασισμού ... μπορεί να οργανώνεται ένα "σύγχρονο" μοντελάκι επιβίωσης της αστικής τάξης και του εκμεταλλευτικού συστήματος σε ένα παγκόσμιο αποκρουστικό κυβερνο-φασιστικό μέλλον. Ευτυχώς η μαρξιστική-λενινιστική ανάλυση ... αποκλείει ... αυτή την κίνηση της ιστορίας. Αποκλείει μιά τέτοια ... οριστική ... κίνηση της ιστορίας.

Την προσωρινή ... μόνο οι λαοί μπορούν να την αποκλείσουν.