Στη μετεκλογική «μαυρίλα» μια μόνο απάντηση: κοινωνική συμμαχία!

Του Νίκου Ζαρταμόπουλου 

Τα όσα είδαμε να διαδραματίζονται προεκλογικά και μετεκλογικά είναι ιδιαίτερα δυσοίωνα για τον λαό.

Είδαμε να επιβραβεύεται ο ΣΥΡΙΖΑ και τα συνεταιράκια του, οι ΑΝΕΛ, για τον αισχρότατο τρόπο με τον οποίο κορόιδεψαν τον ελληνικό λαό και να «συγχωρείται» ο υπέρτατος εμπαιγμός του δημοψηφίσματος που οδήγησε στο ΝΑΙ στην εφαρμογή του 3ου μνημονίου. Είδαμε τα κόμματα που υποστηρίζουν και ψήφισαν μνημόνια να καταγράφονται συνολικά ως «τεράστια πλειοψηφία». Είδαμε τον Λεβέντη, από «Δελαπατρίδης» να χρίζεται κοινοβουλευτικό κόμμα-«λαγός» αντιδραστικών μέτρων. Τέλος, το δηλητηριώδες «κερασάκι» σ’ αυτή την κατάμαυρη «τούρτα» ήταν τα ναζιστικά αποβράσματα της Χρυσής Αυγής, που παρά την πλήρη αποκάλυψη της εγκληματικής ιδεολογίας και δράσης τους, όχι μόνο διατηρούν τις δυνάμεις τους αλλά κερδίζουν νέες ψήφους σε περιοχές όπως η Λέσβος που δέχονται μεγάλα προσφυγικά κύματα.

Το εκλογικό αποτέλεσμα αξιοποιείται ήδη καταλλήλως από το αστικό σύστημα, που έχει μάλιστα την «πολυτέλεια» να μπορεί να δοκιμάσει διάφορους συνδυασμούς συγκυβερνήσεων σε περίπτωση που βρεθεί προ αδιεξόδων. Η δεύτερη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, δεν θα αργήσει να «τρίψει στα μούτρα του λαού» την πρόσφατη ψήφο του καλώντας τον να αποδεχτεί τη φοροληστεία, το σάρωμα των εργασιακών δικαιωμάτων, το τσαλαπάτημα της κοινωνικής ασφάλισης, την ισοπέδωση των αγροτών που έχουν ήδη υπογραφτεί από το τρίτο μνημόνιο. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης πάλι, θα μεταμφιέζονται σε «αντιμνημονιακά» κατά περίσταση για να ξεγελούν όσους μπορούν. Τέλος η «χρυσή» -μαύρη- εφεδρεία τους, οι νεοναζί, θα ποζάρουν ως αντιμνημονιακοί και «εναντίον όλων». Θα επιχειρήσουν να εκμεταλλευτούν τον φόβο, τη σύγχυση, την απογοήτευση, τον ρατσισμό, τον σκοταδισμό που σπέρνει το σύστημα μέσα από όλα τα κανάλια του, όχι απλά για να μαζεύουν ψήφους αλλά για να οργανώνουν «τάγματα εφόδου» που θα τρομοκρατούν τους πιο αδύναμους και θα χτυπούν όσους αντιστέκονται.

Μοναδική αχτίδα ελπίδας σε αυτές τις εκλογές όπου ακούστηκαν τα πιο ανέντιμα ψέματα και δόθηκαν τα πιο εξευτελιστικά για τη νοημοσύνη μας «παπανδρεϊκά σώου» (στο όνομα μάλιστα της …«αριστεράς»), στις εκλογές όπου το φασιστικό τέρας βρυχήθηκε προκλητικά «ναι σκότωσα και θα ξανασκοτώσω!»- ήταν ότι το ΚΚΕ διατήρησε σε εγρήγορση ζωντανές λαϊκές δυνάμεις και κερδίζει κι άλλες, χωρίς να χρησιμοποιεί ούτε ένα «κόλπο», ούτε μια φρούδα ελπίδα προς πώληση.

Κάθε ψήφος που δόθηκε στο ΚΚΕ σε αυτές τις εκλογές είναι παρακαταθήκη. Γιατί το ΚΚΕ είναι ταγμένο να στηρίζει τις λαϊκές αντιστάσεις, να πολεμά τις φιλομονοπωλιακές «μεταρρυθμίσεις», που όχι μόνο δεν λύνουν τα κοινωνικά προβλήματα αλλά υποτάσσουν όλη την κοινωνία στο καπιταλιστικό κέρδος. Είναι το κόμμα που ξέρει να πολεμά και να συντρίβει τον φασισμό γιατί ΑΚΡΙΒΩΣ πολεμά τη σαπίλα και τον βούρκο του ίδιου αστικού συστήματος που τον γεννά.

Δικαιολογημένο βέβαια το παράπονο, η αγωνία και η ανησυχία για τις εξελίξεις αυτές τις μέρες σε καφενεία και παρέες. Και δεν μιλάμε για τα συνηθισμένα επιδεικτικά «κοψοχέρικα», ούτε για τους γνωστούς «ανησυχούντες», που ξεκινούν από τα ποσοστά του ΚΚΕ που δεν «εκτοξεύονται» εν μέσω κρίσης όπως «θα έπρεπε» και καταλήγουν να το κατηγορούν επειδή δεν παίρνει τον ολισθηρό δρόμο που πήραν κι άλλοι…

Υπάρχουν πολλοί που έντιμα και καλοπροαίρετα –ό,τι κι αν ψήφισαν- καταλαβαίνουν ότι μαύρες μέρες μας περιμένουν μετεκλογικά κι έλπιζαν σε ένα μεγαλύτερο ποσοστό του ΚΚΕ σαν στήριγμα. Μισοαστεία-μισοσοβαρά ακούς: Μα τι άλλο θέλει για να «ξυπνήσει» αυτός ο λαός. Μήπως να τον «χάιδευε» το ΚΚΕ πουλώντας όπως άλλοι λίγη ελπίδα «άμεσης κατανάλωσης»; Μήπως -αντίθετα- να τον «μάλωνε» που σαν «Κυρ-Παντελής» ψηφίζει την καρμανιόλα του;

Το ΚΚΕ δεν «χαϊδεύει», ούτε βέβαια «μαλώνει» κανέναν. Δεν είναι αυτός ο ρόλος του (τα τραγούδια φτάνουν και περισσεύουν για να εκφράζουν, με τον μοναδικό τους τρόπο, τέτοια συναισθήματα και αντιφάσεις). Αποστολή του είναι να εξετάζει χωρίς ωραιοποίηση την κοινωνική πραγματικότητα. Παλεύει ώστε ο λαός να αναλαμβάνει όλο και περισσότερο την ευθύνη για τη ζωή του, χωρίς «μούντζες» κι «αυτομουντζώματα» άνευ ουσίας. Από αυτοοικτιρμούς άλλωστε έχουμε χορτάσει, όπως κι από «κοψοχέρηδες»…

Οι εκλογικές λαϊκές «αυτοχειρίες» αντικατοπτρίζουν μια πραγματικότητα δεκαετιών υποχώρησης του ταξικού εργατικού κινήματος. Αγανάκτηση στον λαό υπάρχει μπόλικη, αγώνες γίνονται, πώς όμως και με ποιο περιεχόμενο; Έχουμε συνδικάτα και συλλόγους χωρίς μαζικότητα, εργατοπατέρες και αγροτοπατέρες που καθησυχάζουν ότι τα πολιτικά τους αφεντικά «θα ρυθμίσουν» το πρόβλημά μας, θα «μας εξαιρέσουν» από την επίθεση όταν «έρθουν στα πράγματα». Έχουμε κινητοποιήσεις μόνο την τελευταία στιγμή και μόνο για το «δικό του πρόβλημα» ο κάθε κλάδος. Κι όσο για τα αίτια της μιζέριας; Φταίνε η «διαπλοκή», οι Τράπεζες γενικώς, ο «νεοφιλελευθερισμός», ο ανάλγητος Σόιμπλε που δεν μας αφήνουν να σας τάξουμε όπως πριν, κανοναρχούν αστοί και οπορτουνιστές. Θολούρες και αυταπάτες που ρίχνουν το φταίξιμο οπουδήποτε αλλού εκτός από την αληθινή πηγή του προβλήματος, την ΕΕ, τον ιμπεριαλισμό, την καπιταλιστική κρίση.

Είναι μικρό το ποσοστό του ΚΚΕ; Μα έτσι κι αλλιώς δεν ζήτησε να έχει ενισχυμένο ποσοστό για «στόλισμα», αλλά για την «ουσία»… Για να ενισχυθεί δηλαδή το πολύτιμο -στις δύσκολες μέρες που διανύουμε- μήνυμα που σαν κόμμα της εργατικής τάξης διαδίδει στον λαό:

ΟΧΙ, δεν είναι αναπόφευκτο να μένουμε φοβισμένοι, απομονωμένοι, ανοργάνωτοι!

ΝΑΙ, υπάρχει ο δρόμος της ταξικής πάλης, ο μόνος που μπορεί να τρομοκρατήσει το κεφάλαιο και να δώσει ασύγκριτη δύναμη στους μικρούς και μεγάλους αγώνες!

ΝΑΙ, μπορούμε να οικοδομήσουμε τη μεγάλη κοινωνική συμμαχία εργατοϋπαλλήλων, αγροτών, ανέργων, αυτοαπασχολούμενων, νέων, γυναικών που θα διεκδικεί ολόκληρο το δίκιο μας και δεν θα μας οδηγεί να ζητιανεύουμε ψίχουλα κάθε φορά στις κάλπες!

Συνεχίζουμε αταλάντευτα στην καθημερινή μάχη, για να κάνουμε αυτή τη δυνατότητα πραγματικότητα.

Νίκος Ζαρταμόπουλος

Εφημερίδα Νέο Εμπρός

φ. 1101, 30-9-2015, σελ. 7