ΠΡΩΤΗ ΜΑΙΟΥ Τιμή στους νεκρούς...Τιμή στους ήρωες...

ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ...στο αίμα που χύθηκε, που χύνεται, στου λαού το αίμα,
που αντιστέκεται μέχρι την Νίκη...Τιμή στους αγωνιστές συντρόφους...
Τιμή στους νεκρούς...Τιμή στους ήρωες...
ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ...αφιερωμένο με Τιμή στους Ανθρώπους...

ΘΗΡΙΩΔΙΑ...Σταυρακάκης Δημήτριος ( Εύλογος )

Ήταν ξυπόλυτη η ημέρα...
το φόρεμα τράβηξε της μητέρας υπόσχεσης...
ήταν η ώρα της φωτιάς...
το δίκαιο έστεκε πιό πέρα, μα...
ήταν ανάγκη να πονάς ;

Είχε παγώσει ο καημός της
κι η γκρίζα σύγνεφου φυγή
έτρεμε αφόρητα ο σφυγμός της
δεν είχε λόγο να εξηγεί...


Φτωχά τα σύνολα κλεισμένα
σε επτασφράγιστες θανές
μόνος ο εχθρός...λυτά τα φρένα
για σε στον τοίχο δυό γραμμές...

Μιά σε κρατά σε ερείπια λόγια
κι η άλλη αίμα σου ζητά
μην φέρνεις στο όνειρο εμπόδια
μα ο δεσμοφύλακας κοιτά...

Στο χέρι ανίατος ο χρόνος
ως να ξεφτίσει η πρώτη κλωστή υφάσματος ατίμητου,
ατιμώθηκε η σημασία...
Βασανιστήριον η νήσος...
κι αν μακρυά ίσως μακρά...
άστεγη εικόνα... φως δαρμένο...
αντέχεις να προσπεράσεις ;
Για να προφτάσεις...δες πλυμένο,
ξεθωριασμένο το χαρτί...κώδικας ανόητος...
μα έλα που περνά !

Την πέτρα ο ήλιος αυλακώνει
και του προσώπου την ωδή
για τον ιδρώτα που στεγνώνει
στάλα την στάλα η υπομονή...

Βγήκαν θεριά να κυνηγήσουν
την πιό μικρή σου αναπνοή,
ακονισμένα δόντια κρατούν
μα ίσως αυτόχειρες γίνουν από την ύπατη φροντίδα τους...
Σε φτερωτό πηλίκιο είχαν στενέψει τον ορίζοντα...
δεν τους βγήκε σε καλό...
η ημέρα ούτως ή άλλως
ταξιδευτής αΐδιος επισκοπεί...

Στην άμμο φύτρωναν χειμώνες
κι ένας θεός ανεμικός
έτριζε πίσω από τις αγχόνες
θάνατος πρέπει οριστικός...

Μα ήταν ξυπόλυτη η ημέρα
δεν είχε ανθρώπους να ρωτά
λίγο η πείνα, λίγο η σφαίρα
σταυρούς εγέμισε η σπορά...

Γνώρισες έμαθα τον ήλιο
στον ώμο σου τον κουβαλάς
ο τόπος έγινε μαρτύριο
μα έχεις λόγους να γελάς...

Δεν είχες γράψει το όνομα σου
φρονήματα νομοταγή
μα στις πληγές και στην καρδιά σου
κόκκινο κάνει κατοχή...

Θυμούμαι πάντοτε καλώς
το ερυθρόχρουν τούτο καΐκι
που προσάραξε πλησίον της νήσου...
είμασταν τυχεροί !
Δεν αναρωτηθήκαμε διόλου πού στον δαίμονα είμασταν...
κάπου εκεί σιμά
σε τούτον τον διάβολο που κυβερνά ακόμη !

11.10.2013...Συλλογή ΕΙΘΙΣΤΑΙ ΤΟ ΜΗΔΕΝ...

Σταυρακάκης Δημήτριος ( Εύλογος )

(κατοχυρωμενο)