Συνωστισμός στην «σωστή πλευρά της Ιστορίας»

 

Φυσικά δεν αποτελεί είδηση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έσπευσε να χαιρετίσει ένθερμα την νέα αθλιότητα του Μητσοτάκη, ο οποίος προσκάλεσε τον Ζελένσκι να μιλήσει στην ελληνική Βουλή.

Από τους χορούς και τα τραγούδια του Κοτζιά με τους νατοϊκούς υπουργούς Εξωτερικών, μέχρι το τωρινό tweet του τομεάρχη Εξωτερικών του ΣΥΡΙΖΑ, Γιώργου Κατρούγκαλου, ο οποίος χαρακτηρίζει το νέο βήμα βαθύτερης εμπλοκής της χώρας στον πόλεμο - διότι αυτό είναι, καταρχήν και εκτός πολλών άλλων, η ομιλία του Ζελένσκι στο ελληνικό κοινοβούλιο - ως «θετική κίνηση αλληλεγγύης», διότι «η Ελλάδα πρέπει να πρωταγωνιστήσει στη διπλωματική προσπάθεια για άμεσο τερματισμό του πολέμου, ως χώρα ειρήνης και ήπιας ισχύος», το σκάψιμο του πάτου του βαρελιού του πολιτικού αμοραλισμού της σοσιαλδημοκρατίας συνεχίζεται ασταμάτητο.

Ειδικά για την Ουκρανία, όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα προϊστορία, την οποία ομολογώ δεν άντεξα στον πειρασμό να μην την θυμίσω (πάλι).

Τον Μάρτιο του 2014, με το πραξικόπημα του Μαϊντάν να έχει ήδη ξεκινήσει να ματοκυλά τον ουκρανικό λαό και να ετοιμάζει τον εμφύλιο, ο ΣΥΡΙΖΑ, ως αντιπολίτευση τότε, «κατακεραύνωσε», με ανακοίνωσή του, τον τότε αντιπρόεδρο και υπουργό Εξωτερικών της συγκυβέρνησης ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, Ε. Βενιζέλο, για την επίσκεψή του στο Κίεβο, χαρακτηρίζοντάς τον μάλιστα ως «εντολοδόχο ισχυρών γεωπολιτικών συμφερόντων και χρηματοπιστωτικών δυνάμεων».

Εκτιμούσε μάλιστα, ότι «ο κίνδυνος πολέμου στην Ουκρανία και ο διαμελισμός της χώρας εγκυμονούν σοβαρούς κινδύνους για την ειρήνη και για την ευημερία των λαών της Ευρώπης» και κατηγορούσε τον Ε. Βενιζέλο ότι «δεν είπε λέξη για τη συμμετοχή στην νεοσυσταθείσα ουκρανική κυβέρνηση νεοναζιστικών μορφωμάτων που προωθούν την κατάργηση μειονοτικών δικαιωμάτων, ούτε καταδίκασε τις επιθέσεις σε ιστορικά κτήρια, μνημεία, αλλά και σε πολίτες της χώρας. Είναι σαφές πλέον ότι παραβιάζονται στοιχειώδη ανθρώπινα και δημοκρατικά δικαιώματα πολιτών της Ουκρανίας».

Τον Μάη του 2015, το καθεστώς του Κιέβου πέρασε στην παράλληλη φάση της καταστολής του λαού, με την επιβολή ενός νομοθετικού πακέτου - «μαμούθ», το οποίο είχε τρία αλληλοσυμπληρούμενα σκέλη:

1. Το ολοκληρωτικό σβήσιμο της σοβιετικής μνήμης της Ουκρανίας, με την απαγόρευση - δια ποινικού (και όχι μόνο) ροπάλου - κάθε σχετικού υλικού σπαράγματος (μνημεία, σύμβολα κλπ) από τις πλατείες και τους δρόμους μέχρι τα σχολειά.

2. Την απαγόρευση κομμουνιστικών συμβόλων, κομμάτων κλπ.

3. Την νομιμοποίηση των Ουκρανών ναζί που συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς ναζί στην κατοχή της σοβιετικής Ουκρανίας, διενεργώντας μερικά από τα φρικτότερα εγκλήματα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Οι σφαγείς του ουκρανικού λαού βαφτίστηκαν «ήρωες» του «αγώνα» για την «απελευθέρωση» της Ουκρανίας από τον «σοβιετικό ζυγό», όσοι εγκληματίες ζούσαν ακόμη συνταξιοδοτήθηκαν και, ως φυσιολογική συνέπεια, άνοιξε και ο τυπικός δρόμος για την οργανική ένταξη των σημερινών ναζί στον κρατικό μηχανισμό του καθεστώτος.

Όλα τα παραπάνω συνέβαιναν, ενώ ο τακτικός ουκρανικός στρατός, η ναζιστική Εθνοφορυρά και τα αμιγώς ναζιστοτάγματα, μακέλευαν συστηματικά τον λαό του Ντονμπάς.

Εκείνον τον Μάη λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κυβέρνηση πλέον, μετέτρεψε την Ελλάδα σε θεραπευτικό θέρετρο για τραυματισμένους ναζί της ουκρανικής Εθνοφρουράς, καθώς και στρατιωτών του τακτικού στρατού, όπως τότε είχε αναδείξει κατ' αποκλειστικότητα Το Περιοδικό.

Δηλαδή, τραυματίες της ουκρανικής Εθνοφρουράς καθώς και τραυματισμένοι στρατιωτικοί του ουκρανικού στρατού που, ως κομμάτια του καθεστώτος του Κιέβου, διεξάγουν πόλεμο εναντίον του εξεγερμένου λαού του Ντονμπάς, νοσηλεύθηκαν στην Ελλάδα, με «πρωτοβουλία» της τότε ελληνικής κυβέρνησης.

Είχε αλλάξει κάτι στην Ουκρανία;

Μόνο προς το χειρότερο.

Αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ είχε μολις εφεύρει την «πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική».

Τόσο «πολυδιάστατη», που τον Φλεβάρη του 2017, ο Τσίπρας, ως πρωθυπουργός, δεν έβαλε καν σε κόπο τον τότε πρόεδρο της Ουκρανίας και ολιγάρχη αρχισφαγέα του ουκρανικού λαού, Ποροσένκο, να μιλήσει στην ελληνική Βουλή, αλλά πήγε ο ίδιος επίσημη επίσκεψη στο Κίεβο. Όπου οι δυο τους εξέτασαν «τις προοπτικές περαιτέρω ενίσχυσης των σχέσεών μας σε οικονομικό επίπεδο με έμφαση στην ενέργεια, τον τουρισμό και τα έργα υποδομών».

Για την ιστορία να θυμίσουμε, ότι μέχρι και τον Δεκέμβριο του 2016, δηλαδή λιγότερο από δύο μήνες πριν την επίσκεψη Τσίπρα στο Κίεβο, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ΟΗΕ, στο ουκρανικό εμφύλιο είχαν σκοτωθεί πάνω από 10.000 άμαχοι, ανάμεσά τους πολλά παιδιά, ενώ υπήρχαν και πάνω από 22.000 τραυματίες. Ενώ, από τον οικονομικό αποκλεισμό που είχε επιβάλλει το Κίεβο στην περιοχή, το Ντονμπάς απειλούνταν με ανθρωπιστική καταστροφή.

Αλλά, όπως είπαμε, και στην Ουκρανία, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πάντα στην σωστή πλευρά της Ιστορίας:

Εκείνη των αφεντικών.

*Μερικά σχετικά ενδεικτικά δημοσιεύματα από Το Περιοδικό:

https://www.toperiodiko.gr/%ce%b5%ce%bb%ce%bb%ce%ac.../...

https://www.toperiodiko.gr/%ce%b5%cf%80%ce%af%cf%83.../...

https://www.toperiodiko.gr/%ce%b7-rada-%cf%83%cf%84.../...

Γρηγόρης Τραγανίδας