Στον γύψο η Ουκρανία του Ζελένσκι

 

Σε πλήρη εξέλιξη η εσωτερική πολιτική εκκαθάριση στο Κίεβο

***

Το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας και Άμυνας της Ουκρανίας απαγόρευσε την λειτουργία και δράση 11 ουκρανικών κομμάτων και οργανώσεων, επί το πλείστον της κεντροαριστερής - σοσιαλδημοκρατικής αντιπολίτευσης.

Ανάμεσά τους είναι η «Ένωση Αριστερών Δυνάμεων», το «Σοσιαλιστικό Κόμμα», η «Αντιπολιτευτική Πλατφόρμα - Για τη ζωή» κά.

Υπενθυμίζεται, ότι τα κομμουνιστικά - εργατικά κόμματα και οργανώσεις είναι παράνομα στην Ουκρανία από το 2014, με το πραξικόπημα του Μαϊντάν.

Δικαιολογώντας την σημερινή απαγόρευση, ο Ζελένσκι είπε ότι «οποιαδήποτε δράση πολιτικών, που στοχεύει σε διάσπαση και συνεργασία θα αποτύχει και θα λάβει την πιο σκληρή απάντηση».

Ο ίδιος πρόσθεσε ότι «το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας και Άμυνας αποφάσισε, δεδομένου του πολέμου ευρείας κλίμακας που εξαπέλυσε η Ρωσική Ομοσπονδία και των πολιτικών δεσμών που έχουν ορισμένες πολιτικές δομές με αυτό το κράτος, να αναστείλει οποιαδήποτε δραστηριότητα ορισμένων πολιτικών κομμάτων για την περίοδο ισχύος του στρατιωτικού νόμου».

Ανέφερε ακόμη ότι δόθηκε εντολή στο Υπουργείο Δικαιοσύνης να «εξαντλήσει άμεσα όλα τα μέτρα σύμφωνα με την καθιερωμένη διαδικασία για την απαγόρευση των δραστηριοτήτων αυτών των πολιτικών κομμάτων».

Η απαγόρευση έρχεται μια μέρα μετά την κρατική απαγωγή του Ουκρανού δημοσιογράφου, Γιούρι Τκατσόφ, μέσα από το σπιτι του στην Οδησσό, με τα ίχνη του να παραμένουν εξαφανισμένα μέχρι αυτή τη στιγμή.

Είναι συνέχεια επίσης της σύλληψης των δυο στελεχών της Λενινιστικής Κομσομολ της Ουκρανίας, με την κατηγορία της «προδοσίας». Η κατηγορία αυτή σε καιρό πολέμου οδηγεί σε εκτέλεση. Η Παγκόσμια Οργάνωση Δημοκρατικής Νεολαίας είχε τελευταία νέα μόνο στις 12 Μαρτίου, κάνοντας λόγο για βασανιστήρια στους δυο συντρόφους.

Δεν πρόκειται φυσικά για καμία «συνεργασία» με τον εχθρό.

Είναι προφανές, ότι το καθεστώς του Κιέβου κλιμακώνει τον εμφύλιο που μαίνεται παράλληλα με την εισβολή, όχι μόνο στο μέτωπο του Ντονμπάς, αλλά και ενάντια σε κάθε φωνή, ακόμη και συστημική - όπως τα κόμματα που απαγορεύτηκαν - η οποία αρθρώνει στοιχειωδώς αντιεθνικιστικό λόγο και αναδεικνύει και τις ευθύνες του Κιέβου για το σημερινό δράμα του ουκρανικού λαού.

Πιθανό είναι επίσης - αν και πρόκειται περισσότερο για πολιτική εκτίμηση που δεν μπορώ να τεκμηριώσω - ότι το κομμάτι της αστικής τάξης που άρπαξε την εξουσία το 2014, πλέον δεν νιώθει πολύ ζέστη την πλάτη του από το δυτικό κεφάλαιο και φροντίζει για την επόμενη μέρα, στην οποία θέλει να υπάρχει ησυχία νεκροταφείου ώστε να πρωταγωνιστήσει πάλι στις εξελίξεις.

Το ότι αυτό σημαίνει περισσότερο αθώο αίμα, είναι κάτι για το οποίο ουδέποτε νοιάστηκε το κεφάλαιο.

Γρηγόρης Τραγανίδας