Στις τωρινές συνθήκες γοργής και καθημερινής προσαρμογής του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα κλασικό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, σε έναν από τους δύο επίδοξους πυλώνες της πολιτικής αστικής διακυβέρνησης, που διατηρεί βεβαίως ορισμένα οπορτουνιστικά στοιχεία ώστε στον καταμερισμό και αυτά να μπορούν ύπουλα να ενσωματώνουν λαϊκές δυνάμεις, είναι σίγουρο πως αργά ή γρήγορα θα υπάρξει ένα πολιτικό κενό. Δηλαδή ένα κομμάτι που θα απογοητευτεί από τον ΣΥΡΙΖΑ, που πιθανόν ήδη τον βλέπει με δυσπιστία, αλλά δεν έχει ολοκληρώσει τα συμπεράσματά του, ταλαντεύεται. Μην εκπλαγεί κανείς αν διάφορες οπορτουνιστικές δυνάμεις προσπαθήσουν να ενσωματώσουν αυτά τα τμήματα, πιθανόν με «επαναστατικά» συνθήματα, με ολίγον από «σοσιαλισμό», με κάποια αιτήματα που θα φαντάζουν ριζοσπαστικά.
Εδώ αντικειμενικά μπορούν να συγκλίνουν και διάφοροι που «θέλουν να διορθώσουν το ΚΚΕ». Δηλαδή διάφορες αντι-ΚΚΕ ομάδες τύπου «Εργατικού Αγώνα» και «Νέας Σποράς», που ένα σκοπό έχουν: Την αλλαγή στρατηγικής του ΚΚΕ, την εγκατάλειψη όλων όσα με κόπο, με μεγάλη προσπάθεια χρόνων, μέσα σε συνθήκες αντεπανάστασης κατάφερε το Κόμμα μας να κατακτήσει. Τη σύγχρονη στρατηγική του, το Πρόγραμμα και το Καταστατικό, την αντίληψή του για το Σοσιαλισμό, τη μελέτη της Ιστορίας του. Εχουμε φυσικά ξαναδεί τέτοιους επίδοξους «σωτήρες» του ΚΚΕ. Τους πληροφορούμε πως σε λάθος πόρτα χτυπάνε, άδικα χάνουν το χρόνο τους.
Ψηλά στη σημαία και τη δουλειά μας η κατάργηση της εκμετάλλευσης
Το ΚΚΕ συμπληρώνει 96 χρόνια ζωής και δράσης, ετοιμάζεται για τον εορτασμό των 100 χρόνων του το 2017-2018. Εορτασμός που αφορά κάθε τίμιο εργάτη σε αυτή τη χώρα. ΚΚΕ, Κόμμα έμπειρο, Κόμμα δοκιμασμένο σε φουρτούνες, Κόμμα ανείπωτων θυσιών, Κόμμα μόνιμο καρφί στο μάτι της αστικής τάξης ακριβώς γιατί έχει ψηλά στη σημαία του το κύριο θέμα που διάφοροι αναχωρητές και αναθεωρητές απαρνήθηκαν: Την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, την εγκαθίδρυση της ανώτερης, της σοσιαλιστικής κοινωνίας. ΚΚΕ, όπως λέει και ο ποιητής: Η σεμνή υπογραφή του λαού μας στις λεωφόρους του μέλλοντος.
Οχι όμως μόνο αυτό. Το ΚΚΕ δεν διακηρύσσει απλώς το σκοπό της επανάστασης. Δείχνει και το δρόμο που πρέπει να διανύσει η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της για να κατακτήσουν την εξουσία. Δουλεύει καθημερινά ώστε να συγκεντρώνονται οι κρίσιμες δυνάμεις γι' αυτήν την κύρια αποστολή, δεν αποσπά, αντίθετα υποτάσσει τον κάθε μερικό, τον κάθε τακτικό στόχο, στον κύριο σκοπό, την ανατροπή του καπιταλισμού, την εργατική - λαϊκή εξουσία, που με σαφήνεια στο Πρόγραμμα του 19ου Συνεδρίου εξηγούμε πως δεν είναι άλλη από τη σοσιαλιστική εξουσία. Το ΚΚΕ δουλεύει ξέροντας πως «η τακτική είναι το ευέλικτο κομμάτι της στρατηγικής».
Με τις αποφάσεις μας, τις επεξεργασίες μας, βγάζουμε συμπεράσματα που προστατεύουν την εργατική τάξη από τις Σειρήνες του συμβιβασμού. Εξοπλίζουμε για το σοσιαλισμό, το κοινωνικο-οικονομικό σύστημα που θα αντικαταστήσει την ξεπερασμένη καπιταλιστική κοινωνία. Μελετάμε την πορεία οικοδόμησης του σοσιαλισμού στη Σοβιετική Ενωση, τα τεράστια και πρωτόγνωρα βήματα που έκανε. Το ότι όταν άρχισαν να αδυνατίζουν οι σοσιαλιστικές σχέσεις άρχισε και το πρόβλημα που οδήγησε σε μια πορεία -και όχι σε μία νύχτα- στην ανατροπή του σοσιαλισμού.
Εξοπλίζουμε για την Ιστορία του Κόμματός μας, τη δική μας Ιστορία. Για τους αγώνες, τις θυσίες, τους κατατρεγμούς, την τεράστια προσφορά του ΚΚΕ, για το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ, την ΕΠΟΝ, το ΔΣΕ, την πολιτική προσφυγιά, τον αντιδικτατορικό αγώνα. Βγάζουμε συμπεράσματα από την πλούσια θετική και αρνητική πείρα του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος. Παράλληλα, για λάθη στρατηγικού χαρακτήρα που δεν επέτρεψαν στο Κόμμα να δει σε κρίσιμες στιγμές την ανάγκη να προβάλλει και να δουλεύει με στρατηγική που να οδηγεί στον επαναστατικό, σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της ελληνικής κοινωνίας.
Το δικό μας «διαβατήριο» θέλει καθημερινή ανανέωση
Για τα κενά, τις παραλείψεις, συζητάμε επαναστατικά, όχι υπεροπτικά, όπως μας κατηγορούν διάφοροι υπερόπτες. Πρώτα εμάς πονάει ότι η πολυτάραχη διαδρομή του Κόμματος και του κινήματος έμεινε στη μέση και από δικές μας ανεπάρκειες. Συζητάμε έτσι, γιατί έτσι κάνουν οι κομμουνιστές. Καθαρές, παστρικές κουβέντες, γιατί ο σκοπός για τον οποίο έχουμε ταχθεί στο κομμουνιστικό κίνημα είναι ιερός, είναι απαιτητικός και εδώ δεν χωράνε μισόλογα και «ναι μεν, αλλά...».
Με αυτήν την αυστηρότητα κρίνουμε και τους δικούς μας εαυτούς, βλέπουμε κατάματα τις ανεπάρκειές μας, τι δεν καταφέραμε καλά, τι πρέπει να βελτιώσουμε. Ας μη χαίρονται διάφοροι ΚΚΕδολόγοι που συζητάμε έτσι για τις αδυναμίες μας. Αυτή η θαρραλέα συζήτηση μας κάνει πιο δυνατούς, πιο έτοιμους μπροστά στις καμπές της πάλης. Ετσι, σεμνά και ταυτόχρονα με πείσμα, διαπαιδαγωγούνται οι νέες γενιές των κομμουνιστών στο Κόμμα μας. Γνωρίζουμε πως στο ΚΚΕ δεν προχωράς ούτε βήμα «με ληγμένο διαβατήριο». Και το διαβατήριο το δικό μας θέλει ανανέωση κάθε μέρα. Αυτό μας δίδαξαν οι χιλιάδες κομμουνιστές που πρόσφεραν το δικό τους λιθαράκι στην πάλη. Αυτή είναι μια από τις πιο μεγάλες υπηρεσίες που μας έχουν προσφέρει: Να μετράμε τον καθένα με τα έργα του παρά με τα λόγια του, με τη διαρκή του προσπάθεια να γίνεται καλύτερος, με την προσήλωσή του στον επαναστατικό σκοπό, με την αφοβία του μπροστά στον αντίπαλο.
Αυτοί που χάνουν την εμπιστοσύνη τους στην πάλη, που λυγίζουν μπροστά στις δυσκολίες και δικαιολογούν την αδυναμία τους με ό,τι τσιτάτο τούς βολεύει κάθε φορά, είναι που θέλουν την ακινησία, τη λήθη, τα ύπουλα χτυπήματα, τις «συζητήσεις» παρασκηνίου που παραλύουν τον αγώνα, είναι οι ίδιοι που σπέρνουν ηττοπάθεια και απογοήτευση. Στο ΚΚΕ δεν αρμόζουν τέτοιες συνήθειες, είναι ξένες πρακτικές με τη στόφα, την ειλικρίνεια του κομμουνιστή. Δεν αρμόζει η ανωνυμία, η δειλία. Δεν «ιδρώνει το αυτί» των κομμουνιστών από την επίκληση γενικώς της δημοκρατίας, γιατί στο Κόμμα μας λειτουργούμε με την ανώτερου τύπου δημοκρατία, το δημοκρατικό συγκεντρωτισμό. Γι' αυτό τους ντροπαλούς εραστές της «αριστερής συνεργασίας», αυτούς που θέλουν να πάει το Κόμμα πολύ πίσω στις αποφάσεις του και στην πολιτική του και να καταντήσει σαν κάποια πάλαι ποτέ ισχυρά κομμουνιστικά κόμματα της Δυτικής Ευρώπης που εγκατέλειψαν την ταξική πάλη και τις νομοτέλειες της ιδεολογίας μας, συμμετείχαν σε σειρά αντιλαϊκών κυβερνήσεων και έχασαν το κύρος τους μέσα στο λαό, τα μέλη, οι οπαδοί και οι φίλοι του ΚΚΕ τους στέλνουν εκεί που τους αρμόζει, στο περιθώριο. Αυτό κάνουν καθαρό οι κομμουνιστές στους ανώνυμους συντάκτες των διαφόρων ιστοσελίδων που συστήνουν και «πολιτικές κινήσεις» για να κάνουν -λένε οι ίδιοι- «εκ των έσω» ζημιά στο ΚΚΕ.
Ας μην ανησυχούν, φυσικά. Θα υπάρξουν πρόθυμες ζεστές αγκαλιές για να τους παρηγορήσουν. «Κανείς δεν χάνεται», όταν δίνει τα διαπιστευτήριά του στον αντίπαλο. Σίγουρα κάποιος θα βρεθεί να εκτιμήσει τις υπηρεσίες που προσφέρουν. Με το στίβο όμως της ταξικής πάλης, με την πάλη του κομμουνιστικού κινήματος έχουν πάρει διαζύγιο.Ωρα τους καλή! Το επαναστατικό κίνημα, το Κόμμα δυναμώνουν όταν φεύγουν από πάνω τους οι λάτρεις των «μεταβατικών σταδίων» που από την πολλή ...μετάβαση ξεχνάνε για πού ξεκίνησαν, οι ακαδημαΐζοντες «επαναστάτες» του γλυκού νερού.
Η πάλη με τον οπορτουνισμό, όρος για τη νίκη των επαναστατικών ιδεών
Προχωράμε: Γιατί παρά τον αρνητικό συσχετισμό ξέρουμε πως ο τροχός της Ιστορίας γυρνάει. Γιατί έχουμε διδαχθεί πολύ καλά πως ανάμεσα στον καπιταλισμό και στο σοσιαλισμό δεν υπάρχει κανένα άλλο κοινωνικό σύστημα - εφεύρημα που να μπορεί να αντικαταστήσει το παλιό με το νέο. Γιατί έχουμε χαράξει σύγχρονη επαναστατική στρατηγική και εδώ έχουμε προσαρμόσει όλα τα πολιτικά, ιδεολογικά, οργανωτικά μέτρα στη δουλειά μας. Γιατί ξέρουμε πως ο πιο ύπουλος εχθρός της κομμουνιστικής ιδεολογίας είναι ο οπορτουνισμός, που είναι τέτοιος ακριβώς επειδή ελίσσεται, μεταλλάσσεται, σε περιπτώσεις κρύβει τις προθέσεις του ή τις μισολέει, όσο χρειάζεται, για να μπερδεύει, φωνασκεί, μυξοκλαίει, ταράζεται ανάλογα με τα κοινοβουλευτικά αποτελέσματα, χάνει τη γη κάτω από τα πόδια του όταν πρέπει να παρθούν οι κρίσιμες, οι καθοριστικές αποφάσεις. Η ασίγαστη πάλη με τον οπορτουνισμό είναι βασικός όρος για να νικήσουν οι επαναστατικές ιδέες, να επιδράσουν καταλυτικά στην εργατική τάξη.
Αυτοί τη δουλειά τους και εμείς τη δουλειά μας. Πίσω δεν κάνουμε.
Ψηλά στη σημαία και τη δουλειά μας η κατάργηση της εκμετάλλευσης
Το ΚΚΕ συμπληρώνει 96 χρόνια ζωής και δράσης, ετοιμάζεται για τον εορτασμό των 100 χρόνων του το 2017-2018. Εορτασμός που αφορά κάθε τίμιο εργάτη σε αυτή τη χώρα. ΚΚΕ, Κόμμα έμπειρο, Κόμμα δοκιμασμένο σε φουρτούνες, Κόμμα ανείπωτων θυσιών, Κόμμα μόνιμο καρφί στο μάτι της αστικής τάξης ακριβώς γιατί έχει ψηλά στη σημαία του το κύριο θέμα που διάφοροι αναχωρητές και αναθεωρητές απαρνήθηκαν: Την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, την εγκαθίδρυση της ανώτερης, της σοσιαλιστικής κοινωνίας. ΚΚΕ, όπως λέει και ο ποιητής: Η σεμνή υπογραφή του λαού μας στις λεωφόρους του μέλλοντος.
Οχι όμως μόνο αυτό. Το ΚΚΕ δεν διακηρύσσει απλώς το σκοπό της επανάστασης. Δείχνει και το δρόμο που πρέπει να διανύσει η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της για να κατακτήσουν την εξουσία. Δουλεύει καθημερινά ώστε να συγκεντρώνονται οι κρίσιμες δυνάμεις γι' αυτήν την κύρια αποστολή, δεν αποσπά, αντίθετα υποτάσσει τον κάθε μερικό, τον κάθε τακτικό στόχο, στον κύριο σκοπό, την ανατροπή του καπιταλισμού, την εργατική - λαϊκή εξουσία, που με σαφήνεια στο Πρόγραμμα του 19ου Συνεδρίου εξηγούμε πως δεν είναι άλλη από τη σοσιαλιστική εξουσία. Το ΚΚΕ δουλεύει ξέροντας πως «η τακτική είναι το ευέλικτο κομμάτι της στρατηγικής».
Με τις αποφάσεις μας, τις επεξεργασίες μας, βγάζουμε συμπεράσματα που προστατεύουν την εργατική τάξη από τις Σειρήνες του συμβιβασμού. Εξοπλίζουμε για το σοσιαλισμό, το κοινωνικο-οικονομικό σύστημα που θα αντικαταστήσει την ξεπερασμένη καπιταλιστική κοινωνία. Μελετάμε την πορεία οικοδόμησης του σοσιαλισμού στη Σοβιετική Ενωση, τα τεράστια και πρωτόγνωρα βήματα που έκανε. Το ότι όταν άρχισαν να αδυνατίζουν οι σοσιαλιστικές σχέσεις άρχισε και το πρόβλημα που οδήγησε σε μια πορεία -και όχι σε μία νύχτα- στην ανατροπή του σοσιαλισμού.
Εξοπλίζουμε για την Ιστορία του Κόμματός μας, τη δική μας Ιστορία. Για τους αγώνες, τις θυσίες, τους κατατρεγμούς, την τεράστια προσφορά του ΚΚΕ, για το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ, την ΕΠΟΝ, το ΔΣΕ, την πολιτική προσφυγιά, τον αντιδικτατορικό αγώνα. Βγάζουμε συμπεράσματα από την πλούσια θετική και αρνητική πείρα του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος. Παράλληλα, για λάθη στρατηγικού χαρακτήρα που δεν επέτρεψαν στο Κόμμα να δει σε κρίσιμες στιγμές την ανάγκη να προβάλλει και να δουλεύει με στρατηγική που να οδηγεί στον επαναστατικό, σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της ελληνικής κοινωνίας.
Το δικό μας «διαβατήριο» θέλει καθημερινή ανανέωση
Για τα κενά, τις παραλείψεις, συζητάμε επαναστατικά, όχι υπεροπτικά, όπως μας κατηγορούν διάφοροι υπερόπτες. Πρώτα εμάς πονάει ότι η πολυτάραχη διαδρομή του Κόμματος και του κινήματος έμεινε στη μέση και από δικές μας ανεπάρκειες. Συζητάμε έτσι, γιατί έτσι κάνουν οι κομμουνιστές. Καθαρές, παστρικές κουβέντες, γιατί ο σκοπός για τον οποίο έχουμε ταχθεί στο κομμουνιστικό κίνημα είναι ιερός, είναι απαιτητικός και εδώ δεν χωράνε μισόλογα και «ναι μεν, αλλά...».
Με αυτήν την αυστηρότητα κρίνουμε και τους δικούς μας εαυτούς, βλέπουμε κατάματα τις ανεπάρκειές μας, τι δεν καταφέραμε καλά, τι πρέπει να βελτιώσουμε. Ας μη χαίρονται διάφοροι ΚΚΕδολόγοι που συζητάμε έτσι για τις αδυναμίες μας. Αυτή η θαρραλέα συζήτηση μας κάνει πιο δυνατούς, πιο έτοιμους μπροστά στις καμπές της πάλης. Ετσι, σεμνά και ταυτόχρονα με πείσμα, διαπαιδαγωγούνται οι νέες γενιές των κομμουνιστών στο Κόμμα μας. Γνωρίζουμε πως στο ΚΚΕ δεν προχωράς ούτε βήμα «με ληγμένο διαβατήριο». Και το διαβατήριο το δικό μας θέλει ανανέωση κάθε μέρα. Αυτό μας δίδαξαν οι χιλιάδες κομμουνιστές που πρόσφεραν το δικό τους λιθαράκι στην πάλη. Αυτή είναι μια από τις πιο μεγάλες υπηρεσίες που μας έχουν προσφέρει: Να μετράμε τον καθένα με τα έργα του παρά με τα λόγια του, με τη διαρκή του προσπάθεια να γίνεται καλύτερος, με την προσήλωσή του στον επαναστατικό σκοπό, με την αφοβία του μπροστά στον αντίπαλο.
Αυτοί που χάνουν την εμπιστοσύνη τους στην πάλη, που λυγίζουν μπροστά στις δυσκολίες και δικαιολογούν την αδυναμία τους με ό,τι τσιτάτο τούς βολεύει κάθε φορά, είναι που θέλουν την ακινησία, τη λήθη, τα ύπουλα χτυπήματα, τις «συζητήσεις» παρασκηνίου που παραλύουν τον αγώνα, είναι οι ίδιοι που σπέρνουν ηττοπάθεια και απογοήτευση. Στο ΚΚΕ δεν αρμόζουν τέτοιες συνήθειες, είναι ξένες πρακτικές με τη στόφα, την ειλικρίνεια του κομμουνιστή. Δεν αρμόζει η ανωνυμία, η δειλία. Δεν «ιδρώνει το αυτί» των κομμουνιστών από την επίκληση γενικώς της δημοκρατίας, γιατί στο Κόμμα μας λειτουργούμε με την ανώτερου τύπου δημοκρατία, το δημοκρατικό συγκεντρωτισμό. Γι' αυτό τους ντροπαλούς εραστές της «αριστερής συνεργασίας», αυτούς που θέλουν να πάει το Κόμμα πολύ πίσω στις αποφάσεις του και στην πολιτική του και να καταντήσει σαν κάποια πάλαι ποτέ ισχυρά κομμουνιστικά κόμματα της Δυτικής Ευρώπης που εγκατέλειψαν την ταξική πάλη και τις νομοτέλειες της ιδεολογίας μας, συμμετείχαν σε σειρά αντιλαϊκών κυβερνήσεων και έχασαν το κύρος τους μέσα στο λαό, τα μέλη, οι οπαδοί και οι φίλοι του ΚΚΕ τους στέλνουν εκεί που τους αρμόζει, στο περιθώριο. Αυτό κάνουν καθαρό οι κομμουνιστές στους ανώνυμους συντάκτες των διαφόρων ιστοσελίδων που συστήνουν και «πολιτικές κινήσεις» για να κάνουν -λένε οι ίδιοι- «εκ των έσω» ζημιά στο ΚΚΕ.
Ας μην ανησυχούν, φυσικά. Θα υπάρξουν πρόθυμες ζεστές αγκαλιές για να τους παρηγορήσουν. «Κανείς δεν χάνεται», όταν δίνει τα διαπιστευτήριά του στον αντίπαλο. Σίγουρα κάποιος θα βρεθεί να εκτιμήσει τις υπηρεσίες που προσφέρουν. Με το στίβο όμως της ταξικής πάλης, με την πάλη του κομμουνιστικού κινήματος έχουν πάρει διαζύγιο.Ωρα τους καλή! Το επαναστατικό κίνημα, το Κόμμα δυναμώνουν όταν φεύγουν από πάνω τους οι λάτρεις των «μεταβατικών σταδίων» που από την πολλή ...μετάβαση ξεχνάνε για πού ξεκίνησαν, οι ακαδημαΐζοντες «επαναστάτες» του γλυκού νερού.
Η πάλη με τον οπορτουνισμό, όρος για τη νίκη των επαναστατικών ιδεών
Προχωράμε: Γιατί παρά τον αρνητικό συσχετισμό ξέρουμε πως ο τροχός της Ιστορίας γυρνάει. Γιατί έχουμε διδαχθεί πολύ καλά πως ανάμεσα στον καπιταλισμό και στο σοσιαλισμό δεν υπάρχει κανένα άλλο κοινωνικό σύστημα - εφεύρημα που να μπορεί να αντικαταστήσει το παλιό με το νέο. Γιατί έχουμε χαράξει σύγχρονη επαναστατική στρατηγική και εδώ έχουμε προσαρμόσει όλα τα πολιτικά, ιδεολογικά, οργανωτικά μέτρα στη δουλειά μας. Γιατί ξέρουμε πως ο πιο ύπουλος εχθρός της κομμουνιστικής ιδεολογίας είναι ο οπορτουνισμός, που είναι τέτοιος ακριβώς επειδή ελίσσεται, μεταλλάσσεται, σε περιπτώσεις κρύβει τις προθέσεις του ή τις μισολέει, όσο χρειάζεται, για να μπερδεύει, φωνασκεί, μυξοκλαίει, ταράζεται ανάλογα με τα κοινοβουλευτικά αποτελέσματα, χάνει τη γη κάτω από τα πόδια του όταν πρέπει να παρθούν οι κρίσιμες, οι καθοριστικές αποφάσεις. Η ασίγαστη πάλη με τον οπορτουνισμό είναι βασικός όρος για να νικήσουν οι επαναστατικές ιδέες, να επιδράσουν καταλυτικά στην εργατική τάξη.
Αυτοί τη δουλειά τους και εμείς τη δουλειά μας. Πίσω δεν κάνουμε.
Του Πέτρου ΑΛΕΠΗ*
*Ο Πέτρος Αλέπης είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και του Γραφείου της ΕΠ της ΚΟ Αττικής
*Ο Πέτρος Αλέπης είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και του Γραφείου της ΕΠ της ΚΟ Αττικής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου