ΟΙ ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ (ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΤΕΣ) ΣΕ ΠΑΡΑΚΡΟΥΣΗ ΚΑΙ ΠΑΝΙΚΟ

Παραλήρημα...

Αντι-ΚΚΕ παράκρουση; Δεν μπορεί να εξηγηθεί διαφορετικά η εμμονή του Κλέαρχου Τσαουσίδη (δίνει φαίνεται εξετάσεις για πατριάρχης του αντι-ΚΚΕδισμού), να (ξανα)κάνει χυδαία επίθεση στον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ παραληρώντας στην «Αυγή» 24/4/2014, περί «σταλινισμού» και «ντόπερμαν που δε σκίζουν τα προλεταριακά τους ιμάτια όταν ακούνε τους δεξιούς να τους επαινούν».

Ποια η αφορμή; Η δήλωση του Δ. Κουτσούμπα τη μέρα του Πάσχα ότι «η "Ανάσταση Λαών" μπορεί να γίνει πράξη μόνο εάν σπάσουμε τα δεσμά της ΕΕ, των μονοπωλίων με ισχυρό ΚΚΕ, με το λαό στην εξουσία».

Τι τον πείραξε; Οτι το ΚΚΕ δε γίνεται χαλάκι στο δρόμο του ΣΥΡΙΖΑ για τη διεκδίκηση της κυβέρνησης ούτε βεβαίως για την ανάληψη της διοίκησης σε Δήμους και Περιφέρειες. Γιατί, δηλαδή, το ΚΚΕ δεν κάνει πλάτες στον ΣΥΡΙΖΑ για να αναλάβει αυτός τη διαχείριση της αντιλαϊκής στρατηγικής του κεφαλαίου και της ΕΕ...

Πάει πολύ ένα κόμμα της αστικής διαχείρισης, που επέλεξε, ανεξάρτητα αν στη συνέχεια τους απέρριψε, να έχει υποψήφιους και ανθρώπους που σχετίζονται με εθνικιστικούς, ακροδεξιούς κύκλους, να μιλά για «δεξιούς επαίνους στο ΚΚΕ» όταν βοά ο τόπος για τα νταραβέρια του με ελληνικά τμήματα του κεφαλαίου και διεθνή ιμπεριαλιστικά ιδρύματα...

=======================================================================

«ΣΧΕΔΙΟ Β»
«Είμαστε πριν από όλους Ευρωπαίοι»

Την ψευδαίσθηση ότι η έξοδος απ' την ευρωζώνη και η υιοθέτηση εθνικού νομίσματος είναι ικανή συνθήκη για να καλυτερεύσει η ζωή του λαού, υπερασπίστηκε και χτες, στο πλαίσιο της συνέντευξης Τύπου για την παρουσίαση του ευρωψηφοδελτίου του «Σχεδίου Β», ο Αλ. Αλαβάνος. Πρόκειται για θέση που εκφράζει το αστικό ρεύμα του «ευρωσκεπτικισμού», αντανακλώντας προβληματισμούς τμημάτων του κεφαλαίου, στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες, για το ποια συμμαχία μπορεί καλύτερα να υπηρετήσει τα συμφέροντά τους.


Η θέση αυτή κρύβει απ' το λαό τους πραγματικά υπαίτιους για τα βάσανά του, τους καπιταλιστές, τα μονοπώλια και την ευρωενωσιακή τους λυκοσυμμαχία, αποσκοπώντας να τον παρασύρει να σηκώσει ξένες προς τα συμφέροντά του σημαίες. Αυτό άλλωστε αποδεικνύουν όλες εκείνες οι περιπτώσεις των καπιταλιστικών κρατών - μελών της ΕΕ αλλά όχι της ευρωζώνης, είτε εκτός της ΕΕ, που όμως οι λαοί τους δεινοπαθούν απ' τα «καλούδια» του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης που ακολουθούν.

Ο Αλ. Αλαβάνος προσπάθησε να παρουσιάσει το σχέδιό του σαν «την πλήρη διαφοροποίηση από όλες τις γραφικές ή όχι κομματικές παραλλαγές του Σχεδίου Α», παρότι είναι σαφές ότι πρόκειται για παραλλαγές του ίδιου σχεδίου εντός του ίδιου στρατηγικού πλαισίου.

Ισχυρίστηκε, όπως και οι άλλες δυνάμεις της διαχείρισης, ότι υπάρχει κοινός δρόμος εξόδου απ' την κρίση για τους καπιταλιστές και το λαό και παρουσίασε σαν «μετασχηματισμούς επαναστατικού χαρακτήρα» επιλογές όπως «η παύση πληρωμών προς τους ξένους δανειστές, η υιοθέτηση εθνικής νομισματικής πολιτικής για ρευστότητα και θετικό εξωτερικό ισοζύγιο, ο δημόσιος τραπεζικός τομέας, το δημοκρατικό επενδυτικό και κοινωνικό κράτος»!

Κλείνοντας την παρέμβασή του διευκρίνισε ότι «είμαστε πριν από όλους Ευρωπαίοι»