ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ ΤΟ «ΕΞΩ ΑΠ ΤΗΝ ΕΕ» ΣΗΜΕΡΑ

   Δεν ισχύει ότι ολόκληρο το καπιταλιστικό οικοδόμημα  στην Ελλάδα  στηρίζεται στην ύπαρξη της ΕΕ. Η εγχώρια αστική τάξη προφανώς έχει ευνοηθεί όλα αυτά τα χρόνια απ' την εισροή ευρωπαϊκών κεφαλαίων (κάποια τμήματά της λιγότερο και κάποια περισσότερο), αλλά δεν έχει "ανάγκη" (το σύνολό της)από τη συμμετοχή της χώρας στην ΕΕ. Είτε μέσα, είτε έξω από την ΕΕ έχουν διαμορφωθεί αυτή τη στιγμή, με τη ριζική υποτίμηση της εργατικής δύναμης, οι όροι για τη διευρυνόμενη αναπαραγωγή του κεφαλαίου.

Οπότε από κει και πέρα είναι θέμα ποσοστού κερδοφορίας. Στα πλαίσια του εσωτερικού συσχετισμού δυνάμεων της αστικής τάξης, αν επικρατήσουν εκείνα τα τμήματα που θα έβγαζαν μεγαλύτερο κέρδος αν η χώρα ήταν έξω απ' την ΕΕ, η αστική τάξη δε θα διστάσει ούτε στιγμή να αποδεσμεύσει τη χώρα.Χαρακτηριστικά παραδείγματα οι Κουρήδες ,οι Αλαβάνοι,οι Καζάκηδες  κ.α. που εκφράζουν με τον καλύτερο τρόπο τα τμήματα αυτά της αστικής τάξης και έχουν και την ανάλογη προβολή βέβαια.

   Υποτιμούν πολλοί τις δυνατότητες ελιγμών και εύρεσης εναλλακτικών λύσεων που έχει η αστική τάξη, τόσο μέσα από τα καθαρά αστικά κόμματα όσο και μέσα από τον οπορτουνισμό. Η Αλέκα, αν θυμάμαι καλά, είχε πει κάποτε, μιλώντας για τον πάλαι ποτέ Συνασπισμό, ότι αν χρειαστεί μπορεί να υιοθετήσει ακόμα και τη δικτατορία του προλεταριάτου ως σύνθημα, προκειμένου να αποπροσανατολίσει και να παγιδεύσει συνειδήσεις. Ακραίο παράδειγμα που επαναφέρω ακριβώς για να δείξω ότι προκειμένου να περιφρουρήσει την εξουσία της, η όπως πάντα αδίστακτη αστική τάξη θα μεταχειριστεί οτιδήποτε και φυσικά δεν αποκλείεται να προχωρήσει και σε τακτικές υποχωρήσεις/ελιγμούς/συμβιβασμούς, θυσιάζοντας ενδεχομένως ένα ή και περισσότερα κόμματά της στο βωμό του "greater good" που λένε και στο χωριό μου, δηλαδή της προστασίας του συστήματος. Και δεν κάνω καν καμιά τρελή μαντεψιά εδώ, όλα αυτά τα έχουμε δει ξανά και ξανά στο παρελθόν από τους απατεώνες του πολιτικού προσωπικού της αστικής τάξης. Τον Οκτώβρη του '44 στην απελευθέρωση της Αθήνας ο Γ. Παπανδρέου έλεγε για "λαοκρατία" και οι δικοί μας στο κόμμα κοιταζόντουσαν σαν χαζοί, μην έχοντας καταλάβει ότι πολύ απλά είχαν υιοθετήσει στόχους πάλης "μέσα" στους οποίους χωρούσαν και οι αστικοί σχεδιασμοί. Τη δεκαετία του '80 πάλι τα ίδια. Η επόμενη γενιά της οικογένειας των απατεώνων έλεγε για σοσιαλισμό, αλλαγή και κάτω ο ιμπεριαλισμός και οι δικοί μας για άλλη μια φορά ψαχνόντουσαν, μην έχοντας τι να πουν από τη στιγμή που έτσι κι αλλιώς και οι ίδιοι από χρόνια για "αλλαγές" μιλούσαν... Κρίμα δεν είναι να την ξαναπατήσουμε;
Αν αυτά δεν τα έχουμε καθαρά, αν δεν εξασφαλίζουμε ανά πάσα στιγμή ότι θα έχουμε στόχους πάλης στην κατεύθυνσης της κομμουνιστικής στρατηγικής, οι οποίοι δε θα μπορούν να ενσωματωθούν, κινδυνεύουμε να επαναλαμβάνουμε τα λάθη του παρελθόντος μια ζωή.

Απο τον σ. "modesto"

(Γι αυτο το κομμα εξ αρχής έβαλε το ζήτημα της συνολικής ανατροπής ως μόνη εμπεριστατωμένη πρόταση διεξόδου στα σημερινά αδιέξοδα ,με το τετράπτυχο : 

-Μονομερής διαγραφή χρέους 

-Εξοδο απο ΕΕ και ΝΑΤΟ 

-Κοινωνικοποίηση μέσων παραγωγής 

-Λαική Εξουσία) 

Σημ.Διαχ