ΤΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ ΤΑ ΚΑΣΤΡΑ ΠΩΣ ΝΑ ΠΑΡΕΙΣ ? (εύηχον-εύλογον)

ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΣ ΑΝΕΜΟΣ...απόσπασμα

Υπομένει η πέτρα τη σμίλη του δραπέτη
που ίπταται κρυμμένος στα νέφη
και στης ίριδος το μαγνάδι το αχειροποίητο.
Κι η σκέψη που στροβιλίζεται
στο ατάλαντο σκοτάδι του νου
όμοια τρικυμίας άδοξης στην ασημαντότητα.


Καμιά φορά ηχεί το ρηχό πάτημα των παιδιών
στην άμμο της παραίσθησης.
Ακίνητοι μένουν κι ενάντιοι
οι θαλασσαϊτοί
στο θερμό ρεύμα της ερήμου.
Καμιά φορά την εξομολόγηση των άστρων ακούω
των νενικημένων.
Τον περιηγητή των ονείρων μου
συναντώ στο θάνατο.

Καμιά φορά της Άνοιξης ποθώ
το εύρος των αισθημάτων !

13.03.2003...Σταυρακάκης Δημήτριος ( Εύλογος )
(κατοχυρωμένο) 

ΣΥΝΤΕΤΑΓΜΕΝΕΣ...απόσπασμα

Ξέφτισε η κλωστή
που κρατούσε τον ήλιο απαράλλαχτο,
έτσι σφιχτά προδομένο
στο μεσιανό ανθρώπινο ψέμα.

Μιά μοίρα μοναχά ήταν η πρόκληση…
Να στέρξουμε ευτυχισμένοι
σε νοερά αμφίπνοα νυχτέρια
ως της κηλίδος το ακριβό μελάνι να ποτιστεί,
πέρα από το όριο των συντεταγμένων αράδων.

Μιά μοίρα μοναχά ήταν η ευθύνη…
Πλώρες να ανασαίνουν ψηλά
στων κυμάτων την τραγωδία
με την αμετανόητη λευκάδα των οίστρων.

Μιά μοίρα μοναχά
στην προσταγή του βλάσφημου χειμώνος,
κάπου στις ερινύες των θνητών…

06.04.2010...Σταυρακάκης Δημήτριος ( Εύλογος )
(κατοχυρωμένο) 

ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΝΝΕΦΙΕΣ...

Πολυφορεμένες εκδόσεις οι συννεφιές.
Κάποτε ασύνδετες με τον ουρανό,
ομοιάζουσες ταχύτατον θάνατο
ή βραδυπορούσα απαντοχή.
Βαρυφορτωμένες αναίτια χρώμα,
κάπου σχισμένες,
κάπου κεραυνό θηλάζουσες,
ετερόφωτες ιαχές
πριν την ορμή της ηλιοφορίας.

Κι όμως, κάποτε,
μέσα από μιά ρυτίδα ύδατος,
είδα την άβυσσο να ξερνά τον άνθρωπο,
είδα την ημέρα
να ζωντανεύει την εκδίκηση της,
είδα το ίδιον στο δικό μου δάκρυ
να πρωτοπορεί,
μέσα από τις πολυφορεμένες συννεφιές...

04.11.2010...Σταυρακάκης Δημήτριος ( Εύλογος )
(κατοχυρωμένο)