ΤΟ ΝΑΖΙΣΤΙΚΟ ΤΕΡΑΣ (2)

Ο Αδόλφος έλεγε οι μάζες πιστεύουν πιο εύκολα ένα μεγάλο ψέμα παρά ένα μικρό. 
Επειδή πολλοί αναθεωρούν την ιστορία κατά το δοκούν, ξεκινάμε με το “Κύριο καθήκον της Γερμανίας, σκοπός της ζωής μου και έννοια ύπαρξης του εθνικοσοσιαλισμού είναι η εξόντωση του μπολσεβικισμού” (Α. Χίτλερ, Φλεβάρης 1935). Και συνεχίζουμε με παράθεση ιστορικών γεγονότων για να τελειώνουμε με την προπαγάνδα των trolls. Μετά τον Α ΠΠ προέκυψε η Συνθήκη των Βερσαλλιών στις 18 Ιανουαρίου του 1919 με την συμμετοχή 27 κρατών. Τις εργασίες της διάσκεψης διεύθυναν πέντε από τις κύριες νικήτριες δυνάμεις, οι ΗΠΑ, η Αγγλία, η Γαλλία, η Ιταλία και η Ιαπωνία, που με δύο αντιπροσώπους η κάθε μία συγκρότησαν το Συμβούλιο των Δέκα, το καθοδηγητικό, δηλαδή, όργανο της διάσκεψης. Το Μάρτιο του 1919 σχηματίστηκε ένα πιο στενό όργανο, το συμβούλιο των τεσσάρων, με μέλη τον πρόεδρο των ΗΠΑ Ουίλσον, τον αρχηγό της αγγλικής κυβέρνησης Λόιντ Τζορτζ, τον πρωθυπουργό της Γαλλίας Κλεμανσό και τον πρωθυπουργό της Ιταλίας Ορλάνδο.
Στις 19 Ιούνη του 1919 ερήμην της Ρωσίας (είχε αποχωρήσει από το τραπέζι των συνομιλιών, βρίσκονταν κάτω από τις επαναστατικές διαδικασίες για την δημιουργία της ΕΣΣΔ) και κάτω από σκληρές διαπραγματεύσεις υπεγράφη η συμφωνία που επέτρεψε-επέβαλε:


1. στη Μ. Βρετανία να εξακολουθεί να είναι ο κυρίαρχος των θαλασσών και να ελέγχει το παγκόσμιο πολεμικο-στρατηγικό σύστημα της διεθνούς αποικιοκρατίας,


2. στη Γαλλία να είναι η μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη της Ευρώπης,


3. στις ΗΠΑ να γίνουν το κύριο κέντρο της παραγωγής, της τεχνολογίας και του νομίσματος στο διεθνές σύστημα των χρηματαγορών.


4. στην Γερμανία να χάσει όλες τις αποικίες της και το 1/8 των εδαφών της που αντιστοιχούσε στο 10% του πληθυσμού της. Η δε, πολεμικές αποζημιώσεις προς τους 3 της ΑΝΤΑΝΤ ήταν εξοντωτικές.


5. στις δύο αυτοκρατορίες, η Αυστροουγγαρία και η Οθωμανική Αυτοκρατορία, να διαμελίστούν και να διαλυθούν.


Η Συνθήκη των Βερσαλλιών απουσία των Ρώσων ανέφερε χαρακτηριστικά στο άρθρο 12, πώς τα γερμανικά στρατεύματα θα εγκαταλείψουν το ρωσικό έδαφος τη στιγμή που οι σύμμαχοι της ΑΝΤΑΝΤ «θα κρίνουν πως έφτασε γι' αυτό η στιγμή, αφού πάρουν υπόψη τους την εσωτερική κατάσταση στα εδάφη αυτά». Η Συνθήκη των Βερσαλλιών αποδείχθηκε ότι δεν έλυσε το εθνικό πρόβλημα στην Ευρώπη, αλλά το δυσκόλεψε και το μπέρδεψε ακόμη περισσότερο. Η Γερμανία και οι περισσότερες χώρες της Κεντρικής Ευρώπης ακριβώς επειδή είχαν δυσβάσταχτους όρους δεν μπόρεσαν να ορθοποδήσουν και άρχισαν να φουντώνουν οι επαναστατικές διαδικασίες. Έτσι οι ΗΠΑ, Αγγλία, Γαλλία με πρωτοβουλία τους μέσα από μία σειρά διακρατικών συμφωνιών και χαλάρωσης της Συνθήκης των Βερσαλλιών προσπάθησαν να αποσοβήσουν τους κραδασμούς του κύματος των επαναστατικών διαδικασιών στην Ευρώπη. Για να ακριβολογούμε τα σημαντικότερα άρθρα της Συνθήκης των Βερσαλλιών ΔΕΝ ΕΦΑΡΜΟΣΤΗΚΑΝ ΠΟΤΕ!!! Συγκεκριμένα το Ι μέρος αυτής μετεβλήθη λίγο αργότερα από τους Συμμάχους, προκειμένου να καταστεί δυνατή η εισδοχή της Γερμανίας στην Κοινωνία των Εθνών. Ακολούθως το V μέρος καταργήθηκε μονομερώς από την Γερμανία όταν ως κράτος - μέλος της ΚτΕ άρχισε τον επανεξοπλισμό της. Το VΙΙ μέρος ουδέποτε εφαρμόσθηκε σε όλη του την έκταση, όπως συνέβη και στη περίπτωση του Κάιζερ Γουλιέμου Β΄ όπου δεν καταδικάστηκε. Το δε VIII μέρος περί επανορθώσεων εγκαταλείφθηκε από τους ίδιους τους συμμάχους. Τα δε Χ και ΧΙ μέρη της εν λόγω συνθήκης που αφορούσαν οικονομικούς όρους και αεροπλοΐα μετά από αρκετές αναθεωρήσεις - μεταβολές τελικά καταργήθηκαν από κοινού με τους συμμάχους στη μεγαλύτερη έκτασή τους. ΤοΧΙΙ μέρος καταγγέλθηκε από την Γερμανία (μέλος της ΚτΕ) χωρίς καμία αντίδραση. Το XIV μέρος περί εγγυήσεων εγκαταλείφθηκε εξ αρχής από τους Συμμάχους προς εξασφάλιση του εμπορίου. Διευκρινίζεται ότι απ΄ όλες τις παραπάνω καταστρατηγήσεις μόνο όσα αφορούσαν τα V και ΧΙΙ μέρη καταγγέλθηκαν από την Γερμανία, όλες οι άλλες μεταβολές έγιναν με σιωπηρή παραχώρηση των Συμμάχων πριν την άνοδο του εθνικοσοσιαλισμού στην εξουσία.

 Ερχόμαστε τώρα στο πρώτο κομβικό σημείο. Στην πρώτη Συνδιάσκεψης της Γένοβας το 1920 η ΑΝΤΑΝΤ επέβαλλε στην Γερμανία να μην έχει συνεργασία με την Ρωσία αλλά ΜΟΝΟ με τις 3 δυνάμεις Αγγλία-Γαλλία-ΗΠΑ για να ανασχεθεί το κύμα των Μπολσεβίκων. Η Γερμανία όμως εξακολουθούσε να μην μπορεί να καταβάλλει τις πολεμικές αποζημιώσεις. Έτσι η Γερμανική Κυβέρνηση ζήτησε μια ανάπαυλα στην εκτέλεση των πληρωμών, προκειμένου να διευθετήσει τον τρόπο καταβολής των αποζημιώσεων χωρίς να καταβαραθρωθεί η οικονομία της χώρας. Η Γαλλική Κυβέρνηση απέρριψε το αίτημα και σε απάντηση εισέβαλε στην περιοχή του Ρουρ, την οποία έθεσε υπό κατοχή και άρχισε να εκμεταλλεύεται, προκειμένου να αποκομίσει τμήμα των οφειλόμενων αποζημιώσεων. Όπως ήταν φυσικό, η κίνηση αυτή είχε χειρότερα αποτελέσματα. Οι Γερμανοί πολίτες έχασαν τις αποταμιεύσεις τους αυτομάτως, πληρώνονταν σε χρήμα χωρίς αντίκρισμα (υπερπληθωριστικό), τα αγαθά διατροφής έφθασαν σε αστρονομικές τιμές και σε κάθε γωνία της χώρας ξέσπασαν διαδηλώσεις, καθώς η ευρεία μάζα του πληθυσμού κυριολεκτικά λιμοκτονούσε. Εν συνεχεία έχουμε το γνωστό αποτυχημένο Πραξικόπημα της Μπυραρίας τους Αδόλφου. Στην δεύτερη Συνδιάσκεψη της Γένοβας, την πιο σημαντική, (10 Απριλίου - 19 Μαΐου 1922) βλέποντας η ΑΝΤΑΝΤ το αδιέξοδο, επέτρεψε και στα άλλα ευρωπαϊκά κράτη, να ξεκινήσουν εμπορικές συμφωνίες με την Γερμανία για να διαφύγει της ανθρωπιστικής κρίσης. Συμμετείχαν με αντιπροσώπους 34 κράτη μεταξύ αυτών και η ΕΣΣΔ. Εκεί ήρθαν σε διαβουλεύσεις και υπέγραψαν συμφωνίες ΟΛΑ τα κράτη με την ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ της ΒΑΙΜΑΡΗΣ για να αποφευχθεί ο κίνδυνος της περαιτέρω αποσταθεροποίησης της Γερμανίας. Στις 15 Απριλίου 1922 στην πόλη Ραπάλλο της Ιταλίας υπογράφονταν μεταξύ Γερμανίας και ΕΣΣΔ συνθήκη που ρύθμιζε θέματα που ανέκυψαν από την πολεμική περίοδο (η Γερμανία κατείχε ακόμα τα εδάφη της Ρωσίας με την σύμφωνη γνώμη των Άγγλων-Γάλλων-ΗΠΑ από το άρθρο 12 της Συνθήκης των Βερσαλλιών). Στη Γερμανία επιτρέπονταν να αναπτύξει στο Σοβιετικό έδαφος βιομηχανικές εγκαταστάσεις, να γίνει ανταλλαγή των προϊόντων που παρήγαγαν και να αποχωρήσει από τα εδάφη που κατείχε. Οι βιομηχανίες για την παραγωγή καταναλωτικών αγαθών (κονσερβοποιία, υφαντουργία κτλ) αλλά και ανταλλακτικών αεροσκαφών-πλοίων-μηχανών κτλ εγκαταστάθηκαν κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο σε όλες τις χώρες της Ευρώπης ακριβώς επειδή η Συνθήκη των Βερσαλλιών ΑΠΑΓΟΡΕΥΕ την ανάπτυξη της βιομηχανίας στην Γερμανία. 

Αναπτύχθηκαν εργοστάσια κατασκευής αεροσκαφών και σε άλλες χώρες όπως η βιομηχανία Ντορνιέ στην Ελβετία, η Χένκελ στη Σουηδία, η Εταιρεία Ρόχρμπαχ στη Δανία κοκ. Αυτά για να μας λυθεί η απορία πώς κάποιες χώρες από αυτές ακόμα και σήμερα παράγουν αεροσκάφη και αεροπορικό εξοπλισμό. Ουσιαστικά η Γερμανία πουλούσε την τεχνολογία της στις άλλες χώρες για να αντεπεξέλθει στην χρεωκοπία που εξαθλίωνε τον λαό της και να κρατηθεί η Δημοκρατία της Βαϊμάρης (είχε μεγάλη πολιτική αστάθεια). Εν συνεχεία και βλέποντας οι Γάλλοι-Άγγλοι-ΗΠΑ ότι πάλι δεν μπορεί να σταθεί στα πόδια της η Γερμανία συνέταξαν άλλα δύο οικονομικά σχέδια Ντοζ (1924) και Γιανκ (1929), οι 7 Συνθήκες του Λοκάρνο (1925), η Αεροπορική Συμφωνία των Παρισίων (1926) για να χρηματοδοτήσουν την ΓΕΡΜΑΝΙΑ (ακόμα δεν είχε έρθει στα πράγματα ο Χίτλερ). Τα χρήματα ΑΥΤΑ ιδιαιτέρως των Ντοζ-Γιανκ (εκπονήθηκαν από τους Μπους, Χάριμαν, Ντίλον, Βάρμπουργκ που αναφέραμε πιο πάνω) εκμεταλλεύτηκαν οι βιομήχανοι-τραπεζίτες (Σαχτ, Τίσεν, Κρουπ κτλ) που αναφέρουμε πιο πάνω και πριμοδότησαν τον Χίτλερ για να ανέβει στην εξουσία. Ουσιαστικά κάτω από το βάρος της κατάρρευσης της Δημοκρατία της Βαϊμάρης το σχέδιο που εκπονήθηκε από τις ΗΠΑ ήταν να κατευθυνθούν τα χρήματα στους συνεργάτες-βιομήχανους του Χίτλερ οι οποίοι και προσλάμβαναν ανέργους μέσα από ένα κομματικό μηχανισμό που στήθηκε. Έξω από τα γραφεία ανεργίας της Γερμανίας υπήρχαν συνεργάτες του Χίτλερ που προωθούσαν τους ανέργους στα γραφεία των ΝΑΖΙ και από εκεί γίνονταν η διαλογή για τα εργοστάσια!!! Ήταν φυσικό ο εξαθλιωμένος κόσμος να κοιτάει τον Χίτλερ ως σωτήρα του. Ο Χίτλερ ανέβηκε στην εξουσία το 1933 και διεκόπη η Συμφωνία Ραπάλλο με την ΕΣΣΔ. Όταν ο Χίτλερ ανέλαβε την εξουσία άλλαξε τις γεωστρατηγικές συμμαχίες του προς τις χώρες τις Κεντρικής Ευρώπης και νοτίως προς την Ιταλία.