Σου πάνε τα κόκκινα......

Λόγια πειστικά λοιπόν!
της Επανάστασης του Έρωτα
στα κόκκινα..

Απ΄το παράθυρο απέναντι σου γνέφω,
μη φοβηθείς...
Ν' απορήσεις μόνο, ν'αναρωτηθείς,
σκέψου τι χάνεις....
Ξεκλείδωσε μεμιάς!!!!!
Άνοιξε κι άσε με να μπώ....
τα πάνω κάτω να΄ρθουνε!
Μη βαρεθείς να νοσταλγείς..
Θα δείς!
Είδες;
Φώς κι ήλιος ζεστός!!
Ιδρώτας ηδονικός ,που τρέχει,
στα χάδια ανάμεσα....
Θες να τελειώσει;
Μάλλον δε θές!
Τι να διαλέξεις;
Ζέστη ή νερό δροσερό,μα πάντα χάδια...
Ντύσου δε προφταίνεις...
Βγές έξω να βραχείς μες της βροχής το νόστο...
Μύρισε χώμα, μύρισε γης,μύρισε άνθρωπος δηλαδής...
Ας την ομπρέλα τη ζωγραφιστή,
κλείστην για να μουσκέψουμε,να φιληθούμε
με βροχή...κι αν φταρνιστείς θα σου μετράω,
μέχρι να με θυμηθείς!
Γελάς ε;
Ντύσου να τρέξουμε σου λέω κάνει κρύο...
Θα ζεσταθείς στο τζάκι μπρός...
Θα κάτσω ,δεν θα μιλάω, θα σε κοιτάω
φλόγα μου!
Θα καίγομαι μέχρι τα μύχια της καρδιάς
και κρυφό θα το κρατάω...
Μαντατούρικα , πονηρά θα στο μολογάω
στα σκοτεινά στ' αυτί σαν σε μεθάω,
με τ' αλκοόλ του πάθους μου!
Ντύσου δεν έχουμε χρόνο πολύ!
Στον αγώνα μας καλεί η ζωή,
στη διαδήλωση κράτα σφικτά συντροφικούς βραχίονες,
και να΄σαι έτοιμος για όλα...
Το νοιώθεις ε;
Μυρίζουνε οι νεραντζιές....
Άλλη μια φορά το σώμα μας θα βάλουμε μπροστά,
μη πάει χαμένη της Άνοιξης η μυρουδιά,
από των μπάτσων τα χημικά,μη σκεπαστεί η μοσχοβολιά!
Ντύσου με κόκκινα.....
Κι αν χαθούμε πριν σε βρώ,
σου λέω για τελευταία φορά,
για πάντα Σ' αγαπώ!!!!!
Σου πάνε τα κόκκινα......


της Μαρίας Καραπιπέρη  
(κατοχυρωμένο )

(Το ιστολόγιο αυτό ευννοει και υποστηρίζει κάθε λογοτεχνική ερασιτεχνική δημιουργία οποιουδήποτε και σας καλεί να στελνετε τα εργα σας εν μέσω σχολίων ,όπου θα δημοσιεύονται ως άρθρα )