ΝΑ ΧΑΡΩ ΕΓΩ "ΑΝΑΔΥΟΜΕΝΕΣ"

Η ρουπία έχει δύο όψεις, η μία βλέπει τον Άρη και η άλλη γουργουρίζει από την πείνα

ή "παρτε μια "αναδυόμενη" να γουστάρετε ,οι ελπίζοντες σε "Ανάκαμψη" του τέρατος

Η Σονάμ ίσως δεν αντιλήφθηκε καν πως η Ινδία -η χώρα της- κατάφερε να θέσει σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη Άρη το σκάφος «Mangalyaan».

Ο Μουτάν μάλλον δεν άκουσε τα λόγια του Ινδού πρωθυπουργού πως «η Ινδία κατάφερε να φτάσει στον Άρη. Συγχαρητήρια σε όλους σας, σε ολόκληρη τη χώρα. Η ιστορία γράφτηκε σήμερα».

Η Σονάμ και ο Μουτάν ανήκουν στους εκατοντάδες εκατομμύρια φτωχούς ανθρώπους της Ινδίας που καθημερινά πασχίζουν να χορτάσουν την πείνα τους, που δεν τους αφήνει ούτε για λίγο να πετάξουν στα σύννεφα. Οι φτωχότεροι των φτωχών όχι μόνο δεν έχουν τηλεόραση, δεν έχουν ούτε ηλεκτρικό φως!

Στα διεθνή ΜΜΕ το ενδιαφέρον επικεντρώνεται κυρίως στο κόστος του διαστημικού σκάφους, αφού το ινδικό «Mangalyaan» κοστίζει 74 εκατομμύρια δολάρια μόλις ...λένε ξανά και ξανά.

Ας μιλήσουμε, λοιπόν, για τη φτώχεια και τον πλούτο σε μια χώρα με πάνω από 1,2 δισεκατομμύρια ανθρώπους.

• Το 37% του πληθυσμού της Ινδίας βιώνει σε συνθήκες φτώχειας, σύμφωνα με τα στοιχεία της ινδικής κυβέρνησης του 2012.
• Η Παγκόσμια Τράπεζα εκτιμά ότι οι φτωχοί είναι το 42% του πληθυσμού.
• Η πρόσβαση σε περίθαλψη σχεδόν αδύνατη, αφού το 80% της Υγείας ανήκει στον ιδιωτικό τομέα.
• 420 εκατομμύρια φτωχούς έχουν μόνο τα κρατίδια Μπιχάρ, Ουτάρ Πραντές και Δυτική Βεγγάλη.
• 645 εκατομμύρια είναι συνολικά οι άνθρωποι που κοιμούνται πάντα πεινασμένοι.

Κι όμως στην Ινδία η ανάπτυξη του ΑΕΠ έτρεχε με 8% κάθε χρόνο από το 2003 έως το 2009 για να πέσει στο 4,5% έως το 2011. Πλούτος παράγεται και είναι ικανός να τους χορτάσει όλους, αλλά καρπώνεται από τους λίγους που χαίρονται τη μια όψη του ινδικού νομίσματος -της ρουπίας- που βλέπει τον Άρη. Η άλλη όψη αποτυπώνει ανάγλυφα την κόλαση!

Το αντίτιμο για την κόλαση είναι 25 ρουπίες, δηλαδή 38 λεπτά του ευρώ (0,38), διότι, όπως έγραψε η «Le Monde», η Επιτροπή Οικονομικού Σχεδιασμού της ινδικής κυβέρνησης ισχυρίζεται πως όποιος ζει με ημερομίσθιο πάνω από αυτό το όριο, των 25 ρουπίων στο χωριό και των 32 ρουπίων στην πόλη, μπορεί να φροντίσει τον εαυτό του για «τρόφιμα, εκπαίδευση και υγεία».

Συνεπώς, όποιος δουλεύει για 0,38 ευρώ δεν χρειάζεται επισιτιστική βοήθεια σε μια χώρα που περίπου 360 εκατομμύρια άνθρωποι λαμβάνουν επισιτιστική βοήθεια και άρα ζουν με λιγότερα και από τα 38 λεπτά του ευρώ τη μέρα!

Αλήθεια, στον καπιταλισμό αν διαιρεθούν τα 74 εκατομμύρια δολάρια που κόστισε το «Mangalyaan» με 0,50 δολάρια που περίπου αντιστοιχούν οι 25 ρουπίες, πόσα εκατομμύρια άνθρωποι θα φάνε πριν κοιμηθούν;

Το βέβαιο είναι πως ο καπιταλισμός τα 74 εκατ. δολάρια τα έστειλε στον Αρη και τα 650 εκατομμύρια φτωχούς κατευθείαν στην κόλαση.