Με αφορμή τα «μυστικά ημερολόγια» του Μπέρια ,μια πρώτη ανάλυση για την "νοσταλγια" της ΕΣΣΔ στην σημερινή Ρωσία

          Τα λεγόμενα «μυστικά» ή «απόρρητα» ή «προσωπικά ημερολόγια» του Μπέρια δημοσιεύτηκαν στη Ρωσία σε τρεις τόμους μεταξύ 2011 και 2012 (βλ. κατάλογο βιβλιογραφίας: Δ.1., Δ.2., Δ.3.)· οι τίτλοι τους στα ελληνικά: 

«“Ο Στάλιν στα δάκρυα δεν πιστεύει„. Προσωπικό ημερολόγιο 1937–1941.», 
«“Έναν δεύτερο πόλεμο δε θ’ αντέξω…„. Μυστικό ημερολόγιο 1941–1945.» και
 «“Ζούμε με την ατομική βόμβα!„. Απόρρητο ημερολόγιο 1945–1953.». 

Το 2012 κυκλοφόρησε κι ένας τέταρτος τόμος (βλ. κατάλογο βιβλιογραφίας: Δ.4.) με τίτλο: 
«“Να μπορούσαμε να ζήσουμε καμιά εικοσαριά χρόνια ακόμα!„. Οι τελευταίες σημειώσεις του Μπέρια.»·

         Σε αντίθεση με τους προηγούμενους τρεις τόμους που περιείχαν αποκλειστικά «μυστικό» και «απόρρητο» υλικό, ο τέταρτος τόμος περιλάμβανε κατά μεγάλο μέρος δημοσιευμένο υλικό, όπως π. χ. την ομιλία του Μπέρια στο 19ο Συνέδριο του ΠΚΚ (μπ.)/ΚΚΣΕ (7/10/1952), τον επικήδειό του λόγο στην κηδεία του Ι. Β. Στάλιν (9/3/1953) κ. ά. Και στους τέσσερις τόμους υπογράφει ως εκδότης και σχολιαστής ο Σεργκέι Κριμλιόφ [Сергей Кремлёв], όνομα που αποτελεί ψευδώνυμο του Σεργκέι Ταράσοβιτς Μπρεσκούν [Сергей Тарасович Брезкун] (έτος γέννησης 1951). 


      Ο Κριμλιόφ/Μπρεσκούν δεν είναι ιστορικός, αλλά στρατιωτικός του πολεμικού ναυτικού με ειδίκευση στα πυρηνικά πυραυλικά συστήματα· έχει υπηρετήσει στο ρωσικό στόλο της Μαύρης Θάλασσας κι από το 2003 είναι καθηγητής στην Ακαδημία Στρατιωτικών Επιστημών της Ρωσίας. Υπό την τελευταία του ιδιότητα έχει στο ενεργητικό του μια σειρά δημοσιεύσεις (άρθρα και βιβλία) για στρατιωτικά θέματα και κυρίως για ζητήματα πυρηνικών εξοπλισμών· είναι συγγραφέας του βιβλίου-μανιφέστου «Ο διεθνής σοσιαλισμός: Η μοναδική εγγύηση διαφύλαξης και ανάπτυξης της ανθρωπότητας» [Мировой социализм: Единственная гарантия сохранения и развития человечества] (2013). Το 2008 ο Κριμλιόφ/Μπρεσκούν δημοσίευσε το βιβλίο «Μπέρια. Ο καλύτερος μάνατζερ του 20ού αιώνα» [С. Кремлёв Берия. Лучший менеджер XX века. Москва: Эксмо¬/Яуза, 2008] που ήταν και η πρώτη του ενασχόληση με τον Μπέρια ως ιστορικό πρόσωπο. 

     Οι «φιλοσοβιετικές» και «φίλες» προς τον «υπαρκτό σοσιαλισμό» τοποθετήσεις του Κριμλιόφ/Μπρεσκούν προκάλεσαν στη Ρωσία αμέσως τὴν μῆνιν όλου του συρφετού που συνιστά σήμερα το αντικομμουνιστικό μέτωπο στη χώρα αυτή: γκορμπατσοφικών νέας και παλιάς κοπής, σοσιαλδημοκρατών κάθε απόχρωσης, μοναρχικών, φιλελεύθερων πάσης κατευθύνσεως, σύσσωμου του παπαδαριού, όλου του σκληρού πυρήνα της νέας (;) ρωσικής αστικής τάξης, ιδίως των τμημάτων της που τα συμφέροντά τους προσεγγίζουν εκείνα των ΗΠΑ και της ΕΕ, κτλ., κτλ. Βέβαια οι φίλες προς την ΕΣΣΔ και το σοσιαλισμό τοποθετήσεις του Κριμλιόφ/Μπρεσκούν δε σημαίνουν και πολλά πράγματα στη σημερινή Ρωσία εξ ου και τα δικά μου εισαγωγικά προηγουμένως. Αυτό οφείλεται αφ’ ενός μεν στην κατάσταση του ρωσικού κομμουνιστικού κινήματος, αφ’ ετέρου δε στους προσανατολισμούς τμημάτων της νέας (;) ρωσικής αστικής τάξης με σύνδεση προς ορισμένους τομείς του σημερινού ρωσικού στρατιωτικού κατεστημένου. Αν για λόγους που ανάφερα στην αρχή της προηγούμενης συνέχειας, μια εξήγηση για το πρώτο πρέπει να αφεθεί προς ώρας κατά μέρος, για το δεύτερο χρειάζεται μια συντομότατη επισήμανση.

     Υπάρχουν, λοιπόν, τμήματα της νέας (;) ρωσικής αστικής τάξης, για τα οποία η στα λόγια «ταύτιση» με το σοβιετικό ιστορικό παρελθόν αποτελεί εύσχημο τρόπο προώθησης των συμφερόντων τους που κάθε άλλο παρά σοσιαλιστικά ή αντικαπιταλιστικά είναι· η επίκληση του σοβιετικού παρελθόντος γίνεται όχι μόνο αφηρημένα, αλλά σε απόλυτη «αφυδάτωση» από κάθε ίχνος επιστημονικού κομμουνισμού και μάλιστα, συχνότατα αν όχι κατά κανόνα, με σαφές εθνικιστικό περιεχόμενο, το οποίο χωρίς να είναι δυσδιάκριτο για όσους κι όσες δεν έχουν χάσει «τα ταξικά γυαλιά» τους, εν τούτοις εύκολα παραπλανεί, αποπροσανατολίζει και, σε τελική ανάλυση, εκμαυλίζει ιδίως τη νεολαία. Σημαντικό είναι να μην ξεχνάμε ότι αυτά τα τμήματα της νέας (;) ρωσικής αστικής τάξης διατηρούν στερεούς δεσμούς με εκείνους τους αξιωματικούς του ρωσικού στρατού που ή δοκιμάστηκαν από τη διάλυση του παλιού σοβιετικού στρατού, τον οποίο στελέχωναν, ή έχοντας μπει σε ενεργό υπηρεσία στην περίοδο μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ, αναπολούν τη σοβιετική εποχή όχι κατ’ ανάγκη ως κομμουνιστές στρατιωτικοί.
    Μέσα σ’ αυτό το ιδεολογικό και πολιτικό πλαίσιο θα πρέπει να δει κανείς και τα δημοσιεύματα του Κριμλιόφ/Μπρεσκούν, άσχετα με το κατά πόσο ο ίδιος ―η ειδίκευσή του ως καθηγητή είναι η γεωπολιτική μ’ ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει στη Ρωσία του σήμερα― συνειδητά και οργανωμένα αποτελεί ένα καλά λαδωμένο γρανάζι αυτής της σπέκουλας γύρω από την ΕΣΣΔ, σπέκουλας που καταλήγει να γίνει ισχυρότατο ρεύμα πνευματικής χειραγώγησης επιτείνοντας το κλίμα ιδεολογικής σύγχυσης που επικρατεί στη σύγχρονη Ρωσία.

γράφει ο "παρατηρητικός" 




Δ.1. Берия Л. П. «Сталин слезам не верит». Личный дневник 1937–1941 гг. Примеч., комментарии: Сергей Кремлёв. Москва: Яуза-пресс, 2011 (Спецхран. Сенсационные мемуары).

Δ.2. Берия Л. П. «Второй войны я не выдержу...» Тайный дневник 1941–1945 гг. Примеч., комментарии: Сергей Кремлёв. Москва: Яуза-пресс, 2011 (Спецхран. Сенсационные мемуары).

Δ.3. Берия Л. П. «С Атомной бомбой мы живем!» Секретный дневник 1945–1953 гг. Примеч., комментарии: Сергей Кремлёв. Москва: Яуза-пресс, 2012 (Спецхран. Сенсационные мемуары).

Δ.4. Берия Л. П. «Пожить бы еще лет 20!» Последние записи Берии. Примеч., комментарии: Сергей Кремлёв. Москва: Яуза-пресс, 2012 (Спецхран. Сенсационные мемуары).