ΚΩ ΚΑ ΚΟ ΛΑ

Η ΚΩνσταντοπούλου ενδοαντιπολιτεύεται την κυβέρνηση απ' την πρώτη μέρα που εξαργύρωσε το μη υπουργείο Δικαιοσύνης με το γούρικό της αριθμό, το τρία. Τρίτος πόλος, τρίτη στην πολιτειακή τάξη και βλέπουμε πότε τριτώνει το άλλοθι του πλουραλισμού.

Ο ΚΑμμένος φόρεσε στολή αρχιστρατήγου τρενάρχη. Συγκρατεί τις δεξιές κι ακροδεξιές ψήφους, που από εκδικητικές στο επελαύνον αριστερό κόμμα, έγιναν ανώδυνα στηρίγματα στο γκουβέρνο. Ετούτος δω μάλιστα πέτυχε και το ακατόρθωτο, να του πλέκει το εγκώμιον, εν ζωή βεβαίως, ο κομμουνιστοφάγος Αναδρανιστάκης στης Αυγής το ξημέρωμα απ' αριστερά στο χάρτη.

Ο ΚΟτζιάς οργανώνει τη νέα γεωπολιτική, χρηματοπιστωτική, στρατιωτικοκυβερνητική, νεφελοκοκκυγιακή Φιλική Εταιρία. Εξωτερική πολιτική, που επιτρέπει τη χρονοκαθυστέρηση με υψηλές αποδόσεις, στους ωκεανούς των υποσχέσεων των ικανών να υποκαταστήσουν σχέσεις με κράνη σταυροφόρων της νέας εποχής.

Ο ΛΑφαζάνης, τέλος, αλλάζει ημερησίως το ύψος της πλατφόρμας του, φορώντας κοθόρνους της αξιοπρεπούς μόδας. Αριστεροαλατίζει κατά το δοκούν και συμφέρον τις παμπάλαιες συνταγές της διαχειριστικής ανοστίλας, όπως ο πονηρός ο μάγειρας τη σκεπάζει με διπλασιασμό μερίδας σε συσσίτιο.

Ε, αυτή η Κωκακόλα, κάνει το Συριζανελ να πάει με όλα. Να παίρνει τ' αποθεματικά των Ταμείων και να τα παρουσιάζει σαν εθελοντική συνεισφορά εργατικών καλόγερων, που εισάκουσαν τις εντολές των ηγουμένων τους, στο μαρτυρικό δρόμο για την αγιοποίηση των μαχητών του ευρώ. Αυτή η συνταγή χορηγεί «νεκρούς» φαρμακωμένους απ' τη μάγισσα Ερτ, ικανούς να αναστήσουν το νεοάγνωστο νεοστρατιώτη της μεγάλης μάχης των ντόπιων περήφανων διαπραγματευτών με τους ξένους ξεφτίλες αντιδιαπραγματευτές τους. Η γέφυρα θα πέσει και τα λεφτά επιτέλους θα διαβούν. Και ο Καβάφης άμα αναγνωσθεί αλλιώς, για την Αοζ μπορεί και να μιλάει, αφού οι ηθοποιοί πρέπει να μάθουν να πεινάνε σαν τους οικοδόμους, που λέει κι ο υπουργός Πολιτισμού σ' ένα κοινό που κράζει «ψόφα» στα ικριώματα τα στημένα στα μπλόγκια.

Ψηλα τις ομπρελες αδερφοι !!

Για να χωνευτεί η μετεκλογική αλήθεια, αλλοιώνεται η πραγματικότητα. Στήνεται ένα Μαϊντάν, θέατρο καλοστημένων συγκρούσεων, με ελεύθερους σκοπευτές στις ταράτσες των εντυπώσεων, ώστε η συνέχιση του μνημονίου, το χρέος στο διηνεκές, ο εγκλωβισμός στις νέες ΝΑΤΟικές επικείμενες επεμβάσεις, οι ενεργειακοί χαλκάδες, να παίζονται σα δρώμενα επαναστατικού συμβιβασμού. Αναψυκτικό μαζών αυτή η κωκακόλα, μέσα σ' ένα τρίμηνο πέτυχε να φαίνεται φυσικό να ζητάει ο Μιχαλολιάκος να αφήσουν τον Ξηρό, να υπαινίσσεται η Ζωή πως ό,τι δεν έχει ψηφιστεί απ' τη Χρυσή Αυγή είναι αέρας κοπανιστός, ο κυρ Αλέκος Φλαμπουράρης ο νέος στρατηγός άνεμος, κι οι αντιεξουσιαστές απλοί πορτιέρηδες των Εξαρχείων. Η αλήθεια είναι πως πέτυχε κάτι σπουδαίο ο Τσίπρας ως υβρίδιο ωριμότητας της ευρωελληνικής κοινωνίας. Εμαθε τους πολίτες να διαπραγματεύονται με τον εαυτό τους τις ανάγκες τους. Και στο τέλος να δημοσκοπούνται ή να δημοψηφίζονται γι' αυτό. Είναι ελεύθεροι να κάνουν ό,τι νομίζουν με το διαπραγματευτικό τους εαυτό, φτάνει να μη ζητάνε ρέστα απ' την κυβέρνηση που δεν τους χρωστάει να πληρώνει και πολιτικό κόστος, ψηφισμένη απ' αυτούς που την προτίμησαν «για να μην κάνει αυτά που υποσχέθηκε», όπως αποδείχτηκε με τις ολόσωστες προεκλογικές μετρήσεις της κοινής γνώμης...

Οποιες κάλπες κι αν στηθούν, όποτε κι όπως αν στηθούν, θα εκμεταλλευτούν αυτήν ακριβώς τη διαφοροποίηση, όσο αυτή θα αντέχει να λειτουργεί σαν κόλλα του κατακερματισμένου ταξικά κοινωνικού ιστού. Θα εμπεριέχουν, λοιπόν, τη «λαϊκή εντολή», ως ανάληψη ευθύνης απεμπόλησής της! Ποιος θα τολμήσει να πετάξει πέτρα έχοντας αυτοπεισθεί διά την... ενοχήν του; Για καλοοοοσκεφθείτε το, πώς για πρώτη φορά, με κυβερνητική αριστερά, δεν μπορείς να λες ανέξοδα το στίχο «δε θα περά, δε θα περάσει ο φασισμός». Αφού το είπε κι ο ίδιος ο πρωθυπουργός, το άσμα πάει, «δε θα περάσει ο ολοκληρωτισμός», δανειστών τε και δανειζομένων το ξαναγράψιμο της Ιστορίας...

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

Ριζοσπάστης 3/5/2014