Σε εποχές ολομέτωπης επίθεσης του Κεφαλαίου σε κατακτήσεις ,δικαιώματα λαικά κι εργατικά ,αλλά και σε εποχές ύφεσης ,υποχώρησης και ανετοιμότητας του Εργατικου Κινήματος (ΕΚ) ,ένα Μ-Λ ΚΚ που σέβεται τον τίτλο του ,έχει πρωτίστως την ευθύνη της ανασύνταξής του .Παράλληλα έχει την ευθύνη να ακολουθεί μια σοφή τακτική ,μια τακτική σαν την γάτα με το ποντίκι με τον ταξικό αντίπαλο ,να ελίσσεται ,,να μην εκτίθεται άσκοπα,,να κρατά ως κόρη οφθαλμού και για όσο μπορεί τα όποια περιθώρια δράσης του επιτρέπει το συγχρονο αστικό σύστημα και κυρίως να εκμεταλλεύεται αυτά στην κατεύθυνση της όσο γίνεται πιο γρήγορης ανασύνταξης του ΕΚ .
.jpg)
Όλα τούτα βέβαια τα γνωρίζει πολύ καλά και ο Ταξικός αντίπαλος ,είναι προετοιμασμένος ,αλλα παράλληλα γνωρίζει πως μια λάθος και ακαιρη κίνησή του μπορεί να σημάνει και το τέλος του .Ετσι στην αρχή με διώξεις σε απεργούς ,προπαγάνδα από τα ΜΜΕ του εναντίον των αγώνων ,κοινωνικό αυτοματισμό ,χρησιμοποίηση των «υπαλλήλων» του συνδικαλιστών ,αλλά και «προειδοποιήσεις» προς το Κύριο Υποκείμενο (Κόμμα) ,προσπαθεί να κρατήσει εν υπνώσει τον γίγαντα (ΕΚ) που φοβάται όσο τίποτα άλλο .Κρατώντας πάντα στο πίσω του μυαλού του σαν τελευταία του λύση ,πριν ισχυροποιηθει ο ζαλισμένος αντίπαλος και το τελευταίο φύλλο συκής της «Δημοκρατίας» του ,το παιδί του ….τον Φασισμό .
Αν προλάβει και ανασυγκροτηθεί το ΕΚ σε ταξική κατεύθυνση …ούτε αυτος δεν θα μπορέσει να τον σώσει ,ακριβώς γιατί (Ιστορικα αποδεδειγμένο) μόνο ένα ρωμαλέο ταξικό ΕΚ μπορεί να τον συντρίψει !
Σ αυτήν την κρισιμη Ιστορικη στιγμή ζούμε στην χώρα μας σήμερα .Σε έναν αγώνα δρόμου μεταξυ του Υποκείμενου και της Αστικής ταξης με κριτη των πάντων το ΕΚ .
Στην αρχή της κρίσης το ΕΚ βρέθηκε σε δεινή θέση και πολύ σωστα το κόμμα προετοιμαστηκε και προκρινε εξ αρχής ότι λυδια λίθος για τις μετέπειτα εξελιξεις θα παίξει ο βαθμός ανασύνταξής του σε ταξική κατεύθυνση .Για πολλα χρόνια το Συνδικαλιστικό ΕΚ παράδερνε στα χέρια ρεφορμιστικών ,εργοδοτικών ,κυβερνητικών δυνάμεων .Οχι μόνο στην εργατική «αριστοκρατία» των ΔΕΚΟ αλλά και στα εργατικά σωματεία του Ιδ.Τομέα κυριαρχούσαν αντιλήψεις της ήσσονος προσπάθειας ,του «διαλόγου» , της ταξικης συνεργασίας ,των εύκολων και ανέξοδων «αγώνων» ,των επιδοματικών «κατακτήσεων» που παρουσιάζονταν σαν χάρισμα από τον καλό εργοδότη στα καλά και «ησυχα» παιδιά και «συνεργάτες» του .Ο εκφυλισμός του Συνδικαλισμού εγινε «σχολη» εκπαίδευσης εργατικών συνειδήσεων απ την ανάποδη όμως .
Σαν την μύγα μες το γάλα οι κομμουνιστές όλα αυτά τα χρόνια μεσα στο ΕΚ ,παρουσιάζονταν ως γραφικοί ,κινδυνολόγοι κι εκτός τόπου και χρόνου όταν προειδοποιούσαν για ότι μεθοδικά και από Σύνοδο σε Σύνοδο ,από Συνθήκη σε Συνθήκη της ΕΕ ερχόταν .Ακόμα και αυτά που ψηφίζονταν και περναγαν στο εργατικό δίκαιο από το εδώ Κοινοβούλιο θαβονταν να μην τα μάθουν οι εργαζόμενοι. Ετσι όταν τα αποκάλυπταν οι ταξικές δυνάμεις έμοιαζαν περίπου σαν τον «τρελλό του χωριού» στα μάτια των «κοιμισμένων κι εφησυχασμένων» εργατων .Οι δυνάμεις που κυριαρχούσαν στο ΕΚ όλα αυτά τα χρόνια μεθοδικά και μελετημένα προέβαλλαν την επίπλαστη καπιταλιστική «ευμαρεια» ,προωθούσαν τον εφησυχασμο ,τον ατομισμό ,την ιδιοτέλεια ,το ρουσφέτι ,την εύκολη λύση ,τον ωχαδερφισμό ,την αντισυναδελφικότητα και ταυτόχρονα ύπουλα και υπογείως έβαζαν πλάτες να περάσουν «αναιμακτα» και «ειρηνικά» όσες από τις επιταγές της ΕΕ μπορούσαν .Ετσι ξυπνησαμε με stage ,ενοικίαση εργαζομένων κλπ κλπ .Τα συνδικάτα μετατράπηκαν κάτι σαν εξωραιστικοί σύλλογοι ,ανευρα και χωρίς ζωή κύτταρα ,σαν λέσχες συζητήσεων ,μακρυά πολύ από τον ρόλο που τα εχτισε ο εργάτης .Η διαφθορα ,ο αριβισμός ,η παραίτηση από τα κοινά ,η απομαζικοποίηση ,η απαξίωση των άλλοτε ζωντανών αυτών οργανισμών της κοινωνίας ,οδήγησαν πρώτα πρώτα τους εγαζόμενους να τα απαξιώσουν μέσα τους .Αλλά η ηγετική αυτή «νομενκλατούρα» δημιούργησε για τον Συνδικαλισμό μια κακιστη εικόνα και στην κοινωνία εξευτελίζοντας στα μάτια της αυτό το ταξικό όπλο της στον κοινωνικό της αγώνα .
Η κατάσταση θα ήταν ακόμα χειρότερη αν όλο αυτό το ευρωσκυλολόι ηταν εν λευκώ μόνο του στο «γηπεδο» να παίζει μπάλλα ,αν δηλαδή δεν υπήρχαν αυτές –οι μικρές εστω –ταξικές δυνάμεις που σταθερά και αταλλάντευτα ηταν απένατι από αυτή τη διαφθορά,τον εφησυχασμό ,που προειδοποιούσαν ,χτυπούσαν το καμπανάκι και «τα λεγαν» ! Ποιος σύντροφος Συνδικαλιστής δεν αντιμετώπισε επί χρόνια τον χλευασμό ,την ειρωνεία, τα σχόλια των «επαναστατικών γυμναστικών» ,των «ανέφικτων τακτικών» ,όταν στηλίτευε όλα αυτά και πρότεινε τον ταξικό δρόμο στα συνδικάτα και το ΕΚ ;
Σοφή λοιπόν ήταν και η μετατροπή της ΕΣΑΚ-Σ σε ΠΑΜΕ από το κόμμα .Η μετάλλαξη δηλαδή της παράταξης των Κομμουνιστων και των ταξικών Δυνάμεων σε κατι πλατύτερο κι ενωτικότερο ,διατηρώντας παράλληλα τις αποστάσεις από όλο αυτόν τον προδοτικό εσμό του Συνδικαλισμού ,ξεχωρίζοντας ετσι η ήρα απ το στάρι μια και καλή .
Σ αυτην την κατάσταση βρήκε το ΕΚ και κατ επέκταση και το Λαικό κίνημα η κρίση .Ανευρο ,προσκυνημένο ,κοιμισμένο και εφησυχασμένο .Ο εργοδοτικος –κυβερνητικός Συνδικαλισμός επέλεξε εξ αρχής και κεντρικά να ακολουθήσει οπορτουνιστικη τακτική ,αυτήν της «αμυνας» ,ακριβώς για να κρυφτεί ο προδοτικός τους ρόλος ! «Να χάσουμε αλλά όσο γίνεται λιγότερα» ,ήταν το μότο τους (εξ αρχής δλδ η ΗΤΤΑ αρχηγός στη σκέψη μας ) …την ίδια ώρα που οι ανοργάνωτοι (επίτηδες) και διασπασμένοι «αγώνες» της βοήθησαν τον κοινωνικό αυτοματισμό ,οδήγησαν στην σημερινή κατάσταση ,εντείνοντας την απογοήτευση και στην εργατική ταξη αλλα και στον λαό γενικότερα ,βάζοντας ετσι πλάτες να φανεί ως «ανίκητος» ο αντίπαλος .Η στάση τους στον τιτάνιο αγώνα των Χαλυβουργών –και όχι μόνο – ηταν χαρακτηριστική .
Τα ψέματα ,ο εφησυχασμος ,η σκόπιμη διαστρεβλωση και απόκρυψη χρησιμοποιηθηκαν κατά κόρον από τις ηγεσίες αυτές για να καταστείλουν αντιδράσεις ,ανησυχίες ,προβληματισμό στους εργαζόμενους .Ταυτόχρονα σε αλλα γραφεία (Κυβερνητικά ,Εργοδοτικά ) έλεγαν άλλα ! Εδιναν γη και ύδωρ στο Κεφάλαιο ,καθοδηγούσαν μέσω υπόγειων διαδρομών την τρόικα για να φαίνεται αυτή ως ο κακός της παρέας ,έβαζαν πλάτες στα μέτρα «διαμαρτυρόμενοι» ταχαμ και την ιδια ώρα ανοικτά ,καθαρά και ξεδιάντροπα χρησιμοποιούσαν ακόμα και μεγαλοστελέχη ή συνεργάτες της ΓΣΣΕ και της ΑΔΕΔΥ ακόμα και σε Κυβερνητικές θέσεις .
Όμως η εσπευσμένη αυτή επιτάχυνση της εφαρμογης των μέτρων που ήρθαν για τον πολύ κόσμο ξαφνικά σαν οδοστρωτήρας ,στην πραγματικότητα ήταν μέτρα που είχαν καθυστερήσει να παρθούν εδώ ,ακριβως γιατί εδώ υπήρχε πάντα ο αντίλογος που λεγοταν ΚΚΕ ,έχει και ένα «θετικό» στην ολη Ιστορία του ΕΚ : Επιτάχυνε την Αφύπνηση σε ότι αφορά τον ρόλο αυτων των δυνάμεων μέσα στο κίνημα .Ακόμα και στις ΔΕΚΟ πλέον πολλοί εργαζόμενοι βγάζουν συμπεράσματα για όλη αυτή την σκόπιμα απαξιωτική πορεία δεκαετιών του ΕΚ., βλέπουν όλο και πιο καθαρά πλατιές μάζες εργαζομένων την παγίδα που είχε στηθεί ….και από τον πανικό ,την απελπισία , την απόγνωση ως το να ξανανοιώσει ο εργάτης την δύναμή του είναι ένα …ΠΑΜΕ δρόμος …
Σήμερα λοιπόν οι κομμουνιστές μπορεί να νοιωθουμε βαρύ το χρέος της ανασύνταξης και ανασυγκρότησης του ΕΚ αλλα έχουμε και σοβαρά ατού πλέον στα χέρια .Ατου που η ιδια η Ιστορικη αυτή κρίση έφερε και πρέπει να τα εκμεταλλευτουμε κάνοντας τα μπουμεραγκ εναντίον του θεριού :
1) Η βίαιη προλεταριοποίηση μικροαστικών στρωμμάτων ,αλλα και της εργατικής ταξης αντικειμενικά φέρνει πιο κοντά την ανάγκη κοινής οργανωμένης πάλης ,ανεξάρτητα αν το νοιώθουν ακόμα ή όχι .Εδω πρέπει να βάλουμε την σφραγίδα μας όχι μόνο δείχνοντάς τους το ,αλλά και ταυτόχρονα και την κατευθυνση αυτής της πάλης .
2) Μην φανταστεί κανείς ότι πήγαν χαμένα όσα λέγαμε προειδοποιώντας από το Μααστριχτ και μετά ,κάθε συζητηση που καναμε ,κάθε ομιλία μας σε συνδικάτα κι εργαζόμενους ,κάθε μας ανακοίνωση είναι παρακαταθήκες ζωντανες ! Ο εργαζόμενος οσο κι αν νοιώθει μπερδεμένος ακόμα ,ΘΥΜΑΤΑΙ ποιος και τι του έλεγε .Αρκεί να του το ξαναθυμίζουμε –μαζί με γενικότερα συμπεράσματα- σε κάθε ευκαιρία ξανά και ξανά
3) Το κύρος του ΠΑΜΕ στην κοινωνία είναι γεγονός .Απόδειξη οι «απαιτήσεις» που έχει ο εργαζόμενος και ο λαός από αυτό ,έστω και υπο μορφή «κριτικής» .Αυτό που πρέπει να δείξουμε και να μάθουμε σ αυτόν τον κόσμο με τις απαιτήσεις είναι ότι ΠΑΜΕ είναι κυρίως αυτοι ! Οι εργαζόμενοι ,οι άνεργοι ,οι αυταπασχολούμενοι ,οι φτωχοί αγρότες ,η νεολαία .Οτι δεν είναι κατι εξω και πέρα από τους ΙΔΙΟΥΣ .Οτι δεν είναι κάποιος «μεσσίας» που θα τους σώσει αλλα η συμπαγής ΔΙΚΗ τους δύναμη .Που όσο ισχυροποιειται και μεγαλώνει τόσο αυξάνεται και το δικό του μπόι .Οτι πρέπει να ξαναγυρίσουν στα συνδικάτα κάνοντάς τα πάλι ΔΙΚΑ τους .
4) Η εικόνα του απαξιωμένου και εξευτελισμένου εργοδοτικού και κυβερνητικού Συνδικαλιστή μέσα στην κοινωνία να γίνει όπλο στα χέρια μας ! Η διαφορετική εικόνα των δικών μας συνδικαλιστών να αποτελει μέτρο συγκρισης για τον λαό μας .Να ξεχωριζει ο ΠΑΜιτης ,να κανει ΜΠΑΜ από μακρυα σε σχέση με τα λαμόγια .Η εντιμότητα ,η ανιδειοτέλεια ,ο αλτρουισμος ,η καθημερινη παρουσία στη δουλειά πλάι στον συνάδελφο ,,η ειλικρινια ,η προσφορα ,η αυτοθυσία να παραμείνουν δικά μας χαρακτηριστικά ορατά στον καθένα πιο εντονα ακόμα .Να φτάσουμε να λέει ο λαος «άλλο ο ΠΑΜιτης Συνδικαλιστής»
Ο εχθρός μοιάζει παντοδύναμος αλλα εννίοτε στην Ιστορία σου πουλά και το σχοινί που θα τον κρεμάσεις .Και μην ξεχνάμε, οι Λαικές Επιτροπες και τα Συνδικάτα δεν θα είναι απλά το όχημα των κοινωνικών ανατροπών του μέλλοντος αλλα και τα κύτταρα του αύριο .Της Λαικης Εξουσίας! Ας τα χτίσουμε με αγάπη και προσοχή λοιπόν σαν να μεγαλωνουμε «παιδιά» μας
ΟΛΟ ΤΟ ΒΑΡΟΣ ΣΤΑ ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ … ΕΚΕΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΟ "ΓΚΑΣΤΡΩΜΑ"
Γκεόργκυ Ζούκωφ
πολυ καλο αρθρο συντροφε
ΑπάντησηΔιαγραφήταξικος