Όποιο ψήφισμα κι αν ανοίξεις, θα δεις από κάτω τον διεθνή οργανισμό, τύπου ΜΚΟ, με την επωνυμία «AVAAZ». Εκστρατείες συλλογής υπογραφών για το περιβάλλον, τον γορίλα, το κλίμα, τον καρκίνο, αλλά και για το το Νομπέλ στην Ελλάδα, για το “Μένουμε Ευρώπη”, για τους πλειστηριασμούς σπιτιών, για να φύγει ο Λάκης από τον ALPHA, για την κατάργηση των Τμημάτων Ένταξης των ΑΜΕΑ, κι ένα σωρό άλλα «ευαίσθητα» θέματα «κοινωνικής συνείδησης», που στοχεύουν στην συναισθηματική ενεργοποίηση του αποδέκτη και το αίσθημα του δικαίου.
Το νέο φρούτο του “κλικ-ακτιβισμού” αποτελεί την τελευταία λέξη της μόδας σχετικά με την ενεργοποίηση αποκλειστικά κατευθυνόμενων και με ύποπτους στόχους παγκόσμιων «δικτύων αλληλεγγύης», δικτύων, δηλαδή, που κάτω από ταμπέλες ευαίσθητων κοινωνικών θεμάτων επιχειρούν να χειραγωγήσουν και να εγκλωβίσουν την κοινή γνώμη ενώ ταυτόχρονα, με τον έντεχνο τρόπο της συνυπογραφής σε ένα αίτημα, εκτονώνουν την ενεργητική δράση σε μια ανώδυνη διαμαρτυρία και αποτρέπουν κοινωνικές ομάδες από την ανάληψη πρωτοβουλιών και ενεργών δράσεων απέναντι σε ένα σοβαρό ή λιγότερο σοβαρό θέμα. Ένα από τα πιο δραστήρια και διάσημα τέτοια παγκόσμια δίκτυα της νεο-προπαγάνδας είναι και το AVAAZ.
Από: ΘΕΩΝΗ ΚΑΠΛΑΝΙΔΟΥ
Μια πρόχειρη έρευνα στο διαδίκτυο για την εν λόγω οργάνωση, μας βγάζει πολλά “λαβράκια”. Κατ’ αρχήν έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον να δούμε από ποιους έχει ιδρυθεί αυτή η οργάνωση και ασφαλώς από ποιους χρηματοδοτείται. Σύμφωνα με την Wikipedia, “To Avaaz.org συν-ιδρύθηκε από το Res Publica μιας διεθνή ομάδα αστικής πίεσης, και το Moveon.org, μια online κοινότητα που έχει πρωτοπορήσει στη διαδικτυακή πίεση στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η ιδρυτική ομάδα αποτελείται επίσης και από επιχειρηματίες από έξι χώρες που είναι κορυφαίοι παγκοσμίως στην κοινωνική επιχειρηματικότητα και σε αυτούς περιλαμβάνονται ο ιδρυτικός πρόεδρος και εκτελεστικός διευθυντής Ricken Patel, και οι Tom Perriello, Tom Pravda, Eli Pariser, Andrea Woodhouse, Jeremy Heimans, και David Madden.” Στην ουσία πρόκειται για την αφρόκρεμμα του αμερικανικού κατεστημένου, ενώ ύποπτο είναι και το παρασκήνιο των χρηματοδοτήσεων στις οποίες εμπλέκεται το ίδρυμα Ροκφέλερ και ο πολύς Τζωρτζ Σώρρος. Περισσότερες και αναλυτικές πληροφορίες για το background των ιδρυτικών στελεχών, τους ιδρυτικούς οργανισμούς και τις χρηματοδοτήσεις στο άρθρο:http://fadomduck2.blogspot.gr/2015/07/avaaz.html
Η AVAAZ, εκτός των άλλων, έχει στο ενεργητικό της καμπάνιες υπέρ της εισβολής στη Λιβύη «που χρησιμοποιήθηκε ως ασπίδα για τη συγκεκαλυμμένη εισβολή των ΗΠΑ και τη δολοφονία και τη διαπόμπευση του αρχηγού του κράτους[1]» καθώς και για την επιβολή ζώνης απαγόρευσης πτήσεων στη Συρία: «Στη Συρία, για παράδειγμα, μεταξύ του 2012 και τα τέλη του 2013, ακριβώς τη στιγμή που οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ προσπαθούνν να εκβιάσουν την κοινή γνώμη για έναν πόλεμο με τον Ασάντ, καθώς ήρθε σε επίπεδο βάσης, εμφανίστηκαν ξαφνικά στο Avaaz αλλεπάληλα ψηφίσματα ζητώντας από τη Δύση να στείλει “3.000 διεθνείς παρατηρητές” και να επιβάλει ζώνη απαγόρευσης πτήσεων πάνω από ολόκληρη τη χώρα[2]». Έχει συμμετέχει στη ρωσο-φοβική προπαγάνδα με το διάσημο ψήφισμα “Pussy Riot”[3], ενώ αποτελεί και έναν από τους χρηματοδότες με ύποπτα κίνητρα (σύμφωνα με επίσημες καταγγελίες) της ΜΚΟ «MOAS», η οποία δραστηριοποιείται στο Αιγαίο για «έρευνα και διάσωση» προσφύγων, και εμφανίζεται να διαθέτει πανάκριβο και υπερσύγχρονο εξοπλισμό και υπερσύγχρονα «drones»[4]. Παράλληλα, την ίδια στιγμή που διεξάγει υπέρ της ΝΔ δημοψηφίσματα για να «μείνουμε Ευρώπη» (http://neodimokratis.gr/polites-maz...) διενεργεί και δημοψήφισμα για ανάκληση της απόφασης για τα Τμήματα Ένταξης, βάζοντας ως βιτρίνα τον Σύλλογο Αναπληρωτών Καθηγητών Ειδικής Αγωγής (https://secure.avaaz.org/el/petition/Ypoyrgos_Paideias_k_Nikos_Filis_Na_aposyrei_tin_tropologia_katargisis_ton_tmimaton_entaxis_Eidikis_Agogis/?pv=8&fb_action_ids=10208480836077624&fb_action_types=avaaz-org%3Ais_interested). Με άλλα λόγια και στηρίζει την καπιταλιστική πολιτική της Ευρώπης που είναι υπαίτιος για όλες τις... «περικοπές» και τις επιθέσεις στα λαϊκά στρώμματα, και δείχνει ευαισθησία σ’ αυτές ακριβώς τις κοινωνικές περικοπές. Συχνά δε, μέσα από τα ψηφίσματα, τρέπει υποσυνείδητα τον αποδέκτη σε μια κατάσταση συνδιαλλαγής με τους κεφαλαιοκράτες και τις κυβερνήσεις που τους στηρίζουν, χαρακτηριστικό το κείμενο συλλογής υπογραφών για τους πλειστηριασμούς σπιτιών (https://secure.avaaz.org/el/petition/Ohi_stoys_pleistiriasmoys_akiniton_ton_yperhreomenon_Ellinon_3/?snshhgb).
Το κουβάρι είναι μακρύ και πολύπλοκο. Το βέβαιο πάντως είναι πως τέτοιου είδους οργανισμοί, και ασφαλώς ο συγκεκριμένος, ασφαλώς δεν έχουν δημιουργηθεί ούτε για πλάκα, ούτε για όσα γενικόλογα και θολά περιγράφουν στην αρχική τους σελίδα (η αρχική της AVAAZ εδώ: http://www.avaaz.org/el/about.php). Προβάλλουν έναν τρόπο ανώδυνης διαμαρτυρίας, όπου με μια υπογραφή ο αποδέκτης κάνει το χρέος του ή παίρνει θέση απέναντι σε σοβαρά θέματα, παραιτούμενος από οποιοδήποτε βαθύτερο προβληματισμό και πολύ περισσότερο από τη συλλογική αγωνιστική δράση και ενεργητική στάση απέναντι σε αυτά τα προβλήματα. Παράλληλα, ο οργανισμός αυτός συγκεντρώνει εκατομμύρια χρήστες – μέλη – οπαδούς, συχνά χρησιμοποιώντας ως βιτρίνα άλλους Οργανισμούς, ΜΚΟ, Συλλόγους κλπ, με αποτέλεσμα να χρησιμοποιούνται όλοι αυτοί οι χρήστες του διαδικτύου ως εύκολοι αποδέκτες προπαγάνδας ή εξαπάτησης.
Τέτοιου είδους καμπάνιες μέσω διαδικτύου, στην ουσία επιτελούν βασικό πολιτικό ρόλο υπέρ της διατήρησης και υποστήριξης της ισχύουσας τάξης πραγμάτων, πόρρω μακράν από όσα “ευαίσθητα” και “δίκαια” προβάλλουν στα κείμενα των ψηφισμάτων και των προπαγανδιστικών μηνυμάτων τους. Παίζουν επίσης σημαντικό ιδεολογικό ρόλο, καθώς με το κύρος τους και τις γενικόλογες αρχές και διακυρήξεις - τέτοιες που ο μέσος κοινός νους υιοθετεί αυτόματα ως ορθές και ευκτέες - επιδρούν καταλυτικά σε εκατομμύρια πολιτών, διαπλάθουν την κοινή γνώμη, την κατευθύνουν και κυρίως την εξασκούν σε μια παθητική“διαδικτυακή δημοκρατία” όπου με το πάτημα ενός κουμπιού ο πολίτης “εκφράζει άποψη” ή “παίρνει θέση”. Πολύ βολικά όλα αυτά, σε μια πολιτική παγκοσμιοποίηση που θέλει τους πολίτες παθητικοποιημένους. Αυτή δε η νέα τάση “συμμετοχής στα κοινά” έχει μελετηθεί ως νεο-κοινωνικό φαινόμενο με τον τίτλο «δημοκρατία του κλικαρίσματος» ή “clicktivism” (νεολογισμός από το activism). Κι αυτό καθόλου τυχαίο, εκτιμώ.
Γι αυτό λοιπόν, όταν βλέπουμε στους τοίχους μας καλέσματα για ψηφίσματα, ας είμαστε πολύ – μα πολύ! - υποψιασμένοι. Τόσο για τις προθέσεις της οργάνωσης που διενεργεί την καμπάνια συλλογής υπογραφών, όσο και για την ίδια τη διαδικασία αυτή και τους στόχους της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου