Ο (πολιτικός όρος "αριστερά" ξεκίνησε από το πρώτο (αστικό) κοινοβούλιο μετά τη γαλλική (αστική) επανάσταση και από τότε έγινε αναπόσπαστο εξάρτημα του αστικού κοινοβουλευτισμού. Ξεκινώντας σαν χωροταξικός προσδιορισμός, στη συνέχεια τον συνέδεσαν με τον κοινωνικό προσδιορισμό, και καλά ότι συνδέεται με την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση των λαϊκών στρωμάτων.
Στα 230 σχεδόν χρόνια που πέρασαν, από τα "αριστερά (όπως βλέπει ο Πρόεδρος!) έδρανα των αστικών κοινοβουλίων, έχουν περάσει και συνεχίζουν να περνάνε άπειρα κόμματα, ομάδες με μια πανσπερμία πολιτικών και ιδεολογικών θέσεων. Οι πολιτικές ιδεολογικές "συγκρούσεις" με την κοινοβουλευτική "δεξιά", όσο έντονο χαρακτήρα και αν παρουσιάζουν, πάντα καταλήγουν σε λύσεις ταξικής συνεργασίας, στα πλαίσια της διάσωσης του συστήματος και της προστασίας του κοινοβουλευτισμού.
Είναι πολλοί εκείνοι που προσπάθησαν και προσπαθούν να επεκτείνουν τη χρήση του όρου και εκτός κοινοβουλίου, μιλώντας για "αριστερά κινήματα", "αριστερές ιδέες", "αριστερά συναισθήματα" κλπ. Στην πραγματικότητα, η αλήθεια είναι εκ διαμέτρου αντίθετη: Όσα κοινοβουλευτικά κόμματα προσπάθησαν να συνδεθούν με συνεπή ριζοσπαστική λαϊκά κινήματα, ή όσες φορές συνεπείς ταξικές δυνάμεις προσπάθησαν να εισάγουν τον λαϊκό επαναστατικό ριζοσπαστισμό στα κοινοβουλευτικά έδρανα, είτε εξαγοράστηκαν και επέστρεψαν στην ταξική συνέργασία με μια δόση τεχνητού ριζοσπαστισμού, είτε εξοβελίστηκαν από τα κοινοβούλια και τέθηκαν σε διωγμό.
Στην Ελλάδα, ο όρος εμφανίστηκε για πρώτη φορά με την ίδρυση της Ενιαίας Δημοκρατικής Αριστεράς (ΕΔΑ). Όσο και αν η ιστορία έχει καταγράψει πολλά θετικά για τους λαϊκούς αγώνες, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι κομμάτι της δράσης της υπήρξε και η συνειδητή αποστασιοποίησή της από τον αγώνα των κομμουνιστών και του ΚΚΕ. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πολύ νωρίς στελέχη της εναντιώθηκαν στην προοπτική να συνδεθούν με τους κομμουνιστές, αποκλείοντάς τους από τις λίστες των εκλογών κι ας ήταν καταδικασμένοι σε θάνατο.( Mπελογιαννης) Η υποχθόνια πάλη ενάντια στο ΚΚΕ οδήγησε στην απόφαση της διάλυσης των κομματικών οργανώσεων το 1958, απόπειρα που επαναλήφθηκε το 89-90, υπό άλλες συνθήκες, αλλά με σημαντικά κοινά σημεία.
Συμπέρασμα:
"Αριστερά" σημαίνει "πολιτική αυταπάτη" και "πολιτική απάτη" Η διαφορά τους είναι όλη κι όλη ...τρία γράμματα. Η Διαπάλη στο εργατικό επαναστατικό κίνημα είναι μία και μόνη: Ταξική πάλη ή τα ξική συνεργασία;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου