Αναδημοσίευση από το Ατέχνως
Τα χρόνια έχουν περάσει, δε θυμάμαι πια
Ερνέστο τονε λέγανε ή Παύλο
Κι ακόμα δε θυμάμαι αν τον σκοτώσανε
Σε Πέραμα, Αμφιθέα ή στον Ταύρο
Θα ήταν βολικό να ήταν απλώς ένας τυχαίος θάνατος πάνω σε έναν καβγά για το ποδόσφαιρο (όπως έσπευσε τις πρώτες ώρες να το παρουσιάσει ο συνήθης ύποπτος ΣΚΑΙ). Έλα όμως που δεν ήταν. Θα τους βόλευε πολύ να ήταν απλώς ένα «άμαχο», αθώο θύμα που θα έμπαινε στο φτηνό, μελό καλούπι εκείνου του αφιερώματος του Σταύρου Θεοδωράκη και των άνευρων, απολίτικων Πρωταγωνιστών του (σε μια από τις τελευταίες εντεταλμένες υπηρεσίες του στην τηλεόραση, προτού «μετατεθεί» στο πολιτικό προσωπικό της άρχουσας τάξης). Ή να μην ήταν συνειδητοποιημένος, με ενεργό αντιφασιστική δράση και ιδέες που περνούσαν και στα τραγούδια του. Έλα όμως που ήταν…
Και τότε μπήκε σε εφαρμογή το εφεδρικό σχέδιο. Η κυβέρνηση και τα κανάλια φόρεσαν την Αντι-Φα στολή τους, ανακάλυψαν την Αμερική των Χρυσαυγίτικων ταγμάτων κρούσης, την εγκληματική της δράση, θέλησαν να μπουν επικεφαλής της οργής, όχι προφανώς για να την εκφράσουν, αλλά για να την ελέγξουν, να την αφήσουν να ξεθυμάνει, να απονευρωθεί από κάθε επικίνδυνη συστημική αιχμή της. Προφυλάκισαν προσωρινά τα κεφάλια του ναζιστικού μορφώματος, πιο πολύ για να τα προστατέψουν και να τα αφήσουν πάλι ελεύθερα να αλωνίζουν σήμερα, νουθετώντας τα παράλληλα να συγκροτήσουν μια σοβαρή κι εξημερωμένη εκδοχή της φασιστικής Ακροδεξιάς, που θα ενταχθεί ομαλά στο αστικό πολιτικό σκηνικό, σαν οργανικό του κομμάτι.
Από κοντά σε αυτή την προσπάθεια εξαγνισμού και νομιμοποίησης των φασιστών η πρώτη φορά μνημονιακή Αριστερά, που σπιλώνει τα ιδανικά του χώρου (όσο θολά τον έχει ο κόσμος στο μυαλό του, σαν κάτι ενιαίο) κι οι περίεργες δημόσιες σχέσεις της απερχόμενης Προέδρου της Βουλής, που ‘δωσε έμμεσα πλην αφειδώς στο αυγό του φιδιού αντιμνημονιακά παράσημα. Για όλους αυτούς ο Φύσσας δεν είναι παρά ένα σύμβολο που βολεύει για τις προεκλογικές ομιλίες και την άντληση εκλογικής υπεραξίας.
Ο ρηχός, θολός αντιφασισμός (στον οποίο εξαντλούν πολλές δυνάμεις τις αριστερές τους αναφορές) δείχνει τα όριά του, αδυνατώντας να πετύχει κάτι έστω και σε αυτό το πεδίο που (υποτίθεται πως) αναδεικνύει, την αναχαίτιση του φασισμού, εφόσον αφήνει άθικτη τη ρίζα του και τα θεμέλια του συστήματος που τον γεννάνε, σκύβει ευλαβικά στα ιερά και τα όσιά του, την (υγιή βεβαίως-βεβαίως) επιχειρηματικότητα και τη μεγάλη ευρωπαϊκή ιδέα.
Δύο χρόνια μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, το αυγό του φιδιού παραμένει χρυσή εφεδρεία των αφεντικών, συνεχίζει να εκκολάπτεται στο παρασκήνιο, κι ίσως μεθαύριο πετύχει ένα εκλογικό αποτέλεσμα που να πιστοποιεί πως οι επίσημες Αρχές δεν έκαναν απολύτως τίποτα για να τον χτυπήσουν. Ίσα-ίσα…
Το λόγο τον έχει λοιπόν το λαϊκό κίνημα. Σήμερα το απόγευμα στις 19.00, εργατικά σωματεία του Πειραιά διοργανώνουν στο Κερατσίνι (πλατεία Ζαρντέν στην Αμφιάλη) συγκέντρωσης καταδίκης της ναζιστικής, εγκληματικής Χρυσής Αυγής και σημειώνουν μεταξύ άλλων στην ανακοίνωσή τους:
Οι εργαζόμενοι, ο λαός της περιοχής του Πειραιά δεν πρέπει να ξεχάσουν ποιος είναι ο ρόλος της φασιστικής εγκληματικής οργάνωσης, ιδιαίτερα τώρα όπου συνολικά οι δυνάμεις του συστήματος προσπαθούν να την ξαναφέρουν στο προσκήνιο και μάλιστα στο όνομα της «δημοκρατίας», όπου δήθεν «όλοι χωράνε και όλοι πρέπει να έχουν λόγο».
Λίγες ώρες αργότερα γνωστοί ράπερ (μεταξύ των οποίων ο Τοτέμ και ο Μέγας) διοργανώνουν ραπ συναυλία στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, στις 9μμ, με το λιτό πολιτικό σύνθημα «όταν ψηφίζεις τους Ναζί, γίνεσαι συνένοχος στα εγκλήματά τους». Η είσοδος είναι δωρεάν, ενώ τα έσοδα της συναυλίας (από το μπαρ και την πώληση ενός αναμνηστικού T-Shirt) προορίζονται για τη διάθεση τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης για τους μετανάστες, στα σημεία υποδοχής τους.
Όσο για το Σκοπευτήριο, ως μέρος διεξαγωγής της συναυλίας, έχει σαφή και γνήσια αντιφασιστικό συμβολισμό –καμία σχέση δηλαδή με όσους επικαλούνται το συναίσθημα, γυρεύοντας να το εξαργυρώσουν στην κάλπη.
Τα χρόνια έχουν περάσει, δε θυμάμαι πια
Ερνέστο τονε λέγανε ή Παύλο
Κι ακόμα δε θυμάμαι αν τον σκοτώσανε
Σε Πέραμα, Αμφιθέα ή στον Ταύρο
Θα ήταν βολικό να ήταν απλώς ένας τυχαίος θάνατος πάνω σε έναν καβγά για το ποδόσφαιρο (όπως έσπευσε τις πρώτες ώρες να το παρουσιάσει ο συνήθης ύποπτος ΣΚΑΙ). Έλα όμως που δεν ήταν. Θα τους βόλευε πολύ να ήταν απλώς ένα «άμαχο», αθώο θύμα που θα έμπαινε στο φτηνό, μελό καλούπι εκείνου του αφιερώματος του Σταύρου Θεοδωράκη και των άνευρων, απολίτικων Πρωταγωνιστών του (σε μια από τις τελευταίες εντεταλμένες υπηρεσίες του στην τηλεόραση, προτού «μετατεθεί» στο πολιτικό προσωπικό της άρχουσας τάξης). Ή να μην ήταν συνειδητοποιημένος, με ενεργό αντιφασιστική δράση και ιδέες που περνούσαν και στα τραγούδια του. Έλα όμως που ήταν…
Και τότε μπήκε σε εφαρμογή το εφεδρικό σχέδιο. Η κυβέρνηση και τα κανάλια φόρεσαν την Αντι-Φα στολή τους, ανακάλυψαν την Αμερική των Χρυσαυγίτικων ταγμάτων κρούσης, την εγκληματική της δράση, θέλησαν να μπουν επικεφαλής της οργής, όχι προφανώς για να την εκφράσουν, αλλά για να την ελέγξουν, να την αφήσουν να ξεθυμάνει, να απονευρωθεί από κάθε επικίνδυνη συστημική αιχμή της. Προφυλάκισαν προσωρινά τα κεφάλια του ναζιστικού μορφώματος, πιο πολύ για να τα προστατέψουν και να τα αφήσουν πάλι ελεύθερα να αλωνίζουν σήμερα, νουθετώντας τα παράλληλα να συγκροτήσουν μια σοβαρή κι εξημερωμένη εκδοχή της φασιστικής Ακροδεξιάς, που θα ενταχθεί ομαλά στο αστικό πολιτικό σκηνικό, σαν οργανικό του κομμάτι.
Από κοντά σε αυτή την προσπάθεια εξαγνισμού και νομιμοποίησης των φασιστών η πρώτη φορά μνημονιακή Αριστερά, που σπιλώνει τα ιδανικά του χώρου (όσο θολά τον έχει ο κόσμος στο μυαλό του, σαν κάτι ενιαίο) κι οι περίεργες δημόσιες σχέσεις της απερχόμενης Προέδρου της Βουλής, που ‘δωσε έμμεσα πλην αφειδώς στο αυγό του φιδιού αντιμνημονιακά παράσημα. Για όλους αυτούς ο Φύσσας δεν είναι παρά ένα σύμβολο που βολεύει για τις προεκλογικές ομιλίες και την άντληση εκλογικής υπεραξίας.
Ο ρηχός, θολός αντιφασισμός (στον οποίο εξαντλούν πολλές δυνάμεις τις αριστερές τους αναφορές) δείχνει τα όριά του, αδυνατώντας να πετύχει κάτι έστω και σε αυτό το πεδίο που (υποτίθεται πως) αναδεικνύει, την αναχαίτιση του φασισμού, εφόσον αφήνει άθικτη τη ρίζα του και τα θεμέλια του συστήματος που τον γεννάνε, σκύβει ευλαβικά στα ιερά και τα όσιά του, την (υγιή βεβαίως-βεβαίως) επιχειρηματικότητα και τη μεγάλη ευρωπαϊκή ιδέα.
Δύο χρόνια μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, το αυγό του φιδιού παραμένει χρυσή εφεδρεία των αφεντικών, συνεχίζει να εκκολάπτεται στο παρασκήνιο, κι ίσως μεθαύριο πετύχει ένα εκλογικό αποτέλεσμα που να πιστοποιεί πως οι επίσημες Αρχές δεν έκαναν απολύτως τίποτα για να τον χτυπήσουν. Ίσα-ίσα…
Το λόγο τον έχει λοιπόν το λαϊκό κίνημα. Σήμερα το απόγευμα στις 19.00, εργατικά σωματεία του Πειραιά διοργανώνουν στο Κερατσίνι (πλατεία Ζαρντέν στην Αμφιάλη) συγκέντρωσης καταδίκης της ναζιστικής, εγκληματικής Χρυσής Αυγής και σημειώνουν μεταξύ άλλων στην ανακοίνωσή τους:
Οι εργαζόμενοι, ο λαός της περιοχής του Πειραιά δεν πρέπει να ξεχάσουν ποιος είναι ο ρόλος της φασιστικής εγκληματικής οργάνωσης, ιδιαίτερα τώρα όπου συνολικά οι δυνάμεις του συστήματος προσπαθούν να την ξαναφέρουν στο προσκήνιο και μάλιστα στο όνομα της «δημοκρατίας», όπου δήθεν «όλοι χωράνε και όλοι πρέπει να έχουν λόγο».
Λίγες ώρες αργότερα γνωστοί ράπερ (μεταξύ των οποίων ο Τοτέμ και ο Μέγας) διοργανώνουν ραπ συναυλία στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, στις 9μμ, με το λιτό πολιτικό σύνθημα «όταν ψηφίζεις τους Ναζί, γίνεσαι συνένοχος στα εγκλήματά τους». Η είσοδος είναι δωρεάν, ενώ τα έσοδα της συναυλίας (από το μπαρ και την πώληση ενός αναμνηστικού T-Shirt) προορίζονται για τη διάθεση τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης για τους μετανάστες, στα σημεία υποδοχής τους.
Όσο για το Σκοπευτήριο, ως μέρος διεξαγωγής της συναυλίας, έχει σαφή και γνήσια αντιφασιστικό συμβολισμό –καμία σχέση δηλαδή με όσους επικαλούνται το συναίσθημα, γυρεύοντας να το εξαργυρώσουν στην κάλπη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου