ΣΤΑΘΕΡΑ ΚΑΙ ΑΤΑΛΑΝΤΕΥΤΑ

Συνεχίζουμε σταθερά την προβολή της πρότασής μας

Η μάχη που δώσαμε σε αυτές τις εκλογές, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, αποτελεί, όπως άλλωστε κάθε μάχη και δράση των κομμουνιστών, μια σημαντική παρακαταθήκη για να διευρύνουμε τη ζύμωση σε πλατιές λαϊκές μάζες, της πολιτικής πρότασης, του προγράμματος του Κόμματος. Είναι μέρος της προσπάθειας για την πολιτική χειραφέτηση εργατικών - λαϊκών δυνάμεων, στην κατεύθυνση της ταξικής πάλης για την ανατροπή του εκμεταλλευτικού συστήματος.

Το ΚΚΕ διεξήγαγε ένα σκληρό ιδεολογικο-πολιτικό αγώνα ενάντια στις κάλπικες διαχωριστικές γραμμές «μνημόνιο - αντιμνημόνιο», «νέο - παλιό», «ευρώ - δραχμή», που χρησιμοποιούσαν όλα τα κόμματα που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο υπηρετούν τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, την εξουσία του κεφαλαίου. Εξήγησε ότι η αντιπαράθεση για το πώς θα διαμορφωθούν πιο ευνοϊκές συνθήκες καπιταλιστικής ανάπτυξης, για «παραγωγική ανασυγκρότηση» ή για «εθνικό σχέδιο ανάπτυξης», είναι ξένη για τα λαϊκά συμφέροντα. Ανέδειξε την πραγματική διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα από τη μία και το κεφάλαιο, τους επιχειρηματικούς ομίλους από την άλλη.

Το ΚΚΕ, αξιοποιώντας την πείρα των 5 χρόνων της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, αναδεικνύει το πραγματικό δίλημμα. Είτε θα συνεχίσουμε στο γνωστό αντιλαϊκό καπιταλιστικό δρόμο με την καπιταλιστική ιδιοκτησία, το καπιταλιστικό κέρδος, την εξουσία του κεφαλαίου, που απαιτεί συνεχώς νέα αντιλαϊκά μέτρα, που γεννά κρίσεις, είτε θα διαλέξουμε άλλο δρόμο, με κοινωνική ιδιοκτησία, κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας, που θα λειτουργεί με κριτήριο τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες, εργατική - λαϊκή εξουσία, με το δρόμο δηλαδή της νέας κοινωνικής οργάνωσης, του σοσιαλισμού. Δείχνοντας ότι υπάρχει εναλλακτικός δρόμος για το λαό, που προϋποθέτει βεβαίως την πραγματική σύγκρουση, τη ρήξη με την ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία τους, την ανατροπή τους.

Ενα από τα θετικά της εκλογικής μάχης είναι ότι η πρόταση αυτή του ΚΚΕ συζητήθηκε πιο πλατιά, πιο βαθιά μέσα στο λαϊκό κόσμο. Αυτή η προσπάθεια πρέπει και μπορεί να συνεχιστεί, πρώτα και κύρια με τους εργάτες στους χώρους δουλειάς, στις λαϊκές γειτονιές, στους χώρους της νεολαίας. Είναι προϋπόθεση για να αντιμετωπιστεί η απογοήτευση, το κλίμα συμβιβασμού και ηττοπάθειας που συστηματικά καλλιεργήθηκε τους προηγούμενους μήνες, με καθοριστική συμβολή του ΣΥΡΙΖΑ και των παρατρεχάμενών του.

Η σημασία τού να δοθεί συνέχεια...

Ενα βασικό χαρακτηριστικό αυτών των συζητήσεων ήταν ότι περισσότερος κόσμος έδειχνε πραγματικό ενδιαφέρον ν' ακούσει την πολιτική πρόταση του Κόμματος. Ζητούσε διευκρινήσεις, εξηγήσεις, έγινε δηλαδή πολύ περισσότερο βάση συζήτησης μ' ένα κομμάτι των εργαζομένων, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων με το οποίο ήρθαμε σε επαφή. Αποτέλεσε «εκπαίδευση» για όλους μας, μέλη, φίλους, οπαδούς, που ανοίγαμε αυτή τη συζήτηση, ανέδειξε τη μεγάλη σημασία που έχει η κατάκτηση της ιδεολογικο-πολιτικής επάρκειας για να ανταποκρινόμαστε στις ανάγκες μιας τέτοιας συζήτησης. Ανέδειξε ερωτήματα και προβληματισμούς που ίσως δεν είχαμε σκεφτεί. Ανεξάρτητα από τη στάση που κράτησαν στην κάλπη όλοι αυτοί με τους οποίους κουβεντιάσαμε, αυτή την επικοινωνία πρέπει να τη συνεχίσουμε και βεβαίως να τη διευρύνουμε. Εχουμε να λύσουμε πολλές απορίες, να απαντήσουμε πολλούς προβληματισμούς, να αναμετρηθούμε με τα διάφορα αστικά και οπορτουνιστικά ιδεολογήματα. Αποδεικνύεται πως είναι κύριο ζήτημα να αντιμετωπιστεί η λογική ότι απέναντι στην κρίση είμαστε «όλοι μαζί», ως «Ελλάδα», και εργαζόμενοι, αυτοαπασχολούμενοι, αγρότες, γυναίκες, νέοι και κεφάλαιο, επιχειρηματικοί όμιλοι, μονοπώλια. Δεν είμαστε ούτε ήμασταν μαζί στις αντιλαϊκές διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης, δεν είμαστε ούτε ήμασταν μαζί στην κρίση, δεν είμαστε ούτε θα είμαστε μαζί στην ανάκαμψη. Δεν μπορεί να υπάρξει «εθνική ανάπτυξη» για όλους, προς όφελος όλων. Αποδεικνύεται, επίσης, ότι ανασταλτικός παράγοντας στην προσέγγιση της πολιτικής μας είναι η επίδραση που έχει ο πολύ αρνητικός διεθνής συσχετισμός δύναμης. Πρέπει να εξηγηθεί γιατί ο συσχετισμός δύναμης δεν είναι στατικός και αυτό που σήμερα φαίνεται αδύνατο, αύριο μπορεί να γίνει δυνατό, το έχει αποδείξει όλη η ιστορία της ταξικής πάλης, η ιστορία των κοινωνικών επαναστάσεων. Οτι σε συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί δυνατότητες για ανατροπή του συσχετισμού δύναμης στην Ελλάδα υπέρ του λαού, τίποτα δε θα είναι ίδιο ή ακίνητο έξω, το διεθνές περιβάλλον δε θα είναι ίδιο. Χρειάζεται, επίσης, να φωτιστούν οι παραγωγικές δυνατότητες που υπάρχουν και μπορούν να αξιοποιηθούν για λογαριασμό της λαϊκής εξουσίας, με κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, κάτι που χρειάζεται να γίνεται και συγκεκριμένο, ανάλογα με τον κλάδο, τον τομέα της οικονομίας ή την περιοχή.

Η πραγματοποίηση της πολιτικής πρότασης του Κόμματος δε θα κριθεί από την πάλη το αμέσως επόμενο διάστημα, όμως και σ' αυτές τις συνθήκες, της υποχώρησης του εργατικού - λαϊκού κινήματος, των πολύ αρνητικών συσχετισμών, έχει μεγάλη σημασία αυτή η συζήτηση. Η προβολή της πρότασης του ΚΚΕ για τη λαϊκή εξουσία, την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, έχει σημαντική επίδραση και στο σήμερα, μπορεί να εμπνεύσει, να αντισταθμίσει το κλίμα υποταγής στον αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων, να αναδείξει την προοπτική που πρέπει να έχει η λαϊκή πάλη, να απαντήσει στο αν και πώς μπορούν να αντιμετωπιστούν οξυμένα εργατικά - λαϊκά προβλήματα, όπως π.χ. η ανεργία, πώς μπορούν να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες εργατικές - λαϊκές ανάγκες σε Υγεία, Παιδεία, μόρφωση, πολιτισμό, αναψυχή κ.λπ. Μπορεί να συμβάλει ώστε να διευρύνεται ένας πυρήνας εργαζομένων που θα απορρίπτουν τις διάφορες εναλλακτικές συνταγές διαχείρισης, δε θα στρατεύονται στο στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης, θα προτάσσουν τις σύγχρονες εργατικές - λαϊκές ανάγκες. Κάτι που θα έχει θετική επίδραση στη συνολική προσπάθεια για ανάταση του κινήματος.

Υπάρχουν δυνατότητες

Υπάρχουν, λοιπόν, εργαζόμενοι, νέοι, άνθρωποι από τα φτωχά λαϊκά στρώματα που ακούν με προσοχή την πολιτική πρόταση του Κόμματος. Δε σημαίνει ότι έχουν πειστεί γι' αυτή, δε σημαίνει πολύ περισσότερο ότι είναι έτοιμοι να την ακολουθήσουν, να στρατευτούν στην πάλη για την πραγματοποίησή της και μάλιστα στις σημερινές συνθήκες υποχώρησης του κινήματος, αυτό όμως δεν πρέπει να μας αποθαρρύνει, πρέπει να συνεχίσουμε. Αυτή η συζήτηση αφήνει θετικό αποτύπωμα στη συνείδησή τους. Πρέπει να σκεφτούμε ότι σ' έναν περίγυρο του Κόμματος, τα προηγούμενα χρόνια έγινε μια πιο συστηματική δουλειά, για να αφομοιωθεί καλύτερα η αντίληψη του Κόμματος για τη λαϊκή εξουσία, η στάση του απέναντι σε κυβερνήσεις στο έδαφος της αστικής εξουσίας και του καπιταλισμού, η στάση του απέναντι στη σοσιαλδημοκρατία, παλιά και νέα, η ανάγκη ο λαός να μην μπαίνει κάτω από ξένες αστικές σημαίες. Αυτός ο περίγυρος μπορεί να διευρυνθεί, επικεντρώνοντας ιδιαίτερα με βάση τα κοινωνικοταξικά κριτήρια που ιεραρχούμε: εργάτες στη Βιομηχανία, μισθωτούς εργαζόμενους, τα πιο φτωχά στρώματα των αυτοαπασχολούμενων και αγροτών, γυναίκες της λαϊκής οικογένειας, ανέργους, νέους και νέες. Μπορούμε, όμως, να συζητήσουμε για το Πρόγραμμά μας, την πρόταση για την εξουσία και πλατύτερα. Θέλει, βεβαίως, καλό σχεδιασμό, θέλει αυτή η προσπάθεια να δένεται και με συγκεκριμένα ζητήματα που προκύπτουν σε κάθε κλάδο ή χώρο. Π.χ. με αφορμή μια ιδιωτικοποίηση που προωθείται σε έναν κλάδο, ποια είναι η δικιά μας πρόταση, πώς βλέπουμε εμείς τον κλάδο στο πλαίσιο της λαϊκής εξουσίας, της κοινωνικοποιημένης οικονομίας ή πώς θα αντιμετωπιστεί η ανεργία ενός άλλου ή με αφορμή τα διάφορα επενδυτικά σχέδια ανάπτυξης, τις σοβαρές ελλείψεις υποδομών όπως είναι η σεισμική θωράκιση ή η αντιπλημμυρική προστασία. Τέτοια ή άλλα ζητήματα θα πρέπει να αξιοποιηθούν για να αναδεικνύουμε την πολιτική μας πρόταση, το Πρόγραμμά μας, τη διέξοδο που χρειάζεται ο λαός.

απο Δ. Κ