Η ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑΣ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ

Του Βαγγέλη Δανέζη 

Η κάθε γενιά διαμορφώνει κριτήριο και στάση ζωής μέσα στη καπιταλιστική ζούγκλα με τα πρότυπα της αστικής ιδεολογίας που αναπαράγονται στο σπίτι, το σχολείο, τα ΜΜΕ, τους χώρους εργασίας, εκπαίδευσης και κατοικίας στη βάση των οικονομικών σχέσεων εκμετάλλευσης.

Τα πρότυπα αυτά θέτουν ως στόχους : 
Tην επιβίωση και τον πλουτισμό με βάση το κέρδος και όχι την εργασία. 

Tην προσωπική ανάδειξη με βάση τον ανταγωνισμό και όχι την ομαδική άμιλλα. 
Tην αξιολόγηση της ανθρώπινης ζωής και υπόστασης ως μονάδα και γρανάζι της καπιταλιστικής αναπαραγωγής και όχι ως υπέρτατη αξία και ανεκτίμητο δώρο.

Οι πανανθρώπινες αξίες του πολιτισμού, της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης κακοποιούνται και πλασάρονται με το περιεχόμενο που συμφέρει την αστική τάξη, γιατί περνούν μέσα από το πρίσμα της σκοπιμότητας του ατομικού κέρδους και του ανήθικου "δικαιώματος" εκμετάλλευσης της εργασίας των άλλων. 
Τα κοινωνικά δικαιώματα της εργασίας, της παιδείας, της υγείας, της στέγασης, της πρόσβασης στον πολιτισμό κ.α. , είναι διαγραμμένα από την καπιταλιστική λίστα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, γιατί θεωρούνται εμπορεύματα. Όσο ο κατάλογος των δικαιωμάτων που εμπορευματοποιούνται μεγαλώνει, τόσο η κοινωνία φτωχοποιείται περισσότερο με άμεση επίδραση υποταγής στην κοινωνική συνείδηση. 
Η διαφθορά, η διαπλοκή και η σαπίλα του αστικού πολιτικού συστήματος οφείλονται στο οικονομικό σύστημα, γιατί όσο οι καπιταλιστές έχουν τα κλειδιά της οικονομίας δεν θα σταματήσουν ποτέ στο κυνήγι του κέρδους να λαδώνουν πολιτικούς και κρατικούς υπαλλήλους  για να αναλαμβάνουν τα έργα και τις προμήθειες του αστικού κράτους, πιέζοντας συνεχώς για μεγαλύτερα προνόμια σε βάρος της κοινωνίας που πληρώνει τα "νόμιμα" και τα παράνομα κέρδη των καπιταλιστών. 

Η νεολαία όπως και οι προηγούμενες γενιές διαμορφώνουν συνείδηση με βάση αυτά τα πρότυπα και σ' αυτό το κοινωνικό περιβάλλον εκμετάλλευσης που ευνοεί την καλλιέργεια των κατώτερων ενστίκτων ατομικής αυτοσυντήρησης και του φόβου. Με το ισχύον εκπαιδευτικό σύστημα του αστικού κράτους δεν επιτρέπεται η γνώση της πραγματικής ιστορίας της κοινωνικής εξέλιξης, ούτε η ανάπτυξη κριτικής σκέψης και η ικανότητα εξαγωγής ορθολογικών συμπερασμάτων.  Η ανεργία σε μεγάλο μέρος του πληθυσμού παρεμποδίζει την απόκτηση ταξικού κριτηρίου, αφού πλατιά λαϊκά στρώματα παραμένουν στο κοινωνικό περιθώριο, έξω από την παραγωγή και την ταξική πάλη. Έτσι δεν αναγνωρίζεται ο ταξικός αντίπαλος και οι μορφές εκμετάλλευσης από τους καπιταλιστές και το αστικό κράτος που είναι στην υπηρεσία τους.

Με αυτή την κοινωνική συνείδηση που διαμορφώνεται με την ευθύνη των αστικών κομμάτων είναι εύκολο τα εξαθλιωμένα λαϊκά στρώματα σε περιόδους καπιταλιστικής κρίσης,  να υιοθετήσουν τις αντιδραστικές θεωρίες των φασιστικών κομμάτων που ισχυρίζονται μεταξύ άλλων ότι για την ανεργία και την φτώχεια φταίνε οι μετανάστες για να αποκρύψουν την ευθύνη των καπιταλιστών που εξάγουν τα κέρδη (κλοπιμαία) τους σε ξένες τράπεζες, μετακομίζουν τις επιχειρήσεις στο εξωτερικό και επενδύουν με κρατικό χρήμα μόνο εκεί που έχουν μεγάλο ποσοστό κέρδος.
Η αδυναμία κατανόησης του ταξικού αντίπαλου και της κλοπής του κοινωνικού πλούτου από τους καπιταλιστές, δημιουργεί την εντύπωση ότι η ανεργία και η φτώχεια οφείλονται σε "κακή διαχείριση" των αστικών κομμάτων και όχι στην πολιτική εξυπηρέτησης των καπιταλιστών και του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης που υπηρετούν τα κόμματα καπιταλιστικής διαχείρισης.

Στο πολιτικό σκηνικό εξαπάτησης που στήνεται με την βοήθεια των αστικών ΜΜΕ, βασικό ρόλο παίζει ο γεωγραφικός αυτοπροσδιορισμός των αστικών κομμάτων προκειμένου να συγκαλύπτουν την ταύτιση της στρατηγικής τους και έτσι να συντηρείται στα λαϊκά στρώματα η ψευδαίσθηση της επιλογής δήθεν διαφορετικής πολιτικής.
Με διαμορφωμένη αυτή την κοινωνική συνείδηση, είναι εύκολο για τα αστικά κόμματα να καλλιεργούν αυταπάτες μιας δήθεν καλύτερης διαχείρισης του οικονομικού συστήματος εκμετάλλευσης, με την παράλληλη προβολή εκβιαστικών ψευτοδιλημμάτων (παλιό-νέο, φως-σκοτάδι, ευρώ-δραχμή) που συνεχίζουν να παγιδεύουν τα λαϊκά στρώματα, γιατί δεν αναγνωρίζουν την κλοπή του κοινωνικού πλούτου από τους καπιταλιστές και τους θεωρούν απαραίτητους στην οικονομία. Επίσης είναι εύκολο να προβάλλουν ιδεολογήματα που εξυπηρετούν το σύστημα εκμετάλλευσης όπως είναι η "εθνική ομοψυχία" η "κοινωνική ειρήνη" κ.α. 

Ταυτόχρονα παρατηρείται ότι ένα μεγάλο μέρος των λαϊκών στρωμάτων που αντιμετωπίζει κοινωνικά αδιέξοδα εξαιτίας της καπιταλιστικής διαχείρισης από τα αστικά κόμματα και όντας αιχμάλωτο της λογικής της ανάθεσης, θεωρεί προτιμότερη την πολιτική αποστράτευση και την αποχή, αντί για την συμμετοχή του στο λαϊκό κίνημα που μπορεί να στρέψει τις πολιτικές εξελίξεις σε θετική κατεύθυνση. 

Ασπίδα στη διαστρέβλωση και υποταγή της κοινωνικής συνείδησης από την αστική τάξη, είναι μόνο η ένταση της ταξικής πάλης για την κατάκτηση των κοινωνικών δικαιωμάτων και την βελτίωση των όρων ζωής και εργασίας από την Εργατική Τάξη και τους Συμμάχους της στα πλαίσια της Λαϊκής Συμμαχίας με αντικαπιταλιστικούς, αντιμονοπωλιακούς στόχους, κόντρα στις αυταπάτες και τα ψευτοδιλήμματα που καλλιεργεί η αστική τάξη για να συντηρεί το σύστημα εκμετάλλευσης και την εξουσία της.