TI EINAI H ΕΞΑΓΟΡΑ;

γράφει ο  " Σεχτάρ ο Τρομερός"

Δεν είναι μόνο ο διορισμός στο δημόσιο η η ένταξη σε κανα πρόγραμμα της ΕΟΚ, δηλαδή το παραδοσιακό "ρουσφέτι".
Εχει και πιο φινετσάτες, πιο ραφιναρισμένες, πιο σύγχρονες μορφές.
Παραδείγματα: Διορισμοί με τηλεφώνημα βουλευτή γίνονται μαζικά και σε ιδιωτικές επιχειρήσεις, λόγω της σύμφυσης κράτους-κεφαλαίου, η δημόσιου-ιδιωτικού τομέα. Οι ΣΔΙΤ δε γίνανε για πλάκα, η, τέλος πάντων, όχι μόνο γι αυτό, που επικαλούνται. Το "ρουσφέτι" της τουρκοκρατίας βιομηχανοποιήθηκε επί καπιταλισμού.
Ακόμη, την (παρατεταμένη για σαράντα-πενήντα χρόνια) εποχή του μικροαστικού "μπουμ" στην Ελλάδα, πάρα πολλοί εργαζόμενοι καθώς και εσωτερικοί μετανάστες, που παρατήσαν το πατρικό χωράφι, άνοιξαν την "δική τους δουλειά", που για τους περισσότερους σήμανε κάποια χρόνια ευμάρειας και μια ψευδαίσθηση ανεξαρτησίας "δεν-έχω-αφεντικό".


 Αυτή η προσωρινή αναστολή της προλεταριοποίησης εκτός από τις ιδεολογικές συνέπειες είχε και άλλες: Στην εταιρία, που δούλευα νέος, μερικοί από τους πιο "μαχητικούς" αριστεριστές, που σε κάθε συνέλευση γυρεύανε "απεργία διαρκείας", και ούτε ν' ακούσουν θέλανε για την "συστημική" ΕΣΑΚ, δεν είχαν και τόσο αγνά κίνητρα. Επεδίωκαν την απόλυση, για να πάρουν την αποζημίωση, να την ρίξουν στην παράλληλη ατομική επιχείρηση, δική τους η του αδερφού/συνεταίρου, που στήνανε.... Η μικροαστικοποίηση εμβόλιζε και αποδεκάτιζε το εργατικό κίνημα. Υπήρξε η πιο μαζική μορφή εξαγοράς συνειδήσεων, πείτε το μετάλλαξης, αν σας ενοχλεί η λέξη, αλλά το αποτέλεσμα είναι το ίδιο.
Tο ίδιο συνέβαινε και στις επιχειρήσεις. Ο συνθηκολόγηση στον τρόμο της απόλυσης τι άλλο είναι από μιαν εξαγορά; Και η απειλή της καθήλωσης, του "ψυγείου" η της στασιμότητας στην αναγκαία ανέλιξη του εργαζομένου τι άλλο είναι παρά πίεση για εξαγορά;
Να προσθέσω την νοοτροπία της "μίζας", της κρυφής προμήθειας, της κάθε είδους παράνομης, ημι-παράνομης η ανήθικης συναλλαγής, (μέσα και τα πολυδιαφημισμένα "φακελλάκια"), που σάρωσε, διαμορφώνοντας μαζικά συνειδήσεις;
Να θυμήσω τι delirium είχε πάθει ο κόσμος γύρω στο τέλος της δεκαετίας '90 με το χρηματιστήριο, ακόμη και κομματικά μέλη;
Να θυμήσω, πως ακόμη και υψηλόβαθμα στελέχη του κόμματος φύγανε τότε ~'90, για να το ρίξουνε στην μπίζνα; Σταματάκης, Καραγκουλές, Γκόγκος κλπ;


Το πρακτικό αποτέλεσμα είναι πως τώρα, που ξαναξεκίνησε η προλεταριοποίηση από εκεί, που είχε σταματήσει, έχουμε πια συνειδήσεις ζυμωμένες στον ατομισμό, τον καπιταλιστικό μονόδρομο και τον αντικομμουνισμό, που για 50 χρόνια ήταν "μόδα" και το ..... "καινούργιο, που θα διώξει το παληό (δηλαδή τον κομμουνισμό)", για όσους έχουν καταλάβει καλά τι μηνύματα περνάει ο κάθε τσίπρας από τα μπαλκόνια.
Θα είμαστε ηλίθιοι αν δεν βγάλουμε στον αέρα όλο αυτό το στήσιμο, και πως στην πραγματικότητα πέρασε χειροπέδες σε όλους αυτούς, που κανάκεψε και ξεγέλασε. Αν δεν τους δείξουμε πως η άμεση αιτία της σημερινής τους εξαθλίωσης (που ακόμη δεν έχει ολοκληρωθεί - μάλλον στην αρχή είμαστε) είναι ακριβώς η προηγούμενη εξαγορά τους.
Αλλά ταυτόχρονα, πρέπει να έχουμε τη γνώση, του πόσο δύσκολο ήταν όλο αυτό να παλευτεί από τους κομμουνιστές (αλλά και άλλους αριστερούς-υπάρχουν και τέτοιοι), που μείνανε στις επάλξεις κόντρα σε όλον αυτό τον χαμό.
To τελευταίο, πάρτε το και σαν απολογία-εξήγηση γιατί καμιά φορά γίνομαι οξύς με τις εύκολες κριτικές σε ανθρώπους αλλά και στο Κόμμα, που είπαν όχι σε όλο αυτό. Δεν ήταν εύκολο και πρέπει να τους το αναγνωρίζουμε.


ΥΓ
...και δεν επεκτάθηκα καθόλου στην λειτουργία του καταναλωτισμού σαν μέσου μαζικής εξαγοράς. Δεν ήταν μόνο η ρωσίδα, που πούλαγε το κορμί της για ένα καλτσόν. Νομίζετε, πως ο μέσος ευρωπαίος δεν καταλαβαίνει την σχέση που υπάρχει ανάμεσα στα πνιγμένα μωράκια στη Μεσόγειο και στο i-pad του;
Νομίζετε, πως θα συμφωνούσε να πάει λιγό πιο πίσω το επίπεδο της χρήσιμης και άχρηστης ευμάρειάς του, για να δοθεί προτεραιότητα σε πιο ανθρώπινες ανάγκες; Για να μην πούμε για τις ανάγκες της πάλης για την ανατροπή, που αυτή είναι σήμερα η υπ' αριθ. 1 ανθρώπινη ανάγκη. 
Ο Καπιταλισμός κερδίζει από την καταστροφή της ανθρωπότητας και της Βιοσφαίρας, και θα τα ...καταφέρει, αν συνεχίσουν οι κομμουνιστές, και όσοι άλλοι διατηρούν την αξιοπρέπειά τους, να αυτολογοκρίνονται για να μην φαίνονται "υπερβολικοί".

(Το αρθρο είναι απο σχόλιο του "Σεχτάρ" στο sfyrodrepano)