ΦΟΡΤΣΑ της Γης οι ..."φορτσακισμένοι"

Μια απλή, καθημερινή ιστορία

Η σημερινή μας ιστορία έχει την αρχή της λίγο πίσω στον χρόνο. Κάπου στα τέλη του προηγούμενου αιώνα, τότε που υπουργός άμυνας ήταν ο -παρά λίγο από σπόντα πρωθυπουργός τής χώρας- Άκης Τσοχατζόπουλος. Είναι η εποχή που ο Γιάννης Σμπώκος, προσωπικός φίλος τού Άκη και γενικός διευθυντής εξοπλισμών, καλείται να υλοποιήσει το μεγαλύτερο πενταετές πρόγραμμα εξοπλισμών τής χώρας, αξίας τεσσάρων τρισεκατομμυρίων δραχμών (κάπου δώδεκα δισεκατομμύρια ευρώ).

Το 1998, λοιπόν, ο Σμπώκος υπογράφει την συμφωνία για την αγορά των ρωσσικών αντιαεροπορικών πυραύλων TOR-M1. Λίγες μέρες αργότερα, ο διαβόητος έμπορος όπλων Φουάντ Αλ Ζαγιάντ (σύριος που μένει στην Λευκωσία αλλά έχει πορτογαλική υπηκοότητα) ιδρύει τηνDrumilan International (Hellas), Αντιπροσωπείες Αντισταθμιστικών Ωφελημάτων Ανώνυμη Εμπορική Εταιρεία. Προφανής σκοπός τής εταιρείας είναι να εκμεταλλευτεί τα αντισταθμιστικά οφέλη που έχουν συμφωνηθεί κατά την αγορά των πυραύλων. Σ' αυτή την εταιρεία μεταφέρει η Antey (η εταιρεία που κατασκευάζει τους TOR-M1) 25 εκατομμύρια ευρώ ως αντισταθμιστικά οφέλη.

Στην Drumilan International (Hellas) ο Αλ Ζαγιάντ συμμετέχει στο διοικητικό συμβούλιο ως απλό μέλος, ενώ ως πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος ορίζεται ο Βλάσης Καμπούρογλου. Στα τέλη τού 2004, όταν ξεσπάει το σκάνδαλο των εξοπλισμών, ο Καμπούρογλου καλείται από την επιτροπή τής βουλής, όπου καταθέτει ότι η εταιρεία δεν έχει έσοδα ούτε ένα ευρώ(!) αφού δεν έχει εκδώσει ούτε ένα τιμολόγιο. Αργότερα, κατά την διάρκεια των ανακρίσεων για το σκάνδαλο Τσοχατζόπουλου, ο Καμπούρογλου αναζητείται και πάλι αλλά είναι εξαφανισμένος. Στις 8 Δεκεμβρίου 2012, βρίσκεται νεκρός στο κρεββάτι του, σε ένα ξενοδοχείο τής Τζακάρτας.

Σ' εκείνο το διοικητικό συμβούλιο, πλην του Αλ Ζαγιάντ και του Καμπούρογλου, συμμετείχε και ο δικηγόρος Δημήτριος Ν. Διακόπουλος, ως αντιπρόεδρος (κρατείστε αυτό το όνομα). Κατά την περίοδο1995-1997, ο Δημήτριος Ν. Διακόπουλος είχε διατελέσει σύμβουλος του εκάστοτε υφυπουργού ανάπτυξης αρμοδίου επί θεμάτων ιδιωτικοποιήσεων. Μεταξύ των άλλων, από εκείνη την υφυπουργική καρέκλα είχε περάσει και ο Γιώργος Ανωμερίτης, ο σημερινός πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του Οργανισμού Λιμένος Πειραιώς. Λίγα χρόνια αργότερα, ο τότε υφυπουργός θα ξανασυναντούσε τον Διακόπουλο υπό διαφορετικές συνθήκες.


Πάμε ακόμη πιο πίσω στον χρόνο, στο "βρόμικο '89". Παρ' ότι το ΠαΣοΚ είναι εξουθενωμένο, η Νέα Δημοκρατία δεν μπορεί να κερδίσει την απόλυτη πλειοψηφία στην βουλή (χάρη στον εκλογικό νόμο τού Κουτσόγιωργα). Μεσολαβούν δυο κυβερνήσεις συνεργασίας (Τζαννετάκη και Ζολώτα), πριν καταφέρει ο Μητσοτάκης να γίνει πρωθυπουργός. Κατά το χρονικό διάστημα των κυβερνήσεων συνεργασίας, προσλαμβάνεται ως σύμβουλος του γενικού διευθυντή τού ΟΤΕ ο νεαρώτατος (γεν. 1963) απόφοιτος της νομικής Γιώργος Μυλωνογιάννης (κρατείστε και αυτό το όνομα).

Ο Μυλωνογιάννης έχει τελειώσει και το νομικό και το οικονομικό τμήμα της νομικής. Την περίοδο που ο Μυλωνογιάννης ήταν σύμβουλος στον ΟΤΕ, υπεγράφησαν οι δυο συμβάσεις του οργανισμού με την Ζήμενς και την Ίντρακομ για την προμήθεια 470.000 ψηφιακών παροχών αντί 31,5 δισ. δραχμών, αντίτιμο που τότε θεωρήθηκε υπερβολικό. Οι συμβάσεις αυτές μπήκαν στο μικροσκόπιο της εισαγγελικής έρευνας αλλά, τελικά, η έρευνα αυτή κατέληξε στο αρχείο.

Όταν, τελικά, ο Μητσοτάκης σχηματίζει κυβέρνηση, ο Μυλωνογιάννης προσλαμβάνεται ως σύμβουλος επενδύσεων του πρωθυπουργού. Εκεί γνωρίζεται με έναν άλλον σύμβουλο του πρωθυπουργού, επί θεμάτων διοικητικού δικαίου. Το όνομα εκείνου του συμβούλου ήταν Θεόδωρος Φορτσάκης και είμαι σίγουρος ότι δεν σας είναι άγνωστο.

Το 1992, ο Μυλωνογιάννης γίνεται δικηγόρος. Έχει κάνει πλέον τις απαιτούμενες γνωριμίες και μπορεί να σταδιοδρομήσει στον κλάδο όταν ο Μητσοτάκης χάνει την εξουσία. Τα καταφέρνει. Όταν η Cosco κάνει απόβαση στο λιμάνι του Πειραιά, ο Μυλωνογιάννης γίνεται νομικός της σύμβουλος.

Καθώς τα χρόνια περνούν, οι δρόμοι των Φορτσάκη, Διακόπουλου και Μυλωνογιάννη μοιραία διασταυρώνονται. Το 2009 ιδρύουν την νομική φίρμα "Φορτσάκης, Διακόπουλος, Μυλωνογιάννης και Συνεργάτες (FDMA Law Firm)". Αν και η "κρίση" βρίσκεται ήδη επί θύραις, η ιδέα είναι εξαιρετική: με την εμπειρία και -κυρίως- τις γνωριμίες που υπάρχουν από την μια και με το αμόκ των κυβερνήσεων για ιδιωτικοποιήσεις από την άλλη, οι δουλειές προμηνύονται και πολλές και καλές.

Πράγματι, η εταιρεία προοδεύει ταχύτατα. Για παράδειγμα, η γνωριμία Διακόπουλου-Ανωμερίτη δεν πάει στράφι, αφού η FDMA αναλαμβάνει νομικός σύμβουλος της Cosco, σημειώνοντας επιτυχίες στις διεκδικήσεις της έναντι του ΟΛΠ. Επίσης, η πείρα των εταίρων από την θητεία τους ως κυβερνητικών συμβούλων αξιοποιείται τόσο ώστε η FDMA όχι μόνο να καμαρώνει ότι προσφέρει υπηρεσίες επί θεμάτων δημοσίων συμβάσεων και αμυντικών προμηθειών αλλά να εκδίδει και έντυπο με τον τίτλο... "defence"(!) Τελευταία "μεγάλη" επιτυχία τής FDMA αποτελεί η συμβολή της (πάντοτε ως νομικού συμβούλου) στο ξεπούλημα του Ελληνικού (περισσότερες λεπτομέρειες στο κείμενο "Πάει και το Ελληνικό...") αντί πινακίου φακής.

Στο μεταξύ, ο Θεόδωρος Φορτσάκης έγινε πρύτανης στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Αν και η θητεία του άρχισε μόλις την 1η του περασμένου Σεπτέμβρη, έχει ήδη σημειώσει τόσο μεγάλη "επιτυχία" ώστε ο Πάγκαλος πρόλαβε ήδη και τον πρότεινε ως υποψήφιο... πρόεδρο της δημοκρατίας (!!)


Γιατί τα σκαλίζω όλα τούτα σήμερα; Μα επειδή κατασυμπάθησα τον καθηγητή Θεόδωρο Φορτσάκη, όταν τον είδα να κουνάει το δάχτυλο στα "θρασίμια" (το τι μ' αρέσει να μου κουνάνε το δάχτυλο στην μούρη, δεν λέγεται!) που τόλμησαν να τον σπρώξουν κιόλας. Σκέφτηκα, λοιπόν, ότι καλό είναι να ξέρουμε δυο-τρία πραγματάκια γι' αυτόν. Κι όπως καταλαβαίνετε, δεν τελειώσαμε ακόμη μαζί του.

αναδημοσίευση απο teddygr.blogspot