Μικρές Αστικές Νίκες

Απο τον "Τοτέμ "**

Είχαμε μαζευτεί, χτες προχτές, όλοι μαζί στο γκρουπ για να βγάλουμε ένα πρόγραμμα τί θα παίξουμε στο live της Παρασκευής (Rebellion Connexion & PsyClinic στο Bums), και επειδή τυγχάνει εκτός του "υποτιθέμενοι χιπ-χοπερς/ράπερζ/ντιτζέηζ" να είμαστε και πολιτικά ζώα, καταλήξαμε να συζητάμε 2 ώρες και βάλε για την υπόθεση του Νίκου Ρωμανού. Πολλές οι απόψεις, διχασμένες, αρκετές φορές εξελίσσονταν κατά τη διάρκεια της εκφοράς τους, λες και εμείς οι ίδιοι δεν ήμασταν κατασταλαγμένοι για το πως θα έπρεπε να νιώθουμε για το συγκεκριμένο θέμα. Πιστεύω βγήκαν ορισμένα χρήσιμα συμπεράσματα όμως, και θα κάνω τον κόπο να τα εκθέσω εδώ, στη σειρά, προσπαθώντας να καταλήξω κάπου, μήπως κάνετε κι εσείς με τη σειρά σας τον κόπο να τα διαβάσετε.

1. Οι αποστάσεις από οποιαδήποτε άλλη, πέραν της ηθικής, υπόσταση του αγώνα μέσω της απεργίας πείνας του Ρωμανού, είναι όχι μόνο θεμιτή, αλλά και επιβεβλημένη όταν στοιχειοθετείται από ιδεολογικά καταρτισμένα πολιτικά επιχειρήματα.
Μόνο και μόνο η ανάγνωση των ανακοινώσεων του παλικαριού, ή η ακρόαση της απομαγνητοφωνημένης ομιλίας του, εκθέτουν τα τεράστια κενά λογικής ανάμεσα σε πράξη και σκέψη/λόγο. Και αν η γεφύρωση αυτών των κενών μπορεί να δικαιολογηθεί με το απλοϊκό "χρησιμοποιούμε όλα τα μέσα για να πετύχουμε το στόχο μας", αυτό δεν αναιρεί τα σαθρά ιδεολογικά θεμέλια πάνω στα οποία στηρίζεται αυτή η γεφύρωση. Το "μπορείς να χρησιμοποιήσεις τα εργαστήρια, μπλα μπλα μπλά, διαπραγμάτευση, να παίξω μπάλα, να μου πούνε θα σε πηγαίνουμε εμείς, να τους πω να μπαίνουν τα ΕΚΑΜ στο εργαστήριο και να φωνάζουν όλοι κάτω και να περιμένουν από πάνω μου μπάστακες 2 ώρες, ντάξ' θά'χει πλάκα" κλπ.

2. Η συσπείρωση που επιτεύχθηκε ήταν ουσίας ή τύποις;Στους "αναρχικούς" κύκλους, η απεργία πείνας του παλικαριού για 2-3 μέρες ήρθε 2η στα #hashtags πίσω από το #iptamenoi_anarxikoi. Οι δικηγόροι που τον υπερασπίστηκαν ή τον συμβούλευαν εκ του μακρόθεν θύμιζαν περισσότερο διαπραγματευτές για εργολαβίες παρά συναγωνιστές. Οι ΣΥΡΙΖέοι που τον στήριζαν στο αστικό σκηνικό (τους οποίους ανοιχτά έφτυσε και νομίζαν ότι έβρεχε) δεν θα μπορούσαν να απέχουν από αυτόν περισσότερο ιδεολογικά. Η κυβέρνηση έπαιξε στην πλάτη του το παιχνίδι των εκλογών, πετώντας έναν ιπτάμενο (όχι αναρχικό) για υποψήφιο πρόεδρο της δημοκρατίας, με την ελπίδα να γίνει η στραβή και να πεθάνει το παλικάρι, να γίνουν μπάχαλα για καμιά βδομάδα στο κέντρο της Αθήνας, να οδηγήσουν αυτά τα μπάχαλα (όπως πάντα) σε συντηριτικοποίηση της ψήφου και να ξαναβγεί καβάλα. Μιχελογιαννάκηδες κ.ο.κ.
"Εσύ γιατί είπες ότι τον στηρίζεις;" θα με ρωτήσετε. "Έχω πάνω από 20 μηνύσεις από εργοδότες γιατί πήγα να στηρίξω συναδέλφους σε εργατικές διαφορές, στον επόπτη εργασίας κλπ" θα σας πω, και θα συμπληρώσω, "σε αυτούς τους 20φεύγα συνάδελφους, οι μισοί ήταν εργοδοτικοί, 4-5 ήταν δεξιοί, 3-4 με βρίζουνε από το πρωΐ μέχρι το βράδυ γιατί κάνω απεργίες και είναι ψηλά τα μεροκάματα, και μόνο 2 από αυτούς πραγματικά άξιζαν ιδεολογικά τη συμπαράστασή μου". Ο,τιδήποτε σκατά και να κουβαλάει ο οποιοσδήποτε εργάτης μέσα στο κρανίο του, το μεροκάματο που δικαιούται, είμαι ταξικά υποχρεωμένος να αγωνιστώ για να το πάρει. Είναι καλωδιωμένη έτσι η ηθική μου.

Με αυτό στην άκρη, και του παλικαριού άμα του πούνε ότι ένας ΚΚΕς τον υπερασπιζότανε, δεν πιστεύω να χεστεί κι απ'τη χαρά του.

Συμπερασματικά, όταν οι Χαλυβουργοί έκαναν 9 μήνες απεργία, βγήκαν μαζί συσπειρωμένοι και ηθικά νικητές, παρόλο που η κρατική καταστολή κατάφερε να ανοίξει το εργοστάσιο, έστω νύχτα και στη ζούλα. Και 20 χρόνια άμα περάσουν, οποιοσδήποτε από τους απεργούς Χαλυβουργούς (όχι τα τσιράκια του Μάνεση, αυτούς που ήταν συνειδητά στον αγώνα) κι αν βρεθεί με κάποιον από τους συναγωνιστές του στον δρόμο, ξέρει και εμπιστεύεται ποιον έχει δίπλα του. Άμα προσπαθήσουμε να το εφαρμόσουμε αυτό στην απεργία πείνας του παλικαριού, εμένα πρέπει να με βάλεις να εμπιστευτώ τον Μιχελογιαννάκη και τον Kooz να φυλάξει περιφρούρηση στην επόμενη απεργία με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου.
Δεν είναι αστείο. Είναι επικίνδυνο.

....με τα κιτρινα στον κυκλο 

3. Επαλέ-Επαλέ, βάλε ένα μπρασελέ,  να πηγαίνεις στο ΤΕΙ και να γυρίζεις κυριλέ.

Κατ'αρχάς, προσπαθώντας να δικαιολογήσω την συμμετοχή "μου" στην απόφαση για την τροποποίηση του νόμου, να σημειώσω ότι σε περίπτωση που η τροποποίηση δεν περνούσε με ευθύνη "μου" γιατί δεν ήταν κατάλληλα στηριγμένη με τα απαραίτητα πολιτικά ικριώματα, και πάθαινε το παλικάρι καμιά ζημιά ή πέθαινε, η πολιτική ζημιά θα ήταν υπερπολλαπλάσια από αυτή που θα έχω τώρα. Αυτό δεν σημαίνει ότι η ευθύνη για αυτό το μπάχαλο δεν με βαραίνει και εμένα (αναλογικά λιγότερο, ίσως, αλλά με βαραίνει)
Μέσα στην τραγική ειρωνεία, λοιπόν, του πανηγυρισμού για την "νίκη", δηλαδή την υπερψήφιση της τροποποίησης του νόμου, η πολιτική ήττα που παθαίνει το παλικάρι, και όσοι τον στήριξαν στον αγώνα του γενικότερα, αγγίζει τα όρια του πανολεθρίαμβου.
α. Παγκόσμια πρωτοτυπία: Επέκταση του συστήματος ηλεκτρονικής παρακολούθησης self-proclaimed "πολιτικών κρατουμένων" με πρωτοβουλία του αντιεξουσιαστικού χώρου! (NTOINK!)
β. Σε οποιαδήποτε άλλη υπόθεση, η οποία δεν θα ήταν "ζήτημα ζωής και θανάτου", μια τροποποίηση νόμου που θα θέσπιζε την λειτουργιά "βραχιολιού παρακολούθησης" θα καθιστούσε παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων; Δεν ξέρω, μπρε. Ερώτηση κάνω.
γ. Η ήττα είναι πολύπλευρη και προέρχεται από παντού. Σε περίπτωση που το παλικάρι την κάνει Λούης και μην τον είδατε, συνέβαλε στην απόδρασή του το σύνολο του υπόλοιπου πολιτικού κόσμου πλην της κυβερνήσεως. Σε περίπτωση που το παλικάρι δεν την κάνει Λούης και ολοκληρώσει τις σπουδές του, η κυβέρνηση (και μόνο, έτσι θα προβληθεί) συνέβαλε στην "επανένταξη" ενός εν δυνάμει επικίνδυνου κακοποιού και την αφομοίωσή του από το σύστημα.

Μήπως βλέπετε κι εσείς κανένα λόγο να κοπάσουν λίγο τα πανηγύρια;
No, just me? Okay, then...

4. Κι εμείς που θέλουμε να χαρούμε; Βρες μας κάτι...Δεν υπάρχουν πολλά. Με την ευκαιρία της παύσης της απεργίας πείνας του παλικαριού, σε ένα από τα σπάνια σοβαρά πολιτικά σχόλια που έχει κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ στην σύντομη και γελοία ύπαρξή του, κάνει λόγο για "νίκη της δημοκρατίας και του κοινοβουλευτισμού". Σοβαρά, το διάβασα στο site του βλαμμένου του γκόμενου της νομαρχίδως. Που άμα του το πούνε ότι επειδή σταμάτησε την απεργία πείνας νίκησε ο κοινοβουλευτισμός, θα την ξαναξεκινήσει! Οπότε δεν ξέρω να σας προτείνω κάτι για να χαρείτε.
Εγώ προσωπικά, θα χαρώ για το μπέηκον, τις ομελέτες, τα δρακουλίνια, και τα τέσσερα πακέτα ζελεδάκια που θα φάει το παλικάρι. Ή μάλλον που "θα ήθελα να φάει", για να είμαι ειλικρινής, αφού προβάλω την δικιά μου λαιμαργία σε αυτόν.
Να χαρείτε που θα φάει. Που θα γίνει καλά, με το καλό.
Και περαστικά του να του πείτε.
Κάτι άλλο δεν έχω,
και ούτε και με νοιάζει να βρω...

**σημ.Ιστολογιου :  ο "Τοτέμ"  ειναι νεος ανεργος κομμουνιστής μεταλλεργάτης και Ράππερ (φιλος του Παύλου Φύσσα)  .Εναντιον του εκκρεμουν 140+ μηνυσεις και δικες μεγαλοεργολαβων του χωρου αλλα και της πολιτειας των Αστων με πιο προσφατη αυτη που τον φιλοδώρησε με 12 μηνες .Διωκεται (οπως και κοντα 2500 ΠΑΜιτες πανελλαδικα ) για την συνδικαλιστικη του δραση και τους αγωνες του στο ταξικο εργατικο κινημα .

Μεταλλεργάτης : συνάδελφος δλδ του Χρήστου Ανεστιάδη (τελευταίου πεσόντα )