Συνολικές προβολές σελίδας

Translate

Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2020

ΟΙ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ ΤΟΥ Ε.Α.Μ.





 Σιγά-σιγά, ερασιτεχνικά θάλεγα μια και ιστορικός δεν είμαι, φωτίζονται και για μένα αυτές οι ιστορίες. Νάναι καλά και το Ιστορικό Τμήμα της ΚΕ του ΚΚΕ. Εχουν κάνει σπουδαία δουλειά και οι επεξεργασίες τους έρχονται και "κουμπώνουν" με τις προσωπικές και οικογενειακές μου εμπειρίες, καθώς και τον στενό κύκλο των συντοπιτών μου.

Το ΕΑΜ ιδρύθηκε με πρωτοβουλία του ΚΚΕ σαν Λαϊκό Μέτωπο αλλά στην πράξη γρήγορα διαμορφώθηκε και λειτούργησε βασικά σαν κοινωνικό μέτωπο, Κοινωνική Συμμαχία, όπως επιβεβαιώνεται και από την ανάρτηση εδώ. Η ίδια η ζωή από τότε έδειχνε πως το "εθνικό" μόνο μέσα από το "ταξικό" πια μπορούσε να βρεί τη λύση του.
Με ποιανούς μπορούσες τότε να κάνεις "συμμαχία"; Με αυτουνούς, που την κοπανήσανε στα Κάϊρα, η με τους εγχώριους αντιπροσώπους τους, που κατά 90% ήντουσαν μαυραγορίτες, δοσίλογοι και ταγματασφαλήτες; Οι κρούσεις έγιναν, τα αστικά κόμματα μας γύρισαν την πλάτη κι εμείς βρήκαμε κάτι αστικά κομματίδια να τα βάλουμε στην μόστρα για να μοιάζει με Λαϊκό Μέτωπο, ενώ δεν μπορούσε. Καλή κίνηση ήταν κι αυτή, έστω κι έτσι να τους προκαλείς σύγχυση, αρκεί ...να μην πέφτεις εσύ ο ίδιος θύμα της ίδιας σύγχυσης!
Συμμαχία πραγματική και ουσιαστική μόνο με τους λιμοκτονούντες εργάτες των αστικών κέντρων και με τους χωργιάτες, που ήταν δεμένοι με τις πεζούλες τους, μπορούσες να κάνεις, άντε και με καμπόσους παπάδες, που ζούσαν η αφουγκράζουνταν τα πάθη του ποιμνίου τους. Δηλαδή με το ~80% του πληθυσμού .... Από τον υπόλοιπο αστικό κόσμο, μπορούσες να πάρεις μόνο τους λίγους, που είχαν κοινωνική συνείδηση και αξιοπρέπεια. Οι δίβουλοι μόνο θα σε υπονόμευαν...
...όπως κι έγινε!

Ο απλός κόσμος, χρείας ποιούσης, γρήγορα έρριξε στα σκουπίδια την αστική-μοναρχοφασιστική προπαγάνδα και προσέγγισε το ΚΚΕ. Ο μισός και βάλε λαϊκός κόσμος τότε, λέγαν "το Κόμμα" και κάνανε το σταυρό τους. Μάλλον βόηθαγε, που ήταν και αμόρφωτοι (μάστιζε τότε η αγραμματοσύνη) άρα αγνοί και δεν τους είχαν κάνει το μυαλό κουρκούτι με τις "θεωρίες" τους οι διάφοροι ταξικά αμφιταλαντευόμενοι, που και τότε το παίζαν "αριστεροί" και "κομμουνιστές". Πιστεύανε σε αυτά, που βλέπανε και όχι στους "καλαμαράδες" και την "αφρόκρεμα", που ήταν κώλος-και-βρακί με τους κατακτητές.
Αλλά ο άλλος μισός, και κύρια στις πόλεις, ανώτεροι υπάλληλοι, αριστοκρατία, επιχειρηματίες και διαννοούμενοι, όσοι από αυτούς προσέγγισαν το ΕΑΜ, "με τις καμπάνες", όπως γλαφυρά είπε ο (μέγας αγκιτάτορας) Ν.Ζ., ήταν διαβρωμένοι από την αστική ιδεολογία και επιρρεπείς στον οπορτουνισμό και τον συμβιβασμό. Και δυστυχώς δεν βρήκαν καμιά καθοδηγητική βοήθεια σε αυτό από τον κομματικό μηχανισμό, την καθοδήγηση, που ήταν εγκλωβισμένη σε μιαν ατελή, και ήδη τότε ξεπερασμένη από τα γεγονότα, γραμμή για τα λαϊκά μέτωπα. Παρόλο, που η ίδια η Γ' Διεθνής, με την αυτοδιάλυσή της, μετέθεσε ρητά τις ευθύνες της στα ίδια τα κόμματα-μέλη της μέχρι τότε. Είχαν και τυπικό δικαίωμα να διορθώσουν την γραμμή αυτή σύμφωνα με την συγκεκριμμένη πραγματικότητα, που αντιμετώπιζαν, και όχι να την διατηρούν σαν "τυφλοσούρτη".

Αυτό ήταν πολύ χαρακτηριστικό στην πατρίδα μου, την Καλαμάτα, που τότε ήταν σχετικά ανεπτυγμένο αστικό βιομηχανικό κέντρο, και είχε αξιόλογη αστική τάξη. Η επιρροή του οπορτουνισμού στις κομματικές δυνάμεις μέσα στην πόλη ήταν εμφανής από τότε, αν και τότε λίγοι μπορούσαν να το δουν αυτό. Λένε, πως και η διαφυγή των δοσιλόγων της πόλης από τον σιδηροδρομικό σταθμό προς τον Μελιγαλά καθόλου "τυχαία", η ..."φιάσκο"(!), όπως λένε τα ΜΜΕ σήμερα καληώρα με τον Παππά, δεν ήταν. Είχαν τις συμβιβαστικές αυταπάτες τους, που δυστυχώς πυροδότησαν την δοσιλογική "αντίσταση" του Μελιγαλά. Το λιντσάρισμα των ίδιων αυτών δοσιλόγων νύχτα στην πλατεία από τον Λαό, όταν ο ΕΛΑΣ τους ξανάφερε δέσμιους πια στην Καλαμάτα, σε χτυπητή αντίθεση με την "χαλαρότητα", που επέτρεψε την διαφυγή τους, δείχνει τις διαφορές, που υπέφωσκαν μέσα στην Κοινωνική Συμμαχία του ΕΑΜ, που η ηγεσία του και το Κόμμα επέμεναν να την λειτουργούν από τα πάνω σαν Λαϊκό Μέτωπο. Για την ιστορία, μέχρι σήμερα έφτασαν τα απομεινάρια της επιρροής του οπορτουνισμού στην Καλαμάτα, ενώ στην περίοδο μετά το αντάρτικο και στην Χούντα-Μεταπολίτευση κυριαρχούσαν στην πόλη οι ΕΔΑ-ίτες, το "Κ"Κεσ μετά και ο Συνασπισμός αργότερα.
Το ΕΑΜ ήταν μια συμμαχία, που η νομοτέλεια την έκανε "Κοινωνική Συμμαχία" και ο υποκειμενικός παράγοντας την λειτούργησε μέχρι το τέλος σαν "Λαϊκό Μέτωπο".

Σεχτάρ ο Τρομερός 







95 σχόλια:

  1. Σιγά-σιγά, ερασιτεχνικά θάλεγα μια και ιστορικός δεν είμαι, φωτίζονται και για μένα αυτές οι ιστορίες. Νάναι καλά και το Ιστορικό Τμήμα της ΚΕ του ΚΚΕ. Εχουν κάνει σπουδαία δουλειά και οι επεξεργασίες τους έρχονται και "κουμπώνουν" με τις προσωπικές και οικογενειακές μου εμπειρίες, καθώς και τον στενό κύκλο των συντοπιτών μου.......Απόλυτα σωστός. Το ιστορικό τμήμα της Κ.Ε όπως διαμορφώθηκε μετά το 1991... στην πορεία αποκατάστασης των επαναστατικών χαρακτηριστικών του κόμματος. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Με ποιανούς μπορούσες τότε να κάνεις "συμμαχία"; Με αυτουνούς, που την κοπανήσανε στα Κάϊρα, η με τους εγχώριους αντιπροσώπους τους, που κατά 90% ήντουσαν μαυραγορίτες, δοσίλογοι και ταγματασφαλήτες; Οι κρούσεις έγιναν, τα αστικά κόμματα μας γύρισαν την πλάτη κι εμείς βρήκαμε κάτι αστικά κομματίδια να τα βάλουμε στην μόστρα για να μοιάζει με Λαϊκό Μέτωπο, ενώ δεν μπορούσε. Καλή κίνηση ήταν κι αυτή, έστω κι έτσι να τους προκαλείς σύγχυση, αρκεί ...να μην πέφτεις εσύ ο ίδιος θύμα της ίδιας σύγχυσης! ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Συμμαχία πραγματική και ουσιαστική μόνο με τους λιμοκτονούντες εργάτες των αστικών κέντρων και με τους χωργιάτες, που ήταν δεμένοι με τις πεζούλες τους, μπορούσες να κάνεις, άντε και με καμπόσους παπάδες, που ζούσαν η αφουγκράζουνταν τα πάθη του ποιμνίου τους. Δηλαδή με το ~80% του πληθυσμού .... Από τον υπόλοιπο αστικό κόσμο, μπορούσες να πάρεις μόνο τους λίγους, που είχαν κοινωνική συνείδηση και αξιοπρέπεια. Οι δίβουλοι μόνο θα σε υπονόμευαν...
    ...όπως κι έγινε!....... Και έτσι μπορούσες να κάνεις οτιδήποτε ΕΛΙΓΜΟ ήθελες ΛΙΒΑΝΟ ΚΑΖΕΡΤΑ κ.α δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα. ΚΑΝΕΝΑ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αλλά ο άλλος μισός, και κύρια στις πόλεις, ανώτεροι υπάλληλοι, αριστοκρατία, επιχειρηματίες και διαννοούμενοι, όσοι από αυτούς προσέγγισαν το ΕΑΜ, "με τις καμπάνες", όπως γλαφυρά είπε ο (μέγας αγκιτάτορας) Ν.Ζ., ήταν διαβρωμένοι από την αστική ιδεολογία και επιρρεπείς στον οπορτουνισμό και τον συμβιβασμό. Και δυστυχώς δεν βρήκαν καμιά καθοδηγητική βοήθεια σε αυτό από τον κομματικό μηχανισμό, την καθοδήγηση, που ήταν εγκλωβισμένη σε μιαν ατελή, και ήδη τότε ξεπερασμένη από τα γεγονότα, γραμμή για τα λαϊκά μέτωπα. Παρόλο, που η ίδια η Γ' Διεθνής, με την αυτοδιάλυσή της, μετέθεσε ρητά τις ευθύνες της στα ίδια τα κόμματα-μέλη της μέχρι τότε. Είχαν και τυπικό δικαίωμα να διορθώσουν την γραμμή αυτή σύμφωνα με την συγκεκριμμένη πραγματικότητα, που αντιμετώπιζαν, και όχι να την διατηρούν σαν "τυφλοσούρτη"........Ηταν όλα τσιμενταρισμένα έτοιμα ΕΥΡΩΚΟΜΟΥΝΙΣΤΙΚΑ. Είχαν διαβρωθεί τα πάντα απο την 5η Φάλαγγα. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Το ΕΑΜ ήταν μια συμμαχία, που η νομοτέλεια την έκανε "Κοινωνική Συμμαχία" και ο υποκειμενικός παράγοντας την λειτούργησε μέχρι το τέλος σαν "Λαϊκό Μέτωπο"...... Τα είπες όλα.. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Στρατάρχη, νομίζω πως η φωτό ανήκει στον ΔΣΕ και όχι στον ΕΛΑΣ, όπως δείχνει και το σηματάκι επάνω δεξιά. Βέβαια, προσωπική γνώμη, οι ίδιες αυταπάτες (πίεση για "ομαλές δημοκρατικές εξελίξεις") επιβίωναν και στον ΔΣΕ, αν και πολύ πιο εξασθενημένες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γι αυτο την επελεξα Ηλια για να αφνει η διαφορα εξ αλλου θεωρω τον ΔΣΕ το φαρμακο μας που απεδωσε απο το 93 και μετα

      Διαγραφή
    2. Πολύ πολύ σωστά. Αυτό ήταν το φάρμακο που ...διαφωνώντας λίγο με τον Σεχτάρ εξακολουθώ να πιστεύω πως χωρίς τον ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ δεν θα υπήρχε. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
  7. Αυτό ήταν πολύ χαρακτηριστικό στην πατρίδα μου, την Καλαμάτα, που τότε ήταν σχετικά ανεπτυγμένο αστικό βιομηχανικό κέντρο, και είχε αξιόλογη αστική τάξη. Η επιρροή του οπορτουνισμού στις κομματικές δυνάμεις μέσα στην πόλη ήταν εμφανής από τότε, αν και τότε λίγοι μπορούσαν να το δουν αυτό........ Εδω θα κάνω μία ιστορική αναδρομή για να εξηγήσω γιατί είχε δύναμη ο οπορτουνισμός παντού και όχι μόνο στην πατρίδα σου. Το 1918 φτιάχτηκε το Σ.Ε.Κ.Ε και μπήκε στην προδοτική 2η διεθνή. Υπήρχε και η 2.5...του Κάουτσκι.. Το 1920 με Λιγδόπουλο Δημητράτο κ.α έγινε η σύνδεση με την 3η Διεθνή. Το 1922..πέρασε ξανά με τον οπορτουνισμό. Διορθώθηκε ξανά το 1930 στην Λάρισα και έπεσε ξανά στον οπορτουνισμό το 1934 και έφτασε μέχρι το 1996 με διάλειμμα το 1953 1954... Αρα τι άλλο μπορούσε να συμβαίνει Σεχτάρ εκτός απο οπορτουνισμό... ΑΥΤΑ.... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αυτό ήταν πολύ χαρακτηριστικό στην πατρίδα μου, την Καλαμάτα, που τότε ήταν σχετικά ανεπτυγμένο αστικό βιομηχανικό κέντρο, και είχε αξιόλογη αστική τάξη..... ΩΧ... πως έγινε αυτό... Αφού είμαστε ...αποικία...... σε ...εξάρτηση... Τι δεν καταλαβαίνω... Θα μας το εξηγήσουν οι Μανιαδάκηδες... ΟΥΦΦΦΦ..... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Σοβαρότατη προσέγγιση.
    Διεισδυτική σκέψη με προσοχή σε πτυχές της ιστορίας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. https://gkagkarin.blogspot.com/2020/10/blog-post_155.html ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. https://gkagkarin.blogspot.com/2020/10/blog-post_155.html ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. https://www.rizospastis.gr/story.do?id=3637050 Σεχτάρ το μόνο που βρήκα είναι αυτό. Αν έχεις καμία παραπομπή η ένα δικό σου λίγο αναλυτικό σχόλιο για την συντρόφισσα θα σου χρωστάω μεγάλη χάρη. Ευχαριστώ προκαταβολικά. Πάντως όποιος μένει πιστός στο ΚΚΕ μένει στην αφάνεια η διαστρεβλώνεται. Αυτός όμως είναι και ο τίτλος τιμής. ΒΕΝΣΕΡΕΜΟΣ.. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πάνο, υπάρχουν κι άλλα τέτοια, δωρεές της Ορσας, στον "Ρ". Σου απάντησα σχετικά με τη δική μου εμπειρία στο προηγούμενο ποστ, εκεί, που με ρώτησες. Αλλες παραπομπές τούτη την ώρα δεν έχω. Με δύναμη!

      Διαγραφή
    2. Ευχαριστώ Σεχτάρ να είσαι καλά. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
  13. https://gkagkarin.blogspot.com/2020/10/blog-post_688.html Οι Οπορτουνιστικές παπάτζες απογειώνονται. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. https://gkagkarin.blogspot.com/2020/10/80-28-1940.html ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Χωρίς άλλο σχόλιο:
    https://www.rizospastis.gr/story.do?id=5689054

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. https://atexnos.gr/%CE%B7-%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%B7-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-1945-%CF%83%CF%84%CE%B7/ Χωρίς να θέλω να έρθω σε αντιπαράθεση με τον TRASH τον οποίο σέβομαι και εκτιμώ άσχετα με τις διαφωνίες μας το αφήνω εδώ για προβληματισμό. Το μόνο που θα συμπληρώσω είναι πως η εξουσία έπρεπε να διεκδικηθεί τον ΟΚΤΩΒΡΗ ΤΟΥ 1944 την ώρα που αποχωρούσαν οι Γερμανοί. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    2. "Οι δυνάμεις που συμμετείχαν στο ΕΑΜ εξέφραζαν διαφορετικά συμφέροντα. Εκτός από το ΚΚΕ, συμμετείχαν και δυνάμεις σοσιαλδημοκρατικές, φιλελεύθερες, γενικά αστικής πολιτικής κατεύθυνσης. Επρεπε να θεωρηθεί βέβαιο ότι δεν ήταν δυνατό η εργατική τάξη να βαδίσει μαζί τους σε όλες τις φάσεις της πάλης, πολύ περισσότερο όσο πλησίαζε το τέλος της Κατοχής."

      "Δεν μπόρεσε, ωστόσο, να διαμορφώσει τη στρατηγική που θα οδηγούσε προς την επαναστατική επίλυση του προβλήματος της πολιτικής εξουσίας. Υπέταξε την πάλη γι' αυτήν στις εθνικοαπελευθερωτικές επιδιώξεις και τότε ακόμη που οι συνθήκες επέβαλλαν, ιδίως μετά το 1943, να θέσει το ζήτημα της κατάκτησης της εξουσίας ως αποτελέσματος της αντιστασιακής πάλης και επάθλου του λαϊκού αγώνα."

      Διαγραφή
    3. Πρώτα απ' όλα, δεν εκτίμησε σωστά τη σύμπλεξη του κοινωνικοταξικού περιεχομένου της λαϊκής πάλης με το εθνικοαπελευθερωτικό.

      Το ΕΑΜ ήταν μια συμμαχία, που η νομοτέλεια την έκανε "Κοινωνική Συμμαχία" και ο υποκειμενικός παράγοντας την λειτούργησε μέχρι το τέλος σαν "Λαϊκό Μέτωπο".

      Διαγραφή
    4. Χρειαζόταν ΕΑΜ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ διαφορετικών ανθρώπων και όχι κομμάτων που θα έκανε ότι ΕΛΙΓΜΟΥΣ ήθελε με την Αστική Τάξη και τους Αγγλους συμμάχους της και τον ΟΚΤΩΒΡΗ του 1944 ΘΑ ΔΙΕΚΔΙΚΟΎΣΕ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΊΑ. Δεν θα υπήρχε εμπόδιο γιατί δεν θα υπήρχαν ...κόμματα.... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    5. Δε χρειαζόταν, Πάνο, να "διεκδικήσει" την εξουσία.
      ΤΗΝ ΕΙΧΕ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ!
      Τον Σεπτέμβρη του '44 η εξουσία των αστών στην Ελλάδα ήταν οι κατοχικές δυνάμεις, Γερμανοί και ταγματαλήτες, και ΨΥΧΟΡΡΑΓΟΥΣΕ!
      Οι Γερμανοί φεύγανε για να γλυτώσουν από τον Κόκκινο Στρατό, και οι ταγματαλήτες λουφάζανε η ...πέφταν στα πηγάδια.
      Μόνη εξουσία απέμενε το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ.
      Επρεπε να ανακοινώσουν ότι η χώρα μπορεί πια να απελευθερωθεί μόνη της, η ΠΕΕΑ να ειδοποιήσει την "Κυβέρνηση" του Καϊρου, πως η αποστολή της έληξε (έτσι κι αλλιώς μια ...διακομματική επιτροπή ήταν, δεν είχε καμιά αντιπροσωπευτική νομιμοποίηση - η ΠΕΕΑ ήταν ψηφισμένη από 2 εκατ. κόσμο), να προκηρύξει αμέσως εκλογές και την υπεράσπιση της Πατρίδας και την εκκαθάριση από τις κατοχικές φρουρές να αναλάβει ο ΕΛΑΣ ακηδεμόνευτος πλέον από ΣΜΑ. Οι εγγλέζοι να ειδοποιηθούν πως ...δεν τους χρειαζόμαστε πια, και τυχόν παρουσία τους στην Ελλάδα θα θεωρηθεί αδικαιολόγητη και θα αντιμετωπιστεί σαν εχθρική εισβολή. Να πάνε να πολεμήσουν στο μέτωπο. Ο ελληνικός Λαός είχε ήδη πολεμήσει αρκετά.
      Τι θα συνέβαινε;
      Οι εγγλέζοι θα έπρεπε να κάνουν κανονική απόβαση σε εχθρικό έδαφος. Δεν τους έφταναν ούτε διακόσιες χιλιάδες στρατός. Και κυρίως, θα έπρεπε να δικαιολογήσουν στο εσωτερικό τους την ιμπεριαλιστική επέμβαση, την ώρα, που τα εγγλεζάκια ματώναν στην Γαλλία.
      Θα νικάγαμε;
      Δεν είναι σίγουρο, αλλά η μάχη θα δινόταν πολύ καλύτερα από το '47, και αν πέφταμε, θα πέφταμε πολύ πιο ένδοξα. Και την ρετσινιά του ξενοκίνητου θα την είχαν αυτοί, και πιο καραμπινάτη.
      Δηλαδή τίποτε χειρότερο από ό,τι πάθαμε δεν θα παθαίναμε, και θα είχαμε και καλύτερη αυτοπεποίθηση.

      Διαγραφή
    6. Οπως ακριβώς τα λες συμφωνούμε. Στο ερώτημα σου αν θα νικάγαμε η απάντηση μου είναι δεν θα χάναμε σε όλη τη χώρα. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
  16. https://www.komep.gr/m-article/I-STRATIGIKI-TOY-KKE-ME-GG-TIS-KE-TON-NIKO-ZAXARIADI-1931-1956/ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. "Κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα ποιο δρόμο θ’ ακολουθούσε το ΚΚΕ στη 12η Ολομέλεια της ΚΕ (1968), πάνω απ’ όλα ποιο δρόμο θα έπαιρνε κατά την αντεπανάσταση του 1989-1991, αν δεν είχε πίσω του τη μεγάλη ταξική σύγκρουση, το ΔΣΕ."

      Διαγραφή
    2. "Με το 7ο Συνέδριο η ΚΔ αποσπούσε το φασιστικό φαινόμενο από την οικονομική βάση του καπιταλισμού συνολικά που το γεννά, δηλαδή από το στρατηγικό ζήτημα λύσης της αντίθεσης κεφαλαίου-εργασίας. Ωστόσο θεωρούσε το φασιστικό ρεύμα τέκνο του καπιταλισμού."

      Διαγραφή
    3. Αψογος Στρατάρχη. Βάζω την υπογραφή μου. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    4. ΛΑΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ31 Οκτωβρίου 2020 - 11:15 π.μ.

      "Κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα ποιο δρόμο θ’ ακολουθούσε το ΚΚΕ στη 12η Ολομέλεια της ΚΕ (1968), πάνω απ’ όλα ποιο δρόμο θα έπαιρνε κατά την αντεπανάσταση του 1989-1991, αν δεν είχε πίσω του τη μεγάλη ταξική σύγκρουση, το ΔΣΕ."....... Εδώ είμαι κατηγορηματικός Στρατάρχη. Χωρίς τον ΔΣΕ όλα θα είχαν τελειώσει ...όμορφα ευρωκομουνιστικά.... το 1945 δεν θα υπήρχε 1968..... ούτε 1991... Ο Τρίκκας με αναφορές στον ...παρτσαλίδη... είναι ξεκάθαρος το 2008 στα 40 χρόνια του ...προδοτικού εσωτερικού.... Είχαμε έτοιμη την μετατροπή του ΚΚΕ σε ...ομόσπονδο ήρθε και μας τα χάλασε όλα ο ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ με τον ΔΣΕ και συνεχίζει... Η ...ΕΔΑ είναι η σύνδεση με το ...ΕΑΜ... που μας καθυστέρησε ο ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ με τον ΔΣΕ. Τι άλλο να πει Στρατάρχη μου τα είπε όλα. 1968 και 1991 δεν θα υπήρχε. Σε ακούω... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
  17. Να μη γράφουμε ό,τι μας κατέβει, ιδίως αναφορικά με την ιστορία του ΚΚΕ!

    Το ΣΕΚΕ ήδη από το 1919 είχε πάρει απόφαση στο Α' Εθνικό του Συμβούλιο να αποχωρήσει από τη Β' και να προσχωρήσει στη Γ' Διεθνή. Ο εμφύλιος πόλεμος στη Ρωσία καθυστέρησε τη σύνδεση. Να η σχετική απόφαση (5 του Ιούνη 1919):

    10/δ'
    Στάσις του Κόμματος έναντι της Διεθνούς

    Το Σοσιαλιστικόν εργατικόν κόμμα λαβόν υπ' όψιν ότι τα κόμματα και τα στοιχεία που απαρτίζουν σήμερον την β' Διεθνή επρόδωσαν την σοσιαλιστικήν ιδεολογίαν συμπράττοντα με τας αστικάς κυβερνήσεις κατά το διάστημα του πολέμου και ότι συνεργαζόμενα με αυτάς εγκατέλειψαν την πάλην των τάξεων, ενίσχυσαν τον ιμπεριαλιστικόν πόλεμον, αντεστάθησαν εις την αδελφοποίησιν των λαών και εις την επανίδρυσιν της σοσιαλιστικής Διεθνούς. Παρατηρούν επίσης ότι η β' Διεθνής συγκεντρωθείσα εις Βέρνην και Άμστερνταμ δεν έκαμε τίποτε δια τα κόμματα που επρόδωσαν τον αγώνα και είναι αδύνατη και ανίκανη να απαλλαχθή από αυτά δια μιας αναγκαίας εκκαθαρίσεως.

    Αποφασίζει:

    1) Να αποχωρήσει εκ της β' Διεθνούς και να αποκηρύξη την οπορτουνιστικήν τακτικήν της.

    2) Δίδει εντολήν εις την Κεντρικήν επιτροπήν να προπαρασκευάση το έδαφος δια την προσχώρησιν εις την γ' Διεθνή μη αποκλειομένου εκ τούτου να ευρίσκεται εις σχέσεις με τα κόμματα εκείνα της β' [Διεθνούς] τα οποία έμειναν πιστά εις τας σοσιαλιστικάς αρχάς.


    Πηγή: Το ΚΚΕ. Επίσημα Κείμενα. Τόμος πρώτος 1918–1924 (β' έκδοση), ΣΕ, Αθήνα 1974, σελ. 31.

    Ҁ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. 2ος Τόμος Ιστορίας 1949 1968 του 2011. 1ος Τόμος ιστορίας 1919 1949 του 2018. Η Πραγματικότητα είναι πεισματάρα...................Αυτό ήταν πολύ χαρακτηριστικό στην πατρίδα μου, την Καλαμάτα, που τότε ήταν σχετικά ανεπτυγμένο αστικό βιομηχανικό κέντρο, και είχε αξιόλογη αστική τάξη. Η επιρροή του οπορτουνισμού στις κομματικές δυνάμεις μέσα στην πόλη ήταν εμφανής από τότε, αν και τότε λίγοι μπορούσαν να το δουν αυτό........ Εδω θα κάνω μία ιστορική αναδρομή για να εξηγήσω γιατί είχε δύναμη ο οπορτουνισμός παντού και όχι μόνο στην πατρίδα σου. Το 1918 φτιάχτηκε το Σ.Ε.Κ.Ε και μπήκε στην προδοτική 2η διεθνή. Υπήρχε και η 2.5...του Κάουτσκι.. Το 1920 με Λιγδόπουλο Δημητράτο κ.α έγινε η σύνδεση με την 3η Διεθνή. Το 1922..πέρασε ξανά με τον οπορτουνισμό. Διορθώθηκε ξανά το 1930 στην Λάρισα και έπεσε ξανά στον οπορτουνισμό το 1934 και έφτασε μέχρι το 1996 με διάλειμμα το 1953 1954... Αρα τι άλλο μπορούσε να συμβαίνει Σεχτάρ εκτός απο οπορτουνισμό... ΑΥΤΑ.... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    2. Λαική Εξουσία. Το όνομα είναι Μανιαδάκης Στρατάρχη. Μην έχεις καμία αμφιβολία... Απο την Αυγή των ...συντακτών..... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    3. Βαζουν αυτογκολ και δεν το καταλαβαινουν κι ολας ΧΑΧΑΑΧΑΑΑ

      Διαγραφή
    4. ΛΑΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ. ΟΥΥΥΥΥΥΦΦΦΦΦΦΦΦΦ........Χοροπηδάνε τρέχουν και Σκούζουν. Είναι απο το Νεύτη.....χαχαχαχαχαχαχα ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    5. ΛΑΪΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ:

      Λοιπόν, γιατί δεν μ’ αρέσουν τα δήθεν "δεοντολογικά": όπως εσύ "ονομάζεσαι" ― χωρίς να είσαι ― "Ζούκοφ", έτσι κι εγώ "ονομάζομαι" ― χωρίς να είμαι ― "Ҁ" (στίγμα ολογράφως, ψάξε να βρεις για ποιο γράμμα του αλφαβήτου πρόκειται). Το ίδιο ισχύει και για τον ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ που κάπως διαφορετικά λέγεται, πολύ-πολύ κοντά πάντως στην ονομαστική γιορτή των Παναγιώτηδων. Έτσι; Τα περί "αυτογκόλ" δεν τα σχολιάζω, απλά σου συνιστώ ν’ ανοίγεις πού και πού κάνα βιβλίο (π. χ. "Το ΚΚΕ Επίσημα Κείμενα" ή παλιούς "Ρίζους" από το σχετικό σάιτ της Εθνικής Βιβλιοθήκης) προτού ασχοληθείς με την ιστορία του ΚΚΕ, μήπως και ξεστραβωθείς καθόλου... Γιατί αυτά που σας "σερβίρει" και χωρίς έλεγχο καταπίνετε (προσοχή κίνδυνος δηλητηρίασης!) ο ανεκδιήγητος ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ φούμαρα και παπαριές είναι: ούτε μια σελίδα από τα βιβλία πού δήθεν έχει διαβάσει δεν μπορεί να παραθέσει με τον αριθμό της...

      Ҁ.

      Διαγραφή
    6. Ναι να διαβασουμε τις παπαριες του Πετροπουλου που βρωμιζαν τοτε τον Ριζοσπαστη

      Διαγραφή
    7. Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια Μανιαδάκη. Τίτλος τιμής και πυξίδα για τους Κομμουνιστές. Σε αντίθετη περίπτωση θα ψάχναμε τι λάθος κάναμε. Τα επίσημα κείμενα του ΚΚΕ είναι 2ο δοκίμιο του 2011 1ο Δοκίμιο του 2018 και έχει συνέχεια. Θα το ρουφήξετε ολόκληρο να είσαι σίγουρος. Δεν υπάρχει κανένα έλεος στα Κεντρίστικα οπορτουνιστικά ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΤΟΥ ΚΑΟΥΤΣΚΙ. Συνέχισε την κονόμα στην Αυγή των ...συντακτών.... του σύριζα και να προσέχεις το φαρμακείο.... στην Λευκάδα και περαστικά..... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    8. Λοιπόν, ΛΑΪΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ή Ζούκοφ, γι' άλλη μια φορά γιατί μου φαίνεται πως δε θέλεις να καταλάβεις ό,τι γράφω. Δε σου σύστησα να διαβάσεις Πετρόπουλο, "Ρίζο" από το σάιτ της Εθνικής (εδώ: http://efimeris.nlg.gr/ns/main.html) που πιάνει το 1917 ίσαμε το 1983 (εκτός αν τότε ήτανε δημοσιογράφος ο Πετρόπουλος στο "Ρ" και δεν τόξερα...) συν τα "Επίσημα Κείμενα" συν τα "Πρακτικά" Ολομελειών κι άλλων σωμάτων του ΚΚΕ που βγάζει η ΣΕ (1950, 1956, 1957, 1968, 1973) σου σύστησα να διαβάσεις. Τις πηγές δηλαδή κι όχι τις αρχιπαπαριές του ψυχάκια ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ που εκτονώνεται εδώ κι αλλού με "σεντόνια" αναζητώντας τον... φαρμακοποιό (θα τον βρει άραγε ποτέ;). Έτσι για να καταλαβαινόμαστε (αν είναι ποτέ αυτό δυνατό)...

      Ҁ.

      Διαγραφή
    9. https://www.rizospastis.gr/story.do?id=10640254. Στρατάρχη το αφιερώνω στα Οπορτουνιστικά Σκυλιά του Μανιαδάκη που οι καπιταλιστές τους έκαναν να τρέχουν να χοροπηδάνε να Σκούζουν και να τους φεύγουνε στο δρόμο. Μιλάμε για Σουρωτήρι....χαχαχαχαχαχα... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    10. Και τι εχουν να προσθεσουν ολα αυτα στις συγχρονες επεξεργασιες του κομματος που συμφωνουν απολυτα και μ αυτα που εχουμε ζησει οι περισσοτεροι μαζι με τις οικογενειες μας ? "Φετινα σταφυλια" λενε στο χωριο μου ...

      Διαγραφή
    11. Και πάλι σε ευχαριστώ Μανιαδάκη για τα καλά σου λόγια. Τίτλος τιμής. Σε καταλαβαίνω γιατί Σκούζεις αλλά δεν μπορώ να σε βοηθήσω. Αυτή είναι η μοίρα του κάθε Χαφιέ. Απο εμένα Μπόλικο ξυδάκι και Νεύτη... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    12. Τα επίσημα κείμενα του ΚΚΕ είναι 2ο δοκίμιο του 2011 1ο Δοκίμιο του 2018 και έχει συνέχεια. Θα το ρουφήξετε ολόκληρο να είσαι σίγουρος. Δεν υπάρχει κανένα έλεος στα Κεντρίστικα οπορτουνιστικά ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΤΟΥ ΚΑΟΥΤΣΚΙ. Συνέχισε την κονόμα στην Αυγή των ...συντακτών.... του σύριζα και να προσέχεις το φαρμακείο.... στην Λευκάδα και περαστικά..... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    13. ....ΣΤΆΔΙΑ.....ΣΤΑΔΙΑ....ΣΤΑΔΙΑ.....ΛΑΟΚΡΑΤΙΑ....ΕΥΡΩΚΟΜΟΥΝΙΣΜΟΣ..... Οπορτουνιστικές παπαριές την Κ.Δ μετά το 1935... και της ΕΣΣΔ μετά το 1956... που κατέστρεψαν τα πάντα. Τι δεν καταλαβαίνεις σύντροφε Στρατάρχη. Ρκτός όλων των Αλλων τους προκαλεί τύφλωση. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    14. Οι σύγχρονες επεξεργασίες του Κόμματος, ΛΑΪΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ/Ζούκοφ, στηρίζονται στις πηγές και για να εμπεδωθούν σωστά χρειάζεται μελέτη αυτών των πηγών. Αν περιμένεις να βγάλεις επιστημονικά συμπεράσματα μόνο απ’ ό,τι εσύ ή οικογένειά σου έχεις κι έχετε ζήσει, τότε "φέξε μου και γλίστρησα" που λέει κι ο λαός μας. Άσε που με τον ισχυρισμό σου ("τι έχουν να προσθέσουν όλα αυτά") βγάζεις άχρηστες τις σύντονες και συνεχείς προσπάθειες που κάνει το κόμμα να μελετήσει την ιστορία του με όλες τις εκδόσεις των επισήμων κειμένων του και τα πρακτικά των ολομελειών και άλλων ανώτατων σωμάτων του, προσπάθειες στις οποίες αναφέρθηκα προηγουμένως. Διαφορετικά καταντά κανένας να παπαγαλίζει αμάσητα ή αχώνευτα ό,τι διαβάζει στο "Ρίζο" ανίκανος να διανοηθεί ο ίδιος και να δράσει συνειδητά περιμένοντας κάθε φορά τη "μασημένη τροφή" σαν το μωρό παιδί (όπως ο ψυχάκιας καλή ώρα που... περιμένει "φωτισμό" από το... "γεωργιανό θεό με το μουστάκι" όπως τολμάει ο άθλιος να αποκαλεί υβριστικά τον αθάνατο Στάλιν). Κομμουνιστής δε σημαίνει αγράμματος κι αμόρφωτος, αλλά διαβασμένος και μάλιστα σοβαρά. Α, και το σωστό δεν είναι "φετινά σταφύλια", αλλά "περσινά ξινά σταφύλια". Αυτά...

      Ҁ.

      Διαγραφή
    15. Βρε ανθρωπε οι επεξεργασιες αυτο ακριβως που λες ειναι και προυποθετουν μελετη των πηγων ,ποιος ο λογος να ψαχνει καποιος πηγες οταν εχει τις επεξεργασιες του απο τον επαειοντα που ασχοληθηκε ?
      Εκτος αν ΔΕΝ ΤΟΝ ΕΜΠΙΣΤΕΥΕΣΑΙ ΚΑΙ ΘΕΣ ΝΑ ΤΟ ΨΑΞΕΙΣ ΚΙ Ο ΙΔΙΟΣ !!!!

      Διαγραφή
    16. Στρατάρχη μου στο είπα οι Μανιαδάκηδες βρίσκονται σε απόγνωση. Δεν τους βγαίνει το νέο οπορτουνιστικό ανάχωμα οι Καπιταλιστές τους κάνανε Αλογα τρέχουν χοροπηδάνε τους φεύγουν στο δρόμο και Σκούζουν. Αυτή είναι η μοίρα του κάθε χαφιέ. Εμεις την δουλειά μας Στρατάρχη. Εχουμε τις σύγχρονες επεξεργασίες μετά το 1991 ακολουθούν και άλλες. Αυτές μελετάμε μαζί με τους νέους συντρόφους και αφήνουμε τα Σκυλιά να Σκούζουν. Συνεχίζουμε το Γλέντι ότι στέλνει να το βάζεις τα λόγια του με τιμούν. Ο Γεωργιανός ...θεός με το Μουστάκι και ο ΗΡΩΑΣ ΤΟΥ ΝΤΑΧΑΟΥ ΟΔΗΓΟΙ ΜΑΣ ΑΘΑΝΑΤΟΙ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
  18. https://gkagkarin.blogspot.com/2020/09/blog-post_829.html Εθνικοαπελευθερωτική και αστικοδημοκρατική η Επανάσταση του 1821. Καπιταλισμός απο το 1830 και στο Ιμπεριαλιστικό στάδιο απο το 1912... σύμφωνα με τον μεγάλο δάσκαλο ΛΕΝΙΝ που αρχές του 1917 εξηγεί στον Γκρόιλιχ γιατί είναι Ιμπεριαλιστική χώρα η ...ΕΛΒΕΤΙΑ.... Ας σκούζουν όσο θέλουν τα οπορτουνιστικά σκυλιά. Είναι η πυξίδα μας. Το ...φαρμακείο... να προσέχεις Μανιαδάκη... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. https://www.rizospastis.gr/story.do?id=10630855 Αφιερωμένο στους Μανιαδάκηδες. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Σεχτάρ ο Τρομερός31 Οκτωβρίου 2020 - 7:58 μ.μ.

    Δε χρειαζόταν, Πάνο, να "διεκδικήσει" την εξουσία.
    ΤΗΝ ΕΙΧΕ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ!
    Τον Σεπτέμβρη του '44 η εξουσία των αστών στην Ελλάδα ήταν οι κατοχικές δυνάμεις, Γερμανοί και ταγματαλήτες, και ΨΥΧΟΡΡΑΓΟΥΣΕ!
    Οι Γερμανοί φεύγανε για να γλυτώσουν από τον Κόκκινο Στρατό, και οι ταγματαλήτες λουφάζανε η ...πέφταν στα πηγάδια.
    Μόνη εξουσία απέμενε το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ.
    Επρεπε να ανακοινώσουν ότι η χώρα μπορεί πια να απελευθερωθεί μόνη της, η ΠΕΕΑ να ειδοποιήσει την "Κυβέρνηση" του Καϊρου, πως η αποστολή της έληξε (έτσι κι αλλιώς μια ...διακομματική επιτροπή ήταν, δεν είχε καμιά αντιπροσωπευτική νομιμοποίηση - η ΠΕΕΑ ήταν ψηφισμένη από 2 εκατ. κόσμο), να προκηρύξει αμέσως εκλογές και την υπεράσπιση της Πατρίδας και την εκκαθάριση από τις κατοχικές φρουρές να αναλάβει ο ΕΛΑΣ ακηδεμόνευτος πλέον από ΣΜΑ. Οι εγγλέζοι να ειδοποιηθούν πως ...δεν τους χρειαζόμαστε πια, και τυχόν παρουσία τους στην Ελλάδα θα θεωρηθεί αδικαιολόγητη και θα αντιμετωπιστεί σαν εχθρική εισβολή. Να πάνε να πολεμήσουν στο μέτωπο. Ο ελληνικός Λαός είχε ήδη πολεμήσει αρκετά.
    Τι θα συνέβαινε;
    Οι εγγλέζοι θα έπρεπε να κάνουν κανονική απόβαση σε εχθρικό έδαφος. Δεν τους έφταναν ούτε διακόσιες χιλιάδες στρατός. Και κυρίως, θα έπρεπε να δικαιολογήσουν στο εσωτερικό τους την ιμπεριαλιστική επέμβαση, την ώρα, που τα εγγλεζάκια ματώναν στην Γαλλία.
    Θα νικάγαμε;
    Δεν είναι σίγουρο, αλλά η μάχη θα δινόταν πολύ καλύτερα από το '47, και αν πέφταμε, θα πέφταμε πολύ πιο ένδοξα. Και την ρετσινιά του ξενοκίνητου θα την είχαν αυτοί, και πιο καραμπινάτη.
    Δηλαδή τίποτε χειρότερο από ό,τι πάθαμε δεν θα παθαίναμε, και θα είχαμε και καλύτερη αυτοπεποίθηση. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. https://www.efsyn.gr/politiki/2803_enas-mensebikos-poy-den-tin-prodose....https://www.ergatikosagwnas.gr/arthra/politiki/2484-i-epanastasi-stin-kina Οπορτουνιστικές παπάτζες με το Κιλό απο τους Χαφιέδες του Μανιαδάκη Πετρόπουλο και Καλαματιανό για τον ΑΝΤΙΚΟΜΟΥΝΙΣΤΗ ΠΑΣΑΛΙΔΗ και την ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΑ. Απο αυτά τα ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ξεβρώμισε το ΚΚΕ και ο Ριζοσπάστης. ΣΟΣΙΑΛΦΑΣΙΣΤΕΣ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. https://gkagkarin.blogspot.com/2020/09/blog-post_829.html Απο το 1830 Καπιταλισμός στην χώρα και το 1912... στο Ιμπεριαλιστικό Στάδιο με σχέσεις Αλληλεξάρτησης στα πλαίσια της Ανισόμετρης ανάπτυξης και ενδιάμεση θέση στην Ιμπεριαλιστική πυραμίδα σύμφωνα πάντα με τον ΛΕΝΙΝ που αρχές του 1917 εξηγεί στον Γκρόιλιχ γιατί είναι ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ χώρα η ...ΕΛΒΕΤΙΑ..... Ρλα Μανιαδάκη το Γλέντι θα συνεχιστεί χωρίς ΕΛΕΟΣ άλλαξε Καλσόν και σε περιμένουμε χαχαχαχαχα ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. https://www.komep.gr/m-article/I-STRATIGIKI-TOY-KKE-ME-GG-TIS-KE-TON-NIKO-ZAXARIADI-1931-1956/https://atexnos.gr/%CE%B7-%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%B7-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-1945-%CF%83%CF%84%CE%B7/ Ελα Κουράγιο Χαφιεδάκο Ρούφα.....χαχαχαχαχαχα ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. https://gkagkarin.blogspot.com/2020/10/blog-post_199.htmlΤελικά, το στοιχείο της μαζικότητας του εργατικού και λαϊκού κινήματος δεν μπορεί να εκτιμηθεί βραχυπρόθεσμα και αποσπασμένα από τα ποιοτικά του στοιχεία, δηλαδή τους στόχους για τους οποίους αυτό το κίνημα μαχόταν. Το θεμελιακό ζήτημα, που αποτελεί και το πραγματικό κριτήριο της επιτυχίας ή μη της πολιτικής του ΚΚΕ σε κάθε περίοδο, είναι ακριβώς το κατά πόσο η πολιτική του συσπειρώνει τις απαραίτητες δυνάμεις για την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας σε συνθήκες επαναστατικής κατάστασης.

    Η διαμόρφωση συνθηκών επαναστατικής κατάστασης δεν βρήκε το ΚΚΕ σε αντιστοιχία με τα καθήκοντα που έβαζε μπροστά του η ταξική πάλη εκείνη την περίοδο. Λίγο καιρό πριν την Απελευθέρωση (2 Σεπτέμβρη 1944) είχαν ορκιστεί υπουργοί της λεγόμενης κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας, με πρωθυπουργό τον Γ. Παπανδρέου, οι Γ. Ζεύγος και Μιλτ. Πορφυρογένης (στελέχη του ΚΚΕ) και οι Αλ. Σβώλος, Αγγ. Αγγελόπουλος, Ηλ. Τσιριμώκος και Ν. Ασκούτσης (στελέχη του ΕΑΜ και της Πολιτικής Επιτροπής Εθνικής Απελευθέρωσης - ΠΕΕΑ). Η συμμετοχή τους στην κυβέρνηση ήρθε ως αποτέλεσμα της γνωστής Συμφωνίας του Λιβάνου..... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Η «ομαλή δημοκρατική εξέλιξη»



    Στις 18 Οκτώβρη αποβιβάστηκαν στο Κερατσίνι ο Γ. Παπανδρέου και μια σειρά υπουργοί. Περίπου ένα μήνα πριν, είχαν αποβιβαστεί στην Ελλάδα οι πρώτες αγγλικές στρατιωτικές δυνάμεις.

    Στις 16 Οκτώβρη είχε φτάσει στην Αθήνα από τα βουνά της Ελεύθερης Ελλάδας ο Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ, Γ. Σιάντος, με μια σειρά μέλη της ΚΕ του Κόμματος, του ΕΑΜ και της ΠΕΕΑ. Την επόμενη μέρα συνήλθε το ΠΓ της ΚΕ, το οποίο εξέδωσε Απόφαση «πάνω στην απελευθέρωση της Αθήνας». Η Απόφαση εκτιμούσε ότι με την Απελευθέρωση της πρωτεύουσας και της υπόλοιπης Ελλάδας «ανοίγει νέο στάδιο αγώνων για την κατοχύρωση της λαϊκής κυριαρχίας και για την αναγέννηση της νέας δημοκρατικής Ελλάδας». Τονιζόταν επίσης η σημασία της «περιφρούρησης της τάξης και της ασφάλειας κατά την ώρα της απελευθέρωσης» που «ανέτρεψαν τις προσπάθειες των εχθρών της εθνικής ενότητας να συκοφαντήσουν το Κόμμα και το ΕΑΜ στα μάτια των συμμάχων μας».

    Ανέφερε: «Ο λαός μας, κάτω από τις σημαίες του ΕΑΜ και του ΚΚΕ μ' ενθουσιασμό χαιρέτησε και φιλοξενεί τμήματα ενόπλων δυνάμεων των συμμάχων, που ήρθαν εδώ για να συνεχίσουν τον αγώνα εναντίον του εχθρού που υποχωρεί. Τα γενναία τέκνα της φιλελεύθερης και συμμάχου Μεγάλης Βρετανίας θα βρουν την πιο θερμή υποδοχή και υποστήριξη από το σύμμαχο, φιλελεύθερο και φιλοπρόοδο ελληνικό λαό» («Το ΚΚΕ - Επίσημα Κείμενα», τόμ. 5ος, εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα, 1981, σελ. 231-232).

    Ακόμα: «Υποστηρίζουμε την κυβέρνηση εθνικής ενότητας γιατί οι προγραμματικοί της σκοποί συμπίπτουν με τους άμεσους σκοπούς του αγώνα μας. Την υποστηρίζουμε υπό την προϋπόθεση ότι θα πάρει όλα τα μέτρα πραχτικής εφαρμογής των προγραμματικών διακηρύξεών της».

    Τέλος, το ΠΓ καλούσε «ολόκληρο το Κόμμα και τον ελληνικό λαό να περιφρουρήσουν την εθνική ενότητα, να κατοχυρώσουν τη λαϊκή κυριαρχία και ν' αγωνιστούν θαρρετά για μιαν Ελλάδα καθαρισμένη από το φασισμό, αναγεννημένη, λαοκρατούμενη, ευτυχισμένη».


    Στην παραπάνω θέση αποτυπώνεται, με το χαρακτηρισμό «λαοκρατούμενη» Ελλάδα, η μεταρρυθμιστική, κοινοβουλευτική αντίληψη για το πέρασμα από την καπιταλιστική στη σοσιαλιστική εξουσία, η οποία δεν κατονομάζεται, αλλά υπονοείται.

    Εξάλλου, ο Σιάντος είχε δηλώσει ότι στις εκλογές που θα γίνουν, το ΚΚΕ «όχι μόνο θα κατέβει σε ενιαίο συνασπισμό με όλα τα Κόμματα του ΕΑΜ, αλλά και επιδιώκει να συμπράξει σε έναν ευρύτατο συνασπισμό όλων των δημοκρατικών δυνάμεων της Χώρας. Το ΚΚΕ θεωρεί ότι προς το συμφέρον του Ελληνικού Λαού επιβάλλεται η συσπείρωση όλων των προοδευτικών δυνάμεων - και αυτών που βρίσκονται έξω από το ΕΑΜ - σε ένα πανδημοκρατικό Μέτωπο» («Ριζοσπάστης», 16-11-1944). ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Μέσα από αυτήν τη στρατηγική αντίληψη της «ομαλής δημοκρατικής εξέλιξης» το Κόμμα έβλεπε ως αντίπαλο μόνο το τμήμα της αστικής τάξης που είχε ανοιχτά συνεργαστεί με τις δυνάμεις κατοχής, τους βασιλόφρονες, τους μεταξικούς κ.ά.

    Τα προβλήματα στην πολιτική του Κόμματος εκφράζονταν και στο κεντρικό ζήτημα της ταξικής πάλης αμέσως μετά την Απελευθέρωση, το ζήτημα της αποστράτευσης των ένοπλων λαϊκών σωμάτων (ΕΛΑΣ - Εθνική Πολιτοφυλακή) και της συγκρότησης «εθνικού στρατού». Η θέση του ΚΚΕ σε αυτό ήταν ότι διάλυση του ΕΛΑΣ και της Εθνικής Πολιτοφυλακής θα μπορούσε να γίνει μόνο με την προϋπόθεση της εκκαθάρισης του κρατικού μηχανισμού από δοσιλογικά και τεταρτοαυγουστιανά στοιχεία καθώς επίσης και της ταυτόχρονης διάλυσης των Χιτών, της Χωροφυλακής, του Ιερού Λόχου και της Ορεινής Ταξιαρχίας.

    Κεντρικό αίτημα των ΚΚΕ και ΕΑΜ υπήρξε επίσης η σύλληψη, δίκη και τιμωρία όλων όσοι συνεργάστηκαν με τις δυνάμεις Κατοχής εγκληματώντας κατά του λαού.

    Στις 25 Νοέμβρη το πρωτοσέλιδο του «Ριζοσπάστη» εκτιμούσε:

    «Σαραντατρείς μέρες έκλεισαν από την απελευθέρωση... Και η πέμπτη φάλαγγα κρατάει όλες τις θέσεις της... Να ξεριζωθεί αποφασιστικά κάθε κίνδυνος για αντιλαϊκή τυραννία. Και να ξέρουν, μια και καλή, όλοι οι ανοιχτοί ή κρυφοί εραστές της διχτατορίας ότι ισχύει στις μέρες μας πιο πολύ από κάθε άλλη φορά ο μεγάλος λόγος που μας κληροδότησε η Γαλλική Επανάσταση: "ΟΤΑΝ Ο ΛΑΟΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΜΠΡΟΣ ΣΤΟΝ ΚΙΝΔΥΝΟ ΤΗΣ ΤΥΡΑΝΝΙΑΣ ΔΕΝ ΤΟΥ ΜΕΝΕΙ ΝΑ ΔΙΑΛΕΞΕΙ ΠΑΡΑ `Η ΤΙΣ ΑΛΥΣΙΔΕΣ `Η ΤΑ ΟΠΛΑ!"».

    Βεβαίως, στο τι έπρεπε να «ξεριζωθεί» το Κόμμα υποτιμούσε το γεγονός ότι η κρατική ανασυγκρότηση δημιουργούσε, έτσι κι αλλιώς, νέους αστικούς θεσμούς, που από τη φύση τους είναι θεσμοί καταστολής.

    Το κρίσιμο ζήτημα

    Η συμμετοχή του ΚΚΕ και του ΕΑΜ στην κυβέρνηση «Εθνικής Ενότητας» (2 Σεπτέμβρη - 1 Δεκέμβρη 1944), παρότι σύντομη, εμπεριέχει σημαντικά διδάγματα γύρω από το κρίσιμο ζήτημα της συμμετοχής ή μη των Κομμουνιστικών Κομμάτων σε αστικές κυβερνήσεις.

    Το φαινόμενο δεν ήταν μοναδικό. Στο αμέσως επόμενο διάστημα (1945-1947) ΚΚ πήραν μέρος σε αστικές κυβερνήσεις 9 ακόμα χωρών της Δυτικής Ευρώπης (Ιταλία, Γαλλία, Βέλγιο, Δανία, Νορβηγία, Ισλανδία, Αυστρία, Φινλανδία, Λουξεμβούργο), σε δυο κυβερνήσεις της Λατινικής Αμερικής (Χιλή, Κούβα) και σε δυο της Ασίας (Ινδονησία, Ιράν).

    Καταρχάς, με τη συμμετοχή, το ΚΚΕ συνέβαλε στην επαναφορά και νομιμοποίηση μιας αστικής κυβέρνησης και ενός αστικού πολιτικού συστήματος χρεοκοπημένου στη συνείδηση της λαϊκής πλειοψηφίας. Οπως υπογράμμισε αργότερα ο ίδιος ο Γ. Παπανδρέου:

    «Μόνον η συμμετοχή του ΚΚΕ εις την Κυβέρνησιν μας ήνοιγε τας πύλας της Ελλάδος. Και διά τούτο την επεδίωξα - και ευτυχώς κατορθώθη» («Καθημερινή», 2-3-1948). ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Ο ρόλος των ΕΑΜιτών υπουργών και υφυπουργών στην κυβέρνηση ήταν ρόλος αστικής διαχείρισης. Αυτό διαφάνηκε πιο κατηγορηματικά στο κρίσιμο υπουργείο των Οικονομικών (υπουργός Α. Σβώλος, υφυπουργός Αγγ. Αγγελόπουλος). Τα πρώτα μέτρα της μεταπολεμικής ανοικοδόμησης σχεδιάστηκαν από κοινού με τα στελέχη του Βρετανικού Θησαυροφυλακίου Μπάιλι και κατόπιν από τους Γουάιλι και Λόιντ, όπως και με τον συνδιοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, Ξενοφώντα Ζολώτα. Βασικά ζητήματα υπήρξαν το νομισματικό, το επισιτιστικό, καθώς και η σύνταξη του προϋπολογισμού, που σύμφωνα με τον «Ριζοσπάστη», επρόκειτο να «είναι απόλυτα ισοσκελισμένος» και βασισμένος «πάνω σε υγιές νόμισμα» («Ριζοσπάστης», 2-11-1944).

    Στις 9 Νοέμβρη 1944 αποφασίστηκε η κυκλοφορία της νέας δραχμής, η οποία ισοδυναμούσε με 50 δισ. παλιές, ενώ η ισοτιμία της με τη χάρτινη λίρα ορίστηκε στις 600 νέες δραχμές.

    «Ενας από τους κυριότερους σκοπούς της κυβέρνησης», δήλωσε ο Α. Σβώλος, ήταν «να κινήσουμε ξανά τον παραγωγικό μηχανισμό της χώρας. Η σταθεροποίηση ήταν η απαραίτητη αφετηρία. Θ' απαιτηθεί όμως σκληρή εργασία για να ζωογονηθεί η οικονομία και να αυξηθεί η παραγωγή».

    Ποια τάξη είχε τα κλειδιά της οικονομίας - την εξουσία

    Παρότι το ΚΚΕ και το ΕΑΜ κατείχαν όλα τα οικονομικά υπουργεία, αναγκάστηκαν συχνά να συναινέσουν σε μέτρα που μόνο φιλολαϊκό χαρακτήρα δεν είχαν.

    Στο επίπεδο των μισθών, π.χ., ορίστηκε μέσος μισθός για τους εργάτες και τους υπαλλήλους, ο οποίος, όπως τόνισε ο Α. Σβώλος στη σχετική εισήγησή του, θα κρατούνταν χαμηλά προκειμένου να δοθεί ώθηση στην οικονομία - τη μεταπολεμική καπιταλιστική ανασυγκρότηση. «Η εργατική τάξη», υπογράμμισε, «έδωσε τόσες θυσίες για την απελευθέρωση της χώρας και κάνει τώρα επίσης μεγάλη θυσία για την ανοικοδόμηση του τόπου, αφού δέχεται χαμηλό επίπεδο ημερομισθίων για τους δύο μήνες, Νοέμβρη και Δεκέμβρη και τούτο για να συμβάλλει με όλες της τις δυνάμεις στην κίνηση της παραγωγικής μηχανής» («Ριζοσπάστης», 14-11-1944).

    «...Οι βιομήχανοι και οι διάφοροι μεγαλοεπιχειρηματίες - γράφει ο Β. Μπαρτζιώτας - χρησιμοποίησαν τη νομισματική μεταρρύθμιση, για να κατεβάσουν τα μεροκάματα και τους μισθούς (...). Οι εργάτες της Αθήνας - Πειραιά έκαναν αυστηρή κριτική στο ΚΚΕ και το ΕΑΜ (...). Διαδήλωναν καθημερινά έξω από το Πολιτικό Γραφείο του πρωθυπουργού και τα άλλα υπουργεία και απαιτούσαν να αυξηθούν τα μεροκάματα και οι μισθοί, να πληρώσουν τα σπασμένα της σταθεροποίησης - μεταρρύθμισης όχι οι εργαζόμενοι, αλλά η πλουτοκρατική ολιγαρχία, η οποία θησαύρισε στον πόλεμο» (Βασίλης Μπαρτζιώτας, «Η Εθνική Αντίσταση στην Αδούλωτη Αθήνα», εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα, 1984, σελ. 345). ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. α, 1984, σελ. 345).

    Ο αστικός Τύπος έγραφε: «Τι θα γίνη λοιπόν; Το ΚΚΕ θα είναι ταυτοχρόνως Κυβέρνησις και πεζοδρόμιον; Συμπολίτευσις και αντιπολίτευσις; Δεν γίνεται αυτό» («Ελευθερία», 2-11-1944).

    «Θα πρέπει όμως κι οι βιομήχανοι απ' τη μεριά τους», έγραφε ο Π. Δελμής (του Οικονομολογικού Τμήματος Μελετών του ΕΑΜ), «Πρώτο: να πάψουν να αποκρύβουν πρώτες ύλες όπως αποκαλύφθηκε σε ορισμένες τυπικές περιπτώσεις (εργοστάσιο Λαναρά). Δεύτερο, να βοηθήσουν το Υπουργείο και τις αρμόδιες αρχές για την κίνηση των επιχειρήσεών τους σπεύδοντας πρόθυμα να δώσουν ειλικρινή στοιχεία για τις δυνατότητες κίνησης της βιομηχανίας τους. Τρίτο, να μην κρατάνε στάση αντεργατική (ο τύπος έγραψε για ένα γνωστό βιομήχανο που κυνηγούσε μια εργάτρια μεσ' το εργοστάσιό του). Τέταρτο, να δείξουν ότι κατανοούν την ανάγκη να συνεισφέρουν στον κοινό αγώνα του λαού ένα μέρος τουλάχιστο απ' το επιχειρηματικό τους κέρδος, παράγοντας γρήγορα, φτηνά και σε μεγάλη ποσότητα τα είδη που χρειάζεται ο λαός» («Νέα Ελλάδα», 20-11-1944 ).

    Μέτρα, όπως η επιβολή «έκτακτης φορολογίας» στους 1.000 πλουσιότερους Ελληνες (που υπολογιζόταν να αποφέρει συνολικά περίπου 1.500.000 λίρες και θα καταβαλλόταν σε χρυσό σε 4 τριμηνιαίες δόσεις - άγνωστο τελικά αν υλοποιήθηκε), δεν έθιγαν στο ελάχιστο την ουσία του προβλήματος: Ποια τάξη κατείχε τα κλειδιά της οικονομίας και - βεβαίως - την εξουσία. Οι βιομήχανοι κράτησαν κλειστά τα εργοστάσια, παρά τις σχετικές οικονομικές ενισχύσεις που έλαβαν («Ριζοσπάστης», 1-11-1944), ενώ υπήρξαν και περιπτώσεις όπου οι ίδιοι οι εργάτες έπαιρναν στα χέρια τους την παραγωγή, όπως π.χ. στα λιγνιτωρυχεία Καλογρέζας - Νέου Ηρακλείου και στα Ναυπηγεία Σαλαμίνας.

    Οσον αφορούσε το υπουργείο Εργασίας (υπουργός Μ. Πορφυρογένης), αποφασίστηκαν η ίδρυση Ταμείου Ανεργίας και επίδομα ανεργίας στο 40% του μισθού, η επέκταση του 8ωρου στους κλάδους όπου δεν ίσχυε έως τότε κ.ά. («Ριζοσπάστης», 21-11-1944, 24-11-1944).

    Ωστόσο, θεσπίστηκαν και μια σειρά άλλα μέτρα, όπως π.χ. η δυνατότητα των επιχειρήσεων «να θέτουν το πλεονάζον τμήμα» των εργαζομένων τους «εις κατάστασιν διαθεσιμότητος, συνεπαγομένην με αναστολήν της μισθοδοσίας, άνευ λύσεως της εργασιακής σχέσεως»(«Εφημερίς της Κυβερνήσεως», 25-11-1944, (ΦΕΚ 26)). ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Η πείρα διδάσκει

    Η συμμετοχή του ΚΚΕ και του ΕΑΜ στην αστική κυβέρνηση του 1944 αποτελεί απτό παράδειγμα για το πόσο ουτοπικός είναι ο ισχυρισμός ότι χάρη στη μαχητικότητα και τη συνέπεια του Κομμουνιστικού Κόμματος είναι δυνατό μία τέτοια κυβέρνηση να ακολουθήσει φιλολαϊκό δρόμο ή - σε κάθε περίπτωση - να πάρει τουλάχιστον κάποια μέτρα υπέρ του λαού και ν' ανοίξει σιγά - σιγά τον δρόμο για έναν ευνοϊκότερο συσχετισμό στην πάλη για το σοσιαλισμό. Αντίθετα με αυτήν την ανεδαφική προσμονή, η πείρα και εκείνης της περιόδου διδάσκει ότι η συμμετοχή στις αστικές κυβερνήσεις - σε πείσμα των πιο καλών προθέσεων - γίνεται φραγμός στη λαϊκή πάλη και οδηγεί σε πισωγύρισμα με αρνητικές επιπτώσεις και για πολλά χρόνια.

    Στο πλαίσιο της συμμετοχής σε αστική κυβέρνηση, δεν είναι δυνατό να υπάρξουν επωφελείς για το λαό συμβιβασμοί, από τη στιγμή που το ΚΚ έχει κάνει ήδη την πρώτη και θεμελιώδη υποχώρηση, προκειμένου να συμμετάσχει σε αυτήν την κυβέρνηση: Εχει παραιτηθεί από την πάλη για την εργατική εξουσία και συνεπώς από τον στόχο της κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής.

    Το ΚΚΕ και το ΕΑΜ χρεώθηκαν σε μεγάλο βαθμό τα μη φιλολαϊκά μέτρα που πάρθηκαν αυτήν την περίοδο, χάριν των αναγκών της καπιταλιστικής ανασυγκρότησης, όπως επίσης και την αποτυχία άλλων μέτρων, για παράδειγμα στο μέτωπο της καταπολέμησης της ανεργίας, του πληθωρισμού. Ταυτόχρονα, εφόσον οι ΕΑΜικοί υπουργοί αντιμετώπιζαν τα ζητήματα «από τα πάνω», ο λαϊκός παράγοντας υποτιμήθηκε ή ακόμα και τέθηκε στο περιθώριο.

    Στις 15 Οκτώβρη 1944, η ΚΕ του Εργατικού ΕΑΜ ανέλαβε καθήκοντα προσωρινής διοίκησης της ΓΣΕΕ, με σκοπό την αποκατάσταση των συνδικαλιστικών ελευθεριών, τη διενέργεια αρχαιρεσιών στα συνδικάτα και τη σύγκληση ενός πραγματικού συνεδρίου της ΓΣΕΕ. Σημειώνεται ότι στις 18 Αυγούστου 1944 η ΚΕ του ΕΕΑΜ αποφάσισε το ΕΕΑΜ να χρησιμοποιεί «από δω και στο εξής τον τίτλο Γενική Συνομοσπονδία των Εργατών της Ελλάδας» με 16μελή Διοίκηση («Κείμενα της Εθνικής Αντίστασης», τόμ. Α', εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα, 1981, σελ. 200).

    Αυτήν την περίοδο η ΓΣΕΕ διακήρυττε πως «η εργατοϋπαλληλική τάξη θα υποστηρίξει την Κυβέρνηση στην πραγματοποίηση των σκοπών της» («Ριζοσπάστης», 5-11-1944 ).

    Από τη μεριά του, ο Παπανδρέου διαβεβαίωνε τους εκπροσώπους των εργαζομένων «ότι η κυβέρνηση πιστεύει σταθερά στη λαοκρατία και αποβλέπει στη δημιουργία του λαϊκού σοσιαλιστικού κράτους» («Ριζοσπάστης», 7-11-1944).

    Οπως ήταν επόμενο, το γενικότερο πρόβλημα της στρατηγικής του ΚΚΕ είχε άμεσο αντίκτυπο στην κατεύθυνση της πάλης του συνδικαλιστικού κινήματος. Σε σύσκεψη μεταξύ των εκπροσώπων της ΓΣΕΕ, των βιομηχάνων και των αρμόδιων υπουργών, υπό την προεδρία του Γ. Παπανδρέου (7 Νοέμβρη 1944), με αντικείμενο τη λειτουργία των εργοστασίων, ο Κ. Θέος, μιλώντας εξ ονόματος της ΓΣΕΕ, τόνισε μεταξύ άλλων:

    «Ο αγώνας των εργατών που έφερε εθνική ένωση δεν είχε σαν επιδίωξη να κάμει προνομιούχο τάξη την εργατική. Ο εργατικός κόσμος είναι έτοιμος με αυταπάρνηση να συμβάλει με όλες του τις δυνάμεις στην προσπάθεια της ανασυγκρότησης».

    Διαβεβαίωσε ακόμη «ότι και οι εργάτες αναγνωρίζουν ότι και μεγάλο μέρος των βιομηχάνων έδειξε κατά το διάστημα της σκλαβιάς πατριωτική στάση». Ο υπουργός Εργασίας Μ. Πορφυρογένης, με τη σειρά του, τόνισε ότι «πρέπει να μην έχουμε προκαταλήψεις (...) και πρέπει να κατανοήσουμε ότι όλοι αγωνιζόμαστε με όλες μας τις δυνάμεις για να μπούμε από την ανωμαλία στην ομαλότητα» («Ριζοσπάστης», 8-11-1944).

    Το συμπέρασμα είναι ότι ο λαός, ακόμα και ένοπλος, θα παραμένει εγκλωβισμένος στο αστικό πλαίσιο, από τη στιγμή που το Κομμουνιστικό Κόμμα συμμετέχει σε αστική κυβέρνηση και δεν οργανώνει την αυτοτελή δράση της εργατικής τάξης για την ανατροπή της αστικής εξουσίας.
    Με πληροφορίες απο "Ρ" Θ. Λ...... Στρατάρχη μου συγνώμη για το ξεβράκωμα του Μανιαδάκη αλλά το ήθελε η ψυχή του. Είναι Μαζόχα χαχαχαχαχαχα ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. https://www.rizospastis.gr/story.do?id=1063085514-25 Φλεβάρη 1956 πραγματοποιήθηκε στη Μόσχα το 20ό Συνέδριο του ΚΚΣΕ. Το 20ό Συνέδριο, στο πλαίσιο της δεξιάς οπορτουνιστικής στροφής που επέφερε βαριές και μακρόχρονες αρνητικές επιπτώσεις για ολόκληρο το Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα (ΔΚΚ), καταδίκασε «την προσωπολατρία του Στάλιν και τις συνέπειές της», ρίχνοντας στα αζήτητα τα επιτεύγματα από την πορεία οικοδόμησης του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ, που πραγματοποίησαν το Κόμμα και ο σοβιετικός λαός με την ηγεσία του Ι. Β. Στάλιν. Ταυτόχρονα, το 20ό Συνέδριο διατήρησε όσα αρνητικά χαρακτήριζαν αυτή την πορεία, πρωταρχικά τη στρατηγική του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος, πριν και στη διάρκεια του Β' Παγκόσμιου ιμπεριαλιστικού Πολέμου, καθώς και μετά απ' αυτόν.

    Ενα μήνα αργότερα (11-12 Μάρτη 1956), συνήλθε στο Βουκουρέστι η 6η Πλατιά Ολομέλεια της ΚΕ και της ΚΕΕ του ΚΚΕ, οργανωμένη από τις ηγεσίες έξι κομμάτων (ΚΚΣΕ, Ρουμάνικο Εργατικό Κόμμα, Βουλγαρικό ΚΚ, Ουγγρικό Κόμμα Εργαζομένων, Πολωνικό Ενοποιημένο Εργατικό Κόμμα και ΚΚ Τσεχοσλοβακίας).

    Η συγκρότηση της Διεθνούς Επιτροπής, με το ιδιαίτερο πολιτικό βάρος που της προσέδιδε η συμμετοχή σε αυτήν έξι κομμάτων εξουσίας, αποτελούσε το πιο ισχυρό αντίβαρο προκειμένου να αποκτήσει το απαραίτητο κύρος η επιχείρηση καθαίρεσης της ηγεσίας του ΚΚΕ. Γιατί, παρά την εναντίον της επίθεση και μάλιστα από δυνάμεις του ΚΚΣΕ, η ηγεσία του ΚΚΕ, ιδιαίτερα στην πολιτική προσφυγιά, έχαιρε της εμπιστοσύνης του κομματικού δυναμικού. Οι κομματικές δυνάμεις είχαν συσπειρωθεί ακόμα περισσότερο με τη Γ' Συνδιάσκεψη του Κόμματος (10-14 Οκτώβρη 1950), που αποτελούσε ένα τείχος απέναντι στην οπορτουνιστική πλατφόρμα και τη συκοφαντία. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Στην ανακοίνωση, που διατύπωσε η Διεθνής Επιτροπή των έξι Κομμάτων και υιοθετήθηκε από την 6η Ολομέλεια, αναφέρεται ότι ο Ν. Ζαχαριάδης ήταν υπαίτιος για τη βαριά κρίση στην οποία βρέθηκε το ΚΚΕ (αν και υπήρχε εσωκομματική διαπάλη με τον οπορτουνισμό, πήρε το χαρακτήρα κρίσης στις Οργανώσεις της Τασκένδης με παρέμβαση των Σοβιετικών κομματικών και κρατικών στελεχών, σε συνεργασία με στελέχη στην καθοδήγηση του ΚΚΕ, Κολιγιάννης κ.ά). Επίσης αναφέρεται ότι το ΚΚΕ δεν είχε καθαρό μαρξιστικό - λενινιστικό Πρόγραμμα. Εννοούσαν την αλλαγή που είχε επιφέρει στη στρατηγική του Κόμματος ο Ν. Ζαχαριάδης το 1949, με την οποία παρέκαμπτε το αστικοδημοκρατικό στάδιο από τη στρατηγική του Κόμματος (ωστόσο η αλήθεια είναι ότι το ΚΚΕ, χωρίς να απαλλάσσεται από τη δική του ευθύνη, είχε κατά βάση Πρόγραμμα που συμβάδιζε με τη στρατηγική του ΔΚΚ). Ακόμα, προβλήθηκαν το τιποτένιο επιχείρημα της «προσωπολατρίας» και η πρόκληση «ανώμαλου εσωκομματικού καθεστώτος», που πρώτος υπεύθυνος θεωρούνταν ο Ν. Ζαχαριάδης (στην πραγματικότητα η ηγεσία του ΚΚΣΕ και στελέχη του ΚΚΕ, που επίσης διαφωνούσαν με τον ένοπλο αγώνα του ΔΣΕ, υπονόμευαν τον Ν. Ζαχαριάδη με απαράδεκτες και αβάσιμες κατηγορίες). ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Η 6η Ολομέλεια καταδεικνύει τον Ν. Ζαχαριάδη υπαίτιο για τη βαριά κρίση στην οποία βρέθηκε το ΚΚΕ. Ακόμα, προβλήθηκαν το τιποτένιο επιχείρημα της «προσωπολατρίας» και η πρόκληση «ανώμαλου εσωκομματικού καθεστώτος», που πρώτος υπεύθυνος θεωρούνταν ο Ν. Ζαχαριάδης
    Η 6η Ολομέλεια καταδεικνύει τον Ν. Ζαχαριάδη υπαίτιο για τη βαριά κρίση στην οποία βρέθηκε το ΚΚΕ. Ακόμα, προβλήθηκαν το τιποτένιο επιχείρημα της «προσωπολατρίας» και η πρόκληση «ανώμαλου εσωκομματικού καθεστώτος», που πρώτος υπεύθυνος θεωρούνταν ο Ν. Ζαχαριάδης
    Ενα χρόνο μετά από την 6η, συνήλθε η 7η Πλατιά Ολομέλεια της ΚΕ και της ΚΕΕ του ΚΚΕ (18-24 Φλεβάρη 1957). Η 7η Ολομέλεια συνέχισε και ολοκλήρωσε το έργο της 6ης, η οποία είχε καθαιρέσει τον Ζαχαριάδη από ΓΓ της ΚΕ και από μέλος του ΠΓ. Με τη σειρά της, η 7η τον καθαίρεσε και από την ΚΕ και τον διέγραψε από μέλος του Κόμματος ως «στοιχείο αντικομματικό, φραξιονιστικό, αντιδιεθνιστικό, εχθρικό», ενώ αποφάσισε τη διερεύνηση όλης της ζωής του Ζαχαριάδη. Επί της ουσίας, επανέφερε σε βάρος του το ατιμωτικό - συκοφαντικό στίγμα του πράκτορα της Ιντέλιτζενς Σέρβις, που ο Μ. Βαφειάδης είχε εκτοξεύσει από το 1948 και που το εξέταζε η ηγεσία του ΚΚΣΕ.

    Επομένως, όταν τόσο κρίσιμα ζητήματα προϋπήρχαν του 1956, ήταν αναμενόμενο μετά από αυτό να πάρουν τη μορφή τερατογένεσης. Ωστόσο η 6η και η 7η Ολομέλεια αποτέλεσαν απλώς τις τελευταίες πράξεις ενός δράματος που χρονολογούνταν τουλάχιστον από το 1945, δηλαδή πάνω από μια δεκαετία πριν από τις εξελίξεις του 1956 και του 1957, ενώ οι κατηγορίες έφτασαν μέχρι και τα χρόνια της 4ης Αυγούστου (1936 - 1941).
    ***

    Στις 25-27 Ιούνη 1945 συνήλθε η 12η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ. Στη 12η Ολομέλεια ο Ν. Ζαχαριάδης διατύπωσε τη στρατηγικής σημασίας γραμμή των δύο πόλων (ο ένας, ο μεσογειακός, ήταν η Αγγλία και ο δεύτερος ο ευρωπαϊκός - βαλκανικός που είχε κέντρο τη Σοβιετική Ενωση). Επρόκειτο για θέση που διαμόρφωνε πολιτική ίσων αποστάσεων από την Αγγλία και τις ΕΣΣΔ - Βουλγαρία - Γιουγκοσλαβία - Αλβανία. Ο ίδιος ο Ζαχαριάδης δεν αιτιολόγησε ποτέ πειστικά αυτήν την καινοφανή τοποθέτηση, σε μια στιγμή μάλιστα που ήταν νωπές οι δάφνες της Σοβιετικής Ενωσης για το θρίαμβό της επί του φασισμού - ναζισμού. Και βέβαια, αυτή η θέση για τους δύο πόλους δεν έμεινε έξω από το κατηγορητήριο της Διεθνούς Επιτροπής των έξι Κομμάτων και των δύο Ολομελειών της ΚΕ, ως θέση αντισοβιετική.

    Ο Σιάντος ως Γραμματέας της ΚΕ υπήρξε από τους πιο αυθεντικούς εκφραστές της πολιτικής του ΔΚΚ στη διάρκεια της Κατοχής
    Ο Σιάντος ως Γραμματέας της ΚΕ υπήρξε από τους πιο αυθεντικούς εκφραστές της πολιτικής του ΔΚΚ στη διάρκεια της Κατοχής
    Κρίσιμος σταθμός για το ΚΚΕ ήταν το 7ο Συνέδριό του (1-6 Οκτώβρη 1945). Τότε υπήρξε η τελευταία μεγάλη ευκαιρία το Κόμμα να εκτιμήσει αντικειμενικά την εξέλιξη του συσχετισμού δυνάμεων της ταξικής πάλης, τα λάθη στρατηγικής, και στη βάση των συμπερασμάτων να σχεδιάσει πιο αποφασιστικά την πάλη του ενάντια στην αστική εξουσία. Ωστόσο, το 7ο Συνέδριο δεν μπόρεσε να βγάλει τα αναγκαία συμπεράσματα από την αρνητική έκβαση που είχε ο ΕΑΜικός αγώνας όσον αφορά το θέμα της εξουσίας. Δέχτηκε ότι ήταν σωστή η πολιτική του Κόμματος την περίοδο της Κατοχής και του Δεκέμβρη 1944. Απλώς, όπως και η 12η Ολομέλεια του 1945, σημείωσε «μικρολάθη» που έγιναν στη διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα. Σε αυτήν τη βάση αποδέχτηκε ως σωστές τις Συμφωνίες του Λιβάνου και της Καζέρτας καθώς και της Βάρκιζας. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Οπως προκύπτει εκ των υστέρων, ο Ζαχαριάδης, αν και δεν συμφωνούσε με όλα όσα έγιναν όταν απουσίαζε από την Ελλάδα, όντας έγκλειστος στο Νταχάου, προχώρησε σε έναν πελώριο συμβιβασμό, ο οποίος εκφράστηκε και στη σύνθεση του ΠΓ και της ΚΕ που εκλέχθηκε απ' το 7ο Συνέδριο. Ετσι, βρέθηκε εγκλωβισμένος και δεν θέλησε (ή εκτίμησε ότι δεν μπορούσε) να υπερβεί με επαναστατική αποφασιστικότητα την πράγματι δύσκολη κατάσταση που είχαν διαμορφώσει δύο παράγοντες: Από τη μια, η αποδεδειγμένη ανεπάρκεια της ΚΕ του ΚΚΕ των χρόνων 1941-1945. Από την άλλη, το γεγονός ότι βασικές επιλογές αυτής της καθοδήγησης είχαν γίνει με υπόδειξη του ΚΚ της ΕΣΣΔ (π.χ. η συγκρότηση κοινού Αρχηγείου Ανταρτών στην Κατοχή) και άλλες είχαν την εκ των υστέρων έγκριση του ΚΚ της Σοβιετικής Ενωσης (π.χ. η Συμφωνία του Λιβάνου). Σύμφωνα με την τότε στρατηγική του ΔΚΚ, το ΚΚΕ όφειλε, στο όνομα του προλεταριακού διεθνισμού και του διεθνούς συσχετισμού δυνάμεων, να ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο των ΚΚ Γαλλίας, Ιταλίας και πολλών άλλων. Δηλαδή, να αποδεχτεί τη συνέχιση της καπιταλιστικής κυριαρχίας και να αγωνιστεί στο πλαίσιό της με κοινοβουλευτικές μεθόδους. Βρισκόταν έξω από την οπτική του ΚΚΣΕ η δυναμική που περιέκλειε για την αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων και για την υπεράσπιση της ΕΣΣΔ η ανάπτυξη της πάλης για την εργατική εξουσία σε σειρά καπιταλιστικών κρατών.

    Το εξώφυλλο της έκδοσης των πρακτικών της 6ης Πλατιάς Ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ (Μάρτης 1956), όπως κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή»
    Το εξώφυλλο της έκδοσης των πρακτικών της 6ης Πλατιάς Ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ (Μάρτης 1956), όπως κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή»
    Ολα τα γεγονότα δείχνουν ότι ο Ζαχαριάδης επιχείρησε να περάσει μέσα από Συμπληγάδες, αντί να τις παρακάμψει. Από τη μια αποδέχτηκε την πολιτική της Κατοχής και, από την άλλη, προσπάθησε να την ανατρέψει σιγά - σιγά στην πράξη, γεγονός που οδηγούσε εκ των πραγμάτων και στην απώλεια πολύτιμου χρόνου και στην αύξηση της ιδεολογικής - πολιτικής σύγχυσης. Η τελευταία είχε ήδη πυροδοτηθεί στο 7ο Συνέδριο. Σε αυτό έγινε η πρώτη σύγκρουση με τον Δ. Παρτσαλίδη, αφού τέθηκαν καθαρά δύο γραμμές όσον αφορά τη μορφή πάλης: Αυτή του ειρηνικού (κοινοβουλευτικού) δρόμου, από τον Παρτσαλίδη, και η άλλη του ένοπλου αγώνα, από τον Ζαχαριάδη. Ο Ζαχαριάδης σωστά θεωρούσε οπορτουνιστικό τον λεγόμενο ειρηνικό δρόμο, την υποταγή των αγωνιστών του ΚΚΕ και του ΕΑΜ στους σφαγείς τους.

    Μια σειρά από στοιχεία δείχνουν ότι ο ίδιος και άλλα κομματικά στελέχη προσανατολίζονταν απ' το τέλος του 1945 στο στόχο να καταστρωθεί σχεδιασμός μιας γενικευμένης ένοπλης εξέγερσης. Επρόκειτο για εγχείρημα που σκόνταφτε στην έλλειψη ιδεολογικής - πολιτικής ενότητας στο καθοδηγητικό όργανο του ΚΚΕ και στη βεβαιωμένη άρνηση της ηγεσίας του ΚΚΣΕ για ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Αποκορύφωμα της άρνησης ήταν η θέση που υπέδειξε για συμμετοχή του ΚΚΕ στις εκλογές του 1946, την ίδια ώρα που χιλιάδες αγωνιστές του ΚΚΕ, του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ, της ΟΠΛΑ είχαν καταφύγει κυνηγημένοι στο Μπούλκες (Γιουγκοσλαβία), οι συμμορίες των Μαγγανάδων - Σουρλαίων και λοιπών αιματοκυλούσαν τον άμαχο πληθυσμό και μερικές χιλιάδες καταδιωκόμενοι είχαν βγει στα βουνά, ενώ οι συλληφθέντες ΕΑΜίτες - ΕΠΟΝίτες ανέρχονταν σε δεκάδες χιλιάδες. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Ο Ν. Ζαχαριάδης προσπάθησε να αντιμετωπίσει την παραπάνω κατάσταση προσφεύγοντας σε μια πρακτική, που ήταν και λαθεμένη και κάποτε ανορθόδοξη για τη λειτουργία ενός Κομμουνιστικού Κόμματος.

    Το εξώφυλλο της έκδοσης των πρακτικών της 7ης Πλατιάς Ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ (Φλεβάρης 1957), όπως κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή»
    Το εξώφυλλο της έκδοσης των πρακτικών της 7ης Πλατιάς Ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ (Φλεβάρης 1957), όπως κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή»
    Πρώτον, δεν έθεσε το ζήτημα της γενικευμένης ένοπλης πάλης ανοιχτά και παστρικά στο ΠΓ και στην ΚΕ, με το επιχείρημα ότι δεν εμπιστευόταν τον Σιάντο, που σημειωτέον ως Γραμματέας της ΚΕ υπήρξε από τους πιο αυθεντικούς εκφραστές της πολιτικής του ΔΚΚ στη διάρκεια της Κατοχής.

    Δεύτερον, σωστά τάχθηκε υπέρ της αποχής από τις εκλογές του 1946 (κόντρα στη θέση του ΚΚΣΕ), έχοντας ωστόσο εγκαταλείψει το σχέδιο γενίκευσης της ένοπλης εξέγερσης μέσα στο 1946.

    Τρίτο σε σειρά, αλλά πρώτο σε σημασία: Δεν προχώρησε σε διόρθωση της στρατηγικής του ΚΚΕ, για να τεθεί σε συνθήκες επαναστατικής κατάστασης ο στόχος της πάλης για την εργατική εξουσία και να οργανωθεί άμεσα η αντίστοιχη πάλη.

    Ετσι, όταν πάρθηκε η απόφαση γενικευμένης ένοπλης εξέγερσης (από το ΠΓ τον Φλεβάρη 1947 και επίσημα από την 3η Ολομέλεια τον Σεπτέμβρη 1947), ο εσωτερικός συσχετισμός δυνάμεων είχε χειροτερεύσει αποφασιστικά.

    Μετά από τη συντεταγμένη υποχώρηση του ΔΣΕ (τέλος Αυγούστου 1949), οξύνθηκαν ακόμα περισσότερο οι σχέσεις ανάμεσα στις ηγεσίες του ΚΚΕ και του ΚΚΣΕ. Αιτία δεν ήταν μόνο η διαφορετική εκτίμηση για την κατάσταση στην Ελλάδα (ο Ν. Ζαχαριάδης λαθεμένα θεωρούσε ότι συνεχίζονταν οι επαναστατικές συνθήκες), αλλά και ότι η κατηγορία, που του είχε απευθύνει ο Βαφειάδης, δεν ξεκαθαριζόταν από το ΚΚΣΕ για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ετσι, όταν πραγματοποιήθηκε το 19ο Συνέδριο του ΚΚΣΕ (5-14 Οκτώβρη 1952), ο Ζαχαριάδης αρνήθηκε να πάρει μέρος στην αντιπροσωπεία που θα πήγαινε προσκαλεσμένη. Πήγε, μόνο μετά από την Απόφαση του ΠΓ που τον υποχρέωνε να συμμετάσχει.

    Η αντιπαράθεση συνεχίστηκε και μετά από την 4η Πλατιά Ολομέλεια της ΚΕ και της ΚΕΕ του ΚΚΕ (12-14 Δεκέμβρη 1953), που οι Θέσεις της δόθηκαν το 1954 στην ΚΕ του ΚΚΣΕ, αφού πρώτα δημοσιοποιήθηκαν στο περιοδικό «Νέος Κόσμος». Το Σχέδιο Προγράμματος που ενέκρινε η Ολομέλεια επαναλάμβανε τη θέση του 1949, ότι η Λαϊκή Εξουσία που θα εγκαθιδρυόταν θα εκτελούσε λειτουργίες της δικτατορίας του προλεταριάτου. Το ΚΚΣΕ εκτίμησε το Σχέδιο ως σεχταριστικό και το απέρριψε, ενώ στη συνέχεια η ηγεσία του ΚΚΕ το απέσυρε. Ακολούθησαν τα γεγονότα της Τασκένδης και η αντίδραση της 5ης Ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ (26-28 Δεκέμβρη 1955), που στρεφόταν τόσο κατά στελεχών του Κόμματος (π.χ. Κολιγιάννη), όσο και κατά στελεχών του ΚΚΣΕ. Λίγο καιρό αργότερα συγκλήθηκε το 20ό Συνέδριο του ΚΚΣΕ. Η τύχη του ΚΚΕ και του Ν. Ζαχαριάδη είχε κριθεί. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. https://www.rizospastis.gr/story.do?id=5015960Η υπόθεση Μπελογιάννη εξακολουθεί να ενδιαφέρει και σήμερα όχι μόνο για το αξιακό της φορτίο (θα χρειαστούν, επίσης, μεγάλες αναλύσεις για μία προς μία τις ιδιότητες του κομμουνιστή που προσωποποίησε). Διάφοροι από τους πρωταγωνιστές εκείνης της περιόδου, ή τα ιστορικά και πολιτικά παρακολουθήματά τους, προσπαθούν και σήμερα να ξαναγράψουν την Ιστορία στα μέτρα της αστικής τάξης, την Ιστορία έτσι που να βολεύει σ' ένα ισχυρό χτύπημα στο ΚΚΕ. Τα ίδια, όμως, τα γεγονότα της υπόθεσης Μπελογιάννη είναι ικανά να βάλουν στη θέση τους όσους όπως τότε και σήμερα επιχειρούν να βάλουν φρένο στην ανάγκη των καιρών: Η εργατική τάξη με ισχυρό, όλο και πιο ισχυρό, το Κόμμα της, το ΚΚΕ, να ορθώνεται ως τάξη απέναντι σε τάξη και να βάζει πλώρη για τη δική της εξουσία.

    Στα πλαίσια του μικρού σημερινού αφιερώματος, παραθέτουμε στοιχεία από παλιότερες καταγραφές που είχαν δημοσιευτεί στον «Ρ», ακριβώς για να καταδειχτεί το πλαίσιο μέσα στο οποίο έγινε η εκτέλεση Μπελογιάννη, ώστε να μπορούν κι απ' αυτά τα στοιχεία να βγουν ορισμένα χρήσιμα και στο σήμερα συμπεράσματα.
    Μια κρίσιμη περίοδος

    Η υπόθεση Μπελογιάννη διαδραματίστηκε σε μια χρονική περίοδο, που θα μπορούσε να ονομαστεί κρίσιμη. Κρίσιμη γενικά, καθώς και για το ΚΚΕ. Η διεθνής και εσωτερική σημασία της είναι μεγάλη και δύσκολα μπορεί να αμφισβητηθεί, αν παρθούν υπόψη μια σειρά γεγονότα της: Απειλές για νέο παγκόσμιο πόλεμο και σειρά προκλήσεων από την πλευρά του ιμπεριαλισμού. Ενταξη της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ. Προσπάθειες για συγκρότηση του άξονα Βελιγράδι - Αθήνα - Αγκυρα. Πόλεμος Κορέας. Ισχυρά και ταχύρρυθμα μέτρα στην Ελλάδα για τη θωράκιση του αστικού καθεστώτος, μετά τους μεγάλους κινδύνους που γνώρισε αυτό στην προηγούμενη 10ετία. Και, βεβαίως, η συνολική στρατηγική δολιοφθοράς του ιμπεριαλισμού για την υπονόμευση του σοσιαλιστικού συστήματος. Στρατηγική που, όπως αποδείχτηκε, έδινε ιδιαίτερη σημασία στο ρόλο που θα μπορούσαν να παίξουν (και που έπαιξαν) ο οπορτουνισμός και η σοσιαλδημοκρατία της Δυτικής Ευρώπης.

    Το μνημείο του Νίκου Μπελογιάννη στην Αμαλιάδα
    Το μνημείο του Νίκου Μπελογιάννη στην Αμαλιάδα
    Η υπόθεση Μπελογιάννη ξετυλίγεται ταυτόχρονα σ' ένα εσωτερικό πλαίσιο, όπου κυρίαρχα στοιχεία του είναι η αντικομμουνιστική υστερία με τις παντοειδείς διώξεις και η μεγάλη φτώχεια στην οποία ζει η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων. Η κεφαλαιοκρατία, εγχώρια και ξένη, έχει μπήξει βαθιά πάνω τους τα νύχια της εκμετάλλευσης. Το σχέδιο Μάρσαλ, που είχε στο μεταξύ εισρεύσει, έδινε τεράστιου βάρους στήριγμα στην ολιγαρχία, ενώ γινόταν μοχλός καθυπόταξης των εργαζομένων στα πλαίσια της καπιταλιστικής ανασυγκρότησης. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. Η όξυνση των κοινωνικών αντιθέσεων, σε άμεσο συνδυασμό με τη μη αποκρυστάλλωση του δικομματισμού, δηλαδή με την πολιτική ρευστότητα που υπήρχε στις λαϊκές δυνάμεις - κυρίως της εκλογικής βάσης του «Κέντρου» - μπορούσε να δημιουργήσει μια δυναμική. Η οποία, αν το αριστερό κίνημα ήταν σε θέση να την τροφοδοτήσει και εφόσον υπήρχαν σε επαρκές σημείο αναπτυγμένες οι αντικειμενικές προϋποθέσεις, θα δημιουργούσε σοβαρές δυσκολίες στην ανασυγκρότηση του καπιταλισμού.

    Πρόβαλλε, λοιπόν, ανάγλυφη η ανάγκη, να οργανώσει το ΚΚΕ την πάλη του λαού, συμβάλλοντας στη δημιουργία εκείνων των προϋποθέσεων που θα επέτρεπαν τη λαϊκή πολιτική αντεπίθεση. Γεγονός που, όπως είναι επόμενο, δεν μπορούσε να πραγματοποιηθεί δίχως το ΚΚΕ να είναι γερό, συσπειρωμένο και ιδεολογικοπολιτικά προετοιμασμένο για ένα τόσο σοβαρό καθήκον.

    Η εξέλιξη της ταξικής πάλης τα 'φερε έτσι, ώστε αυτό το καθήκον να ξεπροβάλλει μέσα σ' ένα «καθεστώς» εκτελέσεων, βασανιστηρίων, διωγμών κάθε μορφής και γενικά πολλαπλών μεθόδων καταστολής που χρησιμοποιούσε το αστικό κράτος κατά των κομμουνιστών και όλων των αριστερών.
    Ποιοι άλλοι και γιατί δεν ήθελαν τον Μπελογιάννη

    Πριν φτάσουμε στα γεγονότα της υπόθεσης Μπελογιάννη, είχαν προηγηθεί μια σειρά άλλα σημαντικά.

    Σχεδιάγραμμα εποχής που αναπαριστά την εκτέλεση των Μπελογιάννη, Καλούμενου, Μπάτση και Αργυριάδη
    Σχεδιάγραμμα εποχής που αναπαριστά την εκτέλεση των Μπελογιάννη, Καλούμενου, Μπάτση και Αργυριάδη
    Το πρώτο και το κυριότερο είναι ότι ο εμφύλιος πόλεμος είχε τελειώσει με την ήττα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Ενα μεγάλο τμήμα των Ελλήνων κομμουνιστών (μαζί και η καθοδήγηση του ΚΚΕ) βρισκόταν στην προσφυγιά, ένα άλλο στην παρανομία, στις φυλακές ή στις εξορίες και εκτός μόνο οι λιγότεροι.

    Το ΚΚΕ προσπαθούσε να ανασυγκροτήσει τις δυνάμεις του στην Ελλάδα και γενικότερα. Ταυτόχρονα (μαζί με την παράνομη δουλειά), να αξιοποιήσει τις όποιες νόμιμες δυνατότητες υπήρχαν. Στα πλαίσια αυτά, έκανε συμπράξεις με άλλα κόμματα και πρόσωπα, καταλήγοντας, την 1η Αυγούστου 1951, στην ίδρυση της ΕΔΑ.

    Προηγήθηκε ο ερχομός στην Ελλάδα του Ν. Μπελογιάννη, αρχές Ιουνίου του 1950, με σκοπό την καθοδήγηση της δράσης του ΚΚΕ. Εξήμισι μήνες αργότερα ο Μπελογιάννης έπεσε στα χέρια της κρατικής Ασφάλειας. Βρισκόταν ήδη στις φυλακές, ως υπόδικος, όταν προκηρύχτηκαν οι βουλευτικές εκλογές της 9 Σεπτέμβρη 1951. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου, ο Μπελογιάννης έστειλε κρυφά από τη φυλακή στον παράνομο μηχανισμό το παρακάτω γράμμα: «Αυτό να δοθεί σύντομα για το θείο μου: 1) Ιστορικό συλλήψεων κλπ. στάλθηκε στην αδερφή Ελλης. 2) Βάλτε μας καλούς δικηγόρους για να σας ειπούν λεπτομέρειες από τη δικογραφία. 3) Στη δίκη θα τους τρίψουμε τα μούτρα. 4) Αν γίνεται, βάλτε με τις τελευταίες ημέρες υποψήφιο στο συνδυασμό της Αθήνας, για να τους δημιουργήσουμε ζήτημα. Νομικό κώλυμα δεν υπάρχει. 5) Πολλά φιλιά».1

    Ο Μπελογιάνννης, διά χειρός Πάμπλο Πικάσο
    Ο Μπελογιάνννης, διά χειρός Πάμπλο Πικάσο
    Το ΠΓ συμφώνησε με την πρόταση να είναι ο Μπελογιάννης υποψήφιος στο συνδυασμό της ΕΔΑ στην Αθήνα. (Πρότεινε, μάλιστα, να είναι υποψήφιοι, εκτός από τον Μπελογιάννη, και μια σειρά άλλα στελέχη, όπως ο Ν. Πλουμπίδης). Κατανοούσε - και σωστά - ότι η σίγουρη εκλογή του Μπελογιάννη στη Βουλή, θα αποτελούσε ένα επιπλέον μέσο πίεσης, για ν' αποτραπεί η εκτέλεσή του.

    Από τη στιγμή αυτή, άρχισε μια οξύτατη σύγκρουση, που συνεχίστηκε μέχρι την κατάθεση των συνδυασμών στο Πρωτοδικείο και κατέληξε να μείνει ο Μπελογιάννης έξω από τις υποψηφιότητες...

    Ποιοι και γιατί συγκρούστηκαν εξαιτίας αυτής της απόφασης του ΠΓ; Γιατί υπήρξαν αντιδράσεις σε ένα θέμα που ήταν και λογικό και δεν αποτελούσε μοναδική εξαίρεση; Πολιτικοί κρατούμενοι - κομμουνιστές και μη - που ήταν στις φυλακές και στις εξορίες, ήταν επίσης υποψήφιοι στις εκλογές του 1951. Η μη υποψηφιότητα του Νίκου Μπελογιάννη στις βουλευτικές εκλογές της 9ης Σεπτέμβρη 1951, είναι ένα γεγονός με σκόπιμα υποτιμημένη τη σημασία του από ιστορικούς και πολιτικούς. Σωστότερα, είναι ένα συγκλονιστικό ζήτημα συγκαλυμμένο στη βαθύτερη πολιτική ουσία του, αλλά και σε πολλά από τα συμβάντα που τη συνθέτουν ή την προσδιορίζουν. Θα λέγαμε ότι αποτελεί την κορυφή του παγόβουνου, ή - διαφορετικά - την - τουλάχιστον εξ αντικειμένου - έκφραση απαρχής εξελίξεων που ακολούθησαν και που σχετίζονται άμεσα με την ίδια την παραπέρα πορεία του ΚΚΕ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. Εγιναν όσα έπρεπε;

    Στο πρόσωπο του Μπελογιάννη οι Πλαστήρας - Παπάγος - Πιουριφόι χτυπούσαν το ΚΚΕ. Επομένως, το θέμα είναι αν έκαναν τα πρέποντα, όσοι όφειλαν, γι' αυτό το ζήτημα. Το βέβαιο είναι ότι δεν έκαναν.

    Υπήρξε, επίσης, κάτι ακόμα, το οποίο δεν έγινε, αν και μπορούσε να γίνει. Κάτι, για το οποίο κανένας δε δικαιούται να επικαλεστεί «τον κίνδυνο διάλυσης της ΕΔΑ».

    Οταν, τελικά, ο Ν. Μπελογιάννης δε συμπεριλήφθηκε στους συνδυασμούς, ο Ν. Ζαχαριάδης έθεσε, ως εναλλακτική λύση, να πέσουν χιλιάδες ψηφοδέλτια στις κάλπες με το όνομα του Μπελογιάννη. Τα ψηφοδέλτια θα ήταν, φυσικά, άκυρα. Ωστόσο, η τέτοιου είδους σίγουρη «εκλογή» θα αποτελούσε μια πολιτική πράξη όχι δίχως σημασία. Θα ήταν ένα ακόμα μέσο πίεσης. Αυτή η «γραμμή» επίσης δεν υλοποιήθηκε...

    Οτι υπήρξε τέτοια «γραμμή» το υπογραμμίζει ο ίδιος ο Ζαχαριάδης στο «μήνυμα από την άλλη μεριά». Γράφει: «Ο Μπελογιάννης ασφαλώς θάβγαινε βουλευτής και αφτός ήταν ο μόνος τρόπος να σωθεί. Να προβληθεί η υποψηφιότητα του Νίκου και να ριχτούν χιλιάδες ψηφοδέλτια γι' αφτόν όλα αφτά είταν δυνατά και αν ακόμα επίσημα δεν τον ανακήρυτταν. Ο Μπελογιάννης και σαν "άκυρα" θα μπορούσε να συγκεντρώσει πολύ περισσότερους ψήφους απ' ό,τι χρειάζονταν, για να φανεί ότι ο λαός τον εκλέγει»8 ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. Υποβάθμιση του ΚΚΕ - αναβάθμιση της ΕΔΑ

    Το επιχείρημα, ότι τον Μπελογιάννη θα τον δολοφονούσαν κι αν ακόμα είχε εκλεγεί βουλευτής, αποτελεί υπεκφυγή και πρόκληση προς τους κομμουνιστές. Οχι γιατί μπορεί να αποκλειστεί και αυτό το ενδεχόμενο. Βεβαίως και δεν είναι σίγουρο ότι τον Μπελογιάννη δε θα τον δολοφονούσαν, αν είχε εκλεγεί βουλευτής. Αλλά το υπ' αριθμόν ένα ζήτημα είναι το εξής: Οτι οι πάντες κρίνονται με βάση τη στάση που κράτησαν πρωταρχικά στο θέμα της υποψηφιότητας, δηλαδή στο θέμα της υπεράσπισης του ΚΚΕ.

    Το γιατί αυτό δεν έγινε, βρίσκεται στο γεγονός ότι η ΕΔΑ, σε σχέση με το ΚΚΕ, είχε αρχίσει να αναβαθμίζεται στη συνείδηση διαφόρων, ενώ το ΚΚΕ είχε αρχίσει να υποβαθμίζεται. Αυτό είναι αναμφισβήτητο και δεν έχει καμιά σημασία αν γινόταν μη συνειδητά ή - από ορισμένους - συνειδητά. Αν γινόταν από ανεντιμότητα ή προς αποφυγή μπελάδων... ή και τα δύο...

    Να τι γράφει ο Μ. Γλέζος: «Ποια πολιτική γραμμή έπρεπε να ακολουθηθεί; Από την ίδρυσή της το 1951, ως τη διάλυσή της το 1967, η ΕΔΑ αμφιταλαντεύονταν ανάμεσα σε δύο πολιτικές γραμμές. Στην ανεδαφική γραμμή που απαιτούσε να επιβάλει το ΠΓ του ΚΚΕ και στην προσγειωμένη πολιτική γραμμή που διαμόρφωνε η Εκτελεστική Επιτροπή της ΕΔΑ (συνεργασία κομμουνιστών - σοσιαλιστών - αριστερών) άμεσα αντιμέτωπη με την ελληνική πραγματικότητα, όπως καθημερινά διαπλάσσονταν».9

    Είναι σαφέστατος ο Μ. Γλέζος. Και όχι μόνο ο Γλέζος, αλλά και άλλα τότε στελέχη του ΚΚΕ. Ας ακούσουμε την αφήγηση του Παν. Κατερίνη: «Εμείς οι νεαροί βουλευτές διαπιστώσαμε αμέσως πως με την ΕΔΑ σαν να άνοιγαν οι πύλες να περάσει το προοδευτικό κίνημα στην ανοιχτή πολιτική ζωή και δράση. Οι υποψηφιότητες των Μπελογιάννη και Πλουμπίδη δημιουργούσαν σε όλους μας ανησυχία, και σ' εμάς που ήμαστε κομμουνιστές, ότι μπορούσαν να τινάξουν στον αέρα τη δυνατότητα της νόμιμης και μαζικής δράσης του κινήματος».10 Οπως, δηλαδή, γράφει και ο Λ. Κύρκος: «Το γάντζωμα της ΕΔΑ στη νόμιμη πολιτική σκηνή δεν έπρεπε να διακυβευτεί για κανένα λόγο»!11

    Οι μεγάλες δυσκολίες που δημιουργούσε η ήττα του επαναστατικού κινήματος, η κάθε είδους πίεση του ταξικού εχθρού, ήταν επόμενο να έχουν τις επιπτώσεις τους σε στοιχεία αστικής και μικροαστικής προέλευσης, όπως ήταν οι τότε συνεργαζόμενοι με το ΚΚΕ. Αρκετοί από τους οποίους, μέσα από τη συνεργασία, επεδίωκαν την εξυπηρέτηση των δικών τους συμφερόντων - κομματικών, πολιτικών, αλλά και προσωπικών. Και υποχωρούσαν σε κινήσεις - χτυπήματα του εχθρού, που στόχευαν στην εξαφάνιση του ΚΚΕ, στην περιθωριοποίησή του, ή, αν αυτά αποδείχνονταν αδύνατα να πραγματοποιηθούν, στον ιδεολογικοπολιτικό ευνουχισμό του. Μάλιστα, από ένα χρονικό σημείο και μετά, έθεσαν στην ημερήσια διάταξη κατηγορίες για τους δογματικούς, που ζουν εκτός Ελλάδας και επιμένουν να καθοδηγούν το κίνημα, ενώ αγνοούν τις συνθήκες και τις νέες εξελίξεις... Η αρχική άρνηση εξελίχθηκε σε ολομέτωπη επίθεση.

    Την υπεράσπιση από το ΚΚΕ της δικής του αυτοτέλειας, τη βάφτιζαν επίθεση των δογματικών κατά των άλλων. Αποκαλυπτικός και εδώ ο Σπ. Λιναρδάτος. Γράφει:

    «Στην περίοδο αυτή, που και στο Κέντρο και στη Δεξιά και στην Αριστερά, γίνονται έντονες ζυμώσεις για νέα σχήματα και η χώρα προσπαθεί ν' αναπροσαρμοστεί από την πολεμική στην ειρηνική περίοδο, η σύγχυση είναι γενική σε όλες τις παρατάξεις και τα κόμματα. Οι διαμάχες είναι ιδιαίτερα ζωηρές στην Αριστερά, που βρίσκεται πάντα σε σκληρή καταδίωξη. Το ΚΚΕ αγωνιζόμενο ν' ανασυγκροτηθεί, στρέφει τα πυρά του εναντίον των άλλων, μικρών κομμάτων και ομάδων της Αριστεράς. Επιδιώκει ή να τα θέσει υπό τον απόλυτο έλεγχό του, ή να τα διαλύσει για να μην κινδυνεύει να του πάρουν τους οπαδούς του, εκμεταλλευόμενα τα σοβαρά λάθη της ηγεσίας του, την ήττα του και τον αποκλεισμό του από τη νόμιμη πολιτική ζωή. Αυτή η διαπάλη έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, γιατί θα επηρεάσει τις εξελίξεις της δεκαετίας».12 Και πραγματικά τις επηρέασε. Οχι μόνο αυτής, αλλά και της επόμενης δεκαετίας... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. Ο Σπ. Λιναρδάτος δίνει το κλίμα, που είχε διαμορφωθεί. Αν τα παρακάτω γραφόμενά του διαβαστούν από κομμουνιστική σκοπιά, μπορούν να εξηγήσουν μια σειρά αρνητικά φαινόμενα. Γράφει, λοιπόν, ο Σπ. Λιναρδάτος: «Για να μην υπάρξουν ταλαντεύσεις και στο εσωτερικό και να εφαρμοστεί πιστά η γραμμή της, η ηγεσία του ΚΚΕ στέλνει, με πλαστά διαβατήρια, στην Ελλάδα τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής Νίκο Μπελογιάννη και Νίκο Ακριτίδη, παλιό μαθητή της Σχολής Ευελπίδων και ηγετικό στέλεχος της ΕΠΟΝ κατά την κατοχή. Εχει υποστηριχτεί πως ο Ζαχαριάδης, που ήταν "δαιμόνιος και αδίστακτος", έστειλε τον Μπελογιάννη, που "ήταν ιδεολόγος κομμουνιστής διανοούμενος και άνθρωπος με ευρύτερους προβληματισμούς" στην Ελλάδα για "να τον απομακρύνει από τον χώρο, όπου άρχισαν να αναπτύσσονται οι διαφωνίες και οι αντιθέσεις" και γι' αυτό τον σύνδεσε με τις "διαβρωμένες" από την Ασφάλεια οργανώσεις στην Αθήνα. (Πότη Παρασκευόπουλου, «Ποιος σκότωσε τον Μπελογιάννη», σ. 14 - 15). ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. ΛΑΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ1 Νοεμβρίου 2020 - 12:59 μ.μ.

    Και τι εχουν να προσθεσουν ολα αυτα στις συγχρονες επεξεργασιες του κομματος που συμφωνουν απολυτα και μ αυτα που εχουμε ζησει οι περισσοτεροι μαζι με τις οικογενειες μας ? "Φετινα σταφυλια" λενε στο χωριο μου ... Στρατάρχη πρέπει να δείξουμε κατανόηση μιλάω σοβαρά. Οι Χαφιέδες του Μανιαδάκη Πετρόπουλος Αραβανής Καλαματιανός και σία... βρίσκονται σε πανικό και απόγνωση. Είχαν υποσχεθεί στους καπιταλιστές που τους σιτίζουν πως θα ρίξουν το ΚΚΕ στον Οπορτουνιστικό τους βόθρο με τα Σκατά το 2012... παρέα με τον τΣύριζα. Εσπασαν κυριολεκτικά τα μούτρα τους και για πρώτη φορά στην ιστορία πετάχτηκε έξω η οπορτουνιστική σύφιλη του κεντρίστικου οπορτουνισμού. Με τον καπιταλισμό να καίγεται για το νέο οπορτουνιστικό ανάχωμα τους έριξε νεύτη σε μπόλικη ποσότητα με αποτέλεσμα να χοροπηδάνε τρέχοντας να τους φεύγουνε στο δρόμο και να Σκούζουν... Δεν τους λυπάσαι.. Εγώ λέω να δείξουμε λίγο έλεος... Σκυλιά είναι..χαχαχαχαχαχα ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. https://www.ergatikosagwnas.gr/arthra/ygeia/2516-i-pandimia-antimetopizetai-mono-me-tin-enisxysi-tou-dimosiou-systimatos-ygeias Φρέσκο πράγμα απο Μανιαδάκηδες. ...ντάξει φταίει ο καπιταλισμός αλλά θα γίνει ανθρώπινος..... Δεν χρειάζεται Σοσιαλισμός και δικτατορία του προλεταριάτου. Είναι Χαφιέδες και το φωνάζουν.. ΑΞΙΟΙ.... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. https://atexnos.gr/%CE%B7-%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%B7-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-1945-%CF%83%CF%84%CE%B7/
    ekloges agglia 02071945
    Η νίκη των Εργατικών τον Ιούλη του 1945 στην Αγγλία και η απήχηση της στην Ελλάδα
    Από Αλέκος Χατζηκώστας στο Ιούλ 5, 2020 Προτεινόμενο, Τεκμήρια

    Γράφει ο Αλέκος Χατζηκώστας //

    Στις 5 Ιούλη 1945 πραγματοποιούνται εκλογές στην Αγγλία. Το Εργατικό Κόμμα κερδίζει τις εκλογές και ο Ουίνστον Τσόρτσιλ χάνει την πρωθυπουργία από τον Κλέμεντ Άτλι. Το Κομμουνιστικό Κόμμα λαμβάνει 102.780 ψήφους και εκλέγει δύο βουλευτές, τους πρώτους στην ιστορία του.

    Θα παρουσιάσουμε ορισμένα στιγμιότυπα της απήχησης των εκλογών αυτών (μπορούν εύκολα να βγουν συμπεράσματα για τις υπάρχουσες τότε αυταπάτες ή λαθεμένες αντιλήψεις) στην Ελλάδα μέσα από δημοσιεύματα του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή


  44. Η ανακοίνωση των τελικών αποτελεσμάτων (μετά από αναμονή τριών εβδομάδων) γίνεται στις με πρωτοσέλιδο στις 27/7/1945. Ο τίτλος χαρακτηριστικός της αντίληψης που επικρατούσε: «ΠΡΩΤΟΦΑΝΗΣ ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΙΚΏΝ. ΠΑΡΑΤΗΘΗ Ο κ. ΤΣΩΡΤΣΙΛ ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΙ Ο K. ΑΤΛΥ».

    Στο κύριο μάλιστα άρθρο αναφέρονται τα εξής, με τίτλο «Ετυμηγορία παγκόσμιας σημασίας»: «…Η θριαμβευτική επικράτηση του Εργατικού Κόμματος και των συμμάχων του σε βαθμό που ξεπέρασε κάθε πρόβλεψη, είνε η επισφράγιση της θέλησης ενός μεγάλου και σύμμαχου λαού να θέσει τέρμα σε μια εποχή, που καταδικάσθηκε αμετάκλητα με τις αιματηρές θυσίες όλων των Ενωμένων Εθνών…Η εργατική τάξη της Μ. Βρετανίας με την ψήφο της εκφράζει τη θέληση και την απόφαση της να βάλει φραγμό στα επικίνδυνα σχέδια των ανθρώπων της κεφαλαιοκρατικής αυθαιρεσίας. Γιατί οι άνθρωποι αυτοί (σ.σ συντηρητικοί) δεν έκαναν κακό μόνο στην αγγλική εργατική τάξη. Αυτοί ενσάρκωναν το πνεύμα της αντίδρασης σε όλο τον κόσμο. Ήταν οι πρωτεργάτες κάθε αντιδημοκρατικής ροπής και πολιτικής…Ο ελληνικός λαός που με συγκρατημένη την ανάσα του , με ψυχραιμία και αυτοπεποίθηση συμμετείχε με τον τρόπο του στις αγγλικές εκλογές, αισθάνεται δικαιολογημένη χαρά και ικανοποίηση. Όχι πως τρέφει αυταπάτες. Δεν παραγνωρίζει πως και το εργατικό κόμμα κατά πρώτο λόγο εφάρμοζε και θα εφαρμόσει βρετανική πολιτική. Αλά ο ελληνικός λαός που από τους πρώτους πολέμησε στο πλευρό του αγγλικού λαού, στις δύσκολες μέρες της κρίσης του ’40 βρέθηκε δυστυχώς υποχρεωμένος να υψώσει το ανάστημά του και σε μια ένοπλη επέμβαση του Τσώρτσιλ που απόβλεπε στο στραγγαλισμό της δημοκρατικής κοινής νίκης του, κατά μια αχαρακτήριστη παράβαση των συμμαχικών αρχών του πολέμου…Ο λαός μας περιμένει να βρει από εδώ και μπρος μεγαλύτερη κατανόηση πέρα από τη Μάγχη…» ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  45. Στο ίδιο φύλλο υπάρχει και το συγχαρητήριο του ΕΑΜ προς τον Κλήμεντ Ατλυ

    «Η Κεντρική Επιτροπή του ΕΑΜ συγχαίρουσα εγκάρδια για την εκλογική νίκη εύχεται ευημερίαν στο φίλο και σύμμαχο βρετανικό λαό κάτω από τη φωτισμένη καθοδήγηση του Εργατικού Κόμματος.

    Ο Ελληνικός Λαός που αγωνίσθηκε ανένδοτα στο πλευρό των μεγάλων συμμάχων για την ελευθερία και την κοινωνική πρόοδο μέσα σε ένα νέο μεταπολομικό κόσμο, τρέφει σήμερα περισσότερο παρά ποτέ τη βαθειά πεποίθηση, ότι αυτά τα ιδεώδη θα πραγματοποιηθούν με ομαλή δημοκρατική εξέλιξη και στη χώρα του, κοιτίδα της ελευθερίας και της δημοκρατίας

    Κεντρική Επιτροπή ΕΑΜ

    Δ. ΠΑΡΤΣΑΛΙΔΗΣ» ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή


  46. Ο δε ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ στις εφημερίδες του Εργατικού Κόμματος και του Κομμουνιστικού Κόμματος στέλνει τα ακόλουθα χαιρετιστήρια:

    «ΝΤΑΗΛΥ ΧΑΡΑΛΝΤ»

    Θερμά συγχαρητήρια για μεγάλη εκλογική νίκη. Έχουμε πεποίθηση ότι η νίκη αυτή ανοίξει νέα περίοδο για σύσφιξη σχέσεων μεταξύ ελληνικού και αγγλικού λαού για ολοκλήρωση νίκης κατά φασισμού και ανοικοδόμοιση παγκοσμίου ειρήνης»

    «ΝΤΑΙΗΛΗ ΓΟΥΩΚΕΡ»

    Διαβιβάζουμε θερμά συγχαρητήρια Ελληνικού Λαού για μεγάλη νίκη προοδευτικών δυνάμεων Αγγλίας.

    Ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι ανταποκρίσεις σχετικά με τη στάση και τα εκλογικά αποτελέσματα του Κ.Κ Αγγλίας. Να σημειώσουμε ότι η εκλογική τακτικά του Κ.Κ με βάση την εκλογική του διακήρυξη είχε ως στόχο: «..Είνε ανάγκη να νικηθούν οι Συντηρητικοί και να κερδίσει την πλειοψηφία στη Βουλή του Εργατικό Κόμμα ή το Κομμουνιστικό Κόμμα. Εμείς θα βοηθήσουμε με όλη μας την ψυχή να νικήσει το Εργατικό Κόμμα. Γι’αυτό περιορίζουμε τον αριθμό των υποψηφίων μας» ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  47. https://www.komep.gr/m-article/I-TIEORIA-TOY-LENIN-GIA-TON-IMPERIALISMO-KAI-OI-DIASTREBLOSEIS-TIS/ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  48. https://laikhexousia.blogspot.com/2015/10/blog-post_2.html ΟΥΦΦΦΦΦΦΦΦΦ.... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  49. .... Γιατί αυτά που σας "σερβίρει" και χωρίς έλεγχο καταπίνετε (προσοχή κίνδυνος δηλητηρίασης!) ο ανεκδιήγητος ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ φούμαρα και παπαριές είναι: ούτε μια σελίδα από τα βιβλία πού δήθεν έχει διαβάσει δεν μπορεί να παραθέσει με τον αριθμό της...... Μέσα στο πανικό και την απόγνωσή του ο Αφελής δεν καταλαβαίνει πως δικαιώνει απόλυτα τους Κομμουνιστές και τις σύγχρονες επεξεργασίες μας μετά το 1991... που τους ανοίξαμε τον τάφο. Ασφαλώς και προσφέρουμε δηλητήριο στο Οπορτουνιστικό ΣΚΥΛΙ και σε όλους τους Ομόσταυλους του. Επίσης δεν αντιλαμβάνεται πως η δημοσίευση του Αντικομουνιστικού του βόθρου μας βοηθάει στην δουλειά μας. Είναι απολαυστικό το θέαμα να βλέπεις αυτά τα ερπετά να σέρνονται μέσα στα σκατά που είναι ο φυσικός τους χώρος. Τα ζώα έχουν περισσότεροι αξία απο αυτούς. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  50. https://www.ergatikosagwnas.gr/arthra/history/1924-to-7o-synedrio-tou-kke.Θα ήθελα ν' αναφέρω- συνέχισε η ομιλήτρια- ένα άλλο κοσμοϊστορικό γεγονός που ζήσαμε στη δεκαετία. Και το γεγονός αυτό είναι η αυτοδιάλυση της Κομμουνιστικής Διεθνούς. Η παγκόσμια αυτή οργάνωση της εργατικής τάξης, που ιστορική ανάγκη επέβαλε την ίδρυσή της ύστερα από τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, είναι κείνη που ανασήκωσε το σοσιαλιστικό κίνημα όλου του κόσμου και με τα Κομμουνιστικά Κόμματα όλων των χωρών έδωσε στην εργατική τάξη ένα ξεκάθαρο ιδεολογικό προσανατολισμό, γερή αρματωσιά και στάθηκε ο πιο ισχυρός παράγοντας εναντίον του φασισμού και του χιτλερισμού.......... Η διάλυση της Κ.Δ το 1943 και η μετατροπή του ΚΚΕ σε ...ομόσπονδο.... θετικό γεγονός για τον Μανιαδάκη της Αυγής των Συντακτών.... Και να τον φτύσεις το σάλιο σου θα λερώσεις. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    Η οργάνωση αυτή, όταν οι ανάγκες της συνένωσης όλων των προοδευτικών δυνάμεων σ' ένα αντιφασιστικό μέτωπο ήταν απαραίτητη και η ιστορική στιγμή βροντοφώνησε: ‘‘Όλα για τη συντριβή του Φασισμού’’, δεν δίστασε να αυτοδιαλυθεί.

    Εμείς σαν Κόμμα ζήσαμε την ευνοϊκή επίδραση που είχε η διάλυση εκείνο τον καιρό στον αντιφασιστικό πόλεμο. Σήμερα το Συνέδριο μας, καλό θα ήταν, σαν πρώτη ενέργειά του, να εκφράσει μια ευχή για την ενότητα του παγκόσμιου εργατικού κινήματος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  51. Οι εργασίες του 7ου Συνεδρίου: Ο απολογισμός της ΚΕ

    Όπως έχουμε προαναφέρει τον απολογισμό δράσης της ΚΕ του ΚΚΕ στα 10 χρόνια που είχαν περάσει από το 6ο Συ­νέδριο παρουσίασε ο Γιώργης Σιάντος. Αρχικά ο ομιλητής αναφέρθηκε στις διεθνείς εξελίξεις, στην άνοδο του φασισμού και το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, υπογραμμίζοντας το ρόλο της Σοβιετικής Ένωσης στη συντριβή του φασισμού. «Η Σοβιετική Ένωση», τόνισε, «σήκωσε το βάρος της χιτλερικής πολεμικής μηχανής στις πλάτες της, έδωσε θάρρος κι ελπίδες στους υπόδουλους λαούς να ξε­σηκωθούν και να πολεμήσουν ενάντια στον κατακτητή, έδωσε τη δυνατότητα στους συμμάχους Άγγλους και Αμερι­κανούς να προετοιμαστούν για τη συντριβή της χιτλερικής Γερμανίας και Ιαπωνίας»[5]. ναφερόμενος στην περίοδο της Εθνικής Αντίστασης ο Σιάντος εξήρε το ρόλο του Κόμματος, καυτηριάζοντας ταυτόχρονα την αστική τάξη που στα μαύρα χρόνια της κατοχής έβαλε το ταξικό της συμφέρον πάνω από το συμφέρον του λαού. Ακόμη, αναφέρθηκε στις συμφωνίες του Λιβάνου, της Καζέρτας, της Βάρκιζας, κα­θώς και στη μάχη του Δεκέμβρη, σε αδυναμίες που εμφα­νίστηκαν και σε λάθη που έγιναν, αλλά δεν τα εκτίμησε με αντικειμενικότητα. «Η συμφωνία του Λιβάνου», τόνισε, «δεν ήταν λάθος, γιατί ήταν μέσα στην πολιτική μας της εθνικής ενότητας και της ομαλής δημοκρατικής λύσης των εσωτερι­κών ζητημάτων. »[7]. Επίσης για τη συμφωνία της Βάρκιζας είπε: «Κάναμε τη συμφωνία αυτή σαν ίσος προς ίσο με την κυβέρνηση Πλα­στήρα, με επίσημη συμμετοχή και αντιπροσώπων των Άγ­γλων, για να σταματήσει ο πόλεμος ανάμεσα σε μας και τους Άγγλους και για να χρησιμοποιηθούν όλες αυτές οι δυνάμεις ενάντια στον Χίτλερ, που ακόμα τότε ήταν γερός. Κάναμε τη συμφωνία αυτή για να κατοχυρώσουμε ένα μίνι­μουμ των συνταγματικών και συνδικαλιστικών ελευθεριών του λαού. Κάναμε τη συμφωνία αυτή για να ανοίξει ο δρόμος σε ελεύθερες και γνήσιες εκλογές και δημοψήφισμα, στην εξυγίανση της χώρας από τους προδότες και για να μπει η χώρα στην ανοικοδόμηση.»[8] Η αλήθεια βέβαια είναι εντελώς διαφορετική, αφού η εξέλιξη έδειξε πως τίποτα δεν έγινε απ’ όσα αναφέρει ο Σιάντος ως στοχεύσεις και επιδιώξεις του κινήματος με την υπογραφή της Συμφωνίας στη Βάρκιζα. Αντίθετα, η συμφωνία οδήγησε στο μονόπλευρο αφοπλισμό του ΕΛΑΣ και αξιοποιήθηκε για να δοθούν νέα πλήγματα στο ΚΚΕ και το λαϊκό δημοκρατικό κίνημα και να σπρωχτούν οι εξελίξεις στον εμφύλιο πόλεμο.... Ολα σωστά για τον Μανιαδάκη... λαοκρατία ευρωκομουνισμός....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  52. Καινοτόμες επεξεργασίες της στρατηγικής του κόμματος

    Όπως, αναφέραμε στην αρχή στο 7ο Συνέδριο ασχολήθηκε και με το ζήτημα του προγράμματος του ΚΚΕ. Είχε κατατεθεί προσυνεδριακά σχέδιο προγράμματος, στο συνέδριο έγινε αρκετή συζήτηση γύρω από το θέμα, χωρίς όμως να υπάρξει κατάληξη σε ένα νέο προγραμματικό κείμενο. Χαράχτηκαν όμως κεντρικές προγραμματικές κατευθύνσεις και αποφασίστηκε στο επόμενο κομματικό συνέδριό να υπάρξει κατάληξη σε οριστικό πρόγραμμα[14].

    Στο σχέδιο προγράμματος που υποβλήθηκε στο Συνέδριο γινόταν ένα ουσιαστικό βήμα μπροστά όσον αφορά το χαρακτήρα της επανάστασης, σε σχέση με τις επεξεργασίες της 6ης ολομέλειας της ΚΕ του 1934. Η διαπίστωση εκείνης της ολομέλειας για δύο επαναστάσεις, μία αστικοδημοκρατική και μία σοσιαλιστική, εγκαταλείπονταν και στη θέση της έμπαινε η εκτίμηση για μία επανάσταση με δύο φάσεις αλληλοδιαπλεκόμενες: Η μία φάση ή σταθμός, όπως λεγόταν, θα ήταν η Λαϊκή Δημοκρατία και η άλλη φάση ή σταθμός θα ήταν ο Σοσιαλισμός. Το πέρασμα δε από την Λαϊκή Δημοκρατία στο σοσιαλισμό, υπήρχε η εκτίμηση πως θα γινόταν ειρηνικά, χωρίς την ανάγκη εξέγερσης και μάλιστα ένοπλης. Συγκεκριμένα υπογραμμιζόταν: «Το δρόμο προς το σοσιαλισμό ανοίγει η Λαϊκή Δημοκρατία, ο πρώτος σταθμός προς τη σοσιαλιστική κοινωνική απολύτρωση των ελλήνων εργαζομένων. Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος έφερε, στην Ευρώπη κυρίως, ορισμένες αλλαγές που ανοίγουν την προοπτική για δυνατότητα ειρηνικού περάσματος στο σοσιαλισμό»[15]. Η θέση αυτή για δυνατότητα ειρηνικού περάσματος στο σοσιαλισμό καμιά σχέση δεν έχει με την γνωστή δεξιά οπορτουνιστική αντίληψη αντιπαράθεσης των μορφών πάλης στην επανάσταση, περί ειρηνικής ανατροπής του καπιταλιστικού συστήματος και βαθμιαίας εξέλιξης του σε σοσιαλισμό. Η θέση αυτή σήμαινε ότι δεν χρειάζονταν δύο επαναστάσεις- μια αστικοδημοκρατική και στη συνέχεια μία σοσιαλιστική- για το πέρασμα στο σοσιαλισμό, αλλά μία επανάσταση στα πλαίσια της οποίας οι αστικοδημοκρατικές και σοσιαλιστικές αλλαγές δεν θα χωρίζονταν από σινικό τείχος αλλά θα αλληλοδιαπλέκονται. ........Αντι να ρίξουν όλο το βάρος στον ΔΣΕ στα τέλη 1945 όπως πίεζε απο την 1η ημέρα ο ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ διαβάστε και θαυμάστε οπορτουνισδτικές θέσεις ξεφτίλα που μας σερβίρει ο Χαφιεδάκος. ....ΑΞΙΟΣ.... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  53. Ανώνυμος2 Νοεμβρίου 2020 - 9:14 π.μ.

    Το 2 συνέδριο έγινε στις 18-25 Απρίλη 1920

    Σύμφωνα με απόφαση του 2ου συνεδρίου ο Δημοσθένης Λιγδόπουλος θα μετέβαινε στη Σοβιετική Ένωση σαν εκπρόσωπος του ΣΕΚΕ στο 2ο Συνέδριο της Κομιντέρν (ΚΔ) και για να διεξάγει τις διαπραγματεύσεις για την ένταξη του κόμματος στις τάξεις της.

    Ο Λιγδόπουλος θα παρακολουθήσει το 2ο Συνέδριο της Κομιντέρν στη Μόσχα το καλοκαίρι του 1920 και θα διαπραγματευθεί την ένταξη του ΣΕΚΕ στις τάξεις της. Θα υπάρξει καταρχήν συμφωνία και η ΚΔ θα στείλει στην Ελλάδα σαν αντιπρόσωπό της το νεαρό ελληνορώσο Ωρίωνα Αλεξάκη για την υπογραφή της ένταξης.

    Έκτακτο Εκλογικό Συνέδριο στις 16-19 Σεπτέμβρη 1920.

    ΔΣΕ https://gkagkarin.blogspot.com/2020/11/21.html ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  54. Ανώνυμος1 Νοεμβρίου 2020 - 11:51 μ.μ.

    Οι σύγχρονες επεξεργασίες του Κόμματος, ΛΑΪΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ/Ζούκοφ, στηρίζονται στις πηγές και για να εμπεδωθούν σωστά χρειάζεται μελέτη αυτών των πηγών. Αν περιμένεις να βγάλεις επιστημονικά συμπεράσματα μόνο απ’ ό,τι εσύ ή οικογένειά σου έχεις κι έχετε ζήσει, τότε "φέξε μου και γλίστρησα" που λέει κι ο λαός μας. Άσε που με τον ισχυρισμό σου ("τι έχουν να προσθέσουν όλα αυτά") βγάζεις άχρηστες τις σύντονες και συνεχείς προσπάθειες που κάνει το κόμμα να μελετήσει την ιστορία του με όλες τις εκδόσεις των επισήμων κειμένων του και τα πρακτικά των ολομελειών και άλλων ανώτατων σωμάτων του, προσπάθειες στις οποίες αναφέρθηκα προηγουμένως. Διαφορετικά καταντά κανένας να παπαγαλίζει αμάσητα ή αχώνευτα ό,τι διαβάζει στο "Ρίζο" ανίκανος να διανοηθεί ο ίδιος και να δράσει συνειδητά περιμένοντας κάθε φορά τη "μασημένη τροφή" σαν το μωρό παιδί (όπως ο ψυχάκιας καλή ώρα που... περιμένει "φωτισμό" από το... "γεωργιανό θεό με το μουστάκι" όπως τολμάει ο άθλιος να αποκαλεί υβριστικά τον αθάνατο Στάλιν). Κομμουνιστής δε σημαίνει αγράμματος κι αμόρφωτος, αλλά διαβασμένος και μάλιστα σοβαρά. Α, και το σωστό δεν είναι "φετινά σταφύλια", αλλά "περσινά ξινά σταφύλια". Αυτά...

    Ҁ.
    ΛΑΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ2 Νοεμβρίου 2020 - 11:06 π.μ.

    Βρε ανθρωπε οι επεξεργασιες αυτο ακριβως που λες ειναι και προυποθετουν μελετη των πηγων ,ποιος ο λογος να ψαχνει καποιος πηγες οταν εχει τις επεξεργασιες του απο τον επαειοντα που ασχοληθηκε ?
    Εκτος αν ΔΕΝ ΤΟΝ ΕΜΠΙΣΤΕΥΕΣΑΙ ΚΑΙ ΘΕΣ ΝΑ ΤΟ ΨΑΞΕΙΣ ΚΙ Ο ΙΔΙΟΣ !!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  55. ΛΑΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ2 Νοεμβρίου 2020 - 11:06 π.μ.

    Βρε ανθρωπε οι επεξεργασιες αυτο ακριβως που λες ειναι και προυποθετουν μελετη των πηγων ,ποιος ο λογος να ψαχνει καποιος πηγες οταν εχει τις επεξεργασιες του απο τον επαειοντα που ασχοληθηκε ?
    Εκτος αν ΔΕΝ ΤΟΝ ΕΜΠΙΣΤΕΥΕΣΑΙ ΚΑΙ ΘΕΣ ΝΑ ΤΟ ΨΑΞΕΙΣ ΚΙ Ο ΙΔΙΟΣ !!!! Η μόνη διαφωνία Στρατάρχη μου είναι που αποκαλείς ...άνθρωπο το ερπετό. Τα υπόλοιπα είναι απλά. Θα πίστευε τον επαείοντα αν ήταν απο τον οπορτουνιστικό του στάβλο. Απο την στιγμή που πρόκειται για κομμουνιστες ΑΛΕΚΑ ΜΠΕΛΛΟΥ ΜΑΙΛΗΣ κ.α δεν του κάνουν γιατί αυτοί ηγήθηκαν 30 χρόνια για να πεταχτεί έξω απο το ΚΚΕ για πρώτη φορά η κεντρίστικη οπορτουνιστική σύφιλη. Ηθελαν να γίνει όπως μετά το 1968... και ότι ζήσαμε μέχρι το 1991... Πάτημα στο κεφάλι και στο τάφο χωρίς έλεος για αυτά τα Σκυλιά. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  56. Στρατάρχη μου στο είπα οι Μανιαδάκηδες βρίσκονται σε απόγνωση. Δεν τους βγαίνει το νέο οπορτουνιστικό ανάχωμα οι Καπιταλιστές τους κάνανε Αλογα τρέχουν χοροπηδάνε τους φεύγουν στο δρόμο και Σκούζουν. Αυτή είναι η μοίρα του κάθε χαφιέ. Εμεις την δουλειά μας Στρατάρχη. Εχουμε τις σύγχρονες επεξεργασίες μετά το 1991 ακολουθούν και άλλες. Αυτές μελετάμε μαζί με τους νέους συντρόφους και αφήνουμε τα Σκυλιά να Σκούζουν. Συνεχίζουμε το Γλέντι ότι στέλνει να το βάζεις τα λόγια του με τιμούν. Ο Γεωργιανός ...θεός με το Μουστάκι και ο ΗΡΩΑΣ ΤΟΥ ΝΤΑΧΑΟΥ ΟΔΗΓΟΙ ΜΑΣ ΑΘΑΝΑΤΟΙ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  57. Ε, αυτό είναι ακριβώς που εννοώ και δεν εννοείς να καταλάβεις, ΛΑΪΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ/Ζούκοφ: Ότι δηλαδή δεν φτάνει στις μέρες μας να καταπίνεις τα "μασημένα", αλλά χρειάζεται να μαθαίνεις να "μασάς" ο ίδιος. Δεν έχει να κάνει με το αν εμπιστεύεσαι ή δεν εμπιστεύεσαι τον όποιο επαΐοντα, αλλά με το αν είσαι μόνος σου σε θέση να κρίνεις και να δράσεις. Και, πίστεψέ με, στη ζωή βρίσκεσαι συχνά σ’ αυτή τη θέση, να αναγκάζεσαι να "μασάς" τα "αμάσητα" μόνος σου, εντελώς μόνος σου. Γι' αυτό και το Κόμμα δεν περιορίζεται στα Δοκίμια, αλλά εκδίδει, αφειδώς θα έλεγα, τις πηγές. Το ένα δεν αποκλείει το άλλο! Τελοσπάντων, δεν συμφωνούμε, σταματάω εδώ, γεια χαρά, καλή τύχη κι εύχομαι κι ελπίζω να μην καταλήξεις όπως ο ψυχάκιας που περιμένει –σαν άλλος χριστιανός με το "φως το αληθινό"...– το "φωτισμό" από το "γεωργιανό... θεό" (δε ντρέπεται να λέει έτσι τον Στάλιν)...

    Ҁ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και πάλι σε ευχαριστώ Μανιαδάκη για τα καλά σου λόγια. Τίτλος τιμής για τους Κομμουνιστές και πυξίδα. Οταν σταματήσεις να Σκούζεις θα ψάξουμε τι λάθος κάναμε. Συνέχισε να σιτίζεσαι στην Αυγή των ...συντακτών.... Κουράγιο ξυδάκι και περαστικά. Οι Κομμουνιστές θα συνεχίσουμε να έχουμε οδηγούς τον Γεωργιανό ...θεό με το Μουστάκι και τον ΗΡΩΑ ΤΟΥ ΝΤΑΧΑΟΥ. ΑΘΑΝΑΤΟΙ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
  58. ......Διαφορετικά καταντά κανένας να παπαγαλίζει αμάσητα ή αχώνευτα ό,τι διαβάζει στο "Ρίζο" ανίκανος να διανοηθεί ο ίδιος και να δράσει συνειδητά περιμένοντας κάθε φορά τη "μασημένη τροφή" σαν το μωρό παιδί.... χαχαχαχα Η Οπορτουνιστική παπάτζα πάει σύννεφο. Ο Ριζοσπάστης ...δεν είναι καλός.... όταν έχει τις σύγχρονες επεξεργασίες του ΚΚΕ μετά το 1991.... Αντίθετα ήταν ...καλός... στα πλαίσια της εγκληματικής θεωρίας πολιτικών μετώπων και σταδίων πριν το 1991... με βάση την επικράτηση της οπορτουνιστικής αντεπανάστασης στην Κ.Δ ΤΟ 1935... και στην ΕΣΣΔ μετά την 5η ΜΑΡΤΗ του 1953.... ΕΠΙΣΗΜΑ. Με τον συσχετισμό να έχει αλλάξει στο κόμμα των Μπολσεβίκων το 1945 λόγω των 5000000 νεκρών κομμουνιστών στο πόλεμο. ΑΛΗΤΕΣ ΣΟΣΙΑΛΦΑΣΙΣΤΕΣ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  59. Βλέπεις αφωνία Στρατάρχη μιλιά δεν βγάζει για τα ντοκουμέντα και τον οπορτουνισμό που εκπέμπουν τι να πει άλλωστε για αυτά τα εγκλήματα μόνο βρισιές. Πάντως είναι απόλαυση το να σκούζει χαχαχαχαχαχα ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  60. Πάνο, ...ένα μικρό δωράκι για σένα!
    1882: Όταν ο Τρικούπης ήθελε να κάνει… εισβολή στην Αίγυπτο
    O ελληνικός (μικρο-)ιμπεριαλισμός πάει πολύ πιο πίσω, από όσο νομίζουμε!
    Θα ψάξω μια μέρα να βρώ εκείνη την αφήγηση, για μια επιτροπή γάλλων πολιτών, που πήγε στην Χίο επί ..Τουρκοκρατίας, εκεί γύρω στα 1810(;) κι έπεσε στα πόδια(!) των Χιωτών εφοπλιστάδων, εκλιπαρώντας(!) να μειώσουν λίγο τις τιμές του ρωσικού σιταριού, για χάρη του λιμοκτονούντος Γαλλικού Λαού. Ηταν τότε με τους ναυτικούς αποκλεισμούς και τα κοντραμπάντα, που γιγαντώθηκε το εφοπλιστικό κεφάλαιο, μεσούσης Τουρκοκρατίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σεχτάρ. Μού έφτιαξες την ημέρα σε παραδέχομαι. Ενα μόνο μπράβο δεν φτάνει. Το αποθήκευσα ήδη. Το καινούργιο βιβλίο του κόμματος για το 1821 ως εθνικοαπελευθερωτική και αστικοδημοκρατική ξεκαθαρίζει τα πάντα. Καπιταλισμός λοιπόν το 1830 στο νεοσύστατο κράτος με την Αστική τάξη να υπάρχει πολύ πριν όπως το λες μέσα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Στο Ιμπεριαλιστικό στάδιο το είχα για το 1912... αλλά όπως φαίνεται είναι πολύ νωρίτερα.... Δεν με χαλάει καθόλου..χαχαχαχοχοχο... Οταν βρεις χρόνο και ψάξεις σε περιμένω να το αποθηκεύσω. Και βέβαια αφιερωμένα όλα στους Μανιαδάληδες... ΟΥΦΦΦΦΦΦΦ.... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή