Το 2012 τελικά ήταν χρονιά σταθμός στην σύγχρονη Ελληνική ιστορία .Έχουμε την είσοδο ενός καθαρόαιμου ΝΑΖΙστικού κόμματος στη Βουλή και την απώλεια του ΚΚόμματος της μισής του δύναμης λόγω της κάθετης άρνησης του να συμμετάσχει σε ένα "Δημοκρατικό Προοδευτικό Μέτωπο " ( με τον Σύριζα βεβαίως βεβαίως ) γιατί "δεν είμαστε σαν τα μούτρα τους " κάτι που δεν το κατάλαβε αμέσως ένας κόσμος .
Ενας κόσμος που ήταν για χρόνια δίπλα στο κόμμα αλλά ήταν γαλουχημένος επί δεκαετίες με την πολιτική των Σταδίων ,με "Λαοκρατίες " ,"Αλλαγές" ,"νέες Δημοκρατίες" κι όχι με μιά γνήσια ταξική και μπολσεβίκικη τακτική " Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΤΑΞΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ "με απότερο στόχο την ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΗΣ .
Από το '34 και μετά, το κομμουνιστικό κίνημα και το ΚΚΕ ήταν "μπλοκαρισμένο" στις προοπτικές μιας υποθετικής συμμαχίας με κάποια υποτιθέμενη πατριωτική αστική τάξη και εξ αυτού στη δυνατότητα σχηματισμού Κυβέρνησης, που θα εξάλειφε τα τελευταία μισοφεουδαρχικά κατάλοιπα, θα ολοκλήρωνε τους αστικοδημοκρατικούς μετασχηματισμούς και έτσι ...θα προετοίμαζε την Επανάσταση . Επί δεκαετίες είμασταν οι αιμοδότες και η ουρίτσα των σοσιαλδημοκρατών και όλων των παπατζήδων ,από ΕΔΑ εως παπατζήδων τύπου Αντρέα και Τσίπρα .
Βέβαια εκ των υστέρων αυτός ο κόσμος κατάλαβε στο πετσί του τι ολέθριο λάθος θα ήταν μια σύμπραξη με το τσίρκο του ΣΥΡΙΖΑ ,του διαλύθηκαν οι αυταπάτες δεκαετιών και έχει προοπτικές να επανακάμψει κοντά μας .Η καλύτερη προπαγάνδα εξ άλλου ειν η ίδια η πείρα της ζωής ...Δεν φτάνει όμως αυτό .Κυρίως χρειάζεται η ισχυροποίηση των συνδικάτων και μέσα απ αυτό το δυνάμωμα του ΠΑΜΕ και των ΛαΪκών Επιτροπών ,γιατί το ΠΑΜΕ είναι το ταξικό όχημα του Λαού μας και με αυτό θα πορευτεί και θα αντεπιτεθεί ως την πλήρη ανατροπή του σάπιου συστήματος
Σε ευχαριστώ για την τιμή να κάνεις σχόλιο μου ανάρτηση μαζί με αντίστοιχα του Σεχτάρ. Με τιμάει αυτό. Αν δεν είχαμε αρνηθεί να μπούμε σε κυβέρνηση στο έδαφος του καπιταλισμού το 2012 θα είχε συμβεί ότι έγινε μετά το 1968 το 1987..1991... Τι μας έσωσε για εμένα. Η Διόρθωση του προγράμματος την περίοδο 1930 34 τα Τρία Γράμματα ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ για τον Ιμπεριαλιστικό πόλεμο η ΑΘΑΝΑΤΗ ΕΠΟΠΟΙΙΑ ΤΟΥ ΔΣΕ ΚΟΡΥΦΑΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΤΑΞΙΚΗΣ ΠΑΛΗΣ. Ο Σεχτάρ λέει πως ωρίμασε συλλογικά το κόμμα για αυτό και έγινε. Εγω συμφωνώ στην συλλογική ωρίμανση αλλά όπως του έχω πει και αλλού χωρίς τον ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ ΔΣΕ δεν βλέπω. Μικρή διαφωνία και συνεχίζω. Και το πρόγραμμα του 1953 που αποσύρθηκε με παρέμβαση του ...ΚΚΣΕ χρουτσόφ το 1955.. Αυτές οι παρακαταθήκες μας έσωσαν σε πρώτη φάση το 1968. Αδυνατώντας να λύσουμε το Πολιτικό Ιδεολογικό τότε.. Οτι ζήσαμε όλοι μας το 1974 1991 ήταν ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑ. Σωθήκαμε έστω και οριακά χάρη σε αυτές τις παρακαταθήκες και ευτυχήσαμε να έχουμε στην ηγεσία ΑΛΕΚΑ ΓΟΝΤΙΚΑ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑ ΜΑΙΛΗ ΜΠΕΛΛΟΥ ΛΟΥΚΑ ΜΑΥΡΙΚΟ ΧΑΛΒΑΤΖΗ κ.α που ηγήθηκαν αυτής της τιτάνιας προσπάθειας βήμα βήμα αποκατάστασης των επαναστατικών χαρακτηριστικών του ΚΚΕ που για πρώτη φορά στην ιστορία πετάχτηκε έξω η Κεντρίστικη οπορτουνιστική Σαβούρα του Κάουτσκι. Και είμαστε εδώ σήμερα και τον Φλεβάρη κλείνουμε 30 χρόνια απο το 13ο συνέδριο του 1991 που ήταν η αφετηρία για αυτή την θρυλική πορεία. Αυτά σύντροφοι ευχαριστώ για την φιλοξενία. Και μιας και έχουμε σε δύο μέρες την επέτειο της δολοφονίας του σ. ΤΣΕ ΓΚΕΒΑΡΑ στην ΒΟΛΙΒΙΑ πριν 53 χρόνια στη Βολιβία κλείνω με το ΒΕΝΣΕΡΕΜΟΣ. ΑΘΑΝΑΤΟΣ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάνο, τι μας έσωσε εμάς σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη και τον Ευρωκομμουνισμό; Ο ΔΣΕ! Αλλά στον ΔΣΕ και τον Εμφύλιο το ΚΚΕ σύρθηκε δεν τον επεδίωξε. Και το λάθος του ΚΚΕ είναι ότι "αντιστάθηκε" σε αυτή τη λύση και καθυστέρησε πολύ να καταλάβει ότι δεν είχε άλλη επιλογή. Οταν τελικά πήρε την συλλογική απόφαση να πολεμήσει είχαν δημιουργηθεί όλες οι προϋποθέσεις για να τον χάσει στρατιωτικά. Ο ΔΣΕ ήταν μια αναγκαστική και αναπόφευκτη θυσία και μια παρακαταθήκη για το μέλλον, που την αξία της τώρα πια μπορούμε να κατανοήσουμε.
ΔιαγραφήΑλλά μπορούσε να γίνει κι αλλιώς και καλύτερα.
Η αλήθεια είναι πως τον Εμφύλιο τον κήρυξε, έγκαιρα γι αυτήν, η εγχώρια αστική τάξη, και τον κήρυξε την Ανοιξη του '43 (και όχι το ...'47, που τον κηρύξαμε εμείς, ούτε καν τον Δεκεμβρη '44), με την ίδρυση των Ταγμάτων Ασφαλείας και τις σφαγές που άρχισαν αυτά. Αν τότε είχε πάρει το μήνυμα η Καθοδήγηση, αν είχε σηκώσει το γάντι, που της πέταξε η Αντίδραση, τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Πολλοί φίλοι και σύντροφοι χάνουν φαιά ουσία για τις συμφωνίες Λιβάνου, Καζέρτας και την υπαγωγή στο Στρατηγείο της Μέσης Ανατολής. Αυτά τα θεωρώ ...τρίχες! Τη μάχη την είχαμε ήδη χάσει μέσα μας. Δεν είχαμε κατανοήσει πως εξ αντικειμένου έμπαινε το ζήτημα "ποιός-ποιόν". Συνθήκες και υπογραφές μπορείς να κάνεις ό,τι είδους και όσες θέλεις, άμα είσαι ο ισχυρός, άμα έχεις τα όπλα. Την υπογραφή σου μπορείς και να την δίνεις, για να την παίρνεις πίσω όταν χρειάζεται, όπως έλεγε ο Λένιν. Αυτά κάλλιστα μπορούν να είναι και ελιγμοί για να ξεγελάσεις τον αντίπαλο και να κερδίσεις χρόνο η να τον επιταχύνεις, να φέρεις την τελική σύγκρουση εκεί που, και όπως, θέλεις εσύ. Σημασία έχει να βρεθείς με το "πάνω χέρι" και να το κρατήσεις μέχρι το τέλος.
Οι ειδικές αντικειμενικές συνθήκες της κατοχής, σε συνδυασμό με την επαναστατική δράση των κομμουνιστών μέσα από τον κομματικό μηχανισμό και την καθοδήγηση του ΚΚΕ, τάφεραν να βρεθεί η εργατική τάξη και το Κόμμα της, το ΚΚΕ, σε πλεονεκτική θέση. Δε θεωρώ λάθος ακόμη και την συγκρότηση του ΕΑΜ, και αργότερα της ΠΕΕΑ, με εκείνα τα κομματίδια και τις "μούρες", Τσιριμώκους κλπ., εφόσον εξυπηρετούσαν τις ανάγκες της στιγμής για την συσπείρωση. Το λάθος ήταν πως αποδώσαμε σε αυτές τις συμμαχίες μεγαλύτερο ειδικό βάρος, στρατηγικό βάρος, από αυτό, που πράγματι είχαν. Τους δώσαμε "εξουσία" στον εσωτερικό συσχετισμό, που ούτε είχαν, ούτε την άξιζαν. Αυτή ήταν η πρακτική συνέπεια της "Στρατηγικοποίησης" των συμμαχιών με τα μικρομεσαία, στις κατοχικές συνθήκες και με αστικά, στρώματα.
Δε φταίγαν οι "συμμαχίες" αυτές καθεαυτές. Εφταιγε η σημασία, που τους δίναμε.
Δε φταίγαν οι "συμφωνίες". Εφταιγε που τις πιστεύαμε εμείς περισσότερο από τους "συμμάχους" μας, εσωτερικούς και εξωτερικούς. Οι ίδιοι γιατί δεν έκαναν τέτοια λάθη; Τις ίδιες συμφωνίες δεν υπέγραψαν και αυτοί; Αλλά γιατί αυτοί δεν τις πιστεύανε, παρά τις πετάγαν στα σκουπίδια, όταν πια δεν τις χρειάζονταν, οεο;
Γιατί αυτοί απλά είχαν ανώτερη από μας ταξική συνείδηση!
Tώρα για τον ρόλο των προσώπων, Ζαχαριάδη, Αρη, Ζεύγου, Σιάντο-Παρτσαλίδηδων κλπ., όπως είπα έχουν σημασία αλλά όχι τόσο για το ειδικό βάρος, που έρριξαν στα φαινόμενα, τις "συμφωνίες" κλπ., αλλά κύρια για το πόσο συνέβαλαν στην άνοδο της ταξικής συνειδητότητας της ε.τ. Κι εκεί σίγουρα υπάρχουν διαβαθμίσεις και ο Ν.Ζ. υπερέχει. Αλλά, όπως ξέρουμε ταλαντεύσεις, και ιδίως έλλειψη ενός συγκεκριμένου σχεδίου για την αποφασιστική διεξαγωγή του εμφυλίου πολέμου είχαν όλοι, και ο Ν.Ζ..
Αυτά συμβαίνουν όταν "σέρνεσαι" και δεν έχεις εσύ την πρωτοβουλία των κινήσεων.
Αυτά τα ολίγα για ένα θέμα, που ακόμη θα συζητιέται για πολύ, και δυστυχώς....
Ηλια θα ελεγε κανεις οτι εισαι η κρυφη συνειδηση τηςκαθοδηγησης του Κομματος ΧΑΧΑΧΑ και ...ΝΑΙ στο αναρτησα το σχολιο ξεχωριστα
Διαγραφήκαι ναι Πανο πολλα απο αυτα που γραφεις τα αναρτω στο ΦΒ με το ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ βεβαια απο κατω
Σεχτάρ.Οτι Ελιγμό θέλεις μπορείς να κάνεις ακόμα και αυτούς που κάναμε. Για να μπορείς όμως να βάζεις και να παίρνεις πίσω την υπογραφή σου ανάλογα με τις ανάγκες της Ταξικής πάλης πρέπει απαραίτητα το σχήμα να είναι ΕΑΜ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ. Αν δεν είναι και είναι ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ... θα σε εγκλωβίσουν ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑΚΑ. Με αυτή την ...διαφωνία....συμφωνούμε σε όλα ακόμα και σε αυτό που λες ...Αλλά, όπως ξέρουμε ταλαντεύσεις, και ιδίως έλλειψη ενός συγκεκριμένου σχεδίου για την αποφασιστική διεξαγωγή του εμφυλίου πολέμου είχαν όλοι, και ο Ν.Ζ..... Σίγουρα θα συζητιέται πολύ. Είναι καθοριστικό. Σε ευχαριστώ για τα σχόλια σου που με έχουν βοηθήσει πολύ τα τελευταία ...8 χρόνια.... Πάντα να είσαι καλά Σύντροφε. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΔιαγραφήΛΑΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ. Σε ευχαριστώ για όλα. Χαρά μου να βάζω ένα λιθαράκι στην κοινή μας υπόθεση. Να είσαι καλά Σύντροφε. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΔιαγραφήΥπερβολές Στρατάρχη! Σιγά-σιγά διαμορφώθηκαν και οι δικές μου απόψεις, όπως όλων. Και ελπίζω να μη χρειάζεται να ...ξαναδιαμορφωθούν! Είμαστε οι περισσότεροι ταπεινά μέρη μιας συλλογικής διάνοιας, που βρίσκει σιγά-σιγά τον δρόμο της μέσα από μύριες αντιφάσεις, λάθη και ζιγκ-ζάγκ. Η Κοινωνία και το εργατικό κίνημα έτσι προχωράει: Δοκιμή και λάθος. Και διόρθωση. Και ξανά ο κύκλος. Trial-and-error process.
Διαγραφή