ΤΙΜΗ και ΔΟΞΑ !!

Η συντρόφισσα Νούλη Ζώκα γεννήθηκε το 1928 στην Πτολεμαΐδα, σε οικογένεια Πόντιων προσφύγων, που ήρθαν στην Ελλάδα το 1922. Ήταν το τρίτο και μικρότερο παιδί της οικογένειας και βίωσε από πολύ νωρίς την καταπίεση και τους διωγμούς της αστικής εξουσίας ενάντια στους κομμουνιστές, στους λαϊκούς αγωνιστές και όλο τον εργαζόμενο λαό.

Ο πατέρας της, Φίλιππος Παπαδόπουλος, ο οποίος έζησε την Οκτωβριανή Επανάσταση στα νεανικά του χρόνια στη Ρωσία, γεγονός που τον επηρέασε καθοριστικά στην υπόλοιπη ζωή του, οργανώθηκε πολύ γρήγορα στο ΚΚΕ, το 1924. Για την κομματική και πολιτική του δράση εξορίστηκε στη Γαύδο. Φυλακίστηκε και εξορίστηκε συνολικά 13 χρόνια. Αργότερα γίνεται γραμματέας της Περιοχής Ηπείρου του ΚΚΕ. Στις εκλογές του 1936 εκλέγεται βουλευτής Κοζάνης του Κόμματος. Συλλαμβάνεται από τη δικτατορία του Μεταξά και φυλακίζεται στην Ακροναυπλία μέχρι το 1941 και έπειτα στην Ανάφη, απ’ όπου δραπετεύει και εντάσσεται στο ΕΑΜ. Παίρνει μέρος από υπεύθυνες θέσεις στην αντίσταση κατά του φασισμού και της Κατοχής και στο ΔΣΕ. Μετά τον εμφύλιο εγκαθίσταται πρόσφυγας στη ΛΔ Βουλγαρίας, στην πόλη Βάρνα, όπου πεθαίνει το 1964. Η σορός του μεταφέρθηκε στη Θεσσαλονίκη, όπου έγινε η κηδεία του.

Η μητέρα της, Άννα Παπαδοπούλου, για την αντιστασιακή της δράση μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ και του ΕΑΜ, συλλαμβάνεται από τους Γερμανούς κατακτητές στην Πτολεμαΐδα το 1942. Το σπίτι της οικογένειας πυρπολείται και η Άννα μεταφέρεται στη Θεσσαλονίκη, στο Στρατόπεδο «Παύλου Μελά» και στη φυλακή του «Γιεντί Κουλέ». Καταδικάζεται σε θάνατο από Γερμανικό Στρατοδικείο και εκτελείται το 1943. Μαζί της εκτελείται και ο μικρότερος αδερφός του άντρα της, ο Παναγιώτης Παπαδόπουλος. Στο Στρατοδικείο, μαζί της δικάζεται και η κόρη της Νούλη, που αφήνεται ελεύθερη, γιατί ήταν μόλις 14 χρονών.

Μετά την εκτέλεση της μητέρας της η Νούλη Ζώκα βγαίνει στο βουνό, όπου σμίγει με τον πατέρα της, τη μεγαλύτερη αδελφή της Σήμα και τον αδελφό της Παύλο. Εντάσσεται κι αυτή στον ΕΛΑΣ και παρά το νεαρό της ηλικίας της παίρνει μέρος σε μάχες, ως ανταρτοΕΠΟΝίτισσα. Μετά την απελευθέρωση η οικογένειά της εγκαθίσταται στη Θεσσαλονίκη και ακολουθεί τη μοίρα των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης και του αντιφασιστικού αγώνα. Το 1946, λόγω των διωγμών από το αστικό κράτος, αναγκάζονται σταδιακά όλοι να ξαναβγούνε στο βουνό και να ενταχθούν στον ΔΣΕ.

Η Νούλη μετά από αρκετές συλλήψεις και φυλακίσεις, για την παράνομη δράση της μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ και της ΕΠΟΝ, βρίσκεται και πάλι με το όπλο στο χέρι να πολεμάει το κράτος της δωσίλογης αστικής τάξης, που στηριγμένη στα όπλα και τη βοήθεια των ξένων ιμπεριαλιστών -Μ. Βρετανίας και ΗΠΑ- αιματοκυλεί και πάλι το λαό, για να διαφυλάξει τα συμφέροντα και την εξουσία της. Στον ΔΣΕ βρίσκεται στη Σχολή Αξιωματικών του Γενικού Αρχηγείο - ΣΑΓΑ, όπου γίνεται εκπαιδεύτρια. Ο αδελφός της Παύλος πέφτει νεκρός ως μαχητής του ΔΣΕ το 1948 στις μάχες στο Βίτσι. Η ίδια παίρνει μέρος σε όλες τις μεγάλες μάχες της ΣΑΓΑ στο Γράμμο και το Βίτσι, τραυματίζεται και φτάνει στο βαθμό του Πολιτικού Επιτρόπου Λόχου.

Μετά τη λήξη του Εμφυλίου Πολέμου και την υποχώρηση των μαχητών του ΔΣΕ στις Λαϊκές Δημοκρατίες βρίσκεται ως πολιτικός πρόσφυγας στην Τασκένδη της ΕΣΣΔ. Αναλαμβάνει υπεύθυνες χρεώσεις στην οικογένεια των πολιτικών προσφύγων, εκλέγεται αντιπρόσωπος και παίρνει μέρος στη 3η Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ το 1950. Αργότερα παρακολουθεί μαθήματα και τελειώνει Μέση Μηχανολογική Τεχνική Σχολή. Παντρεύεται με τον αγωνιστή Ζήση Ζώκα και αποκτούν δύο παιδιά, την Άννα και τον Νίκο.

Το 1961, με την οικογένειά της εγκαθίσταται στη Βάρνα της ΛΔ Βουλγαρίας, όπου σμίγει με τον πατέρα της και την αδελφή της, που είναι πρόσφυγες εκεί. Στη ΕΣΣΔ και στη Βουλγαρία εργάζεται για αρκετά χρόνια, σε υπεύθυνες θέσεις, ως ελεγκτής της ποιότητας της παραγωγής σε μεγάλες βιομηχανίες. Συμμετέχει ενεργά στην κομματική δράση και στη ζωή της προσφυγικής οικογένειας.

Στην Ελλάδα επαναπατρίζεται το 1978 και μαζί με το ΚΚΕ και το σύντροφό της Ζήση Ζώκα δίνουν τον αγώνα ενάντια στη βίαιη απέλαση και εκπατρισμό του, για τον ελεύθερο και χωρίς όρους επαναπατρισμό όλων των πολιτικών προσφύγων. Με τη στήριξη σύσσωμου του πληθυσμού της γενέτειρας του Ζήση Ζώκα - Ραψάνη Λάρισας, και την αγωνιστική κινητοποίηση του ΚΚΕ, η απέλαση αποφεύγεται και η οικογένεια της Νούλης και του Ζήση επαναπατρίζεται οριστικά το 1982.

Από τότε και μέχρι το τέλος της ζωής της παρέμεινε μέλος της ΚΟΒ Ραψάνης του ΚΚΕ και μέλος του παραρτήματος Ανατολικών Συνοικιών Θεσσαλονίκης της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ. Σε όλα τα χρόνια της πάνω από 70 χρόνια ένταξής της στο ΚΚΕ -μέσα από όλες τις εκφράσεις της ζωής και της δράσης της- έμεινε πιστή στις αρχές του μαρξισμού - λενινισμού, στην κομμουνιστική κοσμοθεωρία και στην ηθική και τα ιδανικά του Κόμματος της εργατικής τάξης. Στις κρίσεις του 1968 και 1991 ακλόνητη στήριξε το Κόμμα και την ανάγκη ύπαρξης και πρωτοπόρας, επαναστατικής δράσης του. Με σφοδρότητα αντιπαρατέθηκε στη συκοφάντηση της ΕΣΣΔ και των επιτευγμάτων του σοσιαλισμού, δίνοντας το παράδειγμα στους νεότερους συντρόφους.

Η Επιτροπή Περιοχής της ΚΟ Κ. Μακεδονίας εκφράζει τα θερμά συλλυπητήρια στον γιο της σ. Νίκο Ζώκα, μέλος της ΤΕ Βιομηχανίας Κ. Μακεδονίας, και σε όλη την οικογένειά της.

Η κηδεία θα γίνει τη Δευτέρα 25 Δεκέμβρη, στις 11 π.μ., στην εκκλησία Παναγία στη Ραψάνη Λάρισας.

Συλλυπητήριο μήνυμα για την απώλεια της συντρόφισσας Ιωάννας
ΚΟ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΤΟΥ ΚΚΕ
Η Επιτροπή Περιοχής της Κομματικής Οργάνωσης Κ. Μακεδονίας εκφράζει τα θερμά συλλυπητήρια για την απώλεια της συντρόφισσας Ιωάννας (Νούλης) Ζώκα.
https://www.902.gr/…/syllypitirio-minyma-gia-tin-apoleia-ti…