ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ

Δηλαδή τώρα που η οικογένεια του Μητσοτάκη έλαβε την απόφαση να μην κηδευτεί ο εκλιπών δημοσία δαπάνη, όλα καλά; Αν όμως κηδευόταν δημοσία δαπάνη, όπως στο κάτω – κάτω της γραφής προβλέπει το πρωτόκολλο της ταφής, θα επρόκειτο για το 5ο στη σειρά μνημόνιο; Πετάγεται ο άλλος και λέει, ότι ήταν συνεργάτης των Γερμανών και αμολάει και φωτογραφία για να μην τον θεωρήσουμε και ατεκμηρίωτο. Τόσες δεκαετίες έχουν περάσει που έχει αποδειχθεί η πλαστότητα της φωτογραφίας, χαμπάρι δεν έχει πάρει ο γίγαντας. Και τελικά, αφού αποδεδειγμένα δεν ήταν συνεργάτης των Γερμανών, το αντίθετο μάλιστα, όλα καλά; Αν ο Φλωράκης δεν είχε συλλογή από γραβάτες και κοστούμια, ή ο τάδε ή ο δείνα δεν διέθετε αυτό ή εκείνο το αυτοκίνητο, όλα καλά;

Πρώτο συμπέρασμα: Ο Έλλην από πολιτική διαφωνία και κριτική δεν σκαμπάζει μία. Κλειδαρότρυπα, κουτσομπολιό, μικροπολιτική, λάσπη στον ανεμιστήρα και όποιον πάρει ο χάρος. Καθόλου τυχαίο που η Αυριανή πουλούσε κάποτε μισό εκατομμύριο φύλλα. Ο Κουρής δικαιούται πολύ περισσότερο από κάθε ποδοσφαιρικό κλαμπ στον πλανήτη να πει: Ο Αυριανισμός δεν είναι απλά μια εφημερίδα, είναι ιδέα.
Λένε κάποιοι ότι ο Μητσοτάκης ήταν μπροστά από την εποχή του γιατί είχε προβλέψει αυτό και εκείνο. Και άλλοι τα έλεγαν, όχι πολιτικοί της κυρίαρχης πολιτικής οικονομίας μεν, αλλά αρκετοί ακόμη. Μια σωστή πρόβλεψη για την πορεία της οικονομίας δεν κάνει τον πολιτικό να βρίσκεται μπροστά από την εποχή του. Ενδεχομένως κι άλλοι από τα αστικά κόμματα να το έβλεπαν να έρχεται αλλά δεν τόλμησαν να το πουν. Ο Μητσοτάκης τα προέβλεψε και τα είπε (τα της οικονομίας) επειδή ήταν σοβαρός πολιτικός, γνώριζε την λειτουργία του οικονομικού μοντέλου το οποίο υπηρετούσε και ήταν ειλικρινής. Ως ειλικρινής όμως είχε και την ανάλογη αντιμετώπιση και τύχη. Το ότι σήμερα έχει τόσο μεγάλη αποδοχή και αναγνώριση, όχι μόνο ως πολιτικός και προσωπικότητα, αλλά ειδικά για την πολιτική του (μεταξύ των αστικών κομμάτων και των ψηφοφόρων τους), οφείλεται κατά τη γνώμη μου στο ότι ο θάνατός του ήρθε μετά το ολικό πολιτικό ξεμπρόστιασμα του παλιού πασοκ και του ροζ νεοπασόκ. Μέχρι να γίνει αυτό, ήταν απλά εκείνος που «διψούσε για αίμα» και μια – δυο φορές το χρόνο έδινε μια συνέντευξη για να ακολουθήσει κράξιμο και να καλείται ο εκάστοτε πρόεδρος του κόμματός του να δηλώσει αν ασπάζεται τις «τερατώδεις» απόψεις του επίτιμου.
Τελικό συμπέρασμα: Στην Ελλάδα υπάρχει μόνο ένα κανονικό και σοβαρό κόμμα, το Κόμμα. Η αστική τάξη από κόμματα είναι για τα πανηγύρια και διαχρονικά διαθέτει μόνο κάποιους ελάχιστους κανονικούς και σοβαρούς πολιτικούς. Ο Μητσοτάκης ήταν σίγουρα ένας από αυτούς.

Αν.Σελ.


Πεθαίνει ένας άνθρωπος πλήρης ημερών και έργων. Ένας αστός πολιτικός που υπηρέτησε την τάξη του ποικιλοτρόπως και με συνέπεια. Ένας ταξικός αντίπαλος. Εύχομαι όλοι μας να υπηρετήσουμε την δική μας τάξη με την ίδια επιμονή και συνέπεια, να μακροημερεύσουμε και να έχουμε Ζήσει τη μοναδική ζωή μας. Γιατί ο θάνατος… ανήκει σε όλους μας. Η Ζωή είναι που φεύγει, ανοήτως, απ’ τα χέρια μας.

Στελιος Κανακης