Τούφες καπνού

Ασχημη Κυριακή για να γράφεις, και δη καπνίζοντας όπως εγώ, και στο πίσω μέρος του κεφαλιού να σαλεύει ύπουλα κάτι που μοιάζει με φίδι αλλά δεν είναι. Είναι η ενοχή της λήθης σε επίπεδο γενικής λαϊκής κουλτούρας και πόσα λίγα κάνουμε ο καθένας και η καθεμιά από μας για να περνάμε τα μεγάλα αυτού του τόπου και της κουλτούρας του στις νεότερες γενιές που επελαύνουν. Και κατεβαίνει η μέγγενη απ' το μυαλό και σφίγγει την καρδιά σαν Επιτάφιος του Ρίτσου που ξεχειλίζει πόνο με κάθε ρουφηξιά τσιγάρου στη μνήμη των δολοφονημένων καπνεργατών στη Σαλονίκη του '36.

Παλιακά πράγματα θα πει κανείς σε εποχές που ο καπνός βλάπτει σοβαρά την υγεία και ο Ιβάν ο Τρομερός θαυμαστής του Αλέξη εξηγεί τη φιλανθρωπία του κεφαλαίου, πατώντας στο σωσμό των καπνεργατών της ΣΕΚΑΠ. Θέλω να μου ρίξω πρόστιμο. Πολλά. Ενα επειδή καπνίζω, ένα επειδή διαβάζω τέτοιες συνεντεύξεις, ένα επειδή τόσα χρόνια δημοσιογράφος δεν σκέφτηκα ποτέ να μαζέψω τα λεφτά απ' τα τσιγάρα να αγοράσω ένα κανάλι απ' τον Παππά, για να πληρώνω φόρους που θα πηγαίνουν για να τρώνε οι φτωχοί. Αλλά θέλω κι ένα πρόστιμο αντίμετρο να χώσω σε μια αλήθεια που πέρασε απαρατήρητη στον καπνό που φουμάρουν οι καιροί που λέει πως κάθε σπιθαμή γης ελληνικής πριν διατεθεί, πωληθεί, νοικιαστεί, ματωθεί, πρέπει να έχει την άδεια του ΝΑΤΟ. Ετσι και τολμήσει κανείς να ξαναπεί ότι το ΚΚΕ όλο με το ΝΑΤΟ τα βάζει, που σώζει και τους πολιτικούς μπάφους και τις πολιτικές μπαρούφες του τόπου μας, θα πρέπει να καταδικαστεί στη θέση του μόνιμου διαιτητή αγώνων ποδοσφαίρου με μπάλα τα κεφάλια των μοντέρνων καπιταλιστών που κόψαν τα τσιγάρα στη μέση και τα χώσανε σε ναργιλέδες τσέπης, κάτι σαν αριστερά που φοριέται σε μαντηλάκι στο τσεπάκι του σακακιού του πλουτοκράτη.

Η ζωή μπορεί να τραβά την ανηφόρα αλλά ίσα κατήφορο έχει πάρει γραμμή να τσοντάρει το επενδυτικό της κατιτίς η αριστεροδεξιά συγκυβέρνηση, όχι μόνο στο οικονομικό αλλά και στο εκτρωματικό πολιτισμικό επίπεδο. Μ' αυτά που λέγονται κι ακούγονται στο ντόπιο επίπεδο της σύγκρουσης των διαχειριστών της εξουσίας αλά Γαλλία, που σήμερα ψηφίζει κιόλας, και καθώς στην Αθήνα σε δυο μέρες από τώρα θα τρέχει μεγάλο αφιέρωμα στα κοινωνικά δίκτυα για την ενάτη Μαΐου με θέμα την Ευρώπη του Μάαστριχτ (!) είναι να τρέμεις: μην και βγει καμιά επώνυμη φαλτσαδούρα να ανακράζει μέρα Μαγιού μου μίσεψες και ν' αναφέρεται στην «Ευρώπη των ονείρων μας» ή τη διαπραγμάτευση που ξεψυχάει στα ψηλαλώνια τα σπαρμένα με πετσοκομμένους συνταξιούχους, την ώρα που ολοκληρώνεται.

Οταν οι οπορτουνιστές καταφέρνουν να ξεγελάσουν και τον ίδιο τους τον εαυτό, κοιτώντας ή καλύτερα χαζεύοντας το είδωλό τους στον καθρέφτη της εξουσίας, αναρωτιέμαι τι θα έγραφε σήμερα ο Ιονέσκο και τι θα ζωγράφιζε ο Πικάσο καπνίζοντας ΣΕΚΑΠ. Μπορεί το τσιγάρο να μην το έκοβαν. Βρίσκω πιθανότερο αν άκουγαν τον Αλέξη, τον Ιβάν, τον Κυριάκο, τον Αδωνη, τον Καμμένο κι όλα του τα καλά παιδιά να έκοβαν και τη συγγραφή και τη ζωγραφική... Τούφες καπνού.

Λιάνα Κανέλλη 

απο τον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ