Επανακρατικοποιήσεις στην Ε.Ε.; Ω, ναι!

Κάνοντας μια βόλτα στο διαδίκτυο, έπεσε το μάτι μου σε ένα αρθράκι που μου φάνηκε ενδιαφέρον. Τίτλος του "Η Πολωνία βάζει στο αρχείο το σχέδιο διάσωσης της εταιρείας εξόρυξης άνθρακα Kompania Weglowa" και οι δυο υπότιτλοί του εξηγούν ότι "το σχέδιο θα εθεωρείτο παράνομο από την Ε.Ε." και ότι "δεν εμπλέκει ιδιώτες επενδυτές". Διαβάζοντας και ψάχνοντάς το λίγο παραπάνω, ανακάλυψα μερικά ωραία πραγματάκια.

Η Kompania Weglowa εδρεύει στο Κατόβιτσε και είναι η μεγαλύτερη εταιρεία παραγωγής άνθρακα στην Ευρώπη, με ορυχεία συνολικής έκτασης 665 τετραγωνικών χιλιομέτρων σε 45 περιοχές της χώρας, ετήσια παραγωγή πάνω από 50 εκατομμύρια τόννους και 40 χιλιάδες εργαζόμενους. Αυτός ο κολοσσός, λοιπόν, παρουσίασε πέρυσι ζημιές ύψους 2,4 δισ. ζλότυ (κάπου 640 εκατ. ευρώ), λόγω της πτώσης των διεθνών τιμών άνθρακα. Έτσι, η διοίκηση προχώρησε στην παρουσίαση ενός σχεδίου στήριξης της εταιρείας, σύμφωνα με το οποίο πρέπει να μείνουν μόνο 11 ορυχεία και να βρεθούν επενδυτές διατεθειμένοι να βάλουν περί το 1,5 δισ. ζλότυ (περίπου 400 εκατ. ευρώ).

Kompania Weglowa - Οι εγκαταστάσεις στο Λουμπέλσκι, ένα από τα ορυχεία που προορίζονται για κλείσιμο

Τα ενιαία μέτωπα ... οι κομμουνιστές ... ο Δημητρώφ και ... ο αιμοσταγής Στάλιν.

Θα υπάρχουν πάντα κάποιοι που κάπως έτσι θα "βλέπουν" τα ενιαία μέτωπα !!!

   Κάποτε στην φούντωση του πρώτου παγκόσμιου-ιμπεριαλιστικού πολέμου ... έγινε μιά Οχτωβριανή επανάσταση που γέννησε το πρώτο εργατικό κράτος το 1917 στην Ρωσία ... και λίγο μετά εκεί παραδίπλα στην Γερμανία, η βρωμερή σοσιαλδημοκρατία ξεπουλούσε την επανάσταση των γερμανών εργατών ... κόβωντας το ξάπλωμα του επαναστατικού κύματος σε όλη την Δύση. Οι γερμανοί, οι αμερικανοαγγλογάλλοι και οι γιαπωνέζοι ιμπεριαλιστές ... που μέχρι τώρα αλληλοέσφαζαν τους λαούς τους μοιράζοντας την υφήλιο ... μεμιάς συμμάχησαν και με όλες τις αντιδραστικές δυνάμεις της Ρωσίας ... στράφηκαν ενάντια στο επαναστατικό κράτος του Λένιν. Ηττήθηκαν ... η επανάσταση επιβίωσε ... αλλά τα εργατικά-επαναστατικά κινήματα στην Δύση μπήκαν σε βαθειά ύφεση με τους σοσιαλδημοκράτες να διατηρούν τεράστια επιρροή στις εργατικές μάζες. 

Σε αυτές τις συνθήκες η Κομμουνιστική Διεθνής (ΚΔ) επεξεργάσθηκε την νέα τακτική του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος που σαν στόχο είχε την οικοδόμηση Ενιαίων Μετώπων. “Ο σκοπός και το νόημα της τακτικής του ενιαίου μετώπου είναι να τραβηχτούν στην πάλη κατά του κεφαλαίου όλο και πιο πλατιές μάζες εργατών, να αποτραβηχτούν απο την σοσιαλδημοκρατική επιρροή, να αποσπασθούν οι εργατικές μάζες από τον οπορτουνισμό, να συντριβεί η ηγεσία του” ... έτσι το περιέγραφε ο Λένιν το 1921. Να σημειώσουμε οτι ακόμα βρισκόμασταν στην εποχή που τα περισσότερα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα της εποχής διατηρούσαν μαρξιστικές διακηρύξεις και πολλά απο αυτά ακόμα και την ... “διχτατορία του προλεταριάτου” !!!

0 κυρίαρχος του “παιχνιδιού”

(το μάθημα ειναι μια δωρεάν προσφορά απο το antivaro)

Ο καθηγητής, ο γιός του νωματάρχη και μιά πρόσθεση

  Μπορεί να είναι τραγικό ένας άνθρωπος ή μιά ομάδα ανθρώπων να σκέφτεται να δρά και να ζεί, σε ένα “περιχαρακωμένο σενάριο” με τις κινήσεις τους να ελέγχονται με προκαθορισμένο τρόπο, αλλά τα πραγματικά υποκείμενα αυτής της κατάστασης να νομίζουν και να θεωρούν ότι δρούν σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση από την προκαθορισμένη. Είναι ακόμα χειρότερη και δυσοίωνη η κατάσταση όταν τα συγκεκριμένα υποκείμενα νομίζουν και πιστεύουν ότι με την δράση τους μπορούν να αλλάξουν την ροή των γεγονότων σύμφωνα με τις επιθυμίες τους. 

Μήπως είσαι ο τύπος μου;

Γράφει ο Διότιμος

 Πρόκειται για μια γαλλική ταινία που προβάλλεται στους κινηματογράφους. Ένας Παριζιάνος καθηγητής φιλοσοφίας διορίζεται σε μια επαρχιακή κωμόπολη, όπου γνωρίζει και ερωτεύεται την Τζενιφέρ, μια αισιόδοξη απέναντι στη ζωή κομμώτρια.

Πόσο μακριά όμως μπορεί να πάει η σχέση τους όταν εκείνος της μιλάει για τον Καντ κι εκείνη του μαθαίνει να ξεφαντώνει με καραόκε;

Το θέμα δεν έχει πρωτοτυπία. Είναι ένα πρόβλημα στο οποίο έχουν βασισθεί πολλές ελληνικές ταινίες. Το συναντάμε συχνά στην καθημερινή μας ζωή.

Η ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΗΣ ΟΥΔΕΤΕΡΟΤΗΤΑΣ

Το κείμενο του άρθρου «Η υπεράσπιση της ουδετερότητας» υπάρχει στον 30ό τόμο των «Απάντων» του Λένιν, πρβλ. Β. Ι. Λένιν, Άπαντα, 5η έκδοση, τόμος 30 (Iούλης 1916–Φλεβάρης 1917), Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα 1981, σελ. 336–338, απ’ όπου έγινε —με τρεις μικρές διορθώσεις ύστερα από αντιβολή με το γερμανικό πρωτότυπο— κι η ψηφιοποίηση. Οι γερμανομαθείς που ενδιαφέρονται να το διαβάσουν στο γερμανικό πρωτότυπο («W. I. Lenin, Der Schutz der Neutralität»), θα τo βρουν εδώ: W. I. Lenin, Werke, Band 23 (August 1916–März 1917), Dietz Verlag: Berlin/DDR, 1975, S. 271–273.

Β. Ι. ΛΕΝΙΝ 


H παραδοχή της θέσης ότι ο τωρινός πόλεμος είναι ιμπεριαλιστικός, δηλ. πόλεμος ανάμεσα σε δυο μεγάλους άρπαγες για την κυριαρχία του κόσμου και την καταλήστευσή του, δεν αποδείχνει κιόλας ότι είναι απαραίτητο να απορρίψουμε την υπεράσπιση της ελβετικής πατρίδας. Εμείς, οι Ελβετοί, υπερασπίζουμε ακριβώς την ουδετερότητά μας, εγκαταστήσαμε στρατεύματα στα σύνορά μας, για να αποφύγουμε ακριβώς τη συμμετοχή σ’ αυτό τον αρπακτικό πόλεμο!

Αυτά λένε οι σοσιαλπατριώτες, οι Γκρυτλιανοί, μέσα στο Σοσιαλιστικό κόμμα και έξω απ’ αυτό.

Το επιχείρημα αυτό βασίζεται στις παρακάτω προϋποθέσεις που γίνονται παραδεκτές σιωπηρά ή εισάγονται λαθραία:

Στην άκριτη επανάληψη των όσων λέει η αστική τάξη και όσων είναι υποχρεωμένη να λέει για τη διαφύλαξη της ταξικής της κυριαρχίας.

Στην πλήρη εμπιστοσύνη στην αστική τάξη και πλήρη έλλειψη εμπιστοσύνης στο προλεταριάτο.

Στην άγνοια της πραγματικής, της όχι επινοημένης διεθνούς κατάστασης, που διαμορφώθηκε πάνω στη βάση των ιμπεριαλιστικών σχέσεων ανάμεσα σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες και της ιμπεριαλιστικής «πρόσδεσης» της ελβετικής καπιταλιστικής τάξης.

Σαρανταένα αγαπημένες και κατακόκκινες

 Μου αρέσει που η γιαγιά σου σε νανούριζε, όταν ήσουνα μικρή, με τα «μαύρα κοράκια». Κι αν ακούσεις κάποιον να μιλάει για γίγαντες, σου έρχεται αμέσως στο νου ο (γίγας στους γίγαντες) Ντιμιτρόφ, που ξεσκεπάζει και ποδοπατά τους δικαστές του.

Και που αν τύχει να αναφερθεί κανείς σε ήρωες (πχ που πολεμούν σαν Έλληνες, κτλ), εσύ θα προσθέσεις μουρμουριστά, για να σε ακούσω μόνο εγώ: «άπαρτα βουνά...»

ΣΥΡΙΑ Η κλιμάκωση της αντιπαράθεσης περνά σε νέα φάση

Η Ρωσία δεν έμεινε στην άκρη

Εκατομμύρια είναι οι πρόσφυγες που αναγκάστηκαν από την ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Συρία από το 2011 να εγκαταλείψουν τη χώρα τους

Στις 30 Σεπτέμβρη, με απόφαση της ρωσικής ηγεσίας ξεκίνησαν αεροπορικές επιδρομές στη Συρία, εναντίον του λεγόμενου «Ισλαμικού Κράτους». Νωρίτερα, την ίδια μέρα, η Ανω Ρωσική Βουλή ενέκρινε αίτημα του Ρώσου Προέδρου, Βλαντιμίρ Πούτιν, για την ανάπτυξη στρατιωτικών δυνάμεων στο εξωτερικό, και συγκεκριμένα για τη στήριξη του Μπασάρ Ασαντ στη Συρία.

Η εξέλιξη αυτή ήρθε λίγες ώρες μετά την ομιλία του Ρώσου Προέδρου στον ΟΗΕ, όπου υπεραμύνθηκε των ρωσικών θέσεων για τη Συρία και την Ουκρανία, καθώς και μετά τη συνάντησή του με τον Αμερικανό ομόλογό του. Ωστόσο, δεν ήταν «κεραυνός εν αιθρία», αφού όλες οι πληροφορίες ανέφεραν τις τελευταίες βδομάδες την αύξηση της ρωσικής στρατιωτικής παρουσίας στη Συρία και τη μεταφορά εκεί σύγχρονου στρατιωτικού εξοπλισμού.

Κλιμάκωση της επέμβασης

Η εξέλιξη σαφώς και σηματοδοτεί την παραπέρα όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Ανατολικής Μεσογείου. Να θυμίσουμε πως η ρωσική στρατιωτική επέμβαση στη Συρία, έρχεται μετά την επέμβαση των ΗΠΑ, της ΕΕ, της Τουρκίας, των μοναρχιών του Κόλπου κ.ά. δυνάμεων στην περιοχή, που εκτυλίσσεται από το 2011.

Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή καταδίκασε αυτήν την επέμβαση που έχει πολύ σοβαρές συνέπειες για το λαό της Συρίας, αλλά και της ευρύτερης περιοχής. Οταν αστικά κι οπορτουνιστικά κόμματα «πανηγύριζαν» για τη λεγόμενη «Αραβική Ανοιξη», το Κόμμα μας αποκάλυψε την οργανωμένη επιχείρηση χρηματοδότησης κι εξοπλισμού από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις της λεγόμενης αντιπολίτευσης στη Συρία, που είχαν ως αποτέλεσμα, μεταξύ άλλων, και τη συγκρότηση κι εξάπλωση του τέρατος του «Ισλαμικού Κράτους», αλλά και τη δημιουργία ενός τεράστιου κύματος προσφύγων, τόσο στο εσωτερικό της χώρας (περίπου 10 εκατομμύρια άνθρωποι), όσο και προς το εξωτερικό (κυρίως σε Τουρκία, Λίβανο και Ιορδανία, όπου βρίσκονται γύρω στα 2 εκατομμύρια ξεριζωμένοι, όσοι εκ των οποίων έχουν τη δυνατότητα, προσπαθούν να φτάσουν σε χώρες της Ευρώπης).

Αντιπαλεύοντας τον αρνητικό συσχετισμό στο συνδικαλιστικό κίνημα

Γράφαμε σε προηγούμενο φύλλο της εφημερίδας για το συσχετισμό δυνάμεων, ότι αυτός είναι αρνητικός για τους εργαζόμενους και το λαό, στο βαθμό που η αστική τάξη, η οποία έχει την πραγματική εξουσία και την ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, διατηρεί στο ακέραιο την ικανότητα να χειραγωγεί και να ενσωματώνει με διάφορους τρόπους τη λαϊκή δυσαρέσκεια, να την εκτρέπει σε δρόμους ανώδυνους για τον πυρήνα των συμφερόντων της.

Αυτός ο αρνητικός συσχετισμός εκφράστηκε και στις πρόσφατες εκλογές, όπου παρά το αποδεδειγμένα αντιλαϊκό τους πρόγραμμα, οι δυνάμεις που ψήφισαν ή στήριξαν τα μνημόνια πήραν αθροιστικά σχεδόν το 80% των ψήφων. Εκατοντάδες χιλιάδες ψήφοι κατευθύνθηκαν και σε κόμματα που δεν ψήφισαν τα μνημόνια, αλλά υπερασπίζονται το στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης και παρουσιάζουν στο λαό σαν μονόδρομο τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης.

Η "αποχή" ειναι το ΟΞΥΓΟΝΟ στο σύστημά τους

             Εγγεγραμένοι      Ψήφισαν       Ακυρα/Λευκά             Αποχή              Αποχή%

81        7.319.070           5.753.478           82.421                 1.565.592               21,4

85        8.119.410           6.422.352           57.313                 1.697.058               21

89*      8.500.000           6.800.000          101.675                1.700.000               20

93        8.920.532           6.901.311          119.614                2.020.221               22,5

96        9.140.742           6.978.656          198.607                2.162.086               23.6

00        9.372.541           7.026.527          158.516                2.346.014               25

04        9.897.626           7.571.601          166.667                2.326.025               23,5

07        9.918.917           7.355.026          195.850                2.563.091               26

09        9.929.065           7.044.606          185.781                2.884.459               29

12a      9.945.859           6.476.818          149.989                3.469.041               35

12b      9.947.876           6.216.798            60.130                3.731.078               37,5

15a      9.949.684           6.330.356          151.809                3.619.328               36

Δημ.    9.914.244           6.161.338          357.908                       -                       38

15b      9.840.525           5.566.295          134.123                4.274.236               43

• * Τρείς εκλογικές αναμετρήσεις εως και το 90 ,εδώ ο μεσος όρος των 3
• Με μπλε οι εκλογές στα χρόνια της κρίσης ,με κόκκινο το Δημοψήφισμα

ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ

Η περίπτωση των Ελλήνων μεταναστών στη Γερμανία

Σύντομη αναφορά στα 55 χρόνια από την επίσημη έναρξη της μετανάστευσης στη Γερμανία

Από τη συμμετοχή Ελλήνων μεταναστών σε εργατική κινητοποίηση στη Γερμανία

Σε μία από τις διαφημίσεις που κυκλοφορούν αυτές τις μέρες στο διαδίκτυο, ζητούνται Ελληνες εργάτες για την Ελβετία. Παράλληλα, η Γερμανία έχει ήδη ανακοινώσει ότι μετά χαράς θα υποδεχτεί Σύρους πρόσφυγες αναγκαίους για τη συμπλήρωση του εργατικού δυναμικού της. Η υπόθεση μας πάει πίσω στο 1960, καθώς φέτος συμπληρώθηκαν 55 χρόνια από την υπογραφή της συμφωνίας για τη μεταφορά Ελλήνων εργατών στη Γερμανία. Η σχετική επέτειος στα 50χρονα γιορτάστηκε με διάφορες φιέστες. Φέτος δεν έγιναν, καθώς για την ελληνική κοινωνία ο όρος μετανάστευση κατοχυρώνεται ήδη σαν αιμορραγία: Σύμφωνα με έναν υπολογισμό, στα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης 250.000 νέοι άνθρωποι έχουν φύγει έξω για σπουδές ή για δουλειά, όχι γιατί αυξήθηκαν έξω οι ευκαιρίες, αλλά γιατί έγινε δεδομένο το αδιέξοδο μέσα. Η μετανάστευση ποτέ δεν ήταν ευκαιρία, ήταν πάντα κατάρα για τον τόπο. Διευκόλυνε την ντόπια κυβέρνηση να εμφανίσει μείωση της ανεργίας, τους έξω καπιταλιστές να έχουν ακόμα πιο φτηνό εργατικό δυναμικό, που πίεζε το εκεί ντόπιο και τις όποιες κατακτήσεις του.

Βλαδίμηρος προς σύγχρονους "Γκροϊλιχοπετρόπουλους"

«Στρατάρχα» χαιρετώ!

Με αφορμή την  ανάρτησηΟξύτατη ιδεολογική σύγκρουση Βλαδίμηρου με "Πετρόπουλους" στο ιστολόγιό σου κι ό,τι την προκάλεσε στέλνω σε συνέχειες για ξεχωριστή ανάρτηση ψηφιοποιημένες τις «Δώδεκα σύντομες θέσεις για την υποστήριξη απομέρους του Χ. Γκρόιλιχ της υπεράσπισης της πατρίδας» του Β. Ι. Λένιν που γράφτηκαν και δημοσιεύτηκαν στις αρχές του 1917 και, πιστεύω, δεν έχουν χάσει στο ελάχιστο την επικαιρότητά τους.

{Οι «Δώδεκα σύντομες θέσεις» υπάρχουν στον 30ό τόμο των «Απάντων» του Λένιν, πρβλ. Β. Ι. Λένιν, Άπαντα, 5η έκδοση, τόμος 30 (Iούλης 1916–Φλεβάρης 1917), Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα 1981, σελ. 329–335, απ’ όπου έγινε κι η ψηφιοποίηση. Οι γερμανομαθείς που ενδιαφέρονται να διαβάσουν τις «Θέσεις» στο γερμανικό πρωτότυπο («W. I. Lenin, Zwölf kurze Thesen über H. Greulichs Verteidigung der Landesverteidigung»), θα τις βρουν εδώ: W. I. Lenin, Werke, Band 23 (August 1916–März 1917), Dietz Verlag: Berlin/DDR, 1975, S. 263–268.}

 Μη Απολιθωμένος (ακόμα!) από τις ακτές της Ανατολικής Βαλτικής

Β. Ι. ΛΕΝΙΝ

ΔΩΔΕΚΑ ΣΥΝΤΟΜΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΑΠΟΜΕΡΟΥΣ ΤΟΥ Χ. ΓΚΡΟΪΛΙΧ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ [120]

1. Ο Χ. Γκρόιλιχ δηλώνει στην αρχή του πρώτου άρθρου του, ότι τώρα υπάρχουν (φαίνεται μιλάει για δήθεν) «σοσιαλιστές» που «δίνουν πίστη στις κυβερνήσεις των γιούνκερ και των αστών».

Αυτή η κατηγορία ενάντια σε μια από τις κατευθύνσεις του σύγχρονου «σοσιαλισμού», και συγκεκριμένα ενάντια στο σοσιαλπατριωτισμό, είναι βέβαια σωστή. Όμως τι άλλο αποδείχνουν και τα τέσσερα άρθρα του σ. Χ. Γκρόιλιχ, αν όχι ότι κι αυτός επίσης έχει τυφλή«εμπιστοσύνη στην «αστική Κυβέρνηση» της Ελβετίας;; Αυτός ξεχνάει ακόμη ότι η «αστική Κυβέρνηση» της Ελβετίας, χάρη στους πολυάριθμους θεσμούς του ελβετικού τραπεζικού κεφαλαίου, είναι όχι μόνο «αστική Κυβέρνηση», αλλά και ιμπεριαλιστική αστική Κυβέρνηση.

Στη μετεκλογική «μαυρίλα» μια μόνο απάντηση: κοινωνική συμμαχία!

Του Νίκου Ζαρταμόπουλου 

Τα όσα είδαμε να διαδραματίζονται προεκλογικά και μετεκλογικά είναι ιδιαίτερα δυσοίωνα για τον λαό.

Είδαμε να επιβραβεύεται ο ΣΥΡΙΖΑ και τα συνεταιράκια του, οι ΑΝΕΛ, για τον αισχρότατο τρόπο με τον οποίο κορόιδεψαν τον ελληνικό λαό και να «συγχωρείται» ο υπέρτατος εμπαιγμός του δημοψηφίσματος που οδήγησε στο ΝΑΙ στην εφαρμογή του 3ου μνημονίου. Είδαμε τα κόμματα που υποστηρίζουν και ψήφισαν μνημόνια να καταγράφονται συνολικά ως «τεράστια πλειοψηφία». Είδαμε τον Λεβέντη, από «Δελαπατρίδης» να χρίζεται κοινοβουλευτικό κόμμα-«λαγός» αντιδραστικών μέτρων. Τέλος, το δηλητηριώδες «κερασάκι» σ’ αυτή την κατάμαυρη «τούρτα» ήταν τα ναζιστικά αποβράσματα της Χρυσής Αυγής, που παρά την πλήρη αποκάλυψη της εγκληματικής ιδεολογίας και δράσης τους, όχι μόνο διατηρούν τις δυνάμεις τους αλλά κερδίζουν νέες ψήφους σε περιοχές όπως η Λέσβος που δέχονται μεγάλα προσφυγικά κύματα.

Οικοδόμος στη ζώνη του λυκόφωτος

Το πρώτο άρθρο του μήνα έλαχε να είναι για ενα επάγγελμα σταθμό στην ζωή μου ,για το τιμημένο επάγγελμα του Ηπειρώτη παππού ,που λαξευοντας την πέτρα και χτίζοντας τοξωτά γεφύρια στην Ηπειρο και την Μακεδονία ,βρέθηκε κυνηγημένος στην Φθιώτιδα να χτίζει Μύλους και κατοικίες ,σαν τοπικός Γραμματέας του ΕΑΜ και χτίστης και που κράτησε ολόρθη την κόκκινη σημαία ως το τέλος αφού πάλεψε με θεούς και δαίμονες .Ευχαριστώ απο καρδιάς τον σ.e-oikodomos και το υπέροχο άρθρο του και αφιερώνω αυτή την πρώτη ανάρτηση του Οκτωβρη του 15 στον οικοδόμο κομμουνιστή παππού που έφυγε απο κοντά μας το 64

"Γκεόργκυ Ζούκωφ"

Γράφει ο Οικοδόμος

Το επάγγελμα του οικοδόμου δίνει απεγνωσμένα μάχη για να κρατηθεί στη ζωή. Η ανεργία τσακίζει παραπάνω από το 90% των εργαζόμενων του κατασκευαστικού κλάδου. Όσων, δηλαδή, δεν εγκατέλειψαν απελπισμένοι τα αστικά κέντρα για να βρουν καταφύγιο στα χωριά τους ή για να επιστρέψουν στην πατρίδα τους. Τα λίγα μεροκάματα κάθε χρόνο κι αυτά συνήθως «μαύρα» και χωρίς ασφάλιση, γίνονται δυσεύρετα. Η απόγνωση έχει χτυπήσει από καιρό την πόρτα του οικοδόμου. Ειδικά ο άνεργος οικοδόμος μιας «κάποιας» ηλικίας, που δεν θεωρείται (και δεν είναι) νέος, αλλά και που απέχει χρόνια από τη σύνταξη, δέχεται ακόμα μεγαλύτερη πίεση. Έχει να αντιμετωπίσει εκτός του βιοπορισμού του ίδιου και της οικογένειάς του, εκτός της καθημερινής ανασφάλειας και του σαρακιού της αβεβαιότητας και τη βουβή «κριτική» του κοινωνικού περίγυρου ότι «δεν τα κατάφερε στη ζωή του».

Οξύτατη ιδεολογική σύγκρουση Βλαδίμηρου με "Πετρόπουλους"

V.I. Lenin-Εισαγωγή στο βιβλίο του Μπουχάριν "Ο Ιμπεριαλισμός και η παγκόσμια οικονομία"

Β. Ι. ΛΕΝΙΝ, ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΣΤΗΝ ΜΠΡΟΣΟΥΡΑ ΤΟΥ Ν. ΜΠΟΥΧΑΡΙΝ «Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ Ο ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΣ» (1915)
Μεταγραφή: Μη Απολιθωμένος (ακόμα!) από τις ακτές της Ανατολικής Βαλτικής μεσω του leninreloaded

Η σπουδαιότητα και η επικαιρότητα του θέματος, στο οποίο είναι αφιερωμένη η εργασία του Ν. Ι. Μπουχάριν, δε χρειάζεται ιδιαίτερες εξηγήσεις. Το ζήτημα του ιμπεριαλισμού δεν είναι απλώς ένα από τα πιο ουσιαστικά, μα, μπορούμε να πούμε, είναι το πιο ουσιαστικό ζήτημα του τομέα εκείνου της οικονομικής επιστήμης, που μελετάει την αλλαγή των μορφών του καπιταλισμού στη νεότατη εποχή. Είναι απόλυτα απαραίτητο για τον καθένα που ενδιαφέρεται όχι μόνο για την οικονομία, μα και για οποιαδήποτε σφαίρα της σύγχρονης κοινωνικής ζωής να γνωρίσει τα σχετικά στοιχεία που έχει συγκεντρώσει τόσο άφθονα ο συγγραφέας με βάση τα τελευταία υλικά. Είναι αυτονόητο πως ούτε καν λόγος μπορεί να γίνει για συγκεκριμένη ιστορική εκτίμηση του σημερινού πολέμου, αν στη βάση αυτής της εκτίμησης δεν μπει η ολοκληρωτική διασάφηση της ουσίας του ιμπεριαλισμού, τόσο από την οικονομική, όσο και από την πολιτική του πλευρά. Διαφορετικά δεν μπορούμε να μπούμε στο νόημα της οικονομικής και διπλωματικής ιστορίας των τελευταίων δεκαετιών, και χωρίς αυτό είναι γελοίο και να λέμε ότι διαμορφώσαμε σωστή γνώμη για τον πόλεμο.Από την άποψη του μαρξισμού, που στο ζήτημα αυτό εκφράζει εξαιρετικά ανάγλυφα τις απαιτήσεις της σύγχρονης επιστήμης γενικά, δεν μπορεί παρά να προκαλέσει μόνο μειδιάματα η «επιστημονική» σημασία τέτιων μεθόδων, που όταν λένε συγκεκριμένη ιστορική εκτίμηση του πολέμου εννοούν την απόσπαση από τα διπλωματικά «ντοκουμέντα» ή από τα πολιτικά γεγονότα της ημέρας κλπ. ξεχωριστών μικρογεγονότων, ευχάριστων ή βολικών για τις κυρίαρχες τάξεις μιας χώρας. Ο κ. Πλεχάνοφ, λογουχάρη, θα πρέπει να έχει ξεκόψει τελείως από το μαρξισμό, για ν’ αντικαθιστά την ανάλυση των βασικών ιδιοτήτων και τάσεων του ιμπεριαλισμού, σαν συστήματος των οικονομικών σχέσεων του νεότατου, πολύ αναπτυγμένου, ώριμου και υπερώριμου καπιταλισμού, με το ψάρεμα ενός-δυο τέτιων μικρογεγονότων που είναι ευχάριστα και στους Πουρισκέβιτς και στον Μιλιουκόφ μαζί. Παράλληλα η επιστημονική έννοια του ιμπεριαλισμού υποβιβάζεται στο επίπεδο κάποιας υβριστικής έκφρασης για τους άμεσους ανταγωνιστές, συναγωνιστές και αντίπαλους των μόλις προαναφερόμενων ιμπεριαλιστών, που στέκονται σε εντελώς ομοιογενές ταξικό έδαφος με τους ανταγωνιστές και αντιπάλους τους! Στην εποχή μας που ξεχνιούνται τα λόγια, μπερδεύονται οι αρχές, ανατρέπονται κοσμοθεωρίες και ποδοπατούνται οι αποφάσεις και οι πανηγυρικές υποσχέσεις, δεν πρέπει ν’ απορεί κανείς γι’ αυτό το πράγμα.

Σαν το μικρό φαντασματάκι

Απο το sfyrodrepano

Ο Γεωργίου έλεγε παλιά στους ακροατές του «σοφή η μ... (μουσμουλιά*) σου». Ένας εξωκοινοβουλευτικός παράγοντας απαντούσε «ενδιαφέρον και πρωτότυπο» κάθε φορά που το ρωτούσαν πώς του φάνηκε κάτι (μια εκδήλωση, το θέμα μιας εργασίας, και πάει λέγοντας). Κι η κε του μπλοκ λέει συνήθως «πλάκα έχει» για ό,τι της φαίνεται πράγματι ενδιαφέρον και της αρέσει –αν και μπορεί να προκαλέσει παρανοήσεις ως φράση και να πιστέψει ο άλλος πως τον κοροϊδεύεις.