Κι όμως κινείται ....

Παρακολουθώντας το εργατικό ρεπορτάζ του 902 κάθε μέρα βλέπουμε οτι στο χώρο της εργασίας συνεχώς υπάρχει κινητικότητα .Βράζει η εργατική τάξη της χώρας μας και μοιάζει αβοήθητη σ αυτό μια και η κοινή γνώμη δεν ενημερώνεται καθόλου από τα ΜΜΕ .
Κι όμως ΕΚΕΙ "δένεται τ ατσάλι". Εκεί χτυπά η καρδια του εργάτη κι εκεί μέσα απο μικρές νίκες κάθε μέρα χτίζεται η αυτοπεποίθηση της και η ταξική της συνείδηση .


Το πρόβλημα είναι ο κατακερματισμός της τάξης αυτής .Στην Ελλάδα έχουμε μικρές επιχειρήσεις κι οχι μεγάλα βιομηχανικά συγκροτήματα .Επιχειρήσεις με 50-100 εργαζόμενους θεωρούνται "μεγάλες".Αυτό καθιστά δύσκολους τους αγώνες και πιο πολύ τον συντονισμό ,την αλληλεγγύη ,την συμπαράσταση .

Αυτό το κενό, αυτό τον ρόλο έρχεται να καλύψει το ΠΑΜΕ καθώς ο μόνος δρόμος για την εργατική τάξη στην Ελλάδα μοιάζει ο "κλαδικός "δρόμος ,οι κλαδικοί αγώνες και ο συντονισμός .Για όποιον κατανοεί το πρόβλημα του φαίνεται εμπνευσμένη η δημιουργία και ύπαρξη του ΠΑΜΕ .Ακόμα κι αν δεν υπήρχε θα έπρεπε να το εφευρουμε ΤΩΡΑ για να αποκτήσουν υπόσταση οι αγώνες της ΕΤ .

Κι οσο για το "στοιχείο" οτι στα Συνδικάτα μόνο ενα 10% συμμετέχει ίσως είναι  αλήθεια ,αλλά μόνο η μισή.Πράγματι στις αρχαιρεσίες και συνελεύσεις ίσως γίνεται κι αυτό ,αλλά όταν υπάρξει πρόβλημα και χρειάζονται αγώνες τα ποσοστά αυτά αλλάζουν άρδην .Γι αυτό ας μη χαίρονται ορισμένοι γιατί η αχλάδα πίσω έχει την ουρά 

Βεβαίως θα έχουμε πισωγυρίσματα ,κακούς συντονισμους ,στρεβλώσεις και αδυναμίες σ αυτόν τον αγώνα .Όμως είναι μονόδρομος κι αρκεί να μην χανεται ο στοχος που είναι η συσπειρωση της ΕΤ και το ξεπερασμα της πολυδιασπασης της .Να έχουμε καθαρο παντως οτι κάθε μέρα κατι κινειται ,κατι αλλαζει ,κατι καλο ΕΡΧΕΤΑΙ ..

ΕΓΚΕΛΑΔΟΣ