Συνολικές προβολές σελίδας

Translate

Παρασκευή 12 Ιουλίου 2019

Σαν να μην έζησε ποτέ γιατί ήταν εργατάκος



Ο θάνατος ενός ανθρώπου που πάει στη δουλειά και δεν επιστρέφει σπίτι του θα έπρεπε να αποτελεί πρώτη είδηση.
Γιατί το εργατικό ατύχημα είναι προμελετημένο έγκλημα.
Και γιατί δεν είναι φυσιολογικό να συμβαίνει.
Αντ΄αυτού η είδηση θάβεται μαζί με τον άνθρωπο που πάει.
Εδώ δεν αποτελεί είδηση για τη ΓΣΕΕ.
Η λαλίστατη ΓΣΕΕ και οι εργατοπατέρες της που βγάζουν δελτία τύπου για θανάτους επιχειρηματιών και υπουργών, για το θάνατο ενός εργάτη δεν έχουν να πουν τίποτα.
Τον 35χρονο Άρη τον περίμενε η μάνα του σήμερα το μεσημέρι να επιστρέψει για να φάνε.
Τον περίμεναν οι συναθλητές του στην Προοδευτική Λάρυμνας που έπαιζε ποδόσφαιρο χρόνια.
Τον περίμεναν οι φίλοι του. Οι παλιοί συμφοιτητές του.
Του έλιωσε το κεφάλι όμως ένα βαγόνι που κουβαλούσε 40 τόνους λιωμένου μετάλλου. 40 τόνοι λάβας.
Και η ζωή τελείωσε εδώ για τον Άρη.
Είναι φυσιολογικό να σκοτώνονται εργάτες στα κάτεργα των μεγαλοβιομηχάνων; Είναι θέλημα θεού;
Η ανάπτυξη βάφεται με το αίμα αθώων.
Το σωματείο εργαζόμενων στην ΛΑΡΚΟ προχωράει από αύριο σε 48ωρη απεργία ζητώντας να ληφθούν άμεσα μέτρα προστασίας των εργαζομένων.
Η αγανάκτηση έχει ξεχειλίσει από τα αλλεπάλληλα ατυχήματα που συμβαίνουν στο εργοστάσιο της ΛΑΡΚΟ.

Κατερίνα Θέσκα 








Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου