Συμπληρώνονται σήμερα 1η του Αυγούστου 46 χρόνια από τη μέρα που "έφυγε" από τη ζωή ο σ. Νίκος Ζαχαριάδης, Γενικός Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ την περίοδο από το 1931 έως το 1956.
Ο σ. Νίκος Ζαχαριάδης ήταν ηγέτης αφοσιωμένος στην υπόθεση της εργατικής τάξης, στον προλεταριακό διεθνισμό, στην πάλη για την κοινωνική απελευθέρωση.
Ήταν το τρίτο από τα τέσσερα παιδιά της οικογένειάς του. Γεννήθηκε στις 27 Απρίλη του 1903 στην Αδριανούπολη.
Σε νεαρή ηλικία δούλεψε στο λιμάνι της Κωνσταντινούπολης και στα καράβια της Μαύρης Θάλασσας. Στην "Πανεργατική", συνδικαλιστική οργάνωση στην Κωνσταντινούπολη, λειτουργούσε πυρήνας της Κομμουνιστικής Διεθνούς, του οποίου έγινε μέλος και στη συνέχεια γραμματέας.
Το 1922 και 1923 πήγε ως ναυτεργάτης στη Σοβιετική Ένωση, όπου έγινε μέλος της Ομοσπονδίας Κομμουνιστικών Νεολαιών. Το 1923 έγινε μέλος και του ΚΚ Τουρκίας.
Το 1924 ήρθε στην Ελλάδα. Δούλεψε στην ΟΚΝΕ Αθήνας και στη συνέχεια ως καθοδηγητικό στέλεχος στην ΟΚΝΕ Θεσσαλονίκης και στην Κομματική Οργάνωση.
Το 1926 φυλακίστηκε στο Γεντί Κουλέ, από όπου απέδρασε.
Το ίδιο διάστημα έγινε μέλος της ΚΕ της ΟΚΝΕ και έπειτα ήρθε ως καθοδηγητής στην ΚΟ Πειραιά.
Το 1927 έγινε γραμματέας της ΚΟ Θεσσαλίας.
Το 1929 συνελήφθη, δραπέτευσε ξανά και φυγαδεύτηκε από το ΚΚΕ στη Σοβιετική Ένωση, από όπου επέστρεψε το 1931 με απόφαση της Κομμουνιστικής Διεθνούς.
Κατά την παραμονή του στη Σοβιετική Ένωση έγινε μέλος του Κόμματος των Μπολσεβίκων.
Ο Νίκος Ζαχαριάδης ηγήθηκε του Κόμματος σε συνθήκες σκληρής ταξικής πάλης, διώξεων, εκτελέσεων, δράσης των κρατικών, εγχώριων και ξένων μυστικών υπηρεσιών κατά του ΚΚΕ, ακόμα και διάβρωσης των Κομματικών του Οργανώσεων στα χρόνια της δικτατορίας του Μεταξά.
Είχε σημαντική συμβολή στην ανάπτυξη του ΚΚΕ στα χρόνια 1931-1936, ενώ πρωτοστάτησε στη δημιουργία και στην ηρωική πάλη του ΔΣΕ (1946-1949), της κορυφαίας εκδήλωσης της ταξικής πάλης στην Ελλάδα κατά τον 20ό αιώνα. Έδειξε ακλόνητη επιμονή στην ανάγκη ύπαρξης και ενίσχυσης των παράνομων Κομματικών Οργανώσεων στα χρόνια 1949-1955, στο συνδυασμό της παράνομης με τη νόμιμη δράση.
Τον διέκριναν επαναστατική επαγρύπνηση, ταχύτητα στην ανάληψη πρωτοβουλιών, σθένος στην υπεράσπιση της γνώμης του. Ήταν λαϊκός ηγέτης, με διάθεση και πνεύμα ασυμβίβαστο, πρωτοπόρο και μαχητικό.
Ο Νίκος Ζαχαριάδης έζησε κρατούμενος στα κάτεργα της 4ης Αυγούστου από το 1936 μέχρι το 1941, όταν η ελληνική κυβέρνηση τον παρέδωσε στους Γερμανούς κατακτητές. Στη συνέχεια μεταφέρθηκε στην Γκεστάπο της Βιέννης και από εκεί στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Νταχάου, μέχρι το Μάη του 1945. Πέρασε την εννιάχρονη δοκιμασία αλύγιστος.
Η καθαίρεση του Ν. Ζαχαριάδη από ΓΓ και το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στην 6η πλατιά Ολομέλεια της ΚΕ στις 11 και 12 Μάρτη του 1956, που συγκάλεσε η Επιτροπή των 6 Κομμουνιστικών Κομμάτων και στη συνέχεια η διαγραφή του στην 7η πλατιά Ολομέλεια της ΚΕ το Φλεβάρη του 1957 ήταν πράξεις άδικες.
Η κατηγορία εναντίον του, για συνεργασία με τον εχθρό, ήταν πράξη συκοφαντική, ενώ οι κατηγορίες για καλλιέργεια της προσωπολατρίας και για την εγκαθίδρυση στο ΚΚΕ ανώμαλου εσωκομματικού καθεστώτος αποτελούσαν προπέτασμα καπνού και πρόσχημα για να περάσει στην πλειοψηφία των μελών της ΚΕ και του Κόμματος η δεξιά οπορτουνιστική στροφή.
Τόσο η Επιτροπή των έξι Κομμουνιστικών Κομμάτων, όσο και οι παραπάνω Ολομέλειες της ΚΕ του ΚΚΕ αξιοποίησαν αντιφάσεις της πολιτικής του Κόμματος όταν ήταν Γενικός Γραμματέας ο Ν. Ζαχαριάδης, καθώς και λαθεμένες ενέργειές του, όπως οι άστοχες και άδικες κατηγορίες κατά στελεχών του ΚΚΕ για συνεργασία τους με τον ταξικό αντίπαλο.
Το ΚΚΕ επί της ουσίας εδώ και πολλά χρόνια έχει αποκαταστήσει τον Νίκο Ζαχαριάδη. Με απόφαση της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης, τον Ιούνιο του 2011, ακυρώνει όλες τις αποφάσεις της 6ης και 7ης Ολομέλειας της ΚΕ του 1956 και 1957 σε βάρος του Νίκου Ζαχαριάδη, καθώς και τα πορίσματα της 7ης Ολομέλειας της ΚΕ το 1964, που άφηνε ερωτηματικά για το πρόσωπό του ως ύποπτου, εχθρικού και επικίνδυνου για το Κόμμα και το λαϊκό κίνημα και της 11ης Ολομέλειας του 1967, που ενώ έχει απαλείψει την κατηγορία του πράκτορα, άφηνε να αιωρείται η υποψία.
Η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη αποφάσισε την πλήρη αποκατάστασή του στο ΚΚΕ.
Ενα μεγάλο Μπράβο στον μεγάλο μας Σύντροφο. Τιμή και δόξα στο ΚΚΕ που για 100 χρόνια πέρασε μέσα απο την φωτιά και το σίδερο της Αστικής Τάξης με Ανοιχτες διώξεις φυλακές εξορίες εκτελέσεις και ταυτόχρονα την ύπουλη υπονομευτική διαβρωτική δουλειά του Οπορτουνισμού. Το οτι υπάρχει ΚΚΕ σήμερα τον χρωστάμε πραγματικά σε αυτόν τον ΗΡΩΑ και στην ανεκτίμητη προσφορά του ιδιαίτερα με την ΑΘΑΝΑΤΗ ΕΠΟΠΟΙΙΑ ΤΟΥ ΔΣΕ την μεγαλύτερη στιγμή της ΤΑΞΙΚΗΣ ΠΑΛΗΣ στην χώρα. Ανέλαβε Γ.Γ το 1931 με αποστολή απο την 3η Κ.Δ των ΛΕΝΙΝ ΣΤΑΛΙΝ για την αλλαγή προγράμματος του Κόμματος που μίλαγε για Πολιτικά μέτωπα και στάδια. Ξεκίνησε η διαδικασία για Σοσιαλιστική Επανάσταση με Δικτατορία του Προλεταριάτου σε μια Ιμπεριαλιστική χώρα απο το 1911.... Δυστυχώς το 1935... η Κ.Δ έπεσε στα χέρια του Οπορτουνισμού με αποτέλεσμα επιστροφή στα ....στάδια.... ακολούθησε η Δικτατορία του Μεταξά που σμπαράλιασε το ΚΚΕ τον έστειλε το 1936 στην Κέρκυρα και το 1941 τον παρέδωσε στους Γερμανούς που τον μετέφεραν στο Νταχάου. Απο την Κέρκυρα έστειλε τα ΤΡΙΑ Γράμματα που χαρακτήριζε τον Πόλεμο Ιμπεριαλιστικό. Δυστυχώς η ηγεσία του ΚΚΕ τα βάφτισε ...σεχταριστικά.... έφτιαξε το ΕΑΜ σαν ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ αντι για ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ με αποτέλεσμα να δέσει τον λαό Χειροπόδαρα με ΣΜΑ ΛΙΒΑΝΟ ΚΑΖΕΡΤΑ και Κυβέρνηση ΠΑΠΑΤΖΗ να μη διεκδικήσει την Εξουσία τον ΟΚΤΩΒΡΗ ΤΟΥ 1944 να δώσει την δυνατότητα στην ΑΣΤΙΚΗ ΤΑΞΗ και τους Αγγλους Συμμάχους της να αλλάξουν τον Συσχετισμό δυνάμεων και να τσακίσουν τον λαό τον Δεκέμβρη του 1944 και κατόπιν να Συνθηκολογήσουν στην Βάρκιζα. Ηταν ο Καταστροφικός δρόμος της ....λαοκρατίας.... Ευρωκομμουνισμός. Γύρισε στις 30 Μάη του 1945 μετά την 9χρονη απουσία του. Στην 12η Ολομέλεια τον Ιούνη του 1945 η Ομάδες των Καταδιωκομενων μπήκαν στην καθοδήγηση του Π.Γ Μέχρι τότε είχε..... ούτε φαί ούτε νερό στους ληστές...... Απο την πρώτη μέρα πίεζε για ΔΣΕ και όλο το βάρος εκει. Τον καθυστερούσε η ύπαρξει του ΕΑΜ σαν πολιτικό μέτωπο δηλαδή οτι το ΚΚΕ δεν είχε στόχο τον Σοσιαλισμό. Οταν τέλη του 1947 έπεσε όλο το βάρος εκει το Αστικό κράτος ήταν πανέτοιμο. Ακολούθησε η Προδοσία της Κλίκας του ΤΙΤΟ το 1948 που ολοκλήρωσε το ΕΓΚΛΗΜΑ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην 5η Ολομέλεια τον Γενάρη του 1949 μεσα στην φωτιά του πολέμου χαρακτήρισε την Επερχόμενη Επανάσταση Σοσιαλιστική με Δικτατορία του Προλεταριάτου. Ξεκίνησε η επίπονη προσπάθεια αλλαγής του προγράμματος όπως και έγινε το 1953. Το 1955 τους υποχρέωσαν να το αποσύρουν απο το ...ΚΚΣΕ ΧΡΟΥΤΣΟΦ.... 2ο τόμος ιστορίας σελίδα 318. Στο 20ο Συνέδριο καθαιρέθηκε διαγράφηκε απο το κόμμα και τον εξόρισαν τα ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΤΙΚΑ ΚΤΗΝΗ για 16 χρόνια σε Μποροβίτσι και Σοργκούτ. ΑΘΑΝΑΤΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή