ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ!

Το κείμενο που ακολουθεί το είχα γράψει ακριβώς τρία χρόνια πριν, στις 18 Ιουλίου 2015, αμέσως μετά τη Μεγάλη Διάψευση και το προδομένο ΟΧΙ. Σήμερα συνεχίζει να είναι επίκαιρο όσο ποτέ άλλοτε και γι' αυτό το αναδημοσιεύω. Επίσης, είναι ένα από τα πιο αληθινά, από τα καλύτερα πολιτικά γραπτά μου κι αξίζει νομίζω να το ξεθάψω. Καλή ανάγνωση και τα σχόλια με το μαλακό! :) ]

Πριν αρχίσουμε να κρίνουμε σκληρά και να επικρίνουμε τους άλλους, οφείλουμε να κάνουμε την αυτοκριτική μας.

- Είναι μέγα λάθος και ολιγωρία να σιωπάς, να συμβιβάζεσαι και να συνδιαλέγεσαι για πολύ καιρό, προς χάρη μιας επίπλαστης "ενότητας", ενώ βλέπεις μέρα με τη μέρα ο πολιτικός σου χώρος να διολισθαίνει συνεχώς εδώ και τρία χρόνια σε θέσεις και απόψεις που το 2012 πολεμούσαμε σκληρά και που θα ντρεπόμασταν γι' αυτές. Η πραγματική ενότητα πρέπει να βασίζεται σε κοινές ή τουλάχιστον παραπλήσιες αρχές και αξίες κι όχι να είναι απλώς μια συγκολλητική ουσία ανόμοιων προσώπων και ιδεών.

- Αποτελεί μέγα αμάρτημα για την Αριστερά αλλά και ευρύτερα για όλους τους σκεπτόμενους ανθρώπους η ανάθεση και η προσωπολατρεία, στον πειρασμό της οποίας κι εγώ ενέδωσα κάποιες στιγμές. Κανένας "Σωτήρας" ή "χαρισματικός ηγέτης" δεν θα μας σώσει. Μόνοι μας θα σωθούμε με συμμετοχή, συλλογικότητα, κόπο, θυσίες κι αγώνες. Ανεξέλεγκτοι "αρχηγοί" οδηγούν νομοτελειακά σε ανεξέλεγκτες αποφάσεις και καταστάσεις σε βάρος της συλλογικότητας και του "εμείς".

- Δυστυχώς, έπρεπε να έρθει η μοιραία ώρα της πιο σκληρής διάψευσης και ματαίωσης που την βλέπαμε να έρχεται αλλά δεν μπορούσαμε να την πιστέψουμε. Η αφύπνιση ήταν σκληρή και απότομη αλλά και λυτρωτική ταυτόχρονα. Έστω κι έτσι, μας βοηθά να εγκαταλείψουμε τις ψευδαισθήσεις μας.

- Ζητώ συγγνώμη για την ολιγωρία μου αυτή και τις αφελείς ψευδαισθήσεις από τους/τις φίλους/ες μου και συντρόφους/ισσες. Ζητώ όμως να μην απογοητευτούν και να κρατήσουν ψηλά το κεφάλι. Να συνεχίσουμε τον αγώνα μέχρι την τελική νίκη του Λαού μας αλλά και όλων των Λαών. Το παιχνίδι όχι μόνον δεν τελείωσε αλλά τώρα αρχίζει. Τώρα γίναμε σοφότεροι και δυνατότεροι.

- Εδώ και μερικές μέρες η βουβαμάρα, ο συμβιβασμός, η συγκατάβαση τελείωσαν οριστικά. Από εδώ και πέρα όσοι και όσες υποστηρίζουν μνημονιακές κυβερνήσεις, μνημονιακές πολιτικές ή, πολύ περισσότερο, την πρακτική τους εφαρμογή, θα με βρουν απέναντί τους δυναμικά, με κάθε πρόσφορο τρόπο. Εξυπακούεται ότι στη διαδικασία αυτή είναι βέβαιο ότι θα χαθούν ή θα πληγωθούν μακρόχρονες συντροφικότητες και προσωπικές φιλίες. Αυτό, δυστυχώς, είναι το αναγκαίο τίμημα, το οποίο το πληρώνουμε όλοι μας με βαριά καρδιά και πόνο ψυχής. Το πιο σημαντικό για μένα είναι να θυμάμαι τους φίλους και συντρόφους μου όμορφους, λαμπερούς και γεμάτους ζωή, όπως τότε που παλεύαμε μαζί για τους ίδιους στόχους και ιδανικά. Ακόμη πιο σημαντικό είναι να μη χάσουμε τον ίδιο μας τον εαυτό στην πορεία!

Γιάννης Τσεβρεμές 

Σημ.Ιστ.Καλο ειναι να παιρνουμε μαθηματα απο τους αλλους γιατι τοτε θα δουμε τι ανθρωπους στηνουμε απεναντι και πετροβολαμε συνηθως