ΤΣΕ

Κι όταν με ρωτούν πώς μπορώ να ζω μόνη, εγώ το κρύβω απ'ολους, ότι πάνω απ'το μαξιλάρι μου αν κοιτάξω,μου χαμογελάς πάντα Εσύ...


Το ξέρω... Εμείς οι δύο, μαζί ...θα γεράσω...
Εσύ θα μένεις πάντα έφηβος...


Πάντα η σπίθα που θα φουντώσει, και θα κάψει όλα τα σκουπίδια τής γης...
Πάντα το νερό ,που θα πλύνει το ματωμένο, και καπνισμένο κόσμο...
Θα λυθούν μια μέρα οι κάβοι, και θα σαλπάρουν καράβια, όλα με την ίδια σημαία...της δικαιοσύνης...


Με τα χείλη σου θα δώσεις το φιλί τής ζωής,στην πλάση που ξεψυχάει..
Άσπρα άλογα θα ξεπηδάνε από μέσα του, και με τον καλπασμό τους,θα ντύνουν με την πιο μελωδική μουσική-ενορχηστρωση,το τραγούδι τής ελευθερίας...


Στους βοστρυχους τών μαλλιών σου,θα σκαρφαλώνουν τα παιδιά
για να βλέπουν στις φωλιές τών πουλιών,τα μωρά τους
Και να εξοικειώνονται με τη ζωή.

Μαρία Σαρρή