ΣΥΡΙΑ Η κλιμάκωση της αντιπαράθεσης περνά σε νέα φάση

Η Ρωσία δεν έμεινε στην άκρη

Εκατομμύρια είναι οι πρόσφυγες που αναγκάστηκαν από την ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Συρία από το 2011 να εγκαταλείψουν τη χώρα τους

Στις 30 Σεπτέμβρη, με απόφαση της ρωσικής ηγεσίας ξεκίνησαν αεροπορικές επιδρομές στη Συρία, εναντίον του λεγόμενου «Ισλαμικού Κράτους». Νωρίτερα, την ίδια μέρα, η Ανω Ρωσική Βουλή ενέκρινε αίτημα του Ρώσου Προέδρου, Βλαντιμίρ Πούτιν, για την ανάπτυξη στρατιωτικών δυνάμεων στο εξωτερικό, και συγκεκριμένα για τη στήριξη του Μπασάρ Ασαντ στη Συρία.

Η εξέλιξη αυτή ήρθε λίγες ώρες μετά την ομιλία του Ρώσου Προέδρου στον ΟΗΕ, όπου υπεραμύνθηκε των ρωσικών θέσεων για τη Συρία και την Ουκρανία, καθώς και μετά τη συνάντησή του με τον Αμερικανό ομόλογό του. Ωστόσο, δεν ήταν «κεραυνός εν αιθρία», αφού όλες οι πληροφορίες ανέφεραν τις τελευταίες βδομάδες την αύξηση της ρωσικής στρατιωτικής παρουσίας στη Συρία και τη μεταφορά εκεί σύγχρονου στρατιωτικού εξοπλισμού.

Κλιμάκωση της επέμβασης

Η εξέλιξη σαφώς και σηματοδοτεί την παραπέρα όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Ανατολικής Μεσογείου. Να θυμίσουμε πως η ρωσική στρατιωτική επέμβαση στη Συρία, έρχεται μετά την επέμβαση των ΗΠΑ, της ΕΕ, της Τουρκίας, των μοναρχιών του Κόλπου κ.ά. δυνάμεων στην περιοχή, που εκτυλίσσεται από το 2011.

Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή καταδίκασε αυτήν την επέμβαση που έχει πολύ σοβαρές συνέπειες για το λαό της Συρίας, αλλά και της ευρύτερης περιοχής. Οταν αστικά κι οπορτουνιστικά κόμματα «πανηγύριζαν» για τη λεγόμενη «Αραβική Ανοιξη», το Κόμμα μας αποκάλυψε την οργανωμένη επιχείρηση χρηματοδότησης κι εξοπλισμού από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις της λεγόμενης αντιπολίτευσης στη Συρία, που είχαν ως αποτέλεσμα, μεταξύ άλλων, και τη συγκρότηση κι εξάπλωση του τέρατος του «Ισλαμικού Κράτους», αλλά και τη δημιουργία ενός τεράστιου κύματος προσφύγων, τόσο στο εσωτερικό της χώρας (περίπου 10 εκατομμύρια άνθρωποι), όσο και προς το εξωτερικό (κυρίως σε Τουρκία, Λίβανο και Ιορδανία, όπου βρίσκονται γύρω στα 2 εκατομμύρια ξεριζωμένοι, όσοι εκ των οποίων έχουν τη δυνατότητα, προσπαθούν να φτάσουν σε χώρες της Ευρώπης).

Αντιπαλεύοντας τον αρνητικό συσχετισμό στο συνδικαλιστικό κίνημα

Γράφαμε σε προηγούμενο φύλλο της εφημερίδας για το συσχετισμό δυνάμεων, ότι αυτός είναι αρνητικός για τους εργαζόμενους και το λαό, στο βαθμό που η αστική τάξη, η οποία έχει την πραγματική εξουσία και την ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, διατηρεί στο ακέραιο την ικανότητα να χειραγωγεί και να ενσωματώνει με διάφορους τρόπους τη λαϊκή δυσαρέσκεια, να την εκτρέπει σε δρόμους ανώδυνους για τον πυρήνα των συμφερόντων της.

Αυτός ο αρνητικός συσχετισμός εκφράστηκε και στις πρόσφατες εκλογές, όπου παρά το αποδεδειγμένα αντιλαϊκό τους πρόγραμμα, οι δυνάμεις που ψήφισαν ή στήριξαν τα μνημόνια πήραν αθροιστικά σχεδόν το 80% των ψήφων. Εκατοντάδες χιλιάδες ψήφοι κατευθύνθηκαν και σε κόμματα που δεν ψήφισαν τα μνημόνια, αλλά υπερασπίζονται το στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης και παρουσιάζουν στο λαό σαν μονόδρομο τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης.

Η "αποχή" ειναι το ΟΞΥΓΟΝΟ στο σύστημά τους

             Εγγεγραμένοι      Ψήφισαν       Ακυρα/Λευκά             Αποχή              Αποχή%

81        7.319.070           5.753.478           82.421                 1.565.592               21,4

85        8.119.410           6.422.352           57.313                 1.697.058               21

89*      8.500.000           6.800.000          101.675                1.700.000               20

93        8.920.532           6.901.311          119.614                2.020.221               22,5

96        9.140.742           6.978.656          198.607                2.162.086               23.6

00        9.372.541           7.026.527          158.516                2.346.014               25

04        9.897.626           7.571.601          166.667                2.326.025               23,5

07        9.918.917           7.355.026          195.850                2.563.091               26

09        9.929.065           7.044.606          185.781                2.884.459               29

12a      9.945.859           6.476.818          149.989                3.469.041               35

12b      9.947.876           6.216.798            60.130                3.731.078               37,5

15a      9.949.684           6.330.356          151.809                3.619.328               36

Δημ.    9.914.244           6.161.338          357.908                       -                       38

15b      9.840.525           5.566.295          134.123                4.274.236               43

• * Τρείς εκλογικές αναμετρήσεις εως και το 90 ,εδώ ο μεσος όρος των 3
• Με μπλε οι εκλογές στα χρόνια της κρίσης ,με κόκκινο το Δημοψήφισμα

ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ

Η περίπτωση των Ελλήνων μεταναστών στη Γερμανία

Σύντομη αναφορά στα 55 χρόνια από την επίσημη έναρξη της μετανάστευσης στη Γερμανία

Από τη συμμετοχή Ελλήνων μεταναστών σε εργατική κινητοποίηση στη Γερμανία

Σε μία από τις διαφημίσεις που κυκλοφορούν αυτές τις μέρες στο διαδίκτυο, ζητούνται Ελληνες εργάτες για την Ελβετία. Παράλληλα, η Γερμανία έχει ήδη ανακοινώσει ότι μετά χαράς θα υποδεχτεί Σύρους πρόσφυγες αναγκαίους για τη συμπλήρωση του εργατικού δυναμικού της. Η υπόθεση μας πάει πίσω στο 1960, καθώς φέτος συμπληρώθηκαν 55 χρόνια από την υπογραφή της συμφωνίας για τη μεταφορά Ελλήνων εργατών στη Γερμανία. Η σχετική επέτειος στα 50χρονα γιορτάστηκε με διάφορες φιέστες. Φέτος δεν έγιναν, καθώς για την ελληνική κοινωνία ο όρος μετανάστευση κατοχυρώνεται ήδη σαν αιμορραγία: Σύμφωνα με έναν υπολογισμό, στα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης 250.000 νέοι άνθρωποι έχουν φύγει έξω για σπουδές ή για δουλειά, όχι γιατί αυξήθηκαν έξω οι ευκαιρίες, αλλά γιατί έγινε δεδομένο το αδιέξοδο μέσα. Η μετανάστευση ποτέ δεν ήταν ευκαιρία, ήταν πάντα κατάρα για τον τόπο. Διευκόλυνε την ντόπια κυβέρνηση να εμφανίσει μείωση της ανεργίας, τους έξω καπιταλιστές να έχουν ακόμα πιο φτηνό εργατικό δυναμικό, που πίεζε το εκεί ντόπιο και τις όποιες κατακτήσεις του.

Βλαδίμηρος προς σύγχρονους "Γκροϊλιχοπετρόπουλους"

«Στρατάρχα» χαιρετώ!

Με αφορμή την  ανάρτησηΟξύτατη ιδεολογική σύγκρουση Βλαδίμηρου με "Πετρόπουλους" στο ιστολόγιό σου κι ό,τι την προκάλεσε στέλνω σε συνέχειες για ξεχωριστή ανάρτηση ψηφιοποιημένες τις «Δώδεκα σύντομες θέσεις για την υποστήριξη απομέρους του Χ. Γκρόιλιχ της υπεράσπισης της πατρίδας» του Β. Ι. Λένιν που γράφτηκαν και δημοσιεύτηκαν στις αρχές του 1917 και, πιστεύω, δεν έχουν χάσει στο ελάχιστο την επικαιρότητά τους.

{Οι «Δώδεκα σύντομες θέσεις» υπάρχουν στον 30ό τόμο των «Απάντων» του Λένιν, πρβλ. Β. Ι. Λένιν, Άπαντα, 5η έκδοση, τόμος 30 (Iούλης 1916–Φλεβάρης 1917), Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα 1981, σελ. 329–335, απ’ όπου έγινε κι η ψηφιοποίηση. Οι γερμανομαθείς που ενδιαφέρονται να διαβάσουν τις «Θέσεις» στο γερμανικό πρωτότυπο («W. I. Lenin, Zwölf kurze Thesen über H. Greulichs Verteidigung der Landesverteidigung»), θα τις βρουν εδώ: W. I. Lenin, Werke, Band 23 (August 1916–März 1917), Dietz Verlag: Berlin/DDR, 1975, S. 263–268.}

 Μη Απολιθωμένος (ακόμα!) από τις ακτές της Ανατολικής Βαλτικής

Β. Ι. ΛΕΝΙΝ

ΔΩΔΕΚΑ ΣΥΝΤΟΜΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΑΠΟΜΕΡΟΥΣ ΤΟΥ Χ. ΓΚΡΟΪΛΙΧ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ [120]

1. Ο Χ. Γκρόιλιχ δηλώνει στην αρχή του πρώτου άρθρου του, ότι τώρα υπάρχουν (φαίνεται μιλάει για δήθεν) «σοσιαλιστές» που «δίνουν πίστη στις κυβερνήσεις των γιούνκερ και των αστών».

Αυτή η κατηγορία ενάντια σε μια από τις κατευθύνσεις του σύγχρονου «σοσιαλισμού», και συγκεκριμένα ενάντια στο σοσιαλπατριωτισμό, είναι βέβαια σωστή. Όμως τι άλλο αποδείχνουν και τα τέσσερα άρθρα του σ. Χ. Γκρόιλιχ, αν όχι ότι κι αυτός επίσης έχει τυφλή«εμπιστοσύνη στην «αστική Κυβέρνηση» της Ελβετίας;; Αυτός ξεχνάει ακόμη ότι η «αστική Κυβέρνηση» της Ελβετίας, χάρη στους πολυάριθμους θεσμούς του ελβετικού τραπεζικού κεφαλαίου, είναι όχι μόνο «αστική Κυβέρνηση», αλλά και ιμπεριαλιστική αστική Κυβέρνηση.

Στη μετεκλογική «μαυρίλα» μια μόνο απάντηση: κοινωνική συμμαχία!

Του Νίκου Ζαρταμόπουλου 

Τα όσα είδαμε να διαδραματίζονται προεκλογικά και μετεκλογικά είναι ιδιαίτερα δυσοίωνα για τον λαό.

Είδαμε να επιβραβεύεται ο ΣΥΡΙΖΑ και τα συνεταιράκια του, οι ΑΝΕΛ, για τον αισχρότατο τρόπο με τον οποίο κορόιδεψαν τον ελληνικό λαό και να «συγχωρείται» ο υπέρτατος εμπαιγμός του δημοψηφίσματος που οδήγησε στο ΝΑΙ στην εφαρμογή του 3ου μνημονίου. Είδαμε τα κόμματα που υποστηρίζουν και ψήφισαν μνημόνια να καταγράφονται συνολικά ως «τεράστια πλειοψηφία». Είδαμε τον Λεβέντη, από «Δελαπατρίδης» να χρίζεται κοινοβουλευτικό κόμμα-«λαγός» αντιδραστικών μέτρων. Τέλος, το δηλητηριώδες «κερασάκι» σ’ αυτή την κατάμαυρη «τούρτα» ήταν τα ναζιστικά αποβράσματα της Χρυσής Αυγής, που παρά την πλήρη αποκάλυψη της εγκληματικής ιδεολογίας και δράσης τους, όχι μόνο διατηρούν τις δυνάμεις τους αλλά κερδίζουν νέες ψήφους σε περιοχές όπως η Λέσβος που δέχονται μεγάλα προσφυγικά κύματα.

Οικοδόμος στη ζώνη του λυκόφωτος

Το πρώτο άρθρο του μήνα έλαχε να είναι για ενα επάγγελμα σταθμό στην ζωή μου ,για το τιμημένο επάγγελμα του Ηπειρώτη παππού ,που λαξευοντας την πέτρα και χτίζοντας τοξωτά γεφύρια στην Ηπειρο και την Μακεδονία ,βρέθηκε κυνηγημένος στην Φθιώτιδα να χτίζει Μύλους και κατοικίες ,σαν τοπικός Γραμματέας του ΕΑΜ και χτίστης και που κράτησε ολόρθη την κόκκινη σημαία ως το τέλος αφού πάλεψε με θεούς και δαίμονες .Ευχαριστώ απο καρδιάς τον σ.e-oikodomos και το υπέροχο άρθρο του και αφιερώνω αυτή την πρώτη ανάρτηση του Οκτωβρη του 15 στον οικοδόμο κομμουνιστή παππού που έφυγε απο κοντά μας το 64

"Γκεόργκυ Ζούκωφ"

Γράφει ο Οικοδόμος

Το επάγγελμα του οικοδόμου δίνει απεγνωσμένα μάχη για να κρατηθεί στη ζωή. Η ανεργία τσακίζει παραπάνω από το 90% των εργαζόμενων του κατασκευαστικού κλάδου. Όσων, δηλαδή, δεν εγκατέλειψαν απελπισμένοι τα αστικά κέντρα για να βρουν καταφύγιο στα χωριά τους ή για να επιστρέψουν στην πατρίδα τους. Τα λίγα μεροκάματα κάθε χρόνο κι αυτά συνήθως «μαύρα» και χωρίς ασφάλιση, γίνονται δυσεύρετα. Η απόγνωση έχει χτυπήσει από καιρό την πόρτα του οικοδόμου. Ειδικά ο άνεργος οικοδόμος μιας «κάποιας» ηλικίας, που δεν θεωρείται (και δεν είναι) νέος, αλλά και που απέχει χρόνια από τη σύνταξη, δέχεται ακόμα μεγαλύτερη πίεση. Έχει να αντιμετωπίσει εκτός του βιοπορισμού του ίδιου και της οικογένειάς του, εκτός της καθημερινής ανασφάλειας και του σαρακιού της αβεβαιότητας και τη βουβή «κριτική» του κοινωνικού περίγυρου ότι «δεν τα κατάφερε στη ζωή του».

Οξύτατη ιδεολογική σύγκρουση Βλαδίμηρου με "Πετρόπουλους"

V.I. Lenin-Εισαγωγή στο βιβλίο του Μπουχάριν "Ο Ιμπεριαλισμός και η παγκόσμια οικονομία"

Β. Ι. ΛΕΝΙΝ, ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΣΤΗΝ ΜΠΡΟΣΟΥΡΑ ΤΟΥ Ν. ΜΠΟΥΧΑΡΙΝ «Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ Ο ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΣ» (1915)
Μεταγραφή: Μη Απολιθωμένος (ακόμα!) από τις ακτές της Ανατολικής Βαλτικής μεσω του leninreloaded

Η σπουδαιότητα και η επικαιρότητα του θέματος, στο οποίο είναι αφιερωμένη η εργασία του Ν. Ι. Μπουχάριν, δε χρειάζεται ιδιαίτερες εξηγήσεις. Το ζήτημα του ιμπεριαλισμού δεν είναι απλώς ένα από τα πιο ουσιαστικά, μα, μπορούμε να πούμε, είναι το πιο ουσιαστικό ζήτημα του τομέα εκείνου της οικονομικής επιστήμης, που μελετάει την αλλαγή των μορφών του καπιταλισμού στη νεότατη εποχή. Είναι απόλυτα απαραίτητο για τον καθένα που ενδιαφέρεται όχι μόνο για την οικονομία, μα και για οποιαδήποτε σφαίρα της σύγχρονης κοινωνικής ζωής να γνωρίσει τα σχετικά στοιχεία που έχει συγκεντρώσει τόσο άφθονα ο συγγραφέας με βάση τα τελευταία υλικά. Είναι αυτονόητο πως ούτε καν λόγος μπορεί να γίνει για συγκεκριμένη ιστορική εκτίμηση του σημερινού πολέμου, αν στη βάση αυτής της εκτίμησης δεν μπει η ολοκληρωτική διασάφηση της ουσίας του ιμπεριαλισμού, τόσο από την οικονομική, όσο και από την πολιτική του πλευρά. Διαφορετικά δεν μπορούμε να μπούμε στο νόημα της οικονομικής και διπλωματικής ιστορίας των τελευταίων δεκαετιών, και χωρίς αυτό είναι γελοίο και να λέμε ότι διαμορφώσαμε σωστή γνώμη για τον πόλεμο.Από την άποψη του μαρξισμού, που στο ζήτημα αυτό εκφράζει εξαιρετικά ανάγλυφα τις απαιτήσεις της σύγχρονης επιστήμης γενικά, δεν μπορεί παρά να προκαλέσει μόνο μειδιάματα η «επιστημονική» σημασία τέτιων μεθόδων, που όταν λένε συγκεκριμένη ιστορική εκτίμηση του πολέμου εννοούν την απόσπαση από τα διπλωματικά «ντοκουμέντα» ή από τα πολιτικά γεγονότα της ημέρας κλπ. ξεχωριστών μικρογεγονότων, ευχάριστων ή βολικών για τις κυρίαρχες τάξεις μιας χώρας. Ο κ. Πλεχάνοφ, λογουχάρη, θα πρέπει να έχει ξεκόψει τελείως από το μαρξισμό, για ν’ αντικαθιστά την ανάλυση των βασικών ιδιοτήτων και τάσεων του ιμπεριαλισμού, σαν συστήματος των οικονομικών σχέσεων του νεότατου, πολύ αναπτυγμένου, ώριμου και υπερώριμου καπιταλισμού, με το ψάρεμα ενός-δυο τέτιων μικρογεγονότων που είναι ευχάριστα και στους Πουρισκέβιτς και στον Μιλιουκόφ μαζί. Παράλληλα η επιστημονική έννοια του ιμπεριαλισμού υποβιβάζεται στο επίπεδο κάποιας υβριστικής έκφρασης για τους άμεσους ανταγωνιστές, συναγωνιστές και αντίπαλους των μόλις προαναφερόμενων ιμπεριαλιστών, που στέκονται σε εντελώς ομοιογενές ταξικό έδαφος με τους ανταγωνιστές και αντιπάλους τους! Στην εποχή μας που ξεχνιούνται τα λόγια, μπερδεύονται οι αρχές, ανατρέπονται κοσμοθεωρίες και ποδοπατούνται οι αποφάσεις και οι πανηγυρικές υποσχέσεις, δεν πρέπει ν’ απορεί κανείς γι’ αυτό το πράγμα.

Σαν το μικρό φαντασματάκι

Απο το sfyrodrepano

Ο Γεωργίου έλεγε παλιά στους ακροατές του «σοφή η μ... (μουσμουλιά*) σου». Ένας εξωκοινοβουλευτικός παράγοντας απαντούσε «ενδιαφέρον και πρωτότυπο» κάθε φορά που το ρωτούσαν πώς του φάνηκε κάτι (μια εκδήλωση, το θέμα μιας εργασίας, και πάει λέγοντας). Κι η κε του μπλοκ λέει συνήθως «πλάκα έχει» για ό,τι της φαίνεται πράγματι ενδιαφέρον και της αρέσει –αν και μπορεί να προκαλέσει παρανοήσεις ως φράση και να πιστέψει ο άλλος πως τον κοροϊδεύεις.

Ο μύθος τού "κινεζικού θαύματος" και το τέλος των ψευδαισθήσεων

Δυο σπουδαία άρθρα απο το Ιστολόγιο Cogito ergo sum

Ο μύθος τού "κινεζικού θαύματος"

Εδώ και κάμποσα χρόνια ακούμε για το "κινεζικό θαύμα". Δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποστήριζαν ότι σύντομα η Κίνα θα κυριαρχήσει στον κόσμο λόγω της αλματωδώς αναπτυσσόμενης οικονομίας της. Κάποιοι, μάλιστα, επιμένουν ακόμη σ' αυτή την άποψη. Μεταξύ δε των οπαδών τής θεωρίας τού Φρήντμαν, η Κίνα συνιστά το καλύτερο παράδειγμα των ωφελειών τις οποίες απολαμβάνουν όσες οικονομίες υιοθετούν τις νεοφιλελεύθερες δοξασίες. Προσωπικά, όμως, εκτιμώ πως όλη αυτή η κουβέντα περί "κινεζικού θαύματος" δεν αποτελεί παρά έναν ακόμη μύθο κι ας δούμε γιατί.

Η παρουσίαση της Κίνας ως νέας οικονομικής υπερδύναμης βασίζεται σε ουδέτερους στατιστικούς δείκτες, όπως το ΑΕΠ και το πλεόνασμα του ισοζυγίου εξωτερικών συναλλαγών. Μόνο που αυτοί οι δείκτες δεν λαμβάνουν υπ' όψη μερικά βασικά δεδομένα, όπως π.χ. το γεγονός ότι το "θαύμα" οφείλεται κατά μείζονα λόγο στις πολυεθνικές, οι οποίες εκμεταλλεύθηκαν το εξευτελιστικό κόστος εργασίας και την εξωπραγματικά χαμηλή ισοτιμία τού γουάν προς τα άλλα νομίσματα. Με άλλα λόγια, η ταχύτατη ανάπτυξη της Κίνας δεν οφείλεται στον Φρήντμαν και στα "παιδιά του Σικάγου" αλλά στην ύφεση και την απένδυση των παραδοσιακών μητροπολιτικών κέντρων τού παγκόσμιου καπιταλισμού.

Με το αίμα του γιου μου βαμμένα τα χέρια του Μιχαλολιάκου

Απο την Μποτίλια Στον Άνεμο

Συγκλόνισε η κατάθεση του πατέρα του δολοφονημένου Παύλου Φύσσα.
Η δίκη της Χρυσής Αυγής συνεχίζεται την Παρασκευή με την μητέρα και την αδελφή του.

της Κατερίνας Κατή

29 Σεπ. 15 (08:32) | upd: 29 Σεπ. 15 (14:53)

Ολοκληρώθηκε η κατάθεση του Παναγιώτη Φύσσα, στη δίκη της Χρυσής Αυγής, με τη φράση του να ξεχωρίζει: "Τα χέρια του Μιχαλολιάκου είναι βαμμένα με το αίμα του γιού μου". Ο πατέρας του δολοφονημένου μουσικού, Παύλου Φύσσα, πέντε μήνες από την έναρξη της δίκης κι ενώ δεν έχει απουσιάσει ούτε μια ημέρα από το ακροατήριο περιμένοντας υπομονετικά να έρθει η ώρα να καταθέσει, ανέβηκε την Τρίτη στο βήμα του μάρτυρα. Η δίκη θα συνεχιστεί την Παρασκευή με την κατάθεση της αδελφής και της μητέρας  του θύματος, η οποία βγαίνοντας από την αίθουσα, αφού ολοκλήρωθηκε η διαδικασία φώναξε:"120 δολοφόνοι εδώ μέσα και 6% απ' έξω". 

Ξεμπερδεύοντας με το παλιό.

  Γιά την ιστορία ... βρισκόμαστε στον Νοέμβρη του 1999 ... όταν ο Κλίντον είχε επισκεφθεί την Αθήνα (17 Νοεμβρίου του 1999). Ο πλανητάρχης είχε χιούμορ απο τότε !!! Ακου επίσκεψη ... την 17 Νοέμβρη !!!

ΣΤΑΘΕΡΑ ΚΑΙ ΑΤΑΛΑΝΤΕΥΤΑ

Συνεχίζουμε σταθερά την προβολή της πρότασής μας

Η μάχη που δώσαμε σε αυτές τις εκλογές, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, αποτελεί, όπως άλλωστε κάθε μάχη και δράση των κομμουνιστών, μια σημαντική παρακαταθήκη για να διευρύνουμε τη ζύμωση σε πλατιές λαϊκές μάζες, της πολιτικής πρότασης, του προγράμματος του Κόμματος. Είναι μέρος της προσπάθειας για την πολιτική χειραφέτηση εργατικών - λαϊκών δυνάμεων, στην κατεύθυνση της ταξικής πάλης για την ανατροπή του εκμεταλλευτικού συστήματος.

Στην δίνη της παγκόσμιας κρίσης

δυο σημαντικά άρθρα απο ΕΔΩ

Το μνημόνιο, η καπιταλιστική οικονομική κρίση και η διέξοδος

Σε πρόσφατο άρθρο του ο «Γκάρντιαν» («Καθημερινή» 22/9/2015) είχε τίτλο: «Οι εκλογές τελείωσαν, η κρίση όχι...». Δεν είναι παράξενο ότι γράφτηκε άρθρο με τέτοιο τίτλο, υπενθυμίζοντας την καπιταλιστική οικονομική κρίση στην Ελλάδα. Αλλωστε, το μνημόνιο που ψηφίστηκε στη Βουλή τον Αύγουστο από ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, δεν αποτελεί μόνο ή κυρίως το μέσο παραμονής της Ελλάδας στην Ευρωζώνη. Το μνημόνιο δεν είναι τίποτε άλλο παρά στρατηγική ανάκαμψης του κεφαλαίου με την εφαρμογή μιας σειράς αντεργατικών - αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων. Η κυβέρνηση προπαγανδίζει ότι με τη συμφωνία - μνημόνιο θα βγει η Ελλάδα από την κρίση. Και το συνοδεύει με τη διαπραγμάτευση αναδιάρθρωσης του χρέους που θα διευκολύνει την αποπληρωμή του, αφήνοντας κρατικό χρήμα για επενδύσεις, και το πρόγραμμα των 35 δισ. ευρώ του Γιούνκερ. Λέει ταυτόχρονα ότι υπάρχουν δυνατότητες να υλοποιηθούν μέτρα ανακούφισης του λαού εντός του μνημονίου, με την εφαρμογή του «παράλληλου προγράμματος».

Και τώρα ...στο εργατικό κίνημα ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ (άντε να πέφτουν οι μάσκες )

Μαζί με το ΜΕΤΑ κατεβαίνουν στις εκλογές του Νοεμβρίου ΣΥΡΙΖΑ και Λαϊκή Ενότητα για το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Θεσσαλονίκης.

Μπορεί πολιτικά και κομματικά να τα... σπάσανε, όμως ΣΥΡΙΖΑ και ΛΑΕ στο συνδικαλιστικό μέτωπο έχουν αποφασίσει να πορευτούν μαζί. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του Μετώπου Ταξικής Ανατροπής (ΜΕΤΑ), της συνδικαλιστικής παράταξης που εκπροσωπεί το συγκεκριμένο χώρο, όπου τα στελέχη ΣΥΡΙΖΑ και ΛΑΕ αποφάσισαν να πορευτούν μαζί στις εκλογές για το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Θεσσαλονίκης, που θα γίνουν στα μέσα του Νοεμβρίου.