Την ιστορία των Σοβιέτ ... με νύχια και με δόντια ... προσπαθούν να την ταυτίσουν γενικώς με την αόριστη έννοια της διχτατορίας και τον αυταρχικό κομμουνιστικό μονοκομματισμό ... αντιπαραβάλοντας αυτήν την εικόνα με εκείνη της γνωστής “αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας”. Με λίγα λόγια προσπαθούν να κάνουν το άσπρο μαύρο ... ντύνοντας το άσπρο της εργατικής εξουσίας με την μαυρίλα του “κόκκινου φασισμού” και το μαύρο της δικτατορίας της αστικης τάξης με τα “φωτεινά” χρώματα της ελευθερίας και της ισότητας. Την Σοβιετική δημοκρατία ... δηλαδή την δημοκρατία για τους εργαζόμενους (και ταυτόχρονα την διχτατορία για τους καπιταλιστές) που πρωταρχικά ξεκινούσε απο τον χώρο δουλειάς ... προσπαθούν να την συγκρίνουν ... με την “δημοκρατία” των αστικών εκλογών που γίνονται κάθε τόσο κάτω απο τον αποπνιχτικό εκβιασμό του κεφαλαίου και του αστικού κρατικού μηχανισμού, με την “δημοκρατία” που πάντα σταματάει στις πύλες και δεν μπαίνει ποτέ μέσα στο καπιταλιστικό “φέουδο”.
Τα πρώτα Σοβιέτ (συμβούλια) δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια της επανάστασης του 1905-1907 ως όργανα καθοδήγησης του απεργιακού αγώνα της εργατικής τάξης. Σε στιγμές κορύφωσης της επανάστασης του 1905-1907 αρκετά σοβιέτ μετεξελίχθηκαν σε όργανα διεύθυνσης της ένοπλης εξέγερσης. Μετά την ήττα εκείνης της επανάστασης τα Σοβιέτ έπαψαν να υπάρχουν. Κατά τη διάρκεια της αστικής επανάστασης του Φλεβάρη του 1917 ... Σοβιέτ δημιουργήθηκαν παντού. Σε αντίθεση με το 1905 δημιουργήθηκαν ενιαία Σοβιέτ εργατών και στρατιωτών αντιπροσώπων, ενώ παράλληλα πολλαπλασιάστηκαν τα Σοβιέτ αγροτών (κυβερνείων, νομών, επαρχιών). Στο πολεμικό μέτωπο ρόλο Σοβιέτ έπαιζαν οι επιτροπές των μονάδων, στρατιών και μετώπων. Οι αντιπρόσωποι των Σοβιέτ εκλέγονταν σε γενικές συνελεύσεις των εργατών, των στρατιωτών και των αγροτών. Στις συνθήκες της Ρωσίας του 1917 μετά την ανατροπή του τσαρικού καθεστώτος, η αστική τάξη δεν είχε καταφέρει ακόμα να εδραιώσει τη δική της εξουσία, να διαμορφώσει τους δικούς της αστικούς μηχανισμούς. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την επαναστατική άνοδο των μαζών, το μαζικό τους εξοπλισμό και την τεράστια λαϊκή κινητοποίηση και συσπείρωση στα Σοβιέτ, διαμόρφωσε μια κατάσταση που χαρακτηρίστηκε ως «δυαδική εξουσία», όπου δηλαδή η αστική εξουσία ήταν πολύ αδύναμη, ενώ η λαϊκή απειθαρχία και αυτοοργάνωση μεγάλη. Οσο τα Σοβιέτ βρίσκονταν υπό τον έλεγχο των μενσεβίκων και των εσέρων ... δεν αμφισβητούσαν την αστική εξουσία, αφού εκείνα τα Σοβιέτ στήριζαν την αστική Προσωρινή κυβέρνηση. Οταν οι μπολσεβίκοι κέρδισαν την πλειοψηφία των Σοβιέτ και κυρίως αυτά της Μόσχας και της Πετρούπολης ... τα Σοβιέτ μετατράπηκαν σε όργανα προετοιμασίας και οργάνωσης της επανάστασης.
Η Οχτωβριανή επανάσταση εκδηλώθηκε την νύχτα της 24ης Οχτώβρη 1917 και το βράδυ της 25ης Οχτώβρη (7 Νοέμβρη) ... μετά την κατάληψη των Χειμερινών ανακτόρων ... συνήλθε το ΙΙ συνέδριο των Σοβιέτ που αντιπροσώπευε περισσότερα απο 400 Σοβιέτ ολόκληρης της χώρας. Απο τους 650 αντιπροσώπους περίπου 400 ήταν μπολσεβίκοι. Απο τους υπόλοιπους 250 περίπου, οι περισσότεροι ήταν αριστεροί εσέροι και η ομάδα των δεξιών εσέρων με τους μενσεβίκους αριθμούσε περίπου 80 αντιπροσώπους. Σε αυτό το συνέδριο ... αφού η Προσωρινή κυβέρνηση είχε ανατραπεί ... διακηρύχθηκε ότι όλη η εξουσία πέρασε στα Σοβιέτ. Καταργήθηκαν τα παλιά υπουργεία και τα άλλα κεντρικά όργανα του κρατικού μηχανισμού. Στις 26 Οχτώβρη το συνέδριο των Σοβιέτ ψήφισε ομόφωνα το Διάταγμα για την Ειρήνη (διακήρυξη καταδίκης απο την Σοβιετική κυβέρνηση κάθε κατακτητικού συμφώνου και πρόταση σε όλους τους εμπόλεμους λαούς και στις κυβερνήσεις τους να αρχίσουν άμεσα διαπραγματεύσεις για την σύναψη γενικής δίκαιας δημοκρατικής ειρήνης χωρίς προσαρτήσεις και επανορθώσεις). Ηταν η πρώτη “δικτατορική” απόφαση της ιστορίας που δεν “εγκρίθηκε” απο “δημοκρατικές” εκλογές. Η δεύτερη “διχτατορική” απόφαση της ιστορίας ... ήταν το Διάταγμα για την Γή (δήμευση όλης της γής των τσιφλικάδων χωρίς εξαγορά, και απαλλαγή των αγροτών απο τα χρέη για την γή). Είναι προφανείς οι λόγοι γιατί κόπτονται οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι ... υπέρ της “δημοκρατίας” τους !!! Την ίδια μέρα το συνέδριο των Σοβιέτ ... δημιούργησε μέσα απο τις τάξεις του το Συμβούλιο των Επιτρόπων του Λαού (την κυβέρνηση δηλαδή) ... με επικεφαλής τον Λένιν. Στις 28 Οχτώβρη το Λαϊκό Επιτροπάτο Εσωτερικών έβγαλε απόφαση που υποχρέωνε όλα τα σοβιέτ να συγκροτήσουν εργατική πολιτοφυλακή.Συνενώθηκε η νομοθετική, εκτελεστική και δικαστική εξουσία σε ενιαία όργανα μέσα από τη λειτουργία των Σοβιέτ. Τα Σοβιέτ συγκροτήθηκαν σε ένα ενιαίο σύστημα που στη βάση του είχε τα Σοβιέτ βουλευτών εργατών και αγροτών, τα οποία εκλέγονταν μέσα από συνελεύσεις στις παραγωγικές μονάδες και συνελεύσεις των χωριών και στην κορυφή το Πανρωσικό Συνέδριο των Σοβιέτ. Κατοχυρώθηκε με Διάταγμα η ανακλητότητα των αντιπροσώπων στα Σοβιέτ: «Οποιοδήποτε αιρετό όργανο ή σώμα αντιπροσώπων μπορεί να θεωρείται αληθινά δημοκρατικό και ότι πραγματικά αντιπροσωπεύει τη θέληση του λαού μόνο υπό τον όρο της αναγνώρισης και της άσκησης του δικαιώματος ανάκλησης των εκλεγμένων από τους εκλογείς του».Στις 22 Νοέμβρη του 1917 καταργήθηκε το παλιό δικαστικό σύστημα και ξεκίνησε η οικοδόμηση νέου με κύριο στοιχείο του την άμεση εκλογή και ανακλητότητα των δικαστών από τα Σοβιέτ. Ακολουθώντας το παράδειγμα της Παρισινής Κομμούναςπάρθηκαν μέτρα που αφορούσαν το δραστικό περιορισμό των οικονομικών προνομίων των κρατικών υπαλλήλων και λειτουργών. «...είναι απαραίτητο να παρθούν τα πιο δραστήρια μέτρα με σκοπό την ελάττωση των μισθών των ανώτατων δημοσίων και ιδιωτικών υπαλλήλων...». Είχαν και τότε απομυζητικά παράσιτα του κρατικού μηχανισμού και golden boys του ιδιωτικού τομέα ... που όλοι φανταζόμαστε πως θα ξεσκιζόταν εκείνες τις μέρες για να υπερασπίσουν την “δημοκρατία” !!!Επειδή όμως οι επαναστάτες ... δεν είναι ηλίθιοι καταλαβαίνοντας τις ανάγκες του επαναστατικού κράτους ... άφησαν σε ορισμένους ειδικούς την δυνατότητα μεγαλύτερου μισθού. Αυτή η τελευταία εξαίρεση αποτελούσε ένα αναγκαστικό μέτρο με στόχο να αξιοποιηθούν αστοί ειδικοί σε κρίσιμους τομείς της κρατικής λειτουργίας.
Η Σοβιετική εξουσία εξαρχής ... οργανώθηκε ... σαν διχτατορία του προλεταριάτου και οτι μπορεί να σημαίνει αυτό. Πως διατύπωνε ο Λένιν την άποψη του επαναστατημένου λαού ... για την βλακώδη θέση της “δημοκρατίας για όλους” ?? “H τάξη που πήρε στα χέρια της την πολιτική κυριαρχία, την πήρε έχοντας την αίσθηση πως την παίρνει μόνη της. Αυτό περιλαμβάνεται στην έννοια διχτατορία του προλεταριάτου. Και η έννοια αυτή τότε μονάχα έχει νόημα όταν μια τάξη ξέρει πως μονάχη αυτή παίρνει στα χέρια την πολιτική εξουσία και δεν ξεγελά τον εαυτό της ούτε τους άλλους με φλυαρίες για παλλαϊκή εκλεγμένη απ’ όλους αγιασμένη απ’ όλο το λαό εξουσία” Στην επαναστατική πράξη ... η αρχή του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού αναδείχτηκε σε βασική αρχή λειτουργίας του νέου κράτους. Ως ανώτατο όργανο εξουσίας αναγνωριζόταν το Πανρωσικό Συνέδριο των Σοβιέτ. Για την περίοδο ανάμεσα στις ολομέλειες του Συνεδρίου ρόλο ανώτατου οργάνου εξουσίας είχε ηΚεντρική Εκτελεστική Επιτροπή των Σοβιέτ (ΚΕΕ), από τα μέλη της οποίας συγκροτούνταν και η κυβέρνηση (Συμβούλιο Επιτρόπων του Λαού). Η έννοια της διχτατορίας του προλεταριάτου είχε και πρακτικό αντίκτυπο στον μηχανισμό εκλογής των αντιπροσώπων για το συνέδριο των Σοβιέτ. Οι εκλεγμένοι αντιπροσώποι των Σοβιέτ των πόλεων ... είχαν εκλογικό μέτρο ... 1 αντιπρόσωπος για 25.000 κατοίκους και των Σοβιέτ των κυβερνείων (διοικητική υποδιαίρεση της υπαίθρου) ... είχαν εκλογικό μέτρο 1 αντιπρόσωπος για 125.000 κατοίκους. Με αυτό το μέτρο επιδιώχθηκε η συνταγματική κατοχύρωση του ηγετικού ρόλου του προλεταριάτου στην κοινωνία, εξασφαλίζοντας την πλειοψηφία των εργατών στη σύνθεση του Ανώτατου Σοβιέτ σε συνθήκες που η μεγάλη αγροτική μικροαστική μάζα κυριαρχούσε σε επίπεδο κοινωνικής σύνθεσης. Μήπως αρχίζουμε κάπως να καταννοούμε το τι επιδίωκε η πρώτη εργατική εξουσία της ιστορίας ... και το τι επιδιώκει κάθε αστική “δημοκρατία” με τους πλειοψηφικούς εκλογικούς νόμους λάστιχο και τις άνω και κάτω βουλές των λόρδων, των παραλόρδων, των κογκρέσων και των γερουσιαστών ??
Προχωράμε λοιπόν στην ουσία της προλεταριακής διχτατορίας-δημοκρατίας ... Να πως το διατύπωσε ο Λένιν ... «Το Σύνταγμά μας αναγνωρίζει το προβάδισμα του προλεταριάτου σε σχέση με την αγροτιά και στερεί τους εκμεταλλευτές από τα εκλογικά δικαιώματα» ... Το Σοβιετικό Σύνταγμα στερούσε το δικαίωμα εκλογής και ψήφου στους καπιταλιστές(βιομήχανοι, τραπεζίτες, μεγαλέμποροι κλπ.), στους μεγάλους γαιοκτήμονες, στους κληρικούς (μοναχοί και παπάδες), στα μέλη της βασιλικής οικογένειας, στους υπάλληλους και πράκτορες της παλιάς χωροφυλακής, της αστυνομίας και των τμημάτων ασφαλείας. Κοιτάξτε πόσους ... υπερασπιστές της “δημοκρατίας” δημιούργησε εκείνη η εξουσία.
Και καλά ... το Κομμουνιστικό κόμμα τι ρόλο έπαιζε ??
Απάντηση: Καθοδηγούσε και έλεγχε την Σοβιετική εξουσία και τις μαζικές οργανώσεις. Καμιά απόφαση, από τα Σοβιέτ μέχρι τα ανώτατα κρατικά όργανα, δεν μπορούσε να παίρνεται ... ενάντια στις θέσεις του Κομμουνιστικού Κόμματος. Είναι τόσο απλό. Διχτατορία του προλεταριάτου ... χωρίς την πρωτοπορία του Κομμουνιστικού κόμματος και κυρίως ενάντια στις αναλύσεις του ... δεν γίνεται. Αν οι αναλύσεις του είναι σωστές και η μάζα αποφασισμένη να παλέψει γι΄αυτές ... τότε και μόνο τότε η έκβαση μπορεί να είναι ευνοική. Με λαθεμένες αναλύσεις του Κόμματος, με μάζα αμέτοχη ή και τα δύο ... δεν πρόκειται ποτέ να προκύψει διχτατορία ενάντια στην αστική τάξη. Τότε η αστική τάξη ... θα διατηρήσει την εξουσία της ... ή θα την κατακτήσει ξανά εαν κάποτε την έχασε, όπως και έγινε. Να πως απαντούσε ο Λένιν όταν κατά την περίοδο της εξέγερσης της Κροστάνδης ... έπεσε το σύνθημα “Σοβιέτ χωρίς τους μπολσεβίκους” !!! ... “Σοβιέτ χωρίς τους μπολσεβίκους θα σήμαινε πρακτικά το πέρασμα της πολιτικής εξουσίας από την εργατική τάξη στη μικροαστική μάζα που βέβαια δε θα μπορούσε να την κρατήσει για τον εαυτό της αλλά θα την παρέδιδε στην αστική τάξη”. Καμμιά τάξη, εκτός απο την εργατική ... δεν μπορεί να ολοκληρώσει την καταστροφή της αστικής τάξης. Αυτό δεν σημαίνει οτι το Κόμμα ... ταυτίζεται με το Σοβιετικό κράτος. Αυτό δεν σημαίνει οτι κυβερνά ... μόνο το Κόμμα. Κυβερνούν τα Σοβιέτ και μέσα εκεί όποιο πολιτικό σχήμα ... αρκεί να αναγνωρίζει την πρωτοπορία της εργατικής τάξης και υπερασπίζεται την επαναστασή της. Οι αντεπαναστατικές δυνάμεις ... περνούν με ειρηνικά ή μη ειρηνικά μέσα ... στο πολιτικό περιθώριο της διχτατορίας του προλεταριάτου. Αυτή την αναγκαιότητα της επαναστατικής πλειοψηφίας ... να υπερασπισθεί με κάθε τρόπο την εξουσία της ... την βαφτίζουν "έλλειψη δημοκρατίας" !!! Ποιοί ?? Αυτοί που μέχρι τότε διατηρούσαν την εξουσία ενός εκμεταλλευτικού εκβιαστικού μηχανισμού και τα τσιράκια τους. Αυτοί μπορούν να μας αδειάσουν τη γωνιά και να πάνε στο διάολο. Δεν θα μας λείψουν.
Το Κομμουνιστικό Κόμμα στην διχτατορία του προλεταριάτου ... είναι υπεράνω ελέγχου και κριτικής ?? Η πιό σύντομη απάντηση είναι ... πως η πρωτοπόρα καθοδηγητική θέση του κομμουνιστικού κόμματος στην διχτατορία του προλεταριάτου ... δεν είναι δοσμένη ούτε επιβάλλεται με διατάγματα ή αυταρχικές εξουσίες κάποιας επαναστατικής πρωτοπορίας ενάντια στην θέληση της μάζας. Καταχτιέται απο το Κομμουνιστικό κόμμα ... και αποδίδεται σε αυτό απο την πεπεισμένη μάζα. Η μάζα ποτέ δεν στραγγαλίζεται και δεν γονατίζει ενάντια στην θελησή της ... παρά για σύντομα διαστήματα ... εκτός εαν πεισθεί πως δεν έχει άλλη επιλογή. Οσο η μάζα πείθεται απο την αστική εξουσία ... αυτή διαιωνίζεται, και αντίθετα όταν παύει να πείθεται ... αποδίδει την πρωτοπορία στους κομμουνιστές με σκοπό να απαλλαγεί απο την αστική εξουσία. Αλλος δρόμος δεν υπάρχει. Οταν οι κομμουνιστές ... τα σκατώσουν ... η μάζα χωρίς πολλά-πολλά τους αφαιρεί τον πρωτοπόρο ρόλο. Αυτή την αδυσώπητη κριτική και αυτόν τον ασφυκτικό έλεγχο της μάζας ... τον βίωσαν σκληρά οι κομμουνιστές τον 20ό αιώνα.
Σε αυτό το σημείο ... υπάρχει και ένα άλλο κομβικό ζήτημα που δεν πρέπει να ξεφεύγει απο την προσοχή μας. Η μάζα δεν “κατέχει” ... τον πρωτοπόρο ρόλο ... κάτι σαν ένα άψυχο πολιτικό αντικείμενο, κάτι σαν μιά “εντολή”, που μιά φορά τον δίνει στους κομμουνιστές και την άλλη τον παίρνει πίσω και τον χαρίζει αλλού. Τέτοιου είδους ανάθεση υλοποιούν μόνο οι στρεβλέςκαι εκβιαστικές αστικές εκλογικές διαδικασίες ... που ποτέ δεν απειλούν την αστική εξουσία. Για την εργατική τάξη και τους κομμουνιστές ... πρωτοπόρος ρόλος είναι ... η μάζα να πεισθεί η ίδια να δράσει επαναστατικά πλάι στην εργατική τάξηστηρίζοντας, συμμετέχοντας και ελέγχοντας την εργατική εξουσία. Για την αστική τάξη και τους πολιτικούς υπηρέτες της ... πρωτοπόρος ρόλος είναι ... η μάζα να πεισθεί η ίδια να αποτραβηχθεί απο την πολιτική δράση και να αναθέσει τις τύχες της στο πολιτικό προσωπικό που υπηρετεί την αστική τάξη. Αυτό ακριβώς είναι το “γονιδιακό” πλεονέκτημα του καπιταλισμού και το μειονέκτημα του σοσιαλισμού. Ο καπιταλισμός “ζεί” απο την παθητικότητα της μάζας και θα “πεθάνει” μόνο απο την διχτατορική (για τον καπιταλιστή) δράση της μάζας. Εκεί μέσα θα ζήσει ο σοσιαλισμός ... εκεί μέσα θα γεννηθεί ο κομμουνισμός ... αρκεί η μάζα να παραμείνει επαναστατικά διεγερμένη. Αυτή ήταν και αυτή θα είναι ... η κριτική των μαζών στους κομμουνιστές. Να μην θέλουν να παλέψουν μαζί τους.
Εξαιρετικη αναλυση ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή